Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, genel olarak metot kavramı, vakası ve özel olarak da tedrici metot eleştirisi minvalinde bir makale kaleme aldı.

Köklü-Değişim_Tedrici-Metodun-Sıhhat-Eleştirisi-1_Yaşar-Sami-Tarhan.jpg

**-Metodun Vakıası ve Lüzumu-**

İslam’ın hâkim olması, Müslümanlar için en önemli meseledir. Bu hâkimiyeti tesis etmenin farziyeti her dönem Müslüman kitleleri harekete sevk etmiştir. Bu hareketler incelendiği zaman, kimisinin zamanla yok olduğunu, kimilerinin çıktıkları yoldan ciddi manada saptığını, kimilerinin ise dinin hâkimiyet meselesini terk edip gayri İslami mecralarda mücadelelere baş vurduklarını görebiliriz.

Bu hareket seyirlerini bir makale sınırlarında ele almak mümkün değildir. İki bölümden oluşacak makalemizde ilk bölümde, metot konusunun tahlilini; ikinci bölümde ise bu faaliyetlerden “tedrici metodu” yani “başarıya kademeli erişme yolu”nu inceleyeceğiz. Makalemizin iki bölümü aynı gaye minvalinde yazılsa da, her makale kendi içerisinde muhtelif bir meseleyi işleyecektir. Şimdi yazımızın birinci bölümüne başlayalım…

**Metot Bahsi**

Etimolojik açıdan; “yol, yöntem” anlamlarına gelen “metot” kavramı, “istenilen hedefe ya da sonuca ulaşmak için izlenen değişmez yol”dur. Hangi kelime ile ifade edilirse edilsin, hedeflere sapmadan erişmenin yolu metottan geçmektedir.

Metot, yabancı olmadığımız bir kavramdır. “Hadis metodu"[^1](#1) dediğimiz zaman, hadislerin sıhhat aidiyetlerinin ortaya çıkarılma yöntemi olduğunu, “fıkıh usulü metodu” dediğimiz zaman ise, nasslardan Şari’ Teâlâ’nın maksatlarını ortaya çıkarma yolu olduğunu, herhangi bir açıklamaya mahal bırakmadan anlamaktayız.

Yine **“Namaz kılın!”** emrinin uygulama metodunun _**“Beni nasıl namaz kılarken görüyorsanız öyle kılın!”**_[^2] türü hadislerin sarih delaletleri ile öğrenmekte ve emrin infazını bu metoda bina etmekteyiz. Hiç kimse namazın geçerliliğinin bu metot haricince başka bir metotla yani yol ile olacağını iddia edemez. Hangi hedefi incelersek inceleyelim bir metot ile sonuca erişilme bahsinin önümüze çıkacağını görmekteyiz.

Burada dikkatleri çekmek istediğim nokta; muayyen bir hedef için inzal olunan metodun değişmeyeceği ile metotsuz şer’i bir hedefe varılamayacağı hususudur.

Uygulama metodu hiçbir şekilde değişmez! Zira şer’i meselelerin neticelerine erişmek Şari’ Teâlâ tarafından keyfiyetleri beyan edilmiş metotlara bağlıdır. Allah tarafından metodun tenzilinden sonra hiçbir beşerin onu değiştirmeye yetkisi yoktur. Herkesçe malum olan bir örnek ile bu meseleyi şöyle izah edebiliriz:

Allah Rasulü İslami hayatı başlatmak için bizzat vahyin kontörlünde hareket etmekteydi. Peygamber efendimizin yolundan sapması için Mekke yönetimi tarafından dönemin en önemli teklifleri yapılmaktaydı. Bu teklifler içerisinde; bir yıl Allah’a tapmak, Mekke’nin anahtarlarının Müslümanlara teslim edilmesi ve Mekke’nin en zengini olmak gibi önemli teklifler de mevcuttu. Bilindiği gibi Allah Rasulü bunları asla kabul etmemiştir.

Kabul etmemesinin altında yatan tek bir sebep vardı, o da; hedefi olan İslam’ın hakim olmasının metodunun bunlardan hiçbiri olmamasıdır. Zira hedefine varacağı metot, yola çıktığı zaman ellerindeydi. Şu bir hakikattir ki metot vakıadan sonra hasıl olamaz. Zira şer'i hedefler, şeriattan sadır olan metotlara bina edildikleri için failin fiilinden önce mevcuttur; sabittir ve değişmezler.

Tüm bunlar Peygamber efendimiz ile aynı hedefi olan bizlerin, O'nun ortaya koyduğu metottan başka bir şey ile hedefimize varamayacağımızı göstermektedir. Zira bu konudaki nasslar çok açıktır:

**"Allah Rasulü sizin için en güzel örnektir."**[^3]

_**"Sonra nübüvvet metodu üzerine Hilâfet olacaktır!"**_[^4]

**Metot meselesinin günümüze yansımaları**

Bugün ümmetin içerisine irili ufaklı sayısız İslami faaliyet mevcuttur. Elbette bu hareketlerin belli hedefleri, inandıkları idealleri vardır. Lakin hedef ve ideallerin tek başına istenilene eriştirmediği ise bir hakikattir.

Bir amaca, daha doğrusu hedefe ulaşmak istedikleri halde ya başarısızlığın verdiği dağılmalar ya da yola çıktıkları ilk günkü çizgide kalamamak bu faaliyetlerde tespit ettiğimiz en bariz olumsuzluklardır. Aslında bu ve benzeri tüm sorunların temel sebebinin sahih bir metottan yoksun olma kaynaklı olduğunu söylersek abartmış olmayız. 

Bilindiği gibi laik ve demokratik sistemler İslam ile yakından uzaktan alakası olmayan beşerî ideoloji artığı fikir, sistem ve oluşumlardır. Şer'i hükümler ile mukayyet olan Müslüman fert ve oluşumların İslami hedefine bu yollarla varmaya çalışması, kabulü mümkün olmamakla birlikte şu iki meseleyi gündeme getirmektedir:

**1)** İslami hedefi olan teşkilatlanmalar gayri İslami yollara tevessül edebilirler mi?

**2)** Bu teşkilatlanmalar ortaya bir metot koymuşlarsa bu metotlarından sapmaları veya geri dönmeleri mümkün müdür?

İslami bir hedefi (İslam’ın hayata hâkim kılınması) olan hiçbir yapının demokratik sistemler gibi İslam’a zıt yollara girmesi kesinlikle caiz değildir. Bu yolların rahatlığı, refahı ve nimetlerinin bolluğu bunu asla değiştiremez. Zira en rahat ve nimeti bol yollar Peygamber efendimize teklif edildiği halde O'nun, bunları ret ettiğine temas etmiştik.

Yine İslami bir menzilde olanların ortaya koydukları metotlarını, hangi sebep olursa olsun terk edip başka yollara ya da metotlara tabi olmaları kesinlikle caiz değildir. Zira Mekke’de fikrî ve siyasi çalışma yapılırken gördükleri eziyetler karşısında bazı taleplerde bulunan sahabelere Allah Rasulü'nün verdiği cevap oldukça sarihtir. Buhari’nin sahih bir senet ile rivayet ettiği hadis şöyledir:

**_"Önceki ümmetler içinde bir Mümin tutuklanır, kazılan bir çukura konulurdu. Sonra da bir testere ile başından aşağı ikiye biçilir, eti-kemiği demir tırmıklarla taranırdı. Siz acele ediyorsunuz. Yemin ederim ki Allah mutlaka bu dini hâkim kılacaktır!”_**[^5]

Sahabe İslam’ın hakim olması için yürütülen fikrî ve siyasi çalışma karşısında yaşadıkları zorluklar neticesinde, bulundukları taleplerine karşı Peygamberimizin verdiği bu cevap ve örnekler, metot meselesinin nakşedilmesi için önemli bir delildir. 

Şer'i hedefe varılacak bir metot belirlendiğinde "bu metottan sapmak caiz olamaz" dedik. Zira hükümler ne vakıaya ne de zamanın değişmesine bağlıdır. Bu etkenler göze alınarak metodun değişimi şer'i hükümlerin terk edilmesi manasına gelmektedir ki bu da caiz değildir. Zira Allah Rasulü _SallAllahu Aleyhi ve Sellem_ şöyle buyurmaktadır:

**_“Kim emrimiz olmayan bir işi yaparsa o merduttur.”_**[^6]

Kitlenin bir araya gelmesi ve hedefine ulaşması noktasında metot o kadar önemli bir meseledir ki, İslam ümmeti olarak parçalanmışlığımızın, kaybedişimizin ve her yeni güne farklı manzaralar ile uyanışımızın sırrı burada gizlidir.

**____________________**

[^1]: Bu kavram ilmî olarak “metodoloji” olarak meşhur olmuştur. Aynı manaya gelmektedir.

[^2]: Buhari, Ezan 18

[^3]: Azhab Suresi 21

[^4]: Ahmet b. Hanbel, Beyhaki, Tayalisi, Taberi

[^5]: Buhari, Menakib 25 / Ebu Davud, Cihat 97

[^6]: Buhari, Sulh 5 / Muslim, Akdiyye 17-18 / İbn Mace, Mukaddime 2

Tedrici Metodun Sıhhat Eleştirisi - 1 

Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, hükümetlerin yanlış politikalarını muhasebe eden bir makale kaleme aldı.

Köklü-Değişim_Politikal-Kaos_Yaşar-Sami-Tarhan.jpg

Politika, yönetim ve bahislerin önemli konularındandır. Genel olarak “yol” ve “yöntem” kelimeleri ile eş anlamlıdır. Politika, hükümetlerin herhangi bir konuda belirledikleri çözümleri ya da yol haritalarını ifade eder ve reel siyasette sık duyduğumuz bir kavramdır.

“Politika” dediğimizde akla ilk gelen başka bir kavram ise “muhasebe”dir. Muhasebe, Allah’ın İslam ümmetine yüklediği önemli bir görevdir ve şer’î literatürdeki karşılığı farz olmasıdır. **Tarih boyunca rabbani âlimler vesilesiyle icra edilen bu hüküm, devlet-tebaa ilişkilerinde önemli bir sinir ucu olmuştur.** Bu makalemizde, mevcut yönetimlerin bazı politikalarının muhasebesine yer vereceğiz.

Gerek iç siyasette gerekse dış siyasette İslami hiçbir politikayı benimsemeyen mevcut hükümetler, beşerî ideolojilerin karanlık dehlizlerinde sürüklenmeye mahkûm olmuşlardır. Siyasi olarak dönemi kurtarmak, onların en büyük kazanımı haline gelmiştir. 

İslam ümmetinin her türlü maddi ve manevi enerjisini batıla harcadıkları bazı politikalarını masaya yatırmaya başlayalım.

Bilindiği üzere 70 yıldır NATO’ya üye olan Türkiye’nin bu üyelikten hiçbir kazanımı yoktur. Aksine, İslam’ın hizmetkarı olması gereken TSK, ABD’nin emri ile Batı’nın çıkarları için dünyanın her bir köşesine gönderilmektedir. Bu askerî varlığın, haritalarda yerlerini bile bilmediğimiz ülkelerde İslam ve Müslümanlar için olmadığı ortada. Yine her sene “bağış” adı altında -biz buna _“haraç”_ diyoruz- ödenen milyonlar, biz Müslümanların parasından başka bir şey değildir.

**İzlenmesi gereken politika, Batı’nın bekası için NATO’ya destek vermek değil, bilakis derhal NATO’dan çıkıp tüm NATO üstlerini kapatmaktır!**

Yine politikalardaki başka bir kaos, 60 küsur yıldır başka bir Batı kuruluşu olan AB’ye girme serüvenidir.

İzzeti ve yükselişi Batı’da görme hastalığı, İslam ümmetinin başına musallat edilen işbirlikçi yöneticilerin en kötü hastalıklarından birisidir. Aslında bu siyasi karneleri için kara bir lekedir. Onlar, dinlerine tabi olmadıkça Batı’nın kendilerinden razı olmayacağı hakikatine karşı kördürler, sağırdırlar.

Daha bu ay Litvanya’da gerçekleştirilen NATO zirvesinde İsveç’in üyeliğini, AB’ye girmek için pazarlık meselesi yapan Erdoğan’ın yüzüne kocaman bir “ret” yapıştırıldı. Yüzlerini İslam’a ve Müslümanlara çevirmedikçe iflah olamayacaklarını göremeyen yöneticiler, izzeti kabul edilmedikleri halde Batı’da aramaktadırlar. Halbuki Allah bunu, şu sözü ile yalanlamaktadır:

**“İzzet, Allah’a, peygamberine ve müminlere aittir.”**

Başa geldiklerinden günümüze kadar eğitim ve öğretim politikaları toplumsal yapıda çok ciddi gedikler açmıştır. Okullara teslim edilen nesiller ifsat olmakta, Allah ile irtibatları kesilmekte ve dinsizliği öngören akımlar revaç kazanmaktadır.

Milli eğitim bakanlarını değiştirmeyi problemlerin çözümü olarak görmek, eğitim-öğretim alanındaki kabiliyetlerini gözler önüne sermektedir. Ancak topluma ve ümmete faydalı bireyler yetiştirmeyi hedef almadıkça ve İslam eğitim sistemi uygulanmadıkça bu problemlerin çözümü mümkün gözükmemektedir.

Aile kurumunu hedef alan habis politikalara değinmenin zarureti adına şunları söyleyebiliriz: İstanbul Sözleşmesi ve 6284 gibi uyum yasaları ile on binlerce aile yıkıldı. Sayısız koca cezaevlerine gönderilirken bir o kadar çocuk babasız ve aile kurumundan yoksun kaldı. Örnek ve ibretlik vakıaları bir makale sınırlarında işlenemeyeceğinden dolayı özetle, aile kurumuna dair tüm bu yıkımlar mevcut politikaların bir eseridir. **Mayası İslam ile yoğrulmuş bu topluma karşı başlatılan büyük bir savaştır.**

Daha iki gün önce Aile Bakanı Göktaş, _“6284 bizim kırmızı çizgimizdir!”_ diyerek büyük bir skandala imza atmıştır.

Seçimlerden önce bu yasaları başkaları yapmış gibi İslami tavırları ile oy devşirenler, seçimler bittiği gibi yine özlerine döndüler. Aile kurumuna dair tüm bu tahribatların derhal düzeltilmesi ve İslam ictimai nizamının yeniden tatbik edilmesi ise sorunun gerçek çözümüdür.

Toplumun ciddi bir kesiminin iliklerine kadar hissettiği ekonomik kriz ve buna karşı yapılan hatalı politikalar, insanları ciddi manada etkilemektedir. Faiz rakamları ile oynamayı ekonomik dengenin anahtarı kabul eden hükümet, yeri gelince _“Nas var!”_ çıkışları ile faiz indirmeyi meşrulaştırırken, _“Faiz bir dünya gerçeğidir!”_ sözleri ile faizleri yükseltmektedir. **Ne garip ki faizi yükseltince de indirince de alkışlayan kesim aynı kesimdir.**

IMF’nin Türkiye’deki kötü şöhretini örtbas etmek için özel kurumlardan borçlanmak ve doymak bilmeyen kapitalist tefecileri ülkeye davet etmek, ekonomik politikaların aslında bir özetidir.

Yine petrol ülkesi devletlerden çok ciddi borçlanmaya gitmek ve “yatırım” adı altında özelleştirmeler, politikada kaosların şiddetini artırmaktadır.

Mevcut gidişatın, _“ben ekonomistim!”_ gibi suni çıkışlarla ya da yeri geldiğinde gömülen bakanların mezardan çıkarılması ile düzelmeyeceği ortadadır. Yapılması gereken; kapitalist ekonomik sistemi terk edip derhal İslam iktisat nizamını yeniden uygulamaya koymaktır!

Hiçbir politikası şer’î esasa dayanmayan bu yönetimlerin koltukları artık sallanıyor. Bu kaostan tek kurtuluş yolu, İslami hayatı yeniden başlatmaktan geçiyor. Bu da hiç şüphesiz ikinci Râşidî Hilâfet Devleti’nin kurulması ile mümkündür.


Politikal Kaos

Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, 2023 seçimlerinde kullanılacak oy pusulası üzerinden cari sistemi değerlendiren bir makale kaleme aldı.

bir metrelik oy pusulası_yaşar sami tarhan.jpg

2023 seçimleri; tarafları, argümanları ve sonuçları açısından Cumhuriyet tarihinin tartışmasız en önemli seçimlerinden birisidir. Bu seçimi önemli kılan çok fazla etken mevcuttur. Bunlardan bir kaçını zikretmekle başlayalım.

•Türkiye’deki İslam karşıtı tüm grupların “İslami bir oluşum” zannettikleri AK Parti’nin iktidardan bir an önce indirilmesi gerektiği düşüncesi. AK Parti’yi şeriatçı zannetmeleri, onların bu düşüncelerini besleyen en önemli etkendir.

•Yirmi küsur yıldır iktidar olan ve devleti şu anki “kötü” konumuna sokan AK Parti iktidarının artık durdurulması düşüncesi.

•Yine İngiliz tipi parlamenter sistemin ABD tipi başkanlık sistemine dönüştürülmesi.

•Ve yine en güçsüz dönemini yaşayan AK Parti’nin iktidardan indirilmesinin beka mücadelesinin bir cüzü olduğu anlayışı.

•Diğer taraftan “ultra” ustalık dönemini yaşadığını ifade eden AK Parti’nin birçok gerekçe ile seçimi kazanması gerektiği düşüncesidir.

Tüm bu ve benzeri gerekçeler, çok farklı düşünen partileri bir araya getirmiş, reel ya da hayal seçim vaatleri havalarda uçmaktadır. Bu sebepleri çok fazla uzatabilir ve her sebebin esbabına dair oldukça fazla kelam edebiliriz. Bu haliyle bir makaleyi aşacağı gibi konumuzun efradı içinde tahkik dışı kalmaktadır.

Bilinmelidir ki; İslam referans alınmadan insanların arasında kurulacak her ilişki defoludur. Yaldızlı sözler ve güçlü maddi kaynaklarla ile ne kadar süslenirse süslensin bu sistemler İslam ve Müslümanlara her zaman şer getirmiştir.

“2023 seçimlerini birçok husus diğer seçimlerden ayırmaktadır”, demiştik. Bunlardan bir tanesi de, “bir metre uzunluğundaki” seçim oy pusulasıdır. Evet, kardeşlerim yazım hatası yok tamı tamına “BİR METRE” oy pusulası.[[1]](https://www.ntv.com.tr/turkiye/secimde-oy-pusulasi-tam-bir-metre,vvrH6uyeIU-ZHceJWQcmjg) 

Seçimde başka bir rekor ise, katılan parti sayılarıdır. Dört cumhurbaşkanı adayının yanında, 36 parti seçime fiilî olarak katılım sağlayacak.

Bu partiler arasında başta Kemalist, sosyalist, komünist, milliyetçi, vatancı, muhafazakar olmak üzere her fikirden dem vuranların olması da cabası. _“Bunlar arasında neden gerçek İslam için mücadele edenler yok?”_ sorusuna, şöyle cevap verebiliriz: Şeriat sahibi Allahu Teâlâ, İslam’ın hâkimiyetini -başka bir tabir ile; yaşanılır olması için Hilâfet’in kurulmasını- sarih bir metot ile tayin etmiştir. Hilâfet ise bu habis demokratik sistem kullanılarak kurulmaz. 

Müslümanlar için demokratik ve laik vesileler ile bu mücadeleye girmek caiz değildir. Bu halde olanların misali ise, lezzetli bir yem ile suya atılan oltaya takılan balığa benzer. Balık ya oltadan kurtulmak için canından olacaktır ya da olta sahibinin, onu istediği vakit sudan çıkartıp kovaya ya da denize bırakmasına mahkûm olacaktır. Her durumda da kaybeden, balıktan başkası değildir.

Oy pusulasının bu kadar uzun olması ve bu kadar partinin seçimlere katılması bizlere, yaşadığımız ülkedeki gidişatın ne kadar içler açısı olduğunu göstermektedir. Zira ülke genelinde gidişatı değiştirmek ya da gidişatın ne olduğunu umursamadan fikirlerini hâkim kılmak isteyen bir dizi oluşum seçime katılmaktadır. Tüm bunlar değişimin her kesim tarafından talep edildiğini göstermektedir. Aksi halde her şeyin yolunda gittiğine inananlar asla seçime girmek gibi bir irade göstermezler. Bunun tek istisnası menfaatçi bakış açısıdır.

Yine bir metrelik oy pusulası, ülkedeki istikrarsızlığın bir alametidir. Hemen her kesim, bir şeylerden şikâyetçidir ve değişimi arzulamaktadır. Kapitalist bakış açısının enjekte ettiği tatminsizlik toplumun her kesimine sirayet etmiş durumda.

100'ncü yılında Cumhuriyet’in ne halde olduğunu görmek için bu pusula yeterlidir. İslam’a sözde alternatif kıldıkları bu sistem, onlarca kalp ameliyatından sonra hâlâ çırpınıyor ve bir metrelik pusula bizlere bu sistemin enkaz olacağı günlerin yaklaştığının bir alametidir.

Bir Metrelik Oy Pusulası

Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, deprem faaliyetleri sırasında gündeme gelen "tekbir"in Müslümanlar nezdindeki anlamını ortaya koyan bir makale kaleme aldı.

tekbiiir-Allahu-ekber_yaşar-sami-tarhan.jpg

Tarih boyunca insanlık birçok vesileler ile çeşitli imtihanlar geçirmiştir. Her fikrin, toplumun, insanın ve ideolojinin geçirdiği imtihanlara ya da yaşadığı olaylara karşı bir tepkisi, bir şiarı olmuştur. Bu minvalde İslam’ın ve Müslümanların şiarı olan “Allahu Ekber” terkibidir.

Sözlükte, “yüceltmek, büyük olduğunu kabul etmek” anlamındaki “tekbir” dinî terim olarak “Allah’ın zâtı, sıfatları ve fiilleri itibariyle her şeyden yüce ve üstün olduğu” manasına gelen “Allahu ekber” cümlesini yahut bunu söylemeyi ifade eder.

Tekbir, namaz başta olmak üzere İslam’ın ön gördüğü birçok ibadet için tamamlayıcı bir öğedir. Zira gerek insanı yaratan, gerekse ona her türlü nimeti hesapsızca bahşeden yaratıcımız olan Allah Subhanehu ve Teâlâ’nın yüceltilmesinden daha doğal bir şey yoktur. 

İnsanların kutsadıkları ve uğrunda her türlü sıkıntıyı göze aldıkları İslam risaleti, Allah’ı yüceltmeyi ve O’ndan başka hiçbir otoriteyi kabul etmemeyi emretmektedir. O’ndan başka hiçbir zata rububiyyet ve uluhiyyet isnat edilemez. Tüm eksikliklerden münezzeh olan ve sadece Kendisine yönelinecek yegâne merci O’dur. O’na sonsuz hamd ve sena ederiz.

Müslümanlar başlarına bir olay ya da musibet geldiğinde tekbir getirir ve var olan tepkilerini bu şekilde ifade ederler.

Bazen savaşın en kızıştığı anda bir yardımdır, tekbir.

Bazen kazandığımız ve fetih ettiğimiz bölgelere, yücelttiğimiz Rabbimizin adını haykırmaktır, tekbir.

Bazen çok sevinçli haberler aldığımızda hamd etmemizdir, tekbir.

Bazen işler yolunda gitmediği zaman barınağımızdır, tekbir.

Bazen üstesinden gelemediğimiz işlerinin acizliği ve yakarışıdır, tekbir.

Bazen ise başımıza gelen bir musibette; O’ndan geldiğimizin ve yine O’na gideceğimizin senedi ve sabrıdır, tekbir.

Her yönü ile Allah’a kesin teslim olanların, zihninin ve kalbi onunla atanların şiarıdır, tekbir.

Kahramanmaraş ilimizde meydana gelen deprem hepimizi derinden sarstı. Gerek İslam ümmeti gerekse dünyanın muhtelif beldelerindeki birçok insan sabaha, bu üzücü hadise ile uyandı. 

Bunun, Rabbimizden gelen bir kaza olduğuna iman ettik. Bu vesileyle depremde vefat edenlere Allah’tan rahmet, yaralılara ise acil şifalar diliyoruz. 

Beyanı ve şerhi kitaplar dolusu bilgi içeren ve ism-i Azam-ı şerif’i içerisinde barındıran tekbiri ne kadar anlatmaya çalışsak imanımız o kadar kuvvetlenmekte, ne kadar konuşsak içerdiği konuların zenginliği ile şeref bulmaktayız. Bu Rabbimizin büyüklüğünün başka bir alametidir. 

Yeri gelmişken… Burada, temas etmenin zaruretinin hâsıl olduğu şu konuya da değinelim: 

Yaşadığımız depremde tonlara moloz arasından çıkan annemizin getirdiği tekbirin, 140 saat sonra enkazdan çıkarılan küçük kardeşimizin mucizesine karşı ekiplerin getirdiği tekbirin, bu beton blokların altından çıkan henüz birkaç aylık bebeklerin kurtulmasına, imkânsızın mümkün oluşuna verdiğimiz tepki olarak haykırdığımız tekbirlerimizin bazı kesimleri rahatsız ettiğini biliyoruz.

Biz, onların, İslam adına yapılan, söylenen hiçbir şeye tahammül edemediğini, şu an sahada dur-durak bilmeden canla başla çalışan İslami oluşumların onlara verdiği endişeyi, Müslümanların somut bir şekilde ümmetin ve depremzedelerin yardımına ilk elden yetişmelerinin kahrını çektiklerini iyi biliyoruz.

Biz İslam adına atılan ve ilay-i kelimetullah’ın yücelmesine hazımsızlıklarını iyi biliyoruz.

Ve yine herkes sahada iken onların odalarından ve bürolarından çıkamayan dirayetsiz bir güruh olduğunu da biz iyi biliyoruz. Ve buradan diyoruz ki:

Siz elinizden geleni yapın, biz de elimizden geleni yapacağız; sonunda hayırlı akıbetin kimin olacağını göreceksiniz. 

Allah Subhanehu ve Teâlâ şöyle buyurmuştur:

**İman etmeyenlere de ki: ‘Elinizden geleni yapın! Biz de yapacağız! Bekleyin! Şüphesiz biz de beklemekteyiz!’”** [Hud Suresi 120-121]


Tekbiiir! Allahu Ekber!

Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, Batı'nın İslâm'a fikri saldırıları bağlamında "Apolitik İslam" konusunun değerlendirildiği bir makale kaleme aldı. 

Apolitik-din-anlayışına-reddiye.jpg

Yaşadığımız dönemde İslam aleyhine gerçekleşen birçok saldırılara şahit olmaktayız. Bu saldırılar bazen askerî olduğu gibi bazen de iktisadi yönden olabilmektedir. Birçok varyantına şahit olduğumuz hak-batıl mücadelesinde İslam ümmeti en büyük tahribatı hiç şüphesiz “fikrî” saldırılarda almıştır. Kendi fikirlerinden verdiği tavizler onu, gelişmekte olan Batı’ya karşı savunmasız bırakmıştır.

Bu saldırıların hepsinin bir makale sınırları içerisinde işlenmesi elbette mümkün değildir. Bu makalemizde İslam’ı görmek istedikleri konum olan “Apolitik İslam” düşüncesini tenkit edeceğiz.

Akılda kalıcı en kısa tanımlama ile “apolitik” ya da “apolitizm”; “siyasi yönü olmayan, gelişen siyasi olaylara kayıtsız kalma, politika dışı” olarak ifade edilen bir terimdir.

İçerisinde yönetim düşüncesi barındıran ilahi tüm dinlerin hayat sahnesinden kalkmasını ifade eden siyaset dışında kalmak, beşerî ideolojilerin temel amaçlarındandır. Zira gücünü yaratıcıdan alan bir dinin, beşerden sadır olan din ve inanışlara yer vermeyeceği muhakkaktır. Bu statüde değerlendirilen ve tahrif edilmesine rağmen bu akıbete duçar olan Hıristiyanlık ve Yahudilik bunun en bariz örnekleridir.

Tahrif edilemeyen ve hayat hakkında kendi akidesinden çıkan bir nizama sahip İslam’ın ise gayri İslami tüm düşüncelerce “ilahi yönü olan son düşman” olarak telakki edildiğini görmekteyiz. İslam karşıtı tüm projelerin bu saik ile yapıldığı maruf konulardandır.

İslam da aynen diğer dinlerin mabetlerine hapsedildiği gibi hapsedilmek istenmektedir. Teolojik olarak muhal olmasına rağmen, İslam’ın siyasetten uzak durması gerektiği fikri, bu gayenin başarılı olması için kullanılan önemli argümanlardır.

Dinimiz İslam için bu kavram alenen kullanılmasa da İslam düşmanı Batı’nın İslam’a biçtiği konum tam olarak budur. Bunun yanında İslam beldelerindeki yöneticilerin politikaları ve gelişen her türlü siyasi vakıaya İslam perspektifinden bakmayışları, bu amaca ne kadar hizmetkâr olduklarının göstergesidir.

Ve yine İslam coğrafyasındaki âlimlerin ve bu âlimlerin oluşturduğu teşkilatların  gerek İslam beldelerinde gerekse dünyada gelişen siyasi olaylara karşı çözüm üretme ve şer’î hükümleri ortaya koymadaki zafiyetleri, İslam’ın apolitik bir din olduğu izlenimine ne yazık ki katkı sağlamıştır.

Halbuki bu dezenformasyona hizmet edecek hiçbir delil ya da argüman bulunmamaktadır. Bu konuda delil arayışına girenlerin de ellerinin boş kaldığına yakinen şahit olmaktayız. Aksine İslam, kendi içerisinde bunu imkânsız kılacak oldukça geniş bir delil yelpazesine sahiptir. Birkaç delili kısa maddeler hâlinde şöyle sıralayabiliriz:

1) İslam’ın tanımı haddi zatında apolitik yöne reddiyedir:

Nitekim İslam’ı kısaca şöyle tanımlamaktayız: “Kişinin kendisi ile, Rabbi ile ve diğer insanlar (toplum) ile ilişkisini düzenleyen bir dindir.” Dikkat edilecek olursa, kişinin toplum ile ilişkisi içerisine “siyasi” ilişkide dâhildir. Bu siyaktan dolayı daha erken dönemde “el-siyase vel hilafe”, “siyasetname” “ahkam’ul sultaniye” “el giyasi” gibi eserler kaleme alınmış ve medreselerde okutulmuştur. Bu eserlerin oluşturduğu literatür “apolitik İslam” düşüncesine en büyük cevaplardandır.

2) Hilâfet’in icmai bir konu olması delili:

Allah Rasulü’nün bizzat devlet başkanlığını yaptığı İslam Devleti (Hilâfet) bu konuda İslam’ın siyaset ile iç içe olduğunun delilidir. Malum olduğu üzere Hilâfet, siyasi bir kurumdur. Ayrıca Hilâfet’in, İslam’ın yönetim nizamı olduğu hususundaki icmanın da bu konudaki delil değeri ayrı bir öneme sahiptir.

Hilâfet gibi siyasi bir yapının dini olmazsa olması kabul edilmesi İslam’ı, apolitik din görenlere verilen önemli cevaplardandır.

3) İslam’ın kâmil manada yaşanabilir bir hukukunun olması: 

İslam ümmeti içerisinde mutlak bir şekilde kabul edilen İslam hukukunun varlığı da bu konuda önemli bir delildir. A’dan Z’ye hayatın her alanını kapsayan bir hukukun, hem bir nizamsız uygulanmasının imkânsızlığı, hem de bu hukukun apolitik bir yapıya doğası gereği aykırı olduğu gerçeğidir. Dünyada böyle bir hukuka sahip olduğu hâlde apolitik olan hiçbir nizamın olmayışı, beyanımızın hüccetiyetinin bir başka yönden delilidir.

Bahse konu ettiğimiz üç maddenin her bir maddesi uzunca bir makale, hatta kitap konusu olduğunu hatırlatmak yerinde olacaktır.

Yine İslam’ın kendisine has bir eğitim sisteminin varlığı, kendisine has ceza sisteminin, ekonomik sisteminin, içtimai sisteminin, iç ve dış siyasetinin, devlet mekanizmasının ve sair organlarının oluşu, aslında Batı’nın iddia ettiği gibi “apolitik İslam” olgusunun büyük bir yalandan ibaret olduğunu bizlere göstermektedir.

Yeri gelmişken, bu saydığımız tüm maddelerin oldukça uzun ve fer’i hükümler ile dolu olduğunu hatırlatır ve hayatın tüm alanlarında çözümler ürettiğini bildirmek isterim.(2)

Yine günümüzde İslam’ı kâmil manada tatbik eden Hilâfet Devleti’nin yokluğunda bile gelişen her siyasi, ekonomik ya da hukuksal duruma şer’i hükümler çerçevesinde sahih çözümlerin sunulması yine İslam’ı karalamak için “apolitik” yalana tutunanların ellerini boş bırakmaktadır.(3)

Konu ile alakalı bu hakikatler, şu ayet ile neticeye bağlanmıştır. Şar’i Teâlâ şöyle buyurmuştur: 

[اَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ د۪ينَكُمْ وَاَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَت۪ي وَرَض۪يتُ لَكُمُ الْاِسْلَامَ د۪ينًاۜ] “Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim. Size nimetimi tamamladım ve sizin için din olarak İslâm’dan razı oldum.” (4)

Dinin kemale ermesi her yöndedir. Her yönden kemale eren bir dinin siyasetten, siyasi gelişmelerden hali olması düşünülemez. Aksinin iddia edilmesi bu ayetin hilafına söz söylemekten başka bir şey değildir.

<u>**DİPNOT**</u>

**1** Âlimlerin bir araya geldiği platformlar, medreseler ve medrese birlikleri, medrese müfredatlarında bu yöndeki eksiklik gibi tüm hususlar buna örnek teşkil etmektedir.

**2** Bu anlatılar inzivai ve sadece ruhani din algısını pekiştiren apolitik önermelerin hepsinin çürüklüğünün ve bu mayanın İslam'da tutmayacağının delilidir. Zira bu hususlara sahip olduğu hâlde apolitik olan bir fikir, inanç ya da din, ne günümüzde ne de tarihte vardır.

**3** 1953 yılında kurulan İslami bir siyasi parti olan Hizb-ut Tahrir, kurulduğu günden beri belirttiğimiz bu hususların hepsinde sürekli beyanlar, neşirler ve telifler üreterek ezber bozacak bir şekilde İslam’ın her alandaki hükümlerini tüm dünyanın hizmetine sunmaktadır.

**4** Maide Suresi 3


“Apolitik İslam” Anlayışına Reddiye

Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, günümüzde âlimlerin misyonunun ne olması gerektiğine dair bir makale kaleme aldı.

Yeni-makale-şablon-2021.jpg

Âlimlerin Misyonu
İlim; insanlar arasında Allah Subhanehu ve Teâlâ’nın sevdiği ve görmek istediği sıfatlardandır. Ve yine ilmi bünyesinde taşıyan kişiler “âlim” olarak nitelendirilir. Âlim kelimesinin çoğulu “ulema”dır.

Yüce dinimiz İslam, ilme ve ulemaya çok ciddi kıymet verdiği gibi, birçok mesuliyetler de yüklemiştir. Kur’an-ı Kerim’de ilim sahibi olan âlimler hakkında şöyle buyrulmuştur:

[إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاء] **“Allah’tan, kulları içinde, ancak âlimler (ilim sahipleri) korkar.”1** 

Bu ilahi mesaj ile Rabbimiz Subhanehu ve Teâlâ insanlar içerisinde ilim sahibi olan ulemanın bir misyonunun olduğunu belirtmiştir. Yine ulemanın fonksiyonuna dair Allah Rasulü SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:

[وَإِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الأَنْبِيَاءِ] **“Âlimler, peygamberlerin vârisleridir.”2**

Görüldüğü gibi yüce dinimiz alimlere ciddi bir fonksiyon ve misyon yüklemiş ve onların bazı sorumluluklara sahip olduklarını belirtmiştir. Zira “Peygamberin varisi” olmak; O’ndan sonra İslam ümmetine O’nun doğru yolunu göstermektir.

Âlimlerin kendilerini âbidler ile karıştırması asla kabul edilecek bir durum değildir. Zira âbidler, köşelerine çekilip kendi şahısları için ibadet yaparken âlimler, insanların dünya ve ahiret hayatlarında saadete ulaşmaları için onlara öncülük yapmaktadırlar. Ve yine âlimler, insanların yollarını aydınlatan kandiller mesabesindedirler. Bu hakikat bahse konu olan hadiste şöyle ifade edilmiştir:

[وَإِنَّ فَضْلَ الْعَالِمِ عَلَى الْعَابِدِ كَفَضْلِ الْقَمَرِ لَيْلَةَ الْبَدْرِ عَلَى سَائِرِ الْكَوَاكِبِ] **“Kezâ gerçekte âlim adamın, âbid kişiden üstünlüğü dolunay gecesinde ayın diğer yıldızlara olan üstünlüğü gibidir.”3**

Burada âlimin, âbidlere üstünlüğü bu şekilde ifade edilirken başka bir hadis-i şerifte de âlimlerin konumu gökteki yıldızlara benzetilmektedir.

[إن مثل العلماء في الأرض كمثل النجوم في السماء ، يهتدى بها في ظلمات البر والبحر ، فإذا انطمست النجوم ، أوشك أن تضل الهداة] **“Yeryüzündeki âlimlerin meseli, gökyüzündeki yıldızlar gibidir. Kara ve denizin karanlığında onlarla yol bulunur. Yıldızlar kaybolduğunda hidayet bulanlar nerdeyse sapıtırlar.”4** 

Bu Nebevi beyanlar, “ulema” konumundaki insanların Şari’ Teâlâ tarafından ne ile muhatap olduklarına dair sarih delillerdir.

İslam tarihi boyunca âlimler her dönem hakkı haykırmış, toplumlarındaki gidişata yön vermiştir. Gündemde mevcut olan bir münker varken enerjilerini asla başka yere sarf etmemişlerdir. Hiçbir âlime Allah’ın razı olmadığı durumlar karşısında sükûnet ile köşesinde, medresesinde ilim talep etmek yakışmadığı gibi bu peygamberin yolu da değildir. 

Bilinmelidir ki ulemanın iki temel görevi vardır: 

Birincisi; Faziletli işlerde öncülük ve bunun keyfiyetinin beyanında ümmetin yol gösterici olmak,

İkincisi; Ânın gerekli hükümlerini, toplumun sorunlarının köklü çözüme kavuşturulmasında metodolojik ve pratik önderlik yapmak.5

Âlimlerin bir araya gelmesi, istişareler yapması ve ortak çözümler araması, faziletli bir husustur. Ama unutulmaması gereken bir durum vardır ki o da; bu, bir araya gelişin zaruri ve öncelikli işler üzerinde olması ve ümmetin içinde bulunduğu çöküntüyü ortadan kaldırmaya yönelik olmasıdır.  

Âlimlerin bir araya gelmesi tüm beşerî sistemleri rahatsız eder. Ve bunu kendileri için tehdit ve tehlike sayarlar. Şayet bir araya gelen âlimler, var olan küfrî rejimi rahatsız etmiyorlarsa, sorgulanması gerekenlerin varlığı kaçınılmaz olmaktadır. Zira şu an İslam ümmetinin en acil sorunlarını çözmek ve bu yolda ulemanın misyonunu netleştirmek yerine kapitalist/demokratik hükümetlerin herhangi bir münker politikasına dokunmadan kararlar almak, hiç de Rabbani bir yol değildir.

İmam Fahreddin er-Razi, âlimlerin özellikleri ile alakalı konuştuğu makamda şu tespiti yapmaktadır:

**“Âlim (ulema) ilmiyle amel etmediğinde bu, onun ilmini zedeler.6”** 

Âlimlerin ilimleri ile amel etmemesi sadece namaz, oruç, zekât gibi ibadet konularını kapsamamaktadır. Âlimlerin her daim hakkı ibraz etmesi ve bu uğurda kınayıcının kınamasından korkmaması gerekmektedir.

Dönemin gerektirdiği hükümleri ve bu yolda yapılması gerekenleri anlatmayan âlim, ilmi ile amel etmiyor demektir. Yine hain ve işbirlikçi yöneticilerin İslam ümmetine oynadıkları oyunları ve söyledikleri yalanları ortaya çıkarmıyorsa âlim, ilmi ile amel etmiyordur.

Hakeza var olan gayri İslami yönetimi “yeniden peygamberlik metodu üzerine” Hilâfet ile değiştirmek için ceht etmiyorsa ve bu minvalde ümmete önderlik yapmıyorsa o âlim/ulema ilmi ile amel etmiyordur.7

Yukarıda zikrettiğimiz ayet ve hadislerdeki üstünlükler; hak yolda yürüyen, hayrı seven, iyilikle emreden, kötülükten sakındıran, yöneticileri muhasebe eden, velhasıl İslam’ın emin bir bekçisi konumunda olan ilmi ile amil âlimler içindir. Ayrıca Müslümanların yararı için, uykularını terk eden, Ümmet’in işlerine eğilen ve bu yolda her türlü işkence ve zorluğa katlanan âlimler içindir.

Bütün bu üstünlükler ve ikramlar İslam’ı koruyan, Allah’ın dininin bekçiliğini yapan, hak söz ve sabırla yöneticileri İslam şeriatını uygulamaya çağıran âlimlere aittir. Onlar, rasullerin ahlakıyla ahlaklanmışlardır. Onların yaşayışları, Kur’an-ı Kerim ve Sünnet-i Rasulullah’ı öğretmek için birer rehberdir. 

Bahsettiğimiz bu âlimler; zalimlere “zulmettiniz”, ifsat edenlere “ifsat ettiniz”, günahkârlara “günah işlediniz” ve “Allah’a isyan ettiniz” derler. İslam’ın ruhuna zıt her şeyi düzeltirler, sapmaları doğrulturlar. Bütün bunları yaparken hiçbir kimseden korkmazlar. Kınayanın kınamasından da çekinmezler. Bütün insanlara -yönetici olsun halk olsun- “İslam’a; İslam yoluna, selamet, kurtuluş yoluna, Aziz ve Hamîd olan Allah’ın yoluna koşunuz”, derler.

İşte İslam’ın övdüğü âlimler bunlardır. Yoksa İslam kültürü alanında akademik çalışmalar yapan, İslami hayatı başlatmak uğruna hiçbir adım atmayan, yöneticiler ile yan yana geldiğinde dilleri lal olup onlara hakkı söyleyemeyen, zihinleri Batılı fikirler ile dolu kimseler, âlim sıfatını hak eden kimseler değildir. 

Bu kimseler ile ümmetin sorunlarına çözüm bulmaya çalışmak da beyhude bir çabadır. Zira kalpleri İslami hükümlere karşı katılaşmış, küfür fikirlerine karşı yumuşamıştır. Bu hallerinden dolayı da yaptıkları çalışmalar ve söylemleri hep İslam’ı ve Müslümanları tenkit etmek, onları modern değerler ile terbiye etmeye çalışmaktır. Çözüm olarak ortaya koydukları şey ise, İslam’ın güncellenmesi ve tevillerle modern çağa uygun hâle getirilmesidir.  

Sonuç olarak bu tarz kimseler ne âlimdir ne de Müslümanların sorunlarına çözüm getirme noktasında bir keyfiyete sahiptirler. Müslümanların sorunlarının çözümü için gereken ise, İslam’ın hâkimiyeti dışında hiçbir şeye kıymet vermeyen, İslami hayatı yeniden başlatacak çalışmalarda öncülük yapan Rabbani âlimlerdir. 

İşte böyle âlimler, İslam’ın hâkimiyeti ve i’la-yi Kelimetullah için hayatlarını ortaya koyan peygamberlerin varisleri olabilirler, ancak bu şekilde mevcut ilimleri ile İslam ümmetinin yollarını aydınlatabilirler.
___
1 Fatır Suresi 28

2 Ebu Davut, Kitab’ul İlim 1; Tirmizi, Kitab’ul İlim 19; İbn Mace, Mukaddime 17(223)

3 Sünen-i İbn Mace, Mukaddime 223

4 Ahmed b. Hanbel

5 Daha net anlaşılması için birinci maddeye; Fezail’ul Âmâl işlerle alakalı nakiller, ikinci maddeye ise İbn Teymiye’nin Moğollara karşı gösterdiği Rabbani mücadelesi, Şeyh Said’in Hilâfet yıkıldığı gibi kıyam etmesi, Şeyh Takiyyuddin en-Nebhânî’nin hutbe esnasında zalim yöneticiyi gördüğü gibi konuyu hemen yöneticilerin icraatlarını muhasebeye çekmesi örnek verilebilir. Bu örneklerin ortak özellikleri; ortada onların çözmesi gereken bir mesele varken başka işlerle meşgul olmalarının kerahatidir.

6 Razi, Tefsir’ul Kebir 18/404

7 İlmi ile amel meselesi, verilen konu sınırlandırması ile yapılmalıdır. Yoksa bir konuda ilmi ile amel eden kişi başka bir konuda amel etmeyebilir. Bizim temas ettiğimiz nokta, amel edilmeyen ilim noktasıdır.



Âlimlerin Misyonu

Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, Malazgirt Zaferinin yıldönümünde, zaferin unutturulmaya çalışılan boyutunu hatırlatan bir makale kaleme aldı.

1661519894.jpeg

Bundan 951 yıl önce bugün, Hilâfet sancağı altında İslâm orduları Bizans İmparatorluğuna ciddi bir yenilgi yaşatmış ve onları bozguna uğratmıştır.

Şubat 1064 yılında Alparslan[\[1\]](#_ftn1) *Rahmetullahi Aleyh* tarafından başlatılan “Rum Gazaları” çok verimli geçtiği gibi, bu gazalar ilerideki kazanımların adeta garantörü konumundaydı.

Batıya karşı sürekli fetih hareketliliği içinde olan Hilâfet Devleti, doğuda asayişi temin ederek, siyasi olarak enerjisini içeriye değil dışarıya yönelik harcamaktaydı.

Malazgirt zaferi sürecinde Müslümanların seyri bu minvaldeydi. Malazgirt zaferinden sonra artık İslâm Devleti, sınırlarındaki Bizans ve ona karakol görevi gören beyliklerden emin olmuştu.

Bu, İslâm ve Müslümanlar için övünülecek bir zafer olduğu gibi insanlığın İslâm davetini işitmelerinin önündeki Bizans İmparatorluğu engellinin de kalkması demekti.

Tarih boyunca Malazgirt’in fethine ortaya koyduğumuzdan başka bir şekilde bakılmamıştır. Geçen yüzyıllar boyunca bu zafer hiçbir ırk, etnik köken veya kavime nispet edilmemiştir. Hatta orayı fetih eden insanların mensup oldukları ırkları ve milletleri bununla övünmeyi, akıllarından dahi geçirmemiştir. Zira onlara göre bu bir üstünlük ya da prim yapılması gereken bir argüman değildi.

Hilâfet Devleti yıkıldıktan, yerine Batı’dan ithal edilen “Cumhuriyet” kurulduktan sonra ulus-devlet anlayışı İslâm ümmetine empoze edilmiştir. İslâmi düşünüş yerine cahiliye düşünceleri hâkim olmuştur. Bunun neticesinde Allah Rasulü *SallAllahu Aleyhi ve Sellem*’in ayaklarının altına aldığı ırkçılık, kavmiyetçilik ve milliyetçilik yeniden şöhret bulmuştu.

İnsanların İslâm ile övünmelerinin yerine kavimleri ile övünmeleri, Müslümanlık ile yücelmeleri yerine milletleri ile yücelmeleri(!), ancak bu fasit fikirlerin hayat sahasına yeniden taşınması ile mümkündü.

Bu da bazılarını tarihte Müslüman Türk halkına mensup şahsiyetlerin başarılarını araştırmaya ve gün yüzüne çıkarmaya sevk etti. Bunlardan bir tanesi de makalemize konu ettiğimiz Sultan Alparslan ve komutasındaki İslâm ordusunun Malazgirt zaferiydi elbette.

İlkesel duruşunu kaybeden insanlar, batıl inanç ve düşüncelerini desteklemek adına tarih boyunca bu gibi yollara sürekli tevessül etmişlerdir.

Alparslan’ın, ordusu ile beraber kazandığı zafer “Türkçülük” adına olmadığı gibi, Şeyh Said El-Pirani’nin destekçileri ile beraber girdiği kıyam da “Kürtçülük” için olmamıştı. Buna inanmaya çalışanları tarih yalancı ilan etmiştir. Bundan sonra “utanmayan dilediğini söylesin” ahlaki prensibi hatırlatmakla yetiniyoruz.

Zira o değerli şahsiyetleri cihada ve başkaldırıya sevk eden unsur, İslâm’dı. Tek gerekçe, İslâm davasının hâkimiyeti ve İslâm’ı âleme taşıma farziyetiydi.

Yine Malazgirt zaferinin İslâm’ın zaferi olduğunun ve bunun asla suistimal edilecek bir vakıa olamayacağının en büyük delili, zaferi kazanan Alparslan’ın ve emrinde olduğu Halifenin, tüm benlikleri ile rablerine olan bağlıkları, sefer öncesi yakarışları ve dua-ı niyazlarıydı.

**Dönemin Halifesi Kaim Biemrillah’ın savaş öncesi Alparslan için hazırlattığı hutbe:**

*“Allah’ım! İslâm sancağını yükselt ve İslâm’a yardım et! Şirki, başını ezmek ve kökünü kazmak suretiyle yok et! Sana itaat için canlarını feda edip kanlarını, sana tabi olma hususunda akıtan senin yolunun mücahitlerini, onları kuvvetlendirerek yurtlarını (İslâm devletini), güvenlik ve zaferle dolduran yardımlarından yoksun kılma! Müminlerin emirinin burhanı olan Şehinşahü’l-A’zam (Sultan Alparslan)’ın senden dilediği yardımı esirgeme ki o bu sayede hükmünü yürütür, sanını yayılır kılsın ve zamanın güçlükleri karsısında kolayca yerinde tutunabilsin.*

*Senin dinini şerefli ve yüce tutabilmek için kâfirlerin karsısındaki bugünkü gücü yarınına da yetsin. Ordusunu meleklerinle destekle, niyet ve azmini hayır ve başarıyla sonuçlandır! Çünkü o, Senin ulu rızan için rahatını terk etti; malı ve canıyla buyruklarına uyma amacıyla, senin yoluna düştü.”[**\[2\]**](#_ftn2)*

**Yine Sultan Alparslan’ın savaş öncesi ve savaş meydanındaki duası şu şekildeydi:**

***“Ey Allah’ım! Sana mütevekkil oldum ve bu cihadda Sana yaklaştım; şu an Senin huzurunda secdeye kapanıyor ve yalvarıyorum. Bu sözlerim benim gerçek duygularımı yansıtmıyorsa beni ve beraberimdeki yardımcılarımı kahret! Eğ**e**r i**ç**tenliğ**i**mi kabul edersen bu cihadda d**üş**manlara kar**şı* *bana yard**ı**mc**ı* *ol ve beni muzaffer bir sultan k**ı**l!**”***

***“Ey askerlerim ve kumandanlarım! Daha ne zamana kadar biz azınlıkta düşman çoğ**u**nlukta olarak b**ö**yle bekleyeceğ**i**z? Ben, M**ü**sl**ü**manlar**ı**n camilerde, bizler i**ç**in dua etmekte olduklar**ı* *bu saatlerde d**üş**man**ı**n* *ü**zerine at**ı**lmak istiyorum. Galip gelirsek, arzu ettiğ**i**miz sonu**ç* *ger**ç**ekle**ş**ecektir. Aksi takdirde şehit olarak cennete gideriz. Beni izlemek isteyenler gelsinler. İ**s**temeyenler ise serbest**ç**e geri d**ö**nebilirler. Bug**ü**n burada ne emreden bir Sultan, ne de emir alan bir asker vard**ı**r. Bug**ü**n ben de sizlerden biri olarak, sizinle birlikte savaşacağ**ı**m**. Biz, M**ü**sl**ü**manlar**ı**n eskiden beri yapageldikleri bir gazâ yapıyoruz.”***

**Dinleyenler hep bir ağızdan**: *“Ey Sultan! Biz senin kulun olarak sen ne yaparsan biz de aynı şeyi yapar ve sana yardımcı oluruz. İstediğin biçimde hareket et.”[**\[3\]**](#_ftn3)*

Dikkat edilirse gerek dönemin halifesi gerekse önemli bir komutan olan Alparslan’ın duaları, Hilâfet Devleti’nin bekasını, Allahu Teâlâ’nın ve O’nun kutsal dininin yüceltilmesine dair cümlelerle doludur. Bundan başka bir kasıt ve yöneliş mevcut da değildir.

Yine dualarında herhangi bir milletin ya da kavmin zaferi kazanması ya da onların yücelmesini anımsatacak tek bir kelime bile mevcut değilken, batıl düşünce ve habis fikirlerini İslâm’ın aziz zaferleri ile süsleme çabası, bu zevatın ne kadar ilkesiz hareket ettiğini ve beyhude çaba içerisinde olduğunu göstermek için yeterlidir.

Eğer bunlar iddialarında samimi iseler onlarla birlikte herkesi, halifemizin ve komutanımızın duasına hep beraber “âmin” demeye davet ediyorum…

- - - - - -

[\[1\]](#_ftnref1) Tarih kitaplarında “Sultan” makamı ile anılan Alparslan, bir halife değildi. O dönemin yöneticisi konumunu ifade etmek için bu unvan kullanılıyordu. Zira incelendiği zaman Sultan Alparslan, dönemin Halifesine bizzat biat etmiş, merkezi yönetime tabi bir yöneticiydi.



[\[2\]](#_ftnref2) Anadolu Fetihleri ve Selçuklular Dönemi, TTK Yayınları, İslâm Kahramanları 2



[\[3\]](#_ftnref3) Anadolu Fetihleri ve Selçuklular Dönemi, TTK Yayınları, İslâm Kahramanları 2

Malazgirt’e Bir de Buradan Bakın!

Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, İslâm hukukuna dair mukaddime mahiyetinde bir makale kaleme aldı.

1654355603.jpeg

Toplumsal hayat insanların bir arada yaşamasını gerektirmektedir. Bir arada yaşamak ise insanların birbirleri ile ilişkiler kurmasını gerekli kılmaktadır. Bu ilişkiler ve münasebetler de, elbette bazı sorun ve aksaklıklara neden olabilmektedir.

Bu aksaklıklar ne türden olursa olsun, sahih bir şekilde çözüme kavuşturulmak zorundadır. Aksi hâlde toplumsal hayat, yaşanmaz bir duruma gelir.

Bu çözüm ekseninde var olan aksaklıklar, sağlam temeller üzerine yükseltilmiş bir yargı sisteminin varlığı ile mümkündür. Bu minvalde İslâm hukuku konu üzerinde çok ciddi manada durmuştur ve netice itibariyle önemli bir yargı mekanizması disipline edilmiştir.

Yargı sistemi sağlıklı esaslar üzerine oturtulmamış toplumlarda her türlü adaletsizlik, adam kayırma ve rüşvet gibi sıkıntılarla karşılaşmak kaçınılmaz olur. Bununla birlikte zalimin aklanması, mazlumun ise çok ciddi cezalara mahkûm edilmesi gibi durumlar, sıkça rastlanan durumlardandır. Bu duruma örnek olarak, günümüzün hukuki skandalları gösterilebilir. Tüm bunların yanında, yaşanan sorunlara karşı köklü çözümler üretemeyen bir hukuk sistemi tıkanmaya, tükenmeye, yıkılmaya mahkûmdur.

Böylesi bir sürece girilmemesi adına yargı mekanizmasının birincil unsurları olan hâkimlere oldukça büyük görevler düşmektedir.

“Yargı (Kazâ/Kadâ)” kelimesi; *“sona erdirmek, hüküm vermek, tamamlamak”* anlamlarına gelmektedir. İslâm fıkhında ise; *“insanlar arasında meydana gelen niza[**\[1\]**](#_edn1) ve ihtilâfları usulüne uygun olarak sonuçlandırmak”[**\[2\]**](#_edn2)* diğer bir tabirle; *“Şer‘î hükümlerin yargı yetkisine sahip kimselerce, taraflar arasında vuku bulan nizalı olaylara uygulanması”[**\[3\]**](#_edn3)* gibi tanımlanır.

Bu yargılama işlemini yapan kişiye *“Yargıç/Kâdı”* denir. “Kadı”, sözlükte; *“hükmedip işi ayıran, karar verdiği zaman da onu sağlam yapan, yerine getirip tamamlayarak o işi bitirip ayıran kimseye”*[\[4\]](#_edn4) denir.

İslâm hukuk literatüründe kâdı/hâkim/yargıç, kazâ/yargı/hüküm gibi terimler bahse konu ettiğimiz yargılama, hüküm verme alanında kullanılan ve birbirleri ile bağlantılı kavramlardır. Yine İslâm hukukunda; *“Hâkim, insanlar arasında vuku bulan anlaşmazlıkları şer’i hükümlere uygun olarak çözümlemek üzere Vêliyyü’l-Emir tarafından tayin olunan kimsedir.”[**\[5\]**](#_edn5)* diye tarif edilmektedir.

İslâm hukukunda yargı makamında bulunan kişide bazı şartlar aranmaktadır. Bunlar; Müslüman olmak, baliğ olmak, akıllı olmak, hür olmak, adil olmak, müdrik, fakih olmak, gibi önemli şartları bulunmaktadır.

Serdettiğimiz şartlardan özellikle “fakih olması” önemli bir faktördür. Zira bu, dine vukufiyeti gerektirdiği gibi Kur’an ve Sünnet’e dair temel usul ilimlerini bilmeyi de gerektirir. Tüm bunlar, davacı ile davalı arasında Allah’ın hükmü ile hükmetmek için zaruridir.

Yargılama hukuku ile alakalı önemli hususlardan bir tanesi de hâkimin yargı sürecindeki tavrı ile yargılama yapılan ortamların keyfiyetidir.

Allah Rasulü *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* de dâhil, kadâ meclisi türevinde uygulamalar oldukça meşhurdur. Sahabe ve tabiinden bir çok hâkim yargılamayı mescitlerde, evlerde ya da umuma açık yerlerde icra etmişlerdir.[\[6\]](#_edn6) Daha ilk dönemlerde bu hukuk işlemleri için hususi bir daire ihtiyacı hasıl olmuş ve bu iş için tahsis edilen *“Adâlethane”* ismi ile anılan binalar kurulmuştur.

Haklarında, detaylı çok geniş malumatlar olmakla beraber kadılar, genel olarak 3’e ayrılır. Birincisi; ceza ve muamelat bakımından insanlar arasındaki husumetlerin çözümünü üstlenen kadıdır. İkincisi; muhtesip kadısıdır. Bu kadılar toplum hakkına zarar veren muhalefetlerin çözümünü üstlenirler. Son olarak mezalim kadısı ki bu kadılar, devlet ile râiye arasında vuku bulan anlaşmazlıkların kaldırılmasını üstlenir.[\[7\]](#_edn7)

Tüm bunların yanında İslâm, yargının sıhhatli bir şekilde işlemesini bazı unsurlara bağlamıştır. Bunlar:

Hâkim; davacı ile davalı arasında İslâm’ın hükümleri ile hüküm verme görevini üstelenen kişidir.

Davacı; hak iddia eden kişi iken, davalı; kendisinden davacı tarafından hak talep edilen kişidir.

Hüküm ise davalı ile davacı arasında hâkim tarafından İslâm’a uygun olarak verilen kararlardır. Eğer verilen hüküm şer’i anlamda sahih ise iki tarafında bu hükme razı olması şer’î bir sorumluluktur.

Şer’î mahkemeler kurmak ve kadılar atamak etmek farzdır. Kadıların tayinini ve azlini bizzat yönetici üstlenmektedir.

İslâm yargı sisteminde günümüzde olduğu gibi istinaf ve temyiz mahkemeleri yoktur. İstinaf; günümüz hukuk sisteminde sulh ve asliye gibi birinci derecede mahkemelerin verdiği hükmün kabul edilmeyip başvurulan ikinci derecede mahkemelerdir. Temyiz mahkemeleri ise; yine günümüz mahkemelerinde verilen kararları, kanun ve usul yönünden incelemeye tabi tutan mahkemelerdir.

İslâm hukuku ise kâdıyı davanın tek hüküm mercii olarak görmektedir. Kâdının verdiği hüküm derhal infaz edilir. Bu hüküm, başka bir kâdının hükmü ile bozulamaz. Zira konu ile alakalı bir şer’î kaide şöyledir: “İctihât misli ile bozulmaz.”

Dikkat edilirse; günümüz mahkemeleri/davaları çok uzun süre devam etmektedir. Hatta bazıları onlarca yıl sürebilmektedir. İslâm hukuku, ne mahkemelerin bu kadar süre uzamasını ne de verilen hükmün başka mercilere başvurularak bozulmasını yasaklamıştır.

Mukaddimesini sunduğumuz ve ciltlerce kitap, makale ve tezlere konu olan İslâm’ın yargı sisteminin, yüzyıllar boyunca adaletin timsali olduğuna tarih şahittir. Yeniden kurulacak olan İkinci Râşidî Hilâfet Devleti’nde yeniden uygulayacak ve eskiden olduğu gibi adaletin kaynağı hâline gelecektir.

- - - - - -

[\[1\]](#_ednref1) Çekişme, bozuşma



[\[2\]](#_ednref2) İbn Abidin Reddul Muhtar 5/352



[\[3\]](#_ednref3) Hatip El-Şirbini, Muğnil Muhtaç 4/372



[\[4\]](#_ednref4) İbn Manzûr, Lisanu’l-Arab 15/186



[\[5\]](#_ednref5) Ömer Nasuhi Bilmen, Hukuk-i İslâmiyye ve Istılahat-ı Fıkhiyye Kâmusu 8/204



[\[6\]](#_ednref6) Merginânî, el-Hidaye, III, 103; Mavsilî, el-İhtiyar, II, 85; Kâsâni, Bedâiu’s-sanâi, VII, 13



[\[7\]](#_ednref7) Delilleri ve detayları için bkz.: “Hilafet Devleti’nin Yönetim ve İdari Kurumları” s.155, Köklü Değişim Yayınları

İslâm Yargı Hukuku Mukaddimesi

Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, son günlerin önemli tartışma konusu mülteciler konusunu değerlendirdiği bir makale kaleme aldı.

1652434009.jpeg

Son günlerde Türkiye’nin siyasi gündemi mülteci tartışmaları ile oldukça hareketli. Bir yandan Türkiye’de yaşayan ağırlıklı olarak Suriyeli ve Afganistanlı mültecilere, ülkenin birçok şehrinde yapılan saldırıların artması, öte yandan sosyal medyaya servis edilen sahte yeni göç dalgaları gibi argümanların insanları tahrik etmesi, bu gündemi daha da sıcak tutmaktadır.

Özellikle 2011 yılından günümüze kadar mülteci vakalarında siyasilerin karnesini gözden geçirdiğimizde iktidarın Avrupa’dan aldığı ciddi paralarla mültecilerin Avrupa’ya geçirmemesi ve geçmek isteyenlerin karanlık sularda boğulmaya terk edilmesi ikiyüzlü siyasetin bir yansımasıdır. Ayrıca göç dalgasını bir ticari argüman olarak kullanması[\[1\]](#_ftn1) Müslüman mültecilere verilen değeri gözler önüne sermektedir. Bunların yanında muhalefet partilerinin mültecilere gayri insani tavırları ve yapılan yüzlerce provokasyonel saldırılara karşı sessiz kalması mültecilere karşı Türkiye’deki siyasetin kötü karnesini sergilemek açısından yeterlidir.

Hatta durum o kadar vahim bir hâle gelmiştir ki, yeni kurulan irili ufaklı siyasi partilerin seçmen toplamak için vaatleri ne yazık ki mülteciler konusu üzerinden olmuştur. Düşünsenize; ülkede çok ciddi bir ekonomik kriz var ve ülke uzun zamandır hiçbir yönden kalkınamıyor. Ayrıca yüzyıldır teknolojik olarak ciddi hiçbir şey üretemiyor. Bölgesinde çok önemli bir konumda yer almasına rağmen ciddi bir ağır sanayisi bile yok. Hâl bu iken, yeni kurulan partilerin tüm bunları görmeyip mülteciler konusu üzerinden oy devşirmeye çalışması cidden trajik bir durumdur.

Peki, bunların yanında yaşadığımız ülkeye sığınan Müslüman kardeşlerimize karşı takınılması gereken tavır ne olmalıdır?

İslâm, mülteci olsun ya da olmasın kimliğine bakmaksızın mutlak olarak Müslümanları kardeş kılmıştır. Nitekim Allahu Teâlâ şöyle buyurmuştur:

**“Müminler ancak kardeştirler!”[**\[2\]**](#_ftn2)**

Ayet-i kerimede Rabbimiz, hiçbir şart ve durumu gözetmeksiniz bizleri kardeş kılmıştır. Bundan sonra hangi durum bizim kardeşliğimize zarar verebilir!

Yine Allah Rasulü şöyle buyurmuştur:

***“Müslüman, Müslümanın kardeşidir. Ona zulmetmez, haksızlık yapmaz, onu düşmana teslim etmez. Müslüman*** ***kardeşinin ihtiyacını gideren kimsenin Allah da ihtiyacını giderir. Kim bir Müslümandan bir sıkıntıyı giderirse, Allah Teâlâ o kimsenin kıyamet günündeki sıkıntılarından birini giderir.”[**\[3\]**](#_ftn3)***

Bu hadiste Allah Rasulü çok net çizgiler ile İslâm kardeşlik hukukunun ana hatlarını beyan etmiştir. İmam Buhari’nin hadisi özellikle “Mezâlim” kitabında zikretmesi oldukça manidardır. Zira “Mezâlim” kelimesi, sözlükte *“haksız yere ele geçirilmiş olan başkasına ait nesne”, “zulmen alındığına dair şikâyetçi olunan şey”, “mazlum hakkı”* gibi anlamlara gelen “mazlime”nin çoğuludur. Fıkhî ıstılahta “mezâlim”, hem şahsa hem mala yönelik haksızlıklar için kullanılan bir terimdir.[\[4\]](#_ftn4)

Bizim yaşadığımız ülkeye sığınan kardeşlerimize haksızlık, hakaret, alaya alma gibi durumlar, onlara yapılan zulümden başka bir şey değildir.

Düşük fikirli ve dar görüşlü anlayışların esiri olan insanların sergiledikleri tavırlar bir Müslümana yakışmadığı gibi bu, caiz de değildir.

Mülteci düşmanlığı yapan insanlara göre; bu sığınmacı Müslümanlar kendi ülkelerinde kaldıkları ve zalime karşı cihat ettikleri zaman “terörist”; savaşmayıp göç ettiklerinde ise “vatan haini” ilan edilmektedirler. Bu, ne ilkesiz bir duruştur.

Sığındıkları ülkelerde sanki yaşam hakları yokmuş gibi sosyal bir aktivite yaptıkları zaman göze batmaları ise kimi insanların olaylara ne kadar sığ baktıklarının başka bir delilidir. Hâlbuki bizlerin arzu ettiği her şeyi insan olarak onlar da isteyebilir ve temin için meşru fiiller sergileyebilir. Şeriatın hakir görmediği herhangi bir hususu bizler hakir görme salahiyetine sahip değiliz.

Ayrıca medyanın tavrı da ortaya konulmaya değerdir. İkiyüzlü medya göç edenler Avrupa’dan olunca başka bir moda girmekte, Orta Doğu’dan olunca başka tavır sergilemektedir. Son yaşanan Ukrayna-Rusya savaşı bu gerçeği bir kere daha gözler önüne sermiştir.

Tüm bunların yanında Allah Rasulü’nün Medine’de Ensar ve Muhaciri nasıl kardeş ilan ettiğini hatırlatmakta fayda var. İnsani bir takım gerekçelerden dolayı ülkemize sığınan kardeşlerimizi hor görüp onların gururları incitmekten çekinmek, en başta insani ve İslâmi bir tavrın gereğidir.

Gerek coğrafyamızda gerekse dünyada yaşanan savaşların ve bunun neticesinde yaşanan göç dalgalarının asıl müsebbibinin kapitalizmin olduğunu da unutmamalıyız. Zira dünyada sömürü yarışına giren kapitalist devletlerin, kendi çıkarları uğruna kan akıtmaktan, ülkeleri yıkıma uğratmaktan ve gerektiğinde kitle imha silahları kullanmaktan çekinmediklerini bizlere yakın tarih göstermiştir.

Ama aynı tarihin şunu da göstereceğine tüm benliğimizle inanıyoruz: yapılan bu zulümlere rağmen bu zalim sistemler çok yakında kurulacak olan Râşidî Hilâfet Devleti’nin izzetli ve azametli adalet kılıcıyla son bulacaktır. İşte o zaman İslâm güneşi tüm dünyayı aydınlatacak, insanlık rahmet ve berekete gark olacaktır, Allah’ın izniyle.

**“Onun verdiği haberlerin doğruluğunu bir süre sonra mutlaka öğreneceksiniz!”[**\[5\]**](#_ftn5)**

- - - - - -

[\[1\]](#_ftnref1) <https://multeciler.org.tr/avrupa-birliginin-suriyeliler-icin-turkiyeye-odedigi-para/> <https://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-57589636>



[\[2\]](#_ftnref2) Hucurat Suresi 10



[\[3\]](#_ftnref3) Buhârî, Mezâlim 3; Müslim, Birr 58. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 38, 60;Tirmizî, Hudûd 3, Birr 19; İbni Mâce, Mukaddime 17



[\[4\]](#_ftnref4) İbn Manzûr, Lisânü’l-Arab “Zlm”, 12/374-375



[\[5\]](#_ftnref5) Sad Suresi 88

Mülteci \"Sorunu\" ve İslâmi Tavrımız

Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, yaklaşan mübarek Ramazan ayı öncesinde tartışma konusu hâline getirilen \"Ru’yet-i Hilal\" meselesinin nasıl değerlendirilmesi gerektiğini içeren bir makale kaleme aldı.

1648622109.jpeg

Bilindiği gibi Allahu Teâlâ’nın kulları olarak bizler, İslâm dini ile muhatabız. Bu muhataplık bizi Allah’ın indirdikleri ile mükellef kılmaktadır. Mükellef kılındığımız tüm hususlar şer’î hükümler ile kayıtlıdır. Şer’î hükümler ise “Şari’in kullarının fiillerine yönelik hitaplarıdır” Bu hitabın çeşitleri ve konunun ilmi bir alt yapısı elbette ki vardır. Lakin tüm bu hususları burada aktarmak bir makalenin boyutlarını aşmaktadır.[\[1\]](#_ftn1)

3 Mart 1924 İslâm Hilâfet Devleti yıkıldıktan sonra Müslümanların yörüngesi kaymış ve İslâm ümmeti, toplumsal ihtilaflarını neticelendirecek bir halifeden yoksun kalmıştır.[\[2\]](#_ftn2)

Hakkında ihtilaf edilen konulardan birisi de Ramazan ayının başlangıcı ve bu ayların başlangıcının alameti olan hilalin tespit edilmesi durumudur. Müslümanlar 1400 yıldır, Ramazan ve bayramın tespitinde ayrışacak bir ihtilaf yaşamamışlardır. Ne yazık ki teknolojinin ilerlemesi ile bilimsel ve teknolojik gelişmeleri İslâmi hükümler ile birleştiremeyenler, dinî veriler ile bilimsel verilerin kullanılması konusunda hatalar etmişlerdir. Oluşan tenakuzlarda birleştirme usulünden yoksun kalanlar, birini mutlak manada terk etmişlerdir. Hâlbuki usul ilminde iki zıt gibi görünen durumdan birinin terk edilmesi, en son evredir. Yani başka hiç bir yöntem kalmadığı zaman devreye giren hususu, ilk evre tayin etmek ciddi bir usul hatasıdır.

Tüm bunların neticesinde İslâm ümmetinin bir kısmı Ramazan ayının ilk gününe başlamış ve oruçlu iken, diğer bir kısmı daha Ramazan ayına başlamamış ve bir takım insanların oruçlu olduğu günü yiyerek geçirmişlerdir. Yine Müslümanların bir kısmı Ramazan bayramını kutlar ve akabinde bayram namazlarını eda ederken, yine bir takım Müslümanlar Ramazan orucunun son gününü tutmaktadırlar.

Bu husus, birçok Müslümanın kafasını karıştırdığı gibi İslâm düşmanlarının da İslâm’ı kötü ve “çelişkiler dini” göstermek için kullandıkları bir argüman hâline gelmektedir.

Şimdi konunun şer’î olarak izahına geçelim…

Ayın hareketi ve hilalin konumu ile tarih belirleme hakkında yüce Rabbimiz ayet-i kerimede şöyle buyurmaktadır:

**“Sana hilâllerden soruyorlar, de ki: ‘Onlar, insanlar ve hac için miktarlardır (vakit alâmetleridir).”**[\[3\]](#_ftn3)

Konu ile alakalı Allah Rasulü *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* şöyle buyurmaktadır:

***“Ay’ı görmek şartıyla oruç tutun ve onu görmek şartıyla bayram yapın. Şayet hava bulutlanırsa Şaban ayını otuza tamamlayın!”***[****\[4\]****](#_ftn4) Yine başka bir hadisi şerifinde şöyle buyurmaktadır:

**“Orucu Ramazandan önce tutmayınız. Orucu hilali gördüğünüzde tutun. Hilali gördüğünüzde ise orucu açın. Şayet hava kapalı ise Şaban’ı otuz güne tamamlayın.”[**\[5\]**](#_ftn5)**

Buhari’nin Sahih’inde rivayet edilen başka bir hadisi şerifte ise söyle geçmektedir:

***“Ay yirmi dokuz gecedir. Hilali görünceye kadar oruç tutmayın. Hava bulutlu olduğu zaman hilali görmezseniz o ayı otuza tamamlayın!”[**\[6\]**](#_ftn6)***

Konu ile alakalı hadisler farklı kaynaklarda ve farklı varyantları ile mevcuttur. Görüldüğü gibi hilal meselesi hakkında naslar oldukça sarihtir. Delaletleri kat’i olan bu nasların anlaşılmasında İslâm tarihi boyunca ihtilaf vuku bulmamıştır. Bu nasların hilafına hiçbir fakih konuşmamıştır.

Ramazan ayının tespiti ve orucun başlaması ile alakalı hangi esere bakarsak bakalım, konunun “hilal” ile kayıtlandığını görmek mümkündür.

Birkaç örnek vermek gerekirse; İbn’ul Munzir “el-İşraf fi Ma’rifet’il Hilaf” adlı kitabında şöyle demiştir:

***“Gökyüzü açık olduğu hâlde hilal görülmemişse Şaban ayının otuzuncu gününde oruç tutmak vacip değildir (Ramazan başlamamıştır). Bu konuda icma vardır. Zaten ilk iki nesil bu günde oruç tutmayı hoş görmemişleridir.”***

Büyük Muhaddis İbn-i Hacer el-Askalani “Feth’ul Bari” adlı kitabında konuya dair çok sarih ifadeler kullanmıştır:

***“Bu emrin*** *(yukarıdaki hadislerin zahir emirleri)* ***açık anlamı, ister gece olsun ister gündüz olsun, hilal görüldüğü anda oruç tutmanın vacip olduğudur. Burada kastedilen hilal görüldüğü günün ardındaki gün oruçlu olunmasıdır****.*[\[7\]](#_ftn7)

Hanefi fakihlerinden İmam Zeylai “Tebyînü’l-Hakâik” adlı eserinde ise “Ramazanın, hilâlin görülmesi veya Şaban ayının 30’a tamamlanması ile olacağında icma olduğunu” ifade etmektedir.

Yine Hanefi ulemasından İmam Burhaneddin el-Merginani meşhur eseri “el-Hidaye”de yukarıdaki hadisleri serdettikten sonra şöyle devam etmiştir:

***“Hilal görülmediği zaman asıl, ayın daha bitmemiş olmasıdır. Bunun için bir delil bulunmadıkça ayın bittiğine hükmedilemez. Delil de ancak hilalin görülmesidir.”***

Bu konu; Hanefi, Maliki, Şafii ve Hanbeli mezheplerince ittifak edilen konulardan olmakla birlikte, âlimlerin açıkladığı minvalde; üzerinde icma edilen konulardan olması da aslında durumun katiyetini ifade etmesi açısından bir başka delildir.

Ru’yet-i hilal meselesinde tüm ulemamızın nakillerini burada aktarmak oldukça güçtür. Lakin konu ile alakalı yazımızdaki bilgileri doğrulaması adına bazı âlim ve kitaplarını delil olması adına aktarmakta fayda var:

Hanefi âlimlerinden Abdulgani el-Güneymi el Meydani’nin, “El Luhab fi Şerh’il Kitap” adlı eseri,

Maliki âlimlerinden olan İbni Rüşt’ün “Bidayetü’l Müctehid” adlı meşhur eseri,

Muasır âlimlerden Said Havva’nın “el Esas fi Sünne” adlı eseri,

Hanbeli mezhebinden olan İbni Kudame el-Makdisi’nin “El-Muğni” adlı meşhur eseri,

Şafii mezhebinden İmam Nevevi’nin “Minhacu’t Talibin” ve Sahih-i Müslim’e yazdığı şerh olan “el Minhac” adlı eseri,

Hanefilerden İbni Abidin’in “Reddu’l Muhtar” adlı eseri,

Şafiilerden Hatip el Şirbini’ye ait olan “Muğni’l Muhtaç” adlı hacimli eseri,

Şafii mezhebi muhaddislerinden İmam Kastallani’nin Sahih-i Buhari’ye yazdığı şerh olan “İrşad’us Sari li Şerhi’l Sahih’il Buhari” adlı eseri,

Muasırlardan Prof. Vehbe Zuhayli’nin “İslâm Ansiklopedisi” adlı eseri araştırılması için bakılabilecek kaynaklardan sadece bazılarıdır.

Bu makamda konuşup da hilalin tespitinde aykırı söz söyleyen kimse mevcut değildir. Onun için Ramazan ayının başlangıcı ve bayramın tespit edilmesi, İslâm dininde fıkıh alanının maruf konularından olmuştur.

Geriye bu konuyu anlamaktan ve bilim ile İslâm’ın mezcedilmesini fehmedemeyenlerin hatalarının temelinde yatan bazı sebepleri incelemek kalıyor.

Bu hususları kısaca üç maddede özetlemek gerekirse;

**1- Taassup ve İslâmi ilimlerde tahkikî bilgi yetersizliği**

Taassup, kişinin doğru ya da yanlışı hiçbir şekilde analiz etmeden kuru kuruya tabi olması manasında kullanılan terimdir. Taassubun birçok tezahürü vardır. Tezahürlerinden bir tanesi de sözün sahibinin deliline değil, onun nazarındaki duygusal seviyesine bakmasıdır. Kişinin tüm delil ve burhanların karşısında hakkı görüp tabi olması gerekmektedir. Zira haktan sonra sadece batıl vardır.

**2- Şer’î hükümlerin, mükellef kulların nazarında tam anlaşılmaması**

Şer’î hükümler şeriat koyucu Allahu Teâlâ’nın kullarını mükellef kıldığı hitabıdır. Kişi hayatındaki amellerini şer’î hükümler çerçevesinde icra eder ve ahiretteki ceza-mükâfat şer’î hükümlere tabiiyetine göre değer kazanır.[\[8\]](#_ftn8)

Durum bu iken, -Rabbimizin bildirdiği herhangi bir ruhsat müstesna- tüm mükellefler şer’î hükümlerle kayıtlıdır. İnsanların çoğunluğunun şer’î hükme ters amel etmesi durumu değiştirmez. Bu konuda çokluğun hiçbir değeri yoktur.

**3- Rasathane gözlemi ile astronomik hesap arasındaki farkın bilinmemesi**

Rasathane, uzaydaki her türlü hareketi gözlemlemek için kurulan kuruluştur. Rasathanede, dikkat edilirse haddi zatında bir gözlem ve gözlemlenen nesneler odaklı bir oluşum söz konusudur. Rasathanelerin tarihi sanıldığı kadar yeni de değildir. İnsanlık tarihi boyunca her daim bir soru işareti olan uzay, fenni ilimler olarak “Astronomi” ilmi adı altında incelenmiştir. İslâm âlimleri tarafından da çokça iştigal edilen astronomi ilminde, el-Battani, ebu’l Vefa, Beyruni, Cabir b. Eflah gibi birçok âlim yetişmiştir.

Astronomik hesap ise bazı ölçüm aletleri ile gök cisimlerinin ön görülen hareket ve menzilleri ile ulaşılan hesaplamadır. Mesela; güneşin hareketlerini ölçüp güneşin ileriki yıllarda verilen tarihte istenilen konumda olması, bu hesabı içerir. Yine ayın hareketleri ile “hilal”, “dolunay” gibi evrelerin, on, yirmi yıl sonraki konumunu tespit gibi işlemler yapılabilmektedir.

Bundan dolayı rasathanede Şaban ayının son günü yapılacak olan gözlem, hilalin görülmesi ile neticelenir ve bunu adil şahitlik ile ilan edilirse, bu şer’î bir gözlem olup bağlayıcıdır. Bunun yerine gözlem yapılmadan “şu tarihte hilal çıkacaktır, oruca ya da bayrama başlayın” söylemi[\[9\]](#_ftn9) şer’an bağlayıcı olmadığı gibi yine şer’i açıdan bu hesaplamanın bir değeri de yoktur.

Görüldüğü gibi gözlem ile hesaplama arasında ciddi farklar bulunduğu ve netice itibari ile biri yakin bilgi iken diğeri yakini bilgiye erişememektedir. Her ne kadar birçok hesaplama doğru netice ile sağlam bilgi ifade etse de, tecrübe ile sabittir ki hilal meselesinde birçok kere belirtilen tarihte hilal gözlemlenememiştir.

Tüm bunlar aleyhinde bizler nasların iktizası ile mükellefiz. Nassın delalet ettiği hükmü terk edip onun haricinde bir yol (çözüm) üretmemiz asla caiz değildir. Nassı temel alarak bilim, teknoloji ve astronomi gibi ilimlerden faydalanmakta ise bir beis yoktur. Hatta birçok yönden bunlar gereklidir.

Özelde ru’yet-i hilal genelde ise tüm amellerimizin bu çizgide olması gerekmektedir. Bunun aksi ile hareket etmek, konu ne olursa olsun Allah Rasulü *SallAllahu Aleyhi ve Sellem*’in şu sözlerine muhatap olmayı kaçınılmaz kılar:

***“Kim bizim dinimizde olmayan bir şey yaparsa o merduttur, reddedilir.”***[\[10\]](#_ftn10)

Sonuç olarak Ru’yet-i hilal meselesinde söylenecek son söz budur. Bunun dışında, delilden sudur etmeyen tüm sözler, cedelden öteye gitmeyecek ve ümmetin içerisindeki ihtilaflara bir yenisini eklemekten başka bir şey ifade etmeyecektir.

- - - - - -

[\[1\]](#_ftnref1) Konular hakkında fıkıh usulü kitaplarına başvurulabilir.



[\[2\]](#_ftnref2) Halifenin şer’î hükümler benimsemesi hakkı vardır. Özellikle toplumsal olaylarda toplumu ilgilendiren sorunlara yönelik şer’î hükmü, benimseme yapıp devletin resmî görüşü hâline getirebilir. Bakınız: Hilâfet Devleti’nin Yönetim ve İdari Kurumları, Köklü Değişim Yayınları, syf. 55



[\[3\]](#_ftnref3) Bakara Suresi 189



[\[4\]](#_ftnref4) Buhârî, Müslim, Tirmizî, Nesâî, Dârimî, Müsned-i Ahmed bin Hanbel



[\[5\]](#_ftnref5) Buhârî, Müslim, Nesâî, Dârimî, Muvattâ-ı İmâm-ı Mâlik, Müsned-i Ahmed bin Hanbel



[\[6\]](#_ftnref6) Buhari; Hilal Bahsi, Oruç Babı 1906



[\[7\]](#_ftnref7) Feth’ul Bari 4/411



[\[8\]](#_ftnref8) Bu Müslüman için geçerli bir ölçüdür. Müslüman olmayanlar için şer’î hükümlere tabi olması ya da olmaması ahiret hayatı için ceza-mükâfat olarak değer kazanmaz. Zira onlar ebediyen çıkmamak üzere cehenneme girmektedirler.



[\[9\]](#_ftnref9) Bunun bir söylemden öteye gitmemesinin sebebi, şer’î olmamasından dolayıdır.



[\[10\]](#_ftnref10) Buhari, Sulh 5; Müslim, Akdiye 17, 18

“Ru’yet-i Hilal” Meselesinde Son Söz!

Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, yüzyıldır hükmü altında yaşadığımız kapitalist nizamda artan boşanma oranlarına dikkatleri çeken bir makale kaleme aldı.

1647593538.jpeg

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) verilerine göre; boşanma sayıları geçen yıl (2021) yüzde 27,46 oranında arttı. 2020’de 136 bin 570 olan boşanma sayısı, 2021 yılında 174 bin 85’e çıktı. Pandemi öncesi 2019 yılına bakıldığında rakam, 156 bin 587 idi.

Bu ürkütücü rakamlar geçen bir-iki seneye ait. Geriye dönüp baktığımızda boşanma sayılarında her sene ciddi bir artışın yaşandığını görmekteyiz.[\[1\]](#_ftn1)

Aile yapısının ne kadar ifsat edildiğini şu rakamsal verilerden görmek mümkündür. Açıklanan resmî verilerden içtimai hayatın[\[2\]](#_ftn2) oldukça ciddi problemler yaşadığı, gözlerden kaçmayan üzücü bir vakıadır. Bundan daha üzücü olan ise toplumu bu duruma sürükleyen asıl sebebin, mevcut yönetimler ve yönetim içerisindeki siyasi partilerin ve onlara tabi halk kitleleri tarafından görülememiş olmasıdır.

Zira sorunun kaynağı hakkında yapılan hatalı tespitler, akabinde hatalı çözümleri doğurmaktadır. 2011 yılında tüm partilerin “evet” oyu ile yürürlüğe giren “İstanbul Sözleşmesi” ve bu kapsamda ihdas edilen yasalar bunun en bariz örneğidir.

Konu hakkında konuşanların bazıları mevcut sorunun *“ev yönetiminde erkeğin ya da kadının yetkilerindeki dengesizlikten kaynaklandığını”* ifade ederken, bazıları da *“eşler arasında ki ekonomik eşitsizliğe”* dikkat çekmektedir. Yine bazıları sorunun kaynağı noktasında *“bilinçsiz bireyleri”* işaret etmektedir. Listeyi uzatmak mümkün…

Dikkatlice incelendiği zaman kadın-erkek ilişkilerinde asıl sorunun bunlar olmadığı görülecektir. Bahse konu olan durumlar kadın-erkek ilişkilerinde dikkat edilmesi gereken meseleler olmakla birlikte, daha önce bahsettiğimiz yıkılan aile krizinin asıl sebebi olmaktan uzaktırlar.

Aydın bir bakış ile bakıldığı zaman sorunların asıl kaynağının kadın-erkek arasındaki ilişkileri düzenleyen kapitalist/demokratik sistemden başkası olmadığı görülecektir. Tüm bunların haricinde sorunu başka bir yerde aramak, sahrada serap görmekten farksızdır.

Evet, toplumları ifsat eden, nesli ve aileyi darmadağın eden, şuan insanlar üzerine tatbik edilen bu sistemdir.

Yüz senedir laiklik temelli demokratik/kapitalist sistem, insanlar arasındaki ilişkileri düzenlemektedir. Kur’an ve Sünnet’ten sadır olan İslâmi hükümleri terk edip yerine, Batı’dan alınan kanunlar ile hükmeden bu sistem, insanlar arasındaki ilişkileri yıpratmaktan, toplumu kaos ve göz yaşına boğmaktan başka hiçbir şey vermemiştir.

Laik/kapitalist sistemin uygulandığı ülkelerde toplumsal hayatı bozan birçok unsur ortaya çıkmaktadır. Boşanma oranlarında ve cinayet vakalarında ciddi artışlar, içki ve uyuşturucu kullanımı ile legal ve illegal kumarın yaygınlaşması gibi hususlar ilk etapta akla gelen örneklerdir.

PEW Araştırma Merkezi’nin bir araştırmasına göre; Amerika Birleşik Devletleri’nde “**ilk evlilikleri boşanmayla sonuçlananların” oranı; %41. “İkinci evlilikleri boşanmayla sonuçlananların” oranı; %60. “Üçüncü evlilikleri boşanmayla noktalananların” oranı; %73.**[\[3\]](#_ftn3) **Görüldüğü gibi evlilik müessesesi gelişmiş kapitalist ülkelerde bile çoktan yıkıma uğramış durumda.**

Avrupa ülkelerinden olan İspanya’da 2017 yılında her 100 evlilikten 57’si boşanma ile sonuçlanırken, bu rakam Portekiz’de 64’lere kadar çıktı.[\[4\]](#_ftn4)

**Yine Pandemi sürecinde İngiltere’de boşanma talep ve başvurularının %95 artış göstermesi**[\[5\]](#_ftn5) **bize, sorunun coğrafya ya da insan sorunu olmadığını ispat etmek için yeterlidir.**

**Tüm bunlara rağmen, İslâm beldelerindeki yöneticiler, Batı hadaratını beldelerimizde uygulamak için âdeta yarışır durumdadırlar. Hâlbuki ne doğu ne batı, insanların sorunlarını insan olmaları hasebi ile çözmekten çok uzaktır. İnsanlara maddi zevk ve lezzetlerden başka hiçbir şey vaat etmeyen bu köhne sistemler İslâm ümmetine ne yazık ki bir cazibe merkezi gibi gösterilmektedir.**

**Tüm bu yaşananların alternatifsiz tek çözüm yolu, eskiden olduğu gibi İslâm’ı yeniden tatbik edecek olan Hilâfet’in kurulmasıdır. Zira o devlet kurulduğu zaman içeride ve dışarıda İslâm’ı tatbik edecek, nizamın bir gereği olarak da kadın ve erkek arasındaki ilişkiler, İslâm’ın içtimai nizamına göre olacaktır. Toplumun refahı, neslin korunması ve ailelerin güvende olmasının yegâne yolu budur.**

**Allahu Teâlâ şöyle buyurmaktadır:**

\[لِمِثْلِ هٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ\] **“Çalışanlar bunun için çalışsınlar.”[**\[6\]**](#_ftn6)**

- - - - - -

[\[1\]](#_ftnref1) Bu gibi sayım rakamları bir sene geriden geldiği için şuan 2021 rakamları gündemde olacaktır. 2022 yılının rakamları ise 2023 yılında yayınlanacaktır.



[\[2\]](#_ftnref2) Genel olarak kadın-erkek arasındaki ilişkileri değerlendiren, düzenleyen ilim dalı, disiplin veya hükümlerdir.



[\[3\]](#_ftnref3) <https://www.amerikaninsesi.com/a/amerikada-evlilik-oran-duuyor-135749583/901957.html>



[\[4\]](#_ftnref4) <https://tr.euronews.com/2020/01/06/turkiye-ve-avrupa-ulkelerinde-bosanma-oranlari-ne-durumda>



[\[5\]](#_ftnref5) <https://tr.euronews.com/2021/05/10/ingiltere-de-pandemi-surecinde-bosanma-talepleri-yuzde-95-artt>



[\[6\]](#_ftnref6) Saffat Suresi 61

Yıkılan Yuvalardan Geriye Kalan Devasa Boşanma Rakamları

Yazarımız Yaşar Sami Tarhan, Rusya-Ukrayna Savaşının Müslümanlar nezdinde nasıl bir etki uyandırması gerektiğine dair bir makale kaleme aldı.

1646745885.jpeg

Son bir kaç aydır dünya gündemi Rusya ile Ukrayna arasındaki gerginlik ile meşguldü. Özellikle Rusya’nın sınıra yoğun bir şekilde asker konuşlandırması ile yeni bir süreç başladı. Tüm hazırlıklarından sonra Rusya tüm dünyanın gözü önünde işgale başladı ve şuan sıcak çatışmalar Ukrayna’nın birçok kentinde devam etmektedir.

Savaş’ın siyasi nedenleri, ülkeler arasındaki denge ve çatışmanın boyutları elbette analiz[\[1\]](#_ftn1) edilmeye muhtaç konular, lakin ben bu savaşın bizlere gösterdiği farklı bir duruma dikkatleri celbetmek istiyorum.

Malumunuz; Rusya tarih boyunca savaşlarında herhangi bir ölçü ve değer tanımadan savaştığı ülkenin altını üstüne getirmekle meşhurdur- gerçi İslâm’ın kıtal(savaş) anlayışına sahip olmayan her devlet için bu durum söz konusudur; savaşlarında hiçbir ölçü, değer ve yargı tanımadan insanları hunharca katletmektedirler-.

İslâm Devleti’nin savaşlarında ise birçok faktör gözetilmektedir. Zira Hilâfet Devleti, ülkelerin zenginliklerini sömürmek, kendi topraklarını genişletmek ya da başka bir sebepten değil, sadece ve sadece “İslâm risaletini” dünyaya taşımak için savaşır. Ve bu savaş, dünya halklarının bu hak dini öğrenmesinin önündeki maddi güçlere karşı yapılır. Yani İslâm, dini tebliğ etmek için, bu tebliğe engel olan devletin ya da oluşumların askeri ve yönetimi ile savaşır. İslâm, savaşmayan, eline silah alamayan halklara karşı savaşmaz. Hatta bu dinen caiz değildir. Zira davetin önündeki engel halk değil halkın bu daveti işitmesini engelleyen yönetici ve bu yöneticiler uğruna savaşan askerlerdir.

İslâm’ın savaş siyasetinin bir cüzüne temas ettikten sonra, yaşanan Ukrayna-Rusya savaşında Rusya, savaşın ilk anlarında sivil halkı ve yerleşim yerlerini hedef almıştır. Çoluk-çocuk, genç-yaşlı ayrımı yapmadan sivil halka ateş açmıştır. Gerçekten de yaşananlar savaş hukukuna göre kabul edilecek cinsten değildir.

Rusya’nın sivil halkı bombalamasına tüm dünyadan tepkiler yağmakta, Avrupa ülkeleri sığınmacılara kapıları açarak vize şartını kaldırmakta ve Rusya’ya yaptıklarından dolayı kavlî ve fiilî tepkiler verilmekte, hatta bunun için ülkeler sıraya girmektedir. Başta ABD olmak üzere tüm dünya ülkeleri bu yapılanlara şiddetle karşı çıkmakta ve Rusya’ya güçleri oranında ültimatom vermektedirler.

Baştan, bu yapılanlara karşı olduğumuzu ve gerek işgallere gerekse sivil halkın öldürülmesine elbette sıcak bakmadığımızı belirtmek isterim. Zira dinimiz, haksız bir şekilde yapılacak bu gibi saldırıları yasaklamaktadır.

Lakin buradan, başta ABD olmak üzere tüm dünya devletlerine seslenmek istiyorum: Yüz yıldır Ortadoğu’da yanan ateş ve ölen milyonlarca Müslüman için verilmeyen tepki ne oldu da Ukrayna verildi! Gasıp Yahudi varlığının kurulduğu günden beridir kutsal beldelerimizi işgal edip mübarek Filistin bölgesinde on binlerce kardeşimizi şehit etmesine, binlercesini hapislerde işkencelerden geçirmesine ve tüm bunları dünyanın gözü önünde yapmasına dünyadan tepki neden gelmedi! Neden kimse bu yaşananlara sözlü ve fiilî olarak tepki göstermedi! Kısacası, zalime karşı neden “dilsiz şeytan” olundu?

Yıllardır zalim Çin Devleti Doğu Türkistan beldemizi işgal edip akla hayale gelmeyen zulümleri yaparken -sözüm ona- medeni(!) dünya neredeydi! Neredeydi, son dakika haberlerinde zulüm gören kardeşlerimiz!

Uzak değil, on yıldan fazladır Suriye’yi yer ile yeksan eden Esad rejimi-İran-Rusya şeytan üçgenine karşı dünya nerede? Putin’e “katil” diyenler, Rakka, Halep, Musul’da Putin’in yaptıklarına neden sessiz kaldılar? Savaşın haritadan sildiği bölgeler için dünya örgütleri ve -sözüm ona- insan hakları neredeydi? Aynı Rusya değil miydi; okulları, hastaneleri ve ibadethaneleri bombardımana tutan? Ukrayna’da verilen haklı tepki ne oldu da Müslümanlar için verilmiyor?

ABD değil miydi; Irak’ta 2 milyona yakın Müslümanı katleden ve bunu tüm dünyanın gözü önünde yapan? ABD şimdi mi “savaş karşıtı, barışın savunucusu” oldu?

Endonezya’dan Fas’a İslâm ümmetinin coğrafyasında yaşanan zulümlere karşı kör ve dilsiz kesilenler, şimdi savaş ve katliamlara karşı oldular. Hayır, hayır! Bu insanlık ve merhamet değil; bu, ikiyüzlülüktür!

Aslında tüm bunlar bize Rabbiminiz şu ayetlerini hatırlatıyor:

**“Sen onların dinlerine uymadıkça Yahudiler de, Hıristiyanlar da senden asla memnun kalmayacaklardır.”[**\[2\]**](#_ftn2)**

**“Onlar, size zarar vermekten, kötülükte bulunmaktan geri kalmazlar, sizin zahmete düşmenizi dilerler. Düşmanlıkları, ağızlarından dökülen sözlerden açıkça belli olur, yüreklerinde gizledikleri düşmanlıksa daha da büyüktür. İşte, aklınızı başınıza almanız için size bu delilleri açıkladık.”[**\[3\]**](#_ftn3)**

**“Şüphe yok ki kâfir olanlar, mallarını ancak halkı Allah yolundan alıkoymak için harcarlar.”**[\[4\]](#_ftn4)

Tüm bunlar, talan edilen şehirler, akan kan ve katledilenlerin Müslümanların canları ve malları olduğunda medeni(!) Batı’nın; yaşananları umursamadığını, Müslümanları kendi hâllerine ve azgın kâfirlerin insafına terk ettiğini göstermektedir. Lakin akan bir damla kanın, Müslümanlar haricinde birine; bir Yahudi, bir Hıristiyan ya da bir Budist’e ait olduğu zaman tüm dünya ayağa kalkmakta ve bunun hesabını sormaktadır.

Umulur ki dünya arenasında yaşananlar, başta Müslümanların beldelerinin başlarındaki yöneticilerin ve sonrasında da İslâm ümmetinin idrakini açar ve tüm dünyaya sloganik değil, hakiki huzur ve refahı getirecek olan İkinci Râşidî Hilâfet Devleti’nin kurulmasına vesile olur.

- - - - - -

[\[1\]](#_ftnref1) Detaylı İslâmi analiz için; [https://www.hizb-turkiye.com/ukrayna-krizinin-gercekligi-boyutlari-ve-motivasyonu\_d784.html](https://www.hizb-turkiye.com/ukrayna-krizinin-gercekligi-boyutlari-ve-motivasyonu_d784.html)



[\[2\]](#_ftnref2) Bakara Suresi 120



[\[3\]](#_ftnref3) Âl-i İmran Suresi 118



[\[4\]](#_ftnref4) Enfal Suresi 36

Yaşar Sami Tarhan

Yazarın Makaleleri

Tedrici Metodun Sıhhat Eleştirisi - 1

Politikal Kaos

Bir Metrelik Oy Pusulası

Tekbiiir! Allahu Ekber!

“Apolitik İslam” Anlayışına Reddiye

Âlimlerin Misyonu

Malazgirt’e Bir de Buradan Bakın!

İslâm Yargı Hukuku Mukaddimesi

Mülteci "Sorunu" ve İslâmi Tavrımız

“Ru’yet-i Hilal” Meselesinde Son Söz!

Yıkılan Yuvalardan Geriye Kalan Devasa Boşanma Rakamları

Rusya ve Ukrayna Savaşının Düşündürdükleri

Hakkımızda

Linkler

İletişim Bilgilerimiz