Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım, Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın Irak ziyaretini ve Türkiye-Irak yakınlaşmasını konu edinen bir makale kaleme aldı.

Köklü-Değişim_Erdoğan'ın-Irak-Ziyareti_Muhammed-Emin-Yıldırım.jpg

Son dönemde Türkiye-Irak ilişkilerinde önemli gelişmeler yaşanıyor. Dışişleri Bakanı Hakan Fidan’ın Ağustos 2023’te geniş kapsamlı Bağdat ve Erbil ziyaretinin ardından iki ülke arasında yoğun bir diplomasi trafiği başladı. Son olarak, Hakan Fidan’ın yanı sıra Millî İstihbarat Teşkilâtı (MİT) Başkanı İbrahim Kalın, Savunma Bakanı Yaşar Güler ve İçişleri Bakan Yardımcısı Münir Karaloğlu’ndan oluşan Türk heyeti 14 Mart 2024’te Bağdat’a giderek Iraklı muhataplarıyla görüşmeler gerçekleştirdi.

Türkiye ile Irak arasında; su meselesi, terörle mücadele, ticaretin artırılması, yaşanan krizden sonra Kerkük-Ceyhan Petrol Boru Hattı’nın tekrar açılması ve Kalkınma Yolu Projesi başlıkları temelinde yapılan sekiz görüşmeden sonra bugün işi somutlaştırmak ve anlaşma boyutuna taşımak amacıyla Cumhurbaşkanı Erdoğan Irak’a bir ziyaret gerçekleştirdi. Cumhurbaşkanı, Bağdat’tan sonra ikinci aşama olarak Erbil’i ziyaret edecek. 

13 yıl aradan sonra Irak’a giden Erdoğan’ın ziyareti, Irak hükümeti tarafından “tarihî” olarak nitelendiriliyor. Ziyaret öncesi başkent Bağdat'ta, merkezde yer alan caddeye, Türkçe ve Arapça "Ziyaretinizden onur duyduk" yazılı pankartlar yerleştirildi. Nitekim Irak Başbakanı Muhammed Şiya-Sudani Joe Biden ile görüşmek için ABD’de bulunduğu esnada Erdoğan’ın Irak ziyareti hakkında _“Türkiye Başkanı'nın Irak ziyareti gelir-geçer türden bir ziyaret olmayacaktır.”_ ifadelerini kullandı. 

Irak Başbakanı’nın bu açıklamayı, ABD ziyareti sırasında yapması oldukça manidar. Aynı şekilde Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Irak ziyaretinin John Bass liderliğindeki ABD Dışişleri Bakanlığı heyetiyle Ankara’da yapılan görüşmelerden hemen sonra gelmesi de… Ayrıca Dışişleri Bakanlığı Terörle Mücadele Koordinatörü Büyükelçi Elizabeth Richard, ABD-Türkiye Terörle Mücadele İstişareleri kapsamında bugün Ankara'yı ziyaret edecek. Yani Erdoğan’ın Irak ziyareti, ABD’nin Türkiye ve Irak hükümetiyle yaptığı görüşmelerin gölgesinde ve neticesinde gerçekleşiyor. Ne demek istiyorum? Sonda söyleyeceğimi başta söyleyerek ziyaretin motivasyon kaynağını anlatmaya çalışayım.

**ABD’nin rolü**

Son aylarda olumlu yönde gelişerek önemli bir ivme kazanan Türkiye-Irak ilişkileri ve Cumhurbaşkanı'nın Irak ziyareti, aslında ABD'nin yeni küresel siyaset stratejisi ve bölgede kurmak istediği denge ile yakından ilgilidir. Joe Biden'ın başkan seçilmesinden sonra açıkladığı yeni siyaset stratejisinde; Çin ve Rusya, “zayıflatılması gereken düşmanlar” olarak etiketleniyor. ABD, bu iki düşmana yoğunlaşabilmek için Ortadoğu’da sükunete ve normalleşme anlaşmalarına ihtiyaç duymaktadır. ABD'nin bu stratejisi, NATO zirvelerinde de onaylanarak resmiyet kazandı. Rusya-Ukrayna arasında devam eden savaş, Çin'in Tayvan sorunu ile tehdit edilmesi ve Japonya'nın anayasasını değiştirerek Çin’i kuşatacak şekilde yeniden silahlanma sürecine girmesi, bu stratejinin bir parçasıdır.

Fakat ABD açısından mesele bununla sınırlı değil. Çin'in ekonomik olarak zayıflatılması, lojistik yollarının baypas edilmesi ve ticaret pazarlarının elinden alınması gerekiyor. Diğer taraftan Rusya ile ilişkilerin kesilmesi nedeniyle enerji sorunu yaşayan Avrupa Birliği'nin ihtiyaçlarının karşılanması gerekmektedir.

İşte bunun için Türkiye'nin, Mısır, Birleşik Arap Emirlikleri, Suudi Arabistan ve Yahudi varlığı ile normalleşmesi, ilişkilerdeki sıkıntıların giderilmesi için adımlar atıldı. Yine bu kapsamda kendisine bağlı milis güçleri aracılığıyla Ortadoğu'da “ABD'nin sopası” işlevi gören İran'ın Suriye, Lübnan ve özellikle Irak’taki nüfuzunun sınırlandırılması önem arz ediyor. Çünkü milis güçlerin yönetime etki ettiği ortamlarda, istikrar ve normalleşmeden bahsedilemez. Tüm bunların yanında Barzani aşiretinin başkanlığını yaptığı Kuzey Irak'taki Kürt yönetimi ve Kandil'deki PKK terör örgütü üzerinde önemli bir nüfuzu bulunan İngiliz siyasetinin izale edilmesi de ABD için elzem bir durumdur.

ABD’nin bu planının, Türkiye-Irak yakınlaşması ve Erdoğan’ın ziyaretiyle nasıl bir ilgisi var?

Şöyle ki: yazının başında bahsettiğim gibi Türkiye-Irak arasında yapılan görüşmenin ana konuları, terörle mücadele, Kalkınma Yolu Projesi, Irak’ın yaşadığı su probleminin çözüme kavuşturulması ve karşılıklı kazanımların elde edilmesiyle siyasi ve ekonomik istikrarın sağlanmasını içeriyor.

Fakat bu başlıklar arasında en öncelikli olanı, terör sorunun çözüme kavuşturulmasıdır. Zira iki ülkenin de önem verdiği, Kalkınma Yolu Projesi’nin hayata geçirilmesi için projenin geçtiği güzergahların güvenliğinin sağlanması gerekiyor.

**Kalkınma Yolu nasıl bir proje?**

Maliyeti 17 milyar dolar olarak hesaplanan, 2028’de tamamlanması öngörülen ve bugün Erdoğan’ın Irak ziyaretinde imzalanan Kalkınma Yolu Projesi, Basra’da inşaatı süren Büyük Fav limanından başlayıp Divaniye, Necef, Kerbela, Bağdat ve Musul’dan geçerek Türkiye üzerinden Ceyhan Limanı aracılığıyla deniz yolu veya İstanbul üzerinden kara yoluyla Avrupa’ya uzanıyor. Koridor, Körfez’den Avrupa’ya geniş bir bölgeyi etkileyecek.

Projenin karşılaştığı en önemli engellerden biri, Irak'ta güvenlik durumunun iyileşmemiş olmasıdır. PKK gibi terör örgütlerinin Musul, Kerkük, Sincar, Mahmur gibi bölgelerdeki faaliyetleri, güvenlik riskleri oluşturmaktadır. Son ziyarette, PKK'nın Irak'ta "yasaklı örgüt" olarak tanımlanması ve Irak'ın bu konuda Türkiye ile iş birliği yapma iradesi, örgütün söz konusu güvenlik risklerinin bertaraf edilmesini amaçlıyor. Tasfiyenin, ABD tarafından var edilip korunan Suriye’deki PYD kontrolündeki bölgeye yapılması kuvvetle muhtemeldir. Böylece Kandil’deki İngiltere yörüngesinde hareket eden PKK kanadının, Türkiye’nin muhtemel operasyonlarıyla Suriye PKK’sına doğru itilerek ABD kontrolüne girmesi sağlanacaktır. 

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın son günlerde sıklıkla dile getirdiği; _“Irak sınırlarımızı güven altına alacak çemberi tamamlamak üzereyiz. Bu yazın Irak sınırlarımızla ilgili meseleyi kalıcı olarak çözüme kavuşturmuş olacağız.” şeklindeki açıklamaları, ABD-Türkiye-Irak hattında bu konuda bir iş birliği ve hazırlığın olduğunu göstermektedir. Hatta bu operasyon sadece Irak’ın kuzeyindeki dağlık alanlarla sınırlı kalmayıp Sincar ve Mahmur’daki kamplara darbeler vurulması şeklinde genişleyebilir. Ki bu son seçim yenilgisiyle ciddi itibar kaybına uğrayan Erdoğan ve partisi için bir nevi can suyu olacaktır. 

**Su meselesi**

Irak’ın bu durumdan kazancı ise çökmüş durumdaki ekonomisine bir nebze olsun hayat vermek, istikrar ve güvenliğin zeminini hazırlamak ve hayati önemdeki su ihtiyacının Türkiye’nin Dicle ve Fırat suyunu paylaşması suretiyle karşılamaktır. Nitekim 2022 Mayıs ayında Irak Cumhurbaşkanı Berhem Salih, Savunma Bakanı Cuma İnad ve Su Kaynakları Bakanı Mehdi Reşid el-Hamdani ile yaptığı iki ayrı toplantıda, ülkenin halihazırda karşılaştığı ve gelecekte de karşılaşması muhtemel iki önemli sorunu olan terör ve su konusunu ele aldı. 

On yıllardır karmaşık bir mesele olarak kalan su sorunu, yeraltı sularını bile etkilemeye başlayan çölleşme ve kuraklıkla birlikte önem kazanmıştı. Su Kaynakları Bakanı Mehdi Reşid el-Hamdani yaptığı açıklamada, Irak ile suyu paylaşacağını söyleyen Türkiye’ye teşekkür ederken, nehir ve vadi sularını kesen ve kurutmaya çalışan İran’ı sert bir dille hedef almıştı. Irak uzun zamandır Türkiye'nin barajlarının Fırat ve Dicle'den gelen su akışını engellediğini ve su kıtlığı yaşadığından dert yanıyordu. Yani ilişkiler bugünkü noktaya gelene kadar Türkiye’nin Irak'a karşı su kartını kullandığını söylemek, yanlış olmaz.

Nihayetinde ABD, işgal sonrası “ölü bir ceset” gibi İran'ın önüne attığı Irak'ı, şimdi Türkiye'ye yakınlaştırıyor. Gerçekleşmesi uzun yıllar alacak olsa da Kalkınma Yolu Projesi, iki ülkeyi ortak hedefler konusunda birbirine yakınlaştıracak ve terör ve İngiliz etkisi gibi parazit unsurların süreç içerisinde halledilmesine yardımcı olacaktır. Böylece ABD, Joe Biden’ın geçen yıl G20 zirvesinde ilan ettiği “Hindistan Avrupa Ekonomik Koridoru”nun yanında Çin’in Kuşak-Yol Projesine darbe vuracak ikinci bir projeyi daha hayata geçirmiş olacaktır. 

**Erdoğan’ın Erbil ziyareti**

Geçen yıl uluslararası tahkim mahkemesi, Türkiye aleyhine 1,5 milyar dolarlık bir ceza verdi. Gerekçesi, Türkiye'nin merkezi hükümetin onayını almadan Kürt bölgesiyle doğrudan bağlantı yoluyla petrol ihraç etmesiydi. Geçen yıl Mart ayından bu yana Irak'tan Türkiye'ye petrol akışı kesildi. Türkiye, su akışını artırmak karşılığında para cezasından vazgeçilmesini ve petrol akışının yeniden sağlanmasını istiyor ki şu anda bunun hazırlıkları tamamlanmak üzere. 

Tahkim mahkemesinin aldığı bu karar, petrolden gelir sağlayan Kuzey Irak yönetimini ekonomik kayba uğrattı. Bundan daha önemlisi, Irak Anayasa Mahkemesinin Neçirvan Barzani yönetimindeki KDP aleyhine aldığı karardır. 

Bu kararlar arasında; IKBY'deki memur maaşlarının Irak bankalarında açılacak hesaplara yatırılması, Bağdat hükûmetinin IKBY'ye "borç para verme" yetkisinin elinden alınması, IKBY’nin tüm petrol ile petrol dışı gelirlerinin merkezî hükûmete teslim edilmesi gerektiği ve IKBY’de yapılacak bütün seçimlerin Bağdat merkezî hükûmetine bağlı Bağımsız Yüksek Seçim Komiserliği tarafından sevk ve idare edilmesi bulunmaktadır. KDP bu sebeple seçimleri boykot kararı aldı.

Görünen o ki, Erdoğan’ın Erbil ziyareti de Baba Molla Mustafa Barzani döneminden beri İngiltere yörüngesinde hareket eden ve şu an siyasi ve ekonomik olarak başı sıkışmış haldeki KDP yönetimini baskılamak, dahası Türkiye-Irak ilişkileri temelinde gelişen ABD siyasetine IKBY’i entegre etmeyi amaçlamaktadır. Güç dinamiklerine bakıldığında; Barzani’nin Erdoğan’ın bu yaklaşımına olumlu yanıt vermesi kuvvetle muhtemel görünüyor. Zira Türkiye ve Irak ile birlikte Avrupa Birliği ve bölge ülkeleri ABD’nin küresel siyaset stratejisinin arkasında hizalanmış durumda. Erdoğan’ın ziyareti öncesinde Erbil Uluslararası Havalimanı’nın Türkiye, Irak ve Irak Kürt Bölgesel Yönetiminin (IKBY) bayrakları ile donatılması ve birçok caddede billboardlara İngilizce "Hoş geldin Başkan Erdoğan" yazılı afişlerin asılması, Barzani yönetiminin bu gerçekliği kabullenmesinin bir ön işareti sayılabilir.

Dolayısıyla Türkiye-Irak arasında “tarihî” addedilen yakınlaşma bağlamındaki gelişmelerden açığa çıkmaktadır ki, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Irak ziyaretinin motivasyonu, ABD’nin küresel planlarını hayata geçirmeye yardımcı olmaktır. 

Ancak sömürgeci kafir ABD her ne kadar rejimler üzerinden çıkarlarını gerçekleştiriyor olsa da asıl oyuncu olan İslam ümmetini hiçbir zaman devre dışı bırakamayacak ve teslim alamayacaktır. “Yahudi varlığı ile normalleşme ihaneti”ni, sarsıcı bir darbeyle akamete uğratan Aksa Tufanı, bunun en son örneğidir. Aksa Tufanı bitse bile İslam akidesinin mukavemet ve liderlik ruhuyla başka nice tufanlar başlayacaktır. Gerçek yakınlaşma ve normalleşme ise Râşidî Hilâfet Devletinin kurulmasıyla olacaktır. Ve sonunda terör devletlerinin kovulmasıyla İslam beldeleri eski izzet ve istikrarına kavuşacaktır. Allah’ın izniyle o günler, uzak değildir.


Türkiye-Irak Yakınlaşması ve Erdoğan’ın Irak Ziyaretinin Arka Planı

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım, Azerbaycan-Ermenistan arasında yeniden başlayan savaş sürecini ve bu sürecin arkasındaki saikleri yazdı... 

Köklü-Değişim_Azerbaycan-Ermenistan-Cephesini-Kim-Hareketlendiriyor_M.-Emin-Yıldırım.jpg

Son birkaç aydır Azerbaycan-Ermenistan cephesi, gerginliğin yeniden tırmandığı, karşılıklı küçük çaplı çatışmaların yaşandığı gelişmelere sahne oluyor. 2020 yılının Eylül ayında başlayan ve 10 Ekim 2020’de Rusya’nın arabuluculuğunda imzalanan ateşkes ile sona eren çatışmalarda Azerbaycan ordusu Ermeni işgalcileri hezimete uğratmış, Dağlık Karabağ bölgesi hariç topraklarının çoğunu geri almıştı. Böylece Azerbaycan, 2016 yılında meydana gelen ve herhangi bir toprak değişiminin yaşanmadığı çatışmaları saymazsak, 1988-1993 yılları arasında Ermenistan’ın Rusya’nın yardımıyla işgal ettiği 18 bin km2’lik toprağın 13 bin km2’sini geri almış oldu. Yaklaşık 4 bin 800 km2’ye tekabül eden Karabağ bölgesi ise hâlâ Ermeni işgali altında.

Bu savaşta dikkat çeken en önemli şey; 3 gün gibi kısa bir sürede Ermeni işgali altındaki toprakların büyük kısmını geri alan Azerbaycan ordusu, istese Dağlık Karabağ’ı da çok kolay ele geçirebilecekken İlham Aliyev’in talimatıyla savaşı durdurdu ve Rusya’nın ateşkes planına razı oldu. İşte bu durum Azerbaycan’ın tıpkı Ermenistan gibi kendi iradesiyle hareket etmekten aciz olduğunu, ne savaşın ne de barışın kararını verenin kendisi olmadığını göstermektedir. Dolayısıyla gerginliğin nedenini anlayabilmek için gözlerimizi büyük sömürgeci güçlere, onların güney Kafkasya’daki emelleri ve pozisyonları üzerine çevirmemiz gerekiyor. 

Dikkatlice baktığımızda; Azerbaycan-Ermenistan çatışması özelinde güney Kafkasya’da yaşanan bu hareketliliğin Rusya-Ukrayna savaşının doğurduğu yeni jeopolitik ile yakından ilgili olduğunu görmekteyiz. Zira ikinci yılına yaklaşan Rusya-Ukrayna savaşı, uluslararası siyasette birçok yeni gelişmeyi beraberinde getirdi. Avrupa sahnesi değiştiği gibi Afrika sahnesi de değişti. Çin, Ukrayna’da yaşadığı hezimete şahit olduktan sonra Rusya’ya vermeyi taahhüt ettiği desteğini geri çekerek tarafsızlık politikasını benimsedi. Hatta uluslararası oylamalarda Rusya’nın aleyhine sayılabilecek kararlara imza attı. Zira Amerika onu, Tayvan ile tehdit etti ve Rusya ile yardımlaşmaması için ciddi biçimde uyardı. 

Avrupa ülkeleri, Rusya korkusuyla NATO’ya aidiyetlerini güçlendirerek, güvenliklerini Amerika’nın aldatıcı liderliğine emanet ettiler. Karşılıklı yaptırımlar nedeniyle Rusya’dan Avrupa’ya gaz akışı kesildiği için AB ülkeleri dört katı daha fazla fiyattan Amerika’nın kaya gazını satın almaya mecbur oldular ve birçok yönden ABD’nin tahakkümü altına girdiler.

Özellikle Rusya, bataklığa saplandığı Ukrayna işgali nedeniyle savaşın en çok kaybedeni olarak kırmızı çizgilerini koruyamayacak hale geldi. Hem Orta Asya’da hem de Kafkasya’da artık Rusya’nın kurucusu ve lideri olduğu Kolektif Güvenlik Antlaşması Örgütü’ne (KGAÖ) alternatif olması için yeni güvenlik ilişkileri konuşulmaya başladı bile. Keza ekonomik ilişkiler de aynı şekilde. Tabiri caizse Rusya, ön bahçesi Ukrayna ile meşgul olurken siyasi ahmaklığından faydalanarak onu bu savaşa sürükleyen Amerika, arka bahçesini kaşımaya ve oraya yerleşmeye çalışıyor. 

Bunun alametleri özellikle iki noktada somut şekilde görülmektedir:

Birincisi: Ermenistan rejimindeki siyasi paradigma değişikliği. 

İkincisi: Türkiye’nin daha önceki çatışma süreçlerinden farklı olarak Azerbaycan’a aktif askeri destek vermesi. 

Önce Ermenistan cephesinden başlayalım. 

Ermenistan Başbakanı Nikol Paşinyan, 23 Mayıs 2023 tarihinde Erivan’da düzenlediği basın toplantısında _“Bölgedeki güvenlik sisteminin işlemediğini gördüğümüz için Batılı ortaklarımızla güvenlik konularını görüşmeye başladık.”_ dedi.[^1] Paşinyan aynı toplantıda, Ermenistan’ın Kolektif Güvenlik Antlaşması Örgütü’nden (KGAÖ) çıkma kararını, eğer bu örgüt sorumluluklarını yerine getirmediği takdirde dışlamadığını söyledi. Devamında ise; Azerbaycan'la yoğun diyalog vasıtasıyla barış anlaşması imzalayabileceğini, barış anlaşması taslak metnine de Washington'da üzerinde anlaşılan konuların yansıtılması gerektiğini söyledi. Paşinyan, 3 Eylül’de yaptığı açıklamada ise “Ermenistan'ın güvenlik için yalnızca Rusya'ya bağlı olmasının stratejik bir hata olduğunu, Rusya'nın Ukrayna savaşı nedeniyle istese bile Ermenistan'ın güvenlik ihtiyaçlarını karşılayamayacağını” söyledi. [^2]

Paşinyan’ın Amerika’ya yakınlaşma arzusu, sadece bu açıklamalar ile sınırlı değil. Zira Azerbaycan karşısında başarısız olduğu için 10 Mart 2021’de Rus yanlısı Genelkurmay Başkanı Onik Gasparyan'ı görevden almıştı. Paşinyan, yakın zaman önce de yine Rus yanlısı olan 6 üst düzey komutanı görevden aldı. 

Tüm bunlara, Amerika ile Ermenistan arasında 12 Eylül’de başlayan ve 20 Eylül’e kadar sürecek olan ortak askerî tatbikatı ve NATO'nun Avrupa Genişleme Komitesi Başkanı Gunther Fehlinger’in Ermenistan’ı NATO’ya katılmaya, Amerika’yı da Ermenistan’ı korumaya davet etmesini[^3] eklediğimizde, Amerika’nın Ermenistan’ı Rusya’dan kopartmak için güney Kafkasya’yı kaşıdığı aşikâr olmaktadır.

Geriye şu soru kalıyor: Amerika bu hamleleri hangi ülke veya ülkeler üzerinden gerçekleştiriyor? İşte burada ikinci nokta olarak bahsettiğimiz; Türkiye’nin rolü devreye giriyor. Türkiye daha önceki çatışma süreçlerinden tamamen farklı olarak son çatışmalarda Azerbaycan’a aktif askerî destek verdi. Bu destek hem İHA, SİHA vb. gibi önemli silah yardımını kapsıyor hem de savaşı yönetmek için Türk subaylarının stratejik ve taktiksel desteğini kapsıyor. Böylece Türkiye ve Amerika’nın desteğini arkasına alan Azerbaycan, Ermenistan’a karşı askerî operasyon başlatarak hem topraklarını geri alıyor hem de güvenlik korkusu yaşayan Ermenistan’ı, Rus prangasından kurtulması için Amerika’nın kucağına itiyor. -Yazının başında belirttiğim gibi- eğer Azerbaycan bu savaşı kendi iradesiyle başlatmış olsaydı, Dağlık Karabağ’ı da işgalden kurtarırdı. Ancak Rusya’nın hışmından korktuğu için savaşı durdurdu ve Amerika’nın, şartlar olgunlaştığında Türkiye üzerinden vereceği yeni talimatları beklemeye koyuldu.

Benim bu yazıyı yazdığım saatlerde Azerbaycan’ın Dağlık Karabağ’a yönelik başlattığı “antiterör” operasyonu, şartların olgunlaşması şeklinde anlaşılabilir. Operasyon sonrası oluşacak yeni siyasi süreçte Rusya’dan ziyade Türkiye ve Amerika’nın belirleyici olması kuvvetle muhtemeldir.

Tam da bu noktada Ermenistan Ulusal Meclis Başkanı Alen Simonyan’ın, _“Azerbaycan'ın toprak bütünlüğünü tanıyorum. Ermenistan Cumhuriyeti'nin Azerbaycan'a karşı bir toprak talebi yoktur. Bu bölgede barışın tesis edilmesi Türkiye olmadan mümkün değil.”_[^4] sözlerini not etmek gerekir.

Aynı şekilde Türkiye, Azerbaycan’ı gerçekten kardeş olarak görüp İslam ve kardeşlik şuuruyla Ermeni işgalcisine karşı hareket etmiş olsaydı, 2009 yılında Azerbaycan’ın karşı çıkması ve kınamasına rağmen Ermenistan ile sınırların açılmasını kapsayan fakat Karabağ işgaline hiç değinmeyen dostluk anlaşmasını imzalamazdı. Ama Erdoğan hükümeti, Amerika’nın teşvikiyle bu adımı attı. Çünkü o tarihlerde Amerika, Türkiye üzerinden Ermenistan’a sızmak istiyordu. Fakat Rusya’nın baskısıyla Ermenistan hükümeti 2018 yılında bu anlaşmayı iptal edince ABD’nin planı gerçekleşmedi. ABD bu kez, Rusya’nın Ukrayna’da batağa saplandığı bir ortamda Türkiye’nin aktif desteği eşliğinde Azerbaycan üzerinden baskı kurarak Ermenistan’a sızmaya çalışıyor. 

Sonuç olarak; Güney Kafkasya bir ekonomik pazar ve güvenlik hattı olarak büyük devlet pozisyonunu korumaya çalışan Rusya için hayati önemdedir. Diğer taraftan Azerbaycan ve petrolleri, bunların boru hatlarıyla Türkiye’ye ve Avrupa’ya transferi, Rusya’yı kontrol etme siyaseti güden ABD için stratejik önemdedir. Ancak İslami beldelerin özgürlüğü, İslam ümmeti için her şeyden daha önemlidir. 

Zira Azerbaycan, Müslüman bir ülkedir ve halkının çoğunluğu Müslümandır. Üçüncü Râşidî Halife Osman b. Affan RadiyAllahu Anh döneminde Azerbaycan, Ermenistan’la birlikte fethedilmiştir. Fakat rejimi, sekülerdir. Dini devletten ve toplumdan dışlayan eski komünist rejimin bir uzantısıdır. Dolayısıyla Azerbaycan toprakları, Ermeni işgalinden, Amerika ya da Rusya’nın pençesinden mutlaka kurtarılmalıdır. Fakat milliyetçi duygular ve ucuz siyasi hesaplar uğruna değil; İslam toprağı olduğu ve İslam ile hükmedilmesi gerektiği için!

**________________**

[^1]: [Euronews, 23/05/2023, Ermenistan Başbakanı Rusya öncülüğündeki askeri ittifaktan ayrılabileceği tehdidinde bulundu](https://tr.euronews.com/2023/05/23/ermenistan-basbakani-rusya-onculugundeki-askeri-ittifaktan-ayrilabilecegi-tehdidinde-bulun)

[^2]: [Euronews, 03/09/2023, Paşinyan: Ermenistan’ın güvenlik için yalnızca Rusya’ya bağlı olması stratejik bir hata](https://tr.euronews.com/2023/09/03/pasinyan-ermenistanin-guvenlik-icin-yalnizca-rusyaya-bagli-olmasi-stratejik-bir-hata)

[^3]: [Ensonhaber.com, Ermenistan Başbakanı Paşinyan’a çağrı: NATO’ya katılın](https://www.ensonhaber.com/dunya/ermenistan-basbakani-pasinyana-cagri-natoya-katilin)

[^4]: [Ensonhaber.com, Ermenistan Ulusal Meclis Başkanı Simonyan Azerbaycan’ın toprak bütünlüğünü tanıyorum](https://www.ensonhaber.com/dunya/ermenistan-ulusal-meclis-baskani-simonyan-azerbaycanin-toprak-butunlugunu-taniyorum)




Azerbaycan-Ermenistan Cephesini Kim Hareketlendiriyor? 

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım, Suriye'de HTŞ tarafından Hizb-ut Tahrir'e yönelik yapılan zulümleri konu edinen bir makale yazdı.

HTŞ-İdlib’te-Ne-Yapmaya-Çalışıyor_m-emin-yıldırım.jpg

İdlib, Suriye’nin kuzeybatısında yer alan, Türkiye sınırında Hatay iline komşu olan ve yaşanan göçlerle birlikte yaklaşık 4 milyon nüfusa sahip bir şehir. 

Adını “Suriye İslami Devrimi” ile dünyaya duyuran İdlib, 2015 yılında mücahit grupların ortaklaşa kurduğu “İdlib Fetih Ordusu” tarafından rejimden kurtarılarak muhaliflerin kontrolüne geçti. 

2019 yılından beridir de eski adı “Nusret Cephesi” olan Ebu Muhammed el Cevlani liderliğindeki “Heyet-i Tahrir Şam (HTŞ)” tarafından idare ediliyor. HTŞ’nin İdlib’deki diğer gruplara baskın gelerek yönetimi tek başına ele aldığı sürecin detaylarına girmeden makalemizin asıl konusuna dönmek istiyorum. 

Şöyle ki; kendisini “cihadi bir örgüt” olarak tanımlayan HTŞ’nin adı uzunca bir süredir cihat ile değil, despotluk ve zalimlikle anılmaya başladı. HTŞ liderliği, küresel ve bölgesel komplolar eşliğinde Suriye devriminin yok edilmek istendiği bir ortamda rejimle savaşı terk ettiği için kendisini muhasebe eden İdlib halkına karşı zalimane uygulamalara imza atıyor. Özellikle İdlib’te davet çalışması yapan Hizb-ut Tahrir gençlerine yönelik başlattığı tutuklama kampanyası ile zulümleri ayyuka çıkmış durumda.

HTŞ’nin neden böyle bir yola girdiğini, hangi siyasi motivasyonla hareket ettiğini anlamaya geçmeden önce İdlib’te yaşananlara kısaca bir bakalım. 

İlk olarak 2019 yılının sonlarında İdlib'in Atme kasabasında HTŞ’ye bağlı silahlı gruplar, Hizb-ut Tahrir mensuplarına yönelik geniş çaplı bir tutuklama gerçekleştirdiler. 

Hizb-ut Tahrir o tarihlerde; **“ABD'nin Siyasi Çözümüne HAYIR! Rejimin Devrilmesi ve Hilâfet'in İkamesine EVET!”** isimli bir kampanya başlatmıştı. Küfrün başı ABD’yi karşısına alarak İslami Hilâfet çağrısı yapan bu kampanya nedense HTŞ’yi rahatsız etmiş! Kampanyayı halka duyuran iki Hizb-ut Tahrir genci, evlerine baskın yapılarak derhal tutuklandı. Tutuklanan gençlerin ailelerinin mahkeme önünde toplanmasına izin verilmeyerek kadınlara ve yaşlılara ağır hakaretlerde bulunuldu.

Burada sormak gerekiyor: Yarım asırdan fazladır özelde Suriye genelde birçok Arap beldesinde Batı uşağı rejimlere karşı siyasi mücadele veren Hizb-ut Tahrir’in bu çağrısı HTŞ’yi neden rahatsız ediyor? Kâfir Batı’nın ve onların yerli işbirlikçisi rejimlerin rahatsız olması anlaşılır bir şey. Peki, HTŞ neden rahatsız oluyor? Ne demeliydi Hizb-ut Tahrir? _“Amerika’nın laik Suriye projesine ve cani rejimin yeniden ayağa kaldırılmasına evet!”_ mi? Herhalde aklı başında, şeref sahibi hiçbir Müslümanın böyle bir çağrıyı dillendirmesi düşünülemez!

Hızlıca devam edelim ve artık devrimci Suriye halkına karşı Esadvari bir noktaya taşınan tutuklama furyasının bugünkü durumuna değinelim.

7 Mayıs 2023 günü sabahın erken saatlerinde, HTŞ'ye bağlı yüzlerce güvenlik görevlisi, İdlib’te onlarca Hizb-ut Tahrir gencini tutukladı. Üstelik hiçbir mahremiyet gözetmeden, evlere kapıdan değil pencere ve çatılardan girerek… İslam’ın haram kıldığı dahası cahiliye dönemi müşriklerinin bile ayıplanma korkusu ile başvurmaya cesaret edemediği bir yönteme HTŞ’nin başvurması, grubun halet-i ruhiyesi açısından oldukça düşündürücüdür. Ayrıca siyasi tefekkürden yoksun olup sadece silah gücüne dayanan otoritelerin savrulduğu nokta açısından da ibretliktir. Gerekçe ise yine aynı: Hizb-ut Tahrir’in devrimin 12. Yıldönümü münasebetiyle başlattığı; **“İrademizi Geri Alacağız! - Devrimcilerin Talebi İslâm’ın Hâkimiyeti!”** isimli çalışma kapsamında cephelerin açılmasını talep eden çağrılar…

Subhanallah! Cevlani örgütü, işi gücü bırakmış, etrafını çevreleyen rejimle mücadeleyi bırakmış, dolaylı dolaysız işbirliği içinde olduğu Türkiye’nin Suriye rejimi ile normalleşme girişimlerine ve Amerika’nın Suriye devrimini boğma planları üzerine kafa yormayı bırakmış, adeta Hizb-ut Tahrir’le mücadeleyi kendisine vazife edinmiş. İftira ve yalanlar da cabası… Konuyla ilgili detayları merak edenler Köklü Değişim medyanın internet sitesindeki haberlere bakabilirler. [[HTŞ’nin idlib’deki tutuklamalarına karşı tepkiler büyüyor!]](https://kokludegisim.net/haberler/hts-nin-idlib-teki-tutuklamalarina-karsi-tepkiler-b-ue-y-ue-yor)

Hatırlanması ve unutulmaması gerekir ki; Hizb-ut Tahrir, Şam topraklarında yeni değildir! 1950’li yılların başlarından itibaren Suriye’de Hilâfet’i yeniden ikame etmek için çalışmaktadır. Geçen bu süre zarfında Muhaberatın zebanileri binlerce gencini tutuklayıp işkence etmiş ve uzun hapis cezaları vermiştir. Nitekim devrimin başlangıcında çıkartılan genel af ile çok sayıda Hizb-ut Tahrir genci Esad’ın zindanlarından çıkarak devrime katkı sağlamışlardır. Suriye’nin gerçek devrimcileri bu hakikati çok iyi bilmekte, Hizb-ut Tahrirli gençleri çok iyi tanımaktadır. Zira bu gençler yabancı değil bilakis Suriye’nin maruf, ihlaslı gençleridir. 

Görünen o ki; Esad’dan sonra zulüm sırası Cevlani’ye gelmiş gibi. Lakin Cevlani bilmelidir ki Hizb-ut Tahrirli gençler, baba ve oğul Esad’ın zulümlerine, tehditlerine rağmen hiçbir zaman hak sözü söylemekten geri adım atmamıştır. Bugün de atmayacaktır. 

Şimdi gelelim HTŞ’nin Hizb-ut Tahrir’e karşı neden böyle davrandığına… 

Kuşkusuz bu konuda en belirleyici unsur tüm cihadi hareketlerde yerleşik olan “ayaktakiler, oturanlardan fetva almaz” düşüncesidir. Bu düşünce, silahlı grupları yaptıkları işi her şeyin üstünde göstererek nasihat almayı engelleyen bir felakete sürüklüyor. Oysaki silahın temel muharriki düşüncedir. Fikirsiz silah, -on yıla yakın muhalif grupların birbiriyle savaştığı gibi- sahiplerini helake götürüp düşmanı sevindireceği gibi, basiretle tutulduğunda hidayet ve ışık olur. 

Nitekim devrimin ilk yıllarında Allah’a tevekkül ederek basiretle savaşıldığında mücahitler zaferden zafere koştular. Sonra devreye, -sözde- Suriye halkının dostu gibi görünen Amerikan güdümlü Türkiye ve Suud gibi ülkeler girince, maslahat ve pragmatizm, grupların motivasyonu haline geldi ve aldatıcı yardımlar üzerinden “ateşkesler silsilesi” başladı. Cevlani örgütü de aynı motivasyonla bugün bile kendisini terör listesinden çıkarmayan uluslararası topluma şirin gözükmek için önce ismini, sonra bayrağını, sonra da hedeflerini değiştirerek; “Nusret Cephesi”nden, “Şam’ın Fethi Cephesi”ne en sonunda da varlığını İdlib’teki statükoyu korumakla sınırlandıran “Heyet-i Tahrir Şam”a dönüştü. 

Cevlani’nin 2 yıl önce ABD basınına verdiği röportajda kullandığı; _“ABD’ye tehdit oluşturmadıklarını ve İŞİD’e karşı savaşta rol oynadıklarını”_ içeren sözleri, HTŞ’nin geldiği noktanın özetidir.  [[HTŞ Lideri Cevlani Batı Basınına Konuştu]](https://www.mepanews.com/hts-lideri-cevlani-bati-basinina-konustu-43582h.htm)

Hizb-ut Tahrir bu süreçte ateşkes tuzaklarına düşmemeleri için gruplara sürekli nasihatte bulundu. Lakin cihat konusunda en temel öncelik olan “düşmanı tanıma farziyeti”ni önemsemeyen grup liderleri, bu nasihate kulak asmayarak Hizb-ut Tahrir’i alaya aldılar. Ateşkeslerin esasi şartı olarak, tüm grupların zamanı gelince yok edilmesini hedefleyen bir anlaşma gereği İdlib’te toplanmasını kabul ettiler. Nihayetinde aşamalı olarak Humus, Deraya, Zabadani, Madaya, Halep, Guta şehirleri rejime teslim edilerek devrim İdlib’e sıkışıp kaldı. 

Eğer rejimle savaşmak ve Şam'a yürümek için cepheler yeniden açılarak devrim ateşi yeniden alevlendirilmezse, Esad'ın Arap Birliği ve Türkiye üzerinden yeniden tahkim edildiği, Astana ve Cenevre süreçlerinin işletilerek en sonunda Amerika'nın 2015 yılında BM'ye kabul ettirdiği 2254 sayılı devrimi bitirmeyi hedefleyen laik siyasi çözümün uygulanmasına geçilecek ve İdlib'in akıbetinin diğer şehirlere benzemesi kaçınılmaz olacaktır. 

Hizb-ut Tahrir bu durumun yaşanmaması için İdlib’te “çıplak uyarıcı” misali gece-gündüz uyarıda bulunuyor. Devrimci Suriye halkına ve samimi mücahitlere hitaben; _“Ellerimizi, kalplerimizi ve güçlerimizi birleştirelim!”_ diyor. HTŞ bu acı gerçeği görmemekte ısrar ediyorsa büyük bir cehalet, gördüğü halde hakkın sesini susturacağını sanarak Hizb-ut Tahrir'e operasyon çekmekten vazgeçmiyorsa büyük bir ihanet içindedir. Nihayetinde Cevlani ve Heyeti Tahrir Şam mensupları bu tutumlarını değiştirmezse şu iki gerçekten biriyle yüzleşecektir: Şam tiranına boyun eğmek ya da güç ve şiddet yoluyla rejimin kovuşturmasına maruz kalmak...

Makalemi, Hizb-ut Tahrir Suriye Vilayeti’nin 2017 yılında Devrim grubu liderlerine yazdığı mektupta yer verdiği şu hadis-i şerif ile bitirmek istiyorum:

Ebu Musa’dan rivayet edildiğine göre Rasulullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:

_*“Benim ve Allah’ın benimle gönderdiği şeyin misali, şöyle bir adamın misali gibidir: O adam kavmine gelir; ‘Ey kavmim! Ben orduyu [düşman ordusunu] gözlerimle gördüm. Ben çıplak bir uyarıcıyım. Hemen kurtulmaya bakın!’ der. Kavminden bazıları ona itaat eder, geceleyin yola düşüp yavaş yavaş giderler ve kurtulurlar. Bazıları da onu yalanlar, kaldıkları yerde sabahı ederler. Sabahleyin ordu onlara baskın yapar, onları helak eder ve köklerini kurutur. İşte bana itaat edip getirdiğime tabi olanlarla bana isyan edip getirdiğim hakkı yalanlayanların misali budur.”*_ [Sahih-i Buhari, 7. c.186, Rekaik, 26]


HTŞ İdlib’te Ne Yapmaya Çalışıyor?

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım, Suriye kıyamının 12. yıldönümünde, Suriyeli Müslümanların iradelerini selamlayan bir makale kaleme aldı.

Suriye-Devrimi-12.-Yılında---İrademizi-Geri-Alacağız_Muhammed-Emin-Yıldırım.jpg

Bugün günlerden 15 Mart. 

2011 yılında bir grup çocuğun; Tunus’ta başlayıp Mısır, Libya ve Yemen ile devam eden İslâmi ayaklanmalardan ilham alarak, Dera şehrindeki bir okul duvarına “Sıra sende Doktor” yazarak Esed diktatörlüğüne karşı Suriye’de başlattıkları İslâmi devrimin 12. yıldönümü. 

Her ne kadar unutturulmaya çalışılsa da, küresel ve bölgesel düzeyde uygulamaya konulan sayısız komplo eşliğinde anlamından ve hedefinden saptırılarak yok edilmek istense de Suriye devrimi, dünyadaki tüm siyasi dengeleri değiştiren eşsiz, mukaddes bir devrimdir. 

Dile kolay; her günü, her saati, bedel ödeyerek, şehitler vererek İslâm düşmanı yedi düvele karşı sabır ve mücadele ile geçen koskoca 12 yıl.

Suriye halkı bu mücadeleyi sadece Allah için verdi. Devrimin ilk günlerinden itibaren meydanlarda Allah’ın kelimesini yücelttiler. _”Zafer Allah’tandır!”_ dediler. _”Devrimimiz İslâmi’dir!”_ dediler. _”Ey Allah’ım! Senden başka kimsemiz yok!”_ dediler. Cuma günleri ibadet için toplandıkları camilerde İslâmi duyguların yanında halkta siyasi uyanıklık oluşturmak için “Cuma isimleri” belirlediler:

_“Allah’tan başkasına eğilmeyeceğiz!” cuması_

_“İstiklal kararı, Hilâfet’i ikame etmek isteyen Suriyelilerindir!” cuması”_ 

_“Allah’ın vaadi geldi çattı; sakın aceleci davranmayın!” cuması.” 

Ve bunlar gibi daha nice cuma isimlerini, devrimlerini sömürgeci kâfirlere çaldırmamak için belirlediler.

Onların sergiledikleri bu feraset, saldırı ve zulümler karşısında gösterdikleri sebatkâr duruşları başta Amerika olmak üzere kâfirlerin ve onların ucuz işbirlikçilerinin uykularını kaçırdı. Devrimin İslâmi gerçekliği karşısında hemen harekete geçtiler. 

Beşşar Esed tiranı bu gerçeği gördüğü için _“Ben Ortadoğu’da laikliğin son kalesiyim! Ben yıkılırsam, (İslâm coğrafyasının sınırlarını kastederek) Fas’tan Endonezya’ya yeni bir jeopolitik ortaya çıkar!”_ sözleriyle Batılı efendilerini yardıma çağırdı.

Suriye Dışişleri eski Bakanı Velid Muallim, _“Biz sadece Suriye rejimini savunmak için değil, İslâmi Hilâfet çağrısı yapanlara karşı Lübnan, Ürdün ve Türkiye’yi korumak için de mücadele ediyoruz!”_ ifadeleriyle bu gerçeğin boyutuna dikkat çekti.

Esed rejiminin sahibi olan Amerika, Suriye’de laik çözümü esas alan ve Beşşar Esed’i suçlu görmeyen 2254 sayılı BM kararını bu gerçeğe göre planlayıp dünyaya kabul ettirdi ve yine bu gerçeğe göre aktörlerin rollerini dağıttı. 

İran ve milisleri, bu gerçeğe göre; Suriye’de Müslümanlarla savaşa tutuştu. Rusya, kendi hinterlandını da tehdit eden bu gerçekle yüzleşmemek için Suriye’ye girip halka yönelik vahşi katliamlara imza attı. DAEŞ ve PKK’nın, bu gerçeği ifsat etmek için Suriye’ye sokularak otorite olmaları sağlandı.

Türkiye, bu gerçeğe binaen Suriyeli mazlumlara kapılarını açarak onların duygularını istismar etti, muhalifleri laikleştirmek için Türkiye’de ağırlayıp örgütledi ve başta “Fırat Kalkanı” olmak üzere -sözde- “teröre karşı” düzenlediği harekâtlar ile mücahit grupları mevzilerinden çıkartarak Halep gibi kurtarılmış şehirlerin tekrar Rejimin eline geçmesine yardımcı oldu. Yıkılmak üzere olan Rejimi yeniden ayağa kaldırdı. 

Astana ve Soçi zirveleriyle birlikte Cenevre’deki Anayasa görüşmeleri, bu gerçeği ters yüz etmek için yapıldı ve yapılmaya devam ediyor.

Bu öyle bir gerçekti ki, ABD Dışişleri eski Bakanı Hilary Clinton, _“Suriye krizi yüzünden çıldırdığını”_, dönemin ABD Başkanı Obama ise _“Suriye meselesinin saçlarını ağarttığını”_ söyledi. Yine bu öyle bir gerçekti ki iman ve nifak ehlini çıplak bir şekilde açığa çıkardı. 

Evet, 12 yıla yayılan Suriye devriminin ilk günlerinden bugüne kadar süre gelen siyasi gelişmelerin özeti böyledir. Suriyeli Müslümanlar kâfirler tarafından büyük saldırılara, dost gördükleri insanlar tarafından da büyük ihanetlere maruz kalarak devrimin birçok kazanımını kaybettiler. Suriye’nin %70’ine hakim olan devrimci gruplar birkaç yıldır İdlib’e sıkışıp kaldılar. Yalnız ve sahipsiz bırakıldılar. Meydanlarda haykırıldığı gibi Suriyeli Müslümanların neredeyse Allah’tan başka kimsesi kalmadı. 

Şimdi dünya, Rusya ve Ukrayna savaşına odaklanmışken, Ortadoğu’da normalleşme rüzgârları estirilirken bir oldubitti ile Suriye devrimi yok edilmek isteniyor. Suriye krizini (uygun koşullar oluştuğunda son darbeyi vurmak için) bir süredir soğumaya bırakan ABD’nin oyun kuruculuğunda, yaşadığı ekonomik zafiyet ve samimiyetsiz muhacir politikalarının kendi aleyhine seçim malzemesine dönüştüğü Türkiye hükümetinin aldatıcılığında habis girişimlerde bulunuluyor. Bu çerçevede Suriye-Türkiye-Rusya ve İran arasında sonuncusu bugün ve yarın 15-16 Mart tarihlerinde gerçekleşecek olan zirveler düzenleniyor. Diğer taraftan Suriye’de yaşanan deprem felaketi istismar edilerek BM’nin siyasi çözüm girişimleri üzerinden Rejime meşruiyet kazandırılıyor. Suriye halkı -sözde- “barış” adı altında celladına teslim edilmek isteniyor. 

Lakin bu o kadar da kolay değil! Zira Suriyeli Müslümanların kalbinde iman ateşi hâlâ yanıyor. Devrim düşüncesi zihinlerde hâlâ canlı ve diri. Nitekim Suriyeli Müslümanlar irade ve azimlerini kaybetmediklerini meydanlara inerek gösterdiler. Mücrim Rejimle asla barışmayacaklarına, bilakis onu devirene kadar mücadeleye devam edeceklerine dair ahitlerini yenilediler. 

Yazıya başlığını veren “İrademizi geri alacağız!” ifadesi de Suriyeli Müslümanların devrimin 12. yıldönümü münasebetiyle düzenledikleri kampanyanın sloganı. Hizb-ut Tahrir Suriye Vilayeti tarafından “12 numara” görselleriyle öne çıkarılan kampanyanın tam sloganı şöyle: “İrademizi Geri Alacağız! - Devrimcilerin Talebi İslâm’ın Hakimiyeti!” 

Bu vesile ile 12. yıldönümünde Suriye devrimini ve Suriyeli Müslümanların iradesini bir kez daha selamlıyorum. 

Muhakkak ki zafer, iman edip salih amel işleyenlerin olacaktır. Hiç şüphe yok ki Allah’ın dinine yardım edenlere Allah da mutlaka yardım edecektir. Yeter ki Suriyeli Müslümanlar, kötü niyeti ifşa olan Türkiye gibi ülkelerle tüm ilişkilerini kessinler; dün olduğu gibi bugün de devrimlerini satmak için koşuşturan otel devrimcilerine itibar etmesinler, iman ipine sımsıkı sarılsınlar, uyanık bir siyasi liderliğin etrafında Şam’ı, ikinci Râşidî Hilâfet’in merkezi yapmak için devrimin sabitelerine geri dönsünler ve yardımı sadece Allah’tan beklesinler!

[اِنَّ اللّٰهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذ۪ينَ اٰمَنُواۜ اِنَّ اللّٰهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ۟] **“Şüphesiz, Allah iman edenleri daima koruyup müdafaa eder. Şu da Muhakkak ki Allah, hain ve nankör olanları sevgisinden mahrum eder.”** [Hac Suresi 38]



Suriye Devrimi 12. Yılında: “İrademizi Geri Alacağız!”

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım, CHP Lideri Kılıçdaroğlu'nun başörtüsüne yasal güvence açıklamalarını değerlendiren bir makale kaleme aldı. 

Yeni-makale-şablon-2021.jpg

Uzunca bir süredir Türkiye’de konuşulmayan “Başörtüsü meselesi” Cumhuriyet Halk Partisi Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun önceki akşam yayınladığı bir video mesaj ile tekrar siyasetin gündemine taşındı. Kılıçdaroğlu Twitter hesabından yayınladığı videoda şu ifadeleri kullandı: 

“Kimsenin gönlünde bir yara açılmasın diye bazen oy kaybetmeyi bile göze almak gerekiyor… Bu yaralardan biri de başörtü mevzusu. Burada bizim de yanlışlarımız oldu geçmişte. Ama değişmeyi öğrenmeyi bildik… Konuyu devlet ciddiyeti ile çözme ve siyasetçilerin iki dudağı arasından çıkarma zamanı… Bu hakkı yasal güvenceye alacağız. Yarın itibari ile bu yarayı sonsuza kadar kapatacak adımı atıyoruz… CHP grubu eksiksiz, amasız, fakatsız ve yüreklice bu kanunun arkasında duracaktır. Sarayın da samimiyet turnusolü bu? Bakalım onların tutumu ne olacak?”

Çoğu dinleyen açısından sürpriz sayılan fakat demokratik siyaset penceresinden bakıldığında hiç de şaşırtıcı olmayan Kılıçdaroğlu’nun bu konuşmadaki maksadını anlamak için bazı gerçekleri tekrar hatırlatmak gerekiyor.

Kılıçdaroğlu’nun bu açıklamayı, Türkiye’nin tam da seçim sathı mahalline girdiği bir ortamda yapmasının “manidar” olduğunu öncelikle söyleyelim. Zira demokratik sistemde seçim demek; yalan, istismar ve kutuplaştırma yoluyla halkı aldatmanın zirve yaptığı dönem demektir. Bu dönemde siyasi partiler oy kaybetmeyi beraberinde getirecek her türlü fikir ve davranıştan soyutlanırlar. Düşüncelerine aykırı olsa bile oy kazandıracak her türlü açılımı “toplumsal mutabakat” kılıfına sararak piyasaya sürerler ve rakiplerini alt etmek için tüm kozlarını kullanırlar. Türkiye siyasi tarihi demokratik partilerin seçim dönemlerinde sergilediği sayısız ikiyüzlülük ve omurgasızlık örneğiyle doludur. Bu, meselenin bir yönü olup kamuoyu tarafından bilinen bir gerçektir. 

Bilinen bir diğer gerçek ise Müslümanların değerleriyle açıktan savaşarak Türkiye’de iktidar olmanın veya iktidarda kalmanın mümkün olmadığıdır. Kemal Kılıçdaroğlu’nun CHP’nin tabiatına aykırı bir şekilde “başörtüsüne yasal güvence” önerisi yapması, meselenin daha çok bu yönüyle ilgilidir. 

CHP uzun yıllar kendisi gibi Kemalist zihniyete sahip askerî vesayeti ve yargı gücünü arkasına alarak bu gerçeğin hilafına hareket etti. Eline geçirdiği her fırsatı İslam’a ve Müslümanlara saldırmak için kullandı. Netice olarak “tek parti” zorbalığı ve birkaç koalisyon hükümeti dışında iktidar yüzü göremedi. En büyük prestij kaybını ise AK Parti’nin 20 yıllık iktidarı sürecinde muhalefette kalarak yaşadı. Zira AK Parti, üzerinde özenle çalışılmış toplum mühendisliği projeleri ile CHP zihniyetinin zulüm kamçısına dönüştürdüğü uygulamaları demokratik açılım paketleriyle sona erdirdi. Ayrıca AK Parti resmî ideolojiye hiçbir zarar vermeden küçük yönetmelik dokunuşlarıyla Müslümanların gözlerinin nasıl boyanacağını, duygularının nasıl istismar edileceğini, birkaç kısmi özgürlük karşılığında kendisine yaklaştırarak onları demokratik sisteme nasıl entegre edeceğini göstermiş oldu. 

CHP şimdi 20 yıl boyunca gözlemlediği AK Parti’nin bu siyasetini taklit etmek suretiyle başörtüsünü istismar etmek istiyor. Kılıçdaroğlu’nun konuşmasında dile getirdiği “bu yarayı kapatmak için oy kaybetmeyi bile göze alıyorum” minvalindeki sözleri demagojiden başka bir şey değildir. Kılıçdaroğlu’nun tek amacı iktidar olmaktır. Bunun en kolay yolu da Türkiye toplumunda çoğunluğu oluşturan muhafazakâr seçmenin gönlünü almak ve desteğini kazanmaktır. Daha somut bir ifadeyle Müslümanları aldatmaya çalışmaktır. CHP’nin AK Parti’den öğrendiği en önemli siyasi öğreti budur. Hatta “CHP’nin başörtüsüne yasal güvence önerisinin iktidar için samimiyet testi” olduğunu söyleyerek, AK Parti’yi kendi silahıyla vurmaya yeltenecek kadar özgüven içerisinde Kılıçdaroğlu…

Ancak CHP’nin, Kılıçdaroğlu’nun ve onlara akıl hocalığı yapan Batılı efendilerinin unuttuğu çok önemli bir şey var ki o da şudur: CHP, Müslümanların hafızasında affı ve değişmesi mümkün olmayacak kadar karanlık bir sicile sahiptir. “CHP” denilince Müslümanların aklına; İngiltere’nin laik-Kemalist vesayet vasıtasıyla yaydığı kültürel sömürgecilik gelir. Bin bir hile ve entrikalarla yıkılan Osmanlı Hilafet Devleti gelir. Şapka giymediği için asılan İskilipli Atıf gelir. Örnek şehit Şeyh Said gelir. Türkçe okutulan ezan, ahıra çevrilen camiler gelir. Başörtüsü zulmü gelir. Kur’an ve Sünnet düşmanlığı gelir. Kısaca “CHP” denilince Müslümanların aklına; fesat, zulüm ve İslam düşmanlığı gelir. Yanına hangi partileri alırsa alsın, hangi masaya oturursa otursun, hangi ittifakı kurarsa kursun CHP’nin laik-Kemalist tabiatı değişmediği sürece İslam ve başörtüsü düşmanlığı bitmeyecektir. Dolayısıyla Kılıçdaroğlu’nun “helalleşme” sloganının Müslümanlar nezdinde karşılığı olmayacaktır. 

Tabi ki CHP’nin toplumsal hafızadaki bu kötü sicili 20 yıldır iktidarda bulunan AK Parti’yi kesinlikle aklamaz ve alternatif kılmaz. Önemle vurgulanması gerekir ki, CHP’nin bugün başörtüsü ve helalleşme söylemleri üzerinden icra ettiği istismar siyasetinin ilham kaynağı AK Parti iktidarıdır. AK Parti, demokrasi ile İslam’ı, hak ile batılı birbirine karıştıran siyaseti ile Müslümanların zihninde çok kötü bir çığır açtı. Müslümanların bireysel ibadetler ile eğitim ve iş hayatında yaşadığı bazı mağduriyetler giderildi ama bu kez başörtüsü başta olmak üzere İslam’ın farzlarının ruhundan koparılarak “demokratik hak” mücadelesine indirgendiği bir anlayış ortaya çıktı. Birçok İslami değer bu anlayış nedeniyle dejenere oldu ve zaman içerisinde önemi yitirdi. 

Bu ruhsuz anlayışın en somut örneğini AK Parti’nin kamuda başörtüsü yasağını kaldırırken izlediği yöntemde gördük. İktidar başörtüsünü -sözde- özgürleştirirken samimi ve cesur bir irade ortaya koymadı. “Başörtüsü Müslüman kadının hakkıdır, inancının bir gereğidir ve hiçbir şekilde engel konulamaz” gibi açık bir ifade kullanamadı. Başörtüsünün adını dahi anmadı. Laik cenahı ürkütmemek için kılık kıyafet yönetmeliğinin 5. maddesinde yer alan “Kadınlar; elbiseler temiz, düzgün, ütülü, sade; ayakkabılar ve/veya çizmeler sade ve normal topuklu, boyalı; görev mahallinde baş daima açık, saçlar düzgün taranmış veya toplanmış; tırnaklar normal kesilmiş olur” ifadelerinden “baş daima açık” kısmını metinden çıkartarak yasağı kaldırmayı tercih etti. Sonuç olarak yasal güvenceden bile mahrum bıraktığı başörtüsünün bugün CHP tarafından istismar edilmesine ön ayak oldu. Ne hazindir ki iktidarın bu pısırıklığı, bu samimiyetsizliği İslam düşmanı CHP’nin lideri Kılıçdaroğlu tarafından yüzlerine vuruluyor. Çünkü din, samimiyettir ve samimi olmayan hiçbir amel başarıya ulaşmaz.

Son söz: Başörtüsü, ne zulüm yapılarak sahiplerinin sindirileceği sanılan basit bir meseledir, ne de demokratik seçimlerin kirli hesaplarına alet edilecek bir istismar malzemesidir. Bilakis başörtüsü, Allah’ın bir emri olarak Müslüman kadının namus ve iffetidir. Başörtüsünü yüreklice savunmak, onu zulüm ve istismar kıskacından kurtarmak her Müslümanın sorumluluğudur.

Zulüm ve İstismar Kıskacında Başörtüsü

Yazarımız M. Emin Yıldırım, Müslümanların çocuklarına dayatılan ve putperest ayinleri hatırlatan Kemalist uygulamalara dikkat çeken bir makale kaleme aldı.

1635952750.jpeg

Ekim ve Kasım aylarının Kemalist rejim ve destekçileri nezdinde özel bir önemi var, biliyorsunuz. 29 Ekim 1923’te ilan edilen Cumhuriyet başta olmak üzere 1 Kasım 1922’de Saltanatın Kaldırılması, yine 1 Kasım 1928’de uygulamaya konulan Harf Devrimi, kâfir Batı medeniyetiyle bütünleşmenin miladı sayıldığından bayram ve sevinç günleri olarak kutlanır. 10 Kasım’da ise tüm bu devrimleri gerçekleştiren Mustafa Kemal öldüğü için matem ve yas tutulur.

Resmî ideoloji tarafından topluma dayatılan bu kutlama/kutsama törenleri Müslüman halk açısından büyük bir zulüm ve eziyete dönüşmektedir. Özellikle Cumhuriyetin kuruluş tarihi olan 29 Ekim günleri, geçmişe sövmenin, İslâmi değerleri tahkir etmenin, Batılı köhne değerlere sadakatin törenlerine sahne olur. Çünkü aradan geçen 98 yıla rağmen laik Kemalist rejim Müslümanlara kendisini kabul ettirebilmiş değildir. Müslümanlar, Cumhuriyet Bayramını(!) kendi bayramları olarak görmüyor, Cumhuriyet kanunlarını da kutsal kanunlar olarak benimsemiyorlar. Müslümanların büyük çoğunluğu hâlâ geçmişi özlemekte, İslâmi bir yönetim altında huzur ve güven içinde izzetli, şerefli bir şekilde yaşamak istemektedir.

İşte bu istek ve özlem, celladına âşık Kemalist güruhu çılgına çeviriyor; bu sebeple de İslâm’a ve Müslümanlara olan düşmanlıklarını artırdıkça artırıyorlar. Her yıl yazılı ve görsel medyadan sergiledikleri saldırı ve hakaretlere ilave olarak yeni ritüeller geliştiriyorlar. Azgınlaştıkça azgınlaşıyor, pervasızlaştıkça pervasızlaşıyor, alçaldıkça alçalıyorlar. Kasıtlı ve planlı bir şekilde masum ve savunmasız olan çocuklarımızı hedef alıyorlar. Hem de öyle yıllarca sakındırdığımız; cumhuriyetin ilke ve inkılaplarının ezberletilmesiyle değil, gözlerinin önünde annelerinin örtüsüne hakaret ederek, Mustafa Kemal’in heykel ve posterlerine çocuklarımızı secde ettirerek bunu yapıyorlar. Hilâfet Devleti’nin “gericilik” olduğu, halifeye itaatin “kölelik” olduğu yalanını söyleyen bu karanlık zihniyet, çocukları gericiliğin âlâsı olan putlara ve resimlere secde ettirerek içlerindeki kula kulluk sevgisini hayâsızca dışa vuruyorlar.

Neden mi bahsediyorum? Aslında gündemi az çok takip eden herkes biliyordur. Fakat ciddi ve sarsıcı bir tepki verilmediği için bu yazı vesilesiyle tekrar hatırlatmak istedim. Zira hatırlatmak müminlere fayda verir.

Geçtiğimiz 29 Ekim’de Kayseri’de bir anaokulundaki bir öğretmen bozuntusu tarafından “kutlama” adı altında öğrenciler Mustafa Kemal’in posterine secde ettirildi. Bir düşünün! O öğrencilerden biri sizin çocuğunuz olsaydı ne hissederdiniz, nasıl bir tepki verirdiniz? İlk doğduğunda kulağına ezan okuduğunuz, konuşmaya başlayınca Allah’ı ve Peygamberi öğrettiğiniz, namaz kılarken Allah’a secde etmeyi gösterdiğiniz, salih/salihalardan olsun diye üzerine titrediğiniz evladınız kalbi hastalıklı bir öğretmen tarafından postere secde ettiriliyor. Bu aşağılanma karşısında herhâlde en basitinden o okula gidip küstah öğretmenden ve ona göz yuman idari kadrodan hesap sorardınız. Hatta belki de okuldan alırdınız. İşlenen bu cürmü çevrenizdekilere anlatır, öfkenizi dile getirir alçakların bu cesareti nerden ve kimden aldıklarını sorgular, onlara haddini bildirmeyen iktidar sahiplerini muhasebe ederdiniz.

Öyleyse şimdi yeniden düşünün ve düşündüklerinizi yapın! Çünkü bu çocuklar sizin çocuğunuz, bu çocuklar bizim çocuğumuz, bu çocuklar İslâm ümmetinin çocuklarıdır. Bu çocuklar bizim umudumuz ve aydınlık geleceğimizdir. Susmayın, susmamalıyız. Allah için hiçbir kınayıcının kınamasından korkmamalıyız. Biz korkarsak, biz susarsak, kâfir küfründen, zalim zulmünden asla vazgeçmeyecektir. Bugün susarsak Allah muhafaza yarın o çocuklarımıza bakarak “eyvah” ederiz. Daha önemlisi bugün susarsak, imanımızı korumuzsak, dinimizi savunmazsak yarın ahirette Rabbimize hesap veremeyiz.

Allah’ın Rasulü *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* şöyle buyurmaktadır:

***“Sizden kim bir münker görürse onu eliyle değiştirsin; buna gücü yetmezse diliyle değiştirsin; buna da gücü yetmezse kalbiyle ona buğz etsin. Bu ise imanın en zayıf derecesidir.”*** \[Müslim, İman, 78\]

Hadis-i şerifte geçtiği üzere birey ve toplum olarak münkeri dilimizle değiştirmek, yok edilmesi konusunda yöneticilere baskı yapmak, onları hakka boyun eğdirmek zorundayız. Zira münkerin tam anlamıyla izale edilmesi, gücü elinde bulunduran yöneticilerin işidir. Hadis’te geçen ***“el”*** ifadesi, yöneticilerin sorumluluğunu hatırlatmaktadır.

Peki, o “el” ne yapıyor? İktidar nasıl bir tutum içinde? Bu iğrenç cürümleri işleyenlere haddini bildiriyor mu? Öğretmenlik gibi doğasında hakikati, iyiliği, adaleti ve erdemli olmayı öğretmek olan onurlu bir mesleği, bu küstah ve ahlaksız kişilerden arındırıyor mu? Maalesef hayır!

Olayın yaşanmasından bugüne kadar geçen sürede bırakın hesap sormayı iktidar tarafından henüz bir açıklama bile yapılmadı. Kendi menfaatleriyle ilgili bir mesele söz konusu olduğunda gece yarısı bile kanun çıkaranlar, ne hikmetse ümmetin çocuklarına yapılan putperestlik dayatması karşısında suspus! Kaldı ki bu çirkin saldırılar ilk defa gerçekleşmiyor. 2018 yılından itibaren bazen 10 Kasım’da, bazen de 29 Ekim’de periyodik olarak sahneleniyor. Üstelik cüretkâr bir şekilde, gözümüzün içine sokularak medyaya servis ediliyor. Ancak bundan önceki failler hakkında gereği yapılmadığı için saldırı ve hakaretler devam ediyor. Nasıl devam etmesin ki?

Sahi, iktidar nasıl engel olsun ki? Onlar bugün üzerinde oturdukları koltukları, dört elle sarıldıkları iktidar nimetlerini Kemalist rejime borçlu olduklarını çok iyi biliyorlar. Zira Türkiye’de demokratik yollarla iktidara gelebilmenin ilk şartı, İslâm düşüncesinden taviz vermektir. Allah’ın şeriatının yönetime karıştırılmayacağına, Atatürk ilke ve inkılaplarının korunacağına dair yemin etmektir. Diğer şartı da Müslümanların haktan saptırarak cumhuriyete ve laikliğe rıza göstermesini sağlamaktır.

Bu sebeple Kemalist açılımlar yaparak, Müslümanlığı da, Atatürkçülüğü de kimseye bırakmıyorlar… Bu sebeple; “Çav bella” şarkısı ile değil mehter marşı ile cumhuriyet kutlayıp hutbelerden Cumhuriyetin fazilet olduğunu söylettiriyorlar. Bu sebeple; bütün siyasetlerini Cumhuriyetin 100. yılına denk gelen “hedef 2023” sloganıyla domine edip *“Cumhuriyetimizi kuranlara borcumuzu, 2023 hedeflerimizi ortaya koyarak ve bunları gerçekleştirmek için gece gündüz çalışarak ödemenin gayreti içerisindeyiz.”* diyorlar. Bu sebeple; bir yandan Müslümanların gözünü boyamak için Taksim’e cami yaparken diğer yandan laik Kemalistlerin gönlünü hoş tutmak için 2 milyar TL harcayıp Atatürk Kültür Merkezi açıyorlar. Bir fermanıyla Fransa’daki dansı yasaklatan Kanuni’yi ve Mimar Sinan’ı o mekânda opera gösterisine malzeme yaparak kemiklerini sızlatıyorlar. Necis Batı kültürünü İslâm kültürü ile mezcederek, hak ile batılı birbirine karıştırarak, Müslümanlara cumhuriyeti ve laikliği sevdirmeye çalışıyorlar. Böylece “eski Türkiye” ile “yeni Türkiye”yi uzlaştırarak laik Cumhuriyeti koruma misyonunu yerine getireceklerini düşünüyorlar. Bu sebeple; kalpleri hiç sızlamıyor. Bu sebeple; İslâm’ı ve Müslümanları korumaktan acizler…

Hz. Ali *RadiyAllahu Anh*’in şu veciz sözü, onların durumunu çok iyi özetliyor:

*“Eğer bâtıl, hak ile karıştırılmaz ve ondan ayrılırsa, hak peşinde olan halk sapmaz. Eğer hak, bâtılın kılıfından sıyrılır ve müstakil olursa kötülük peşinde olanların dili ondan kesilir. Ancak **haktan bir bölüm ve bâtıldan da bir bölüm alınarak birbirine karıştırılıyor ve insanlara öylece sunuluyor**.”* \[Mutahhari, Hakk ve Bâtıl s. 9-10\]

Sözün özü; Müslümanlar, dün olduğu gibi bugün de sahipsiz ve korumasız. Müslümanlar yine öz yurdunda garip. Adı, ister “cumhuriyet” isterse başka bir şey olsun; egemenliği Allah’a ait kılmayan sistemlerin her türlüsünü reddetmediğimiz, yeniden özümüze dönerek dünyanın ve ahiretin saadeti olan Râşidî Hilâfet’i kurmak için çalışmadığımız müddetçe de bu gariplik sona ermeyecektir!

Rabbimiz, bu şuur ve iradeyi tüm Müslümanlara nasip etsin.

Kemalizm Çocuklarımızı Hedef Alıyor

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım, \"Değerlerimize Sarılma Zamanı\" başlıklı Ramazan 1442 kampanyası çerçevesinde \"Takva\" konulu bir makale kaleme aldı.

1619161432.jpeg

![](https://pbs.twimg.com/card_img/1385526974970568706/DHQbvSGe?format=jpg&name=large)![](https://pbs.twimg.com/card_img/1390601540197658625/aH5R4VOY?format=jpg&name=large)

Allah *Subhanehu ve Teâlâ* kerim Kitabında; **“Şüphesiz ben cinleri ve insanları sadece Bana kulluk etsinler diye yarattım”[**\[1\]**](#_ftn1)** buyurarak insanoğlunun yaratılış gayesinin kulluk olduğunu bildirmiştir. Kulluk gayesini gerçekleştirmenin yolunun da takvadan geçtiğini beyan ederek Rasulullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* örnekliğinde bizlere takvalı olmayı emretmiştir.

Öyleyse takvanın ne olduğunu, takva sahibi olmanın ne denli kıymetli olduğunu ve hangi özelliklere sahip olunursa takva sahibi olunabileceğini bilmek ve bu yolda çaba harcamak her Müslüman için elzem bir durumdur.

**Takva Nedir?**

Sözlükte *“korumak, korunmak, sakınmak, saygı göstermek, dindar olmak, itaat etmek, korkmak, çekinmek”* anlamlarındaki “vikaye” mastarından türeyen “takva” kelimesini Seyyid Şerîf el-Cürcânî, *“Allah’a itaat ederek azabından sakınmaktır, bu da ceza almayı haklı kılan davranışlardan nefsi korumak suretiyle gerçekleşir”* şeklinde tarif eder. Takva ve kökünün ittika, takî, etkâ, müttakî gibi diğer türevleri ve fiil şekilleri Kur’an-ı Kerim’de 285 yerde geçmektedir. Kur’an’da ve hadislerde takva, bazen sözlük anlamında bazen de *“Allah’ın emirlerine uyup yasaklarından kaçınarak azabından korunma”* anlamında kullanılır. Genellikle peygamberler ümmetlerine, **“Allah’tan sakının ve bana itaat edin”** diye hitap etmiştir.[\[2\]](#_ftn2) Peygambere itaat eden Allah’a da itaat etmiş olacağından[\[3\]](#_ftn3) takva, Allah’a ve Rasulü’ne itaat etme anlamını içerir. Kur’an’da, takva (koruyucu kalkan) sahibi müminlerden bahsedilirken Allah’ın onları cehennem azabından koruduğu anlatılır;[\[4\]](#_ftn4) **“Ateşin azabından bizi koru”** duasında[\[5\]](#_ftn5) veya **“Kendinizi, ailenizi ateşten koruyun”** ayetinde geçen[\[6\]](#_ftn6) “koru” ve “koruyun” ifadeleri aynı kökten gelir.[\[7\]](#_ftn7)

Sözlük ve şer’î anlamlarından açıkça anlaşılacağı üzere takvayı kısaca; *“korunan, kendisinden korunulan ve koruyucu kalkan”* şeklinde tarif edebiliriz.

Takva ile insanın nefsi, izzeti, değeri korunur. Takva ile Allah’ın azabından/gazabından korunulur. Takva ile günahlara karşı bir koruyucu kalkan, bir zırh elde edilir.

*“Ömer RadiyAllahu Anh bir gün Ubey İbni Kâ’b’a; ‘Ey Ubey, takva nedir?’ diye sorar. Ubey RadiyAllahu Anh da ona; ‘Sen hiç dikenli bir yolda yürüdün mü ey Ömer?’ diye sordu. Ömer RadiyAllahu Anh, ‘Evet, yürüdüm’ karşılığını verince bu sefer Ubey RadiyAllahu Anh: ‘Peki, ne yaptın?’ diye sordu. Ömer RadiyAllahu Anh, ‘Elbisemi topladım ve dikenlerin bana zarar vermemesi için bütün dikkatimi sarf ettim’ cevabını verdi. Bunun üzerine Ubey ibni Kâ’b RadiyAllahu Anh: ‘İşte takva dikenli bir yolda yürüyormuş gibi dikkatli bir şekilde Allah’a kulluk yapmandır’ dedi.”*[\[8\]](#_ftn8)

Hâsılı takva, yalnızken, toplum içinde, bela ve musibet anında, bolluk ve refahta, yokluk ve darlıkta, her şart ve zamanda dikkatli ve şuurlu bir şekilde Allah’ın emir ve yasaklarına riayet ederek, O’nun rızasını kazanmaya çalışmaktır.

**Takvaya nasıl ulaşılır?**

Kişinin takvaya ulaşması için önce yakinî bir iman ile Rabbini tanıması sonra da Rabbi ile güçlü ve samimi bir bağ kurarak sadece O’na kulluk etmesi gerekir.

İbni Abbas *RadiyAllahu Anh*’tan şöyle rivayet edilmiştir:

***“Bir gün Rasulullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in terkisinde idim, buyurdular ki: ‘Ey oğul! Sana bazı kelimeler öğreteceğim: Allah’ı (emir ve yasaklarını) koru ki O da seni korusun. Allah’ı (emir ve yasaklarını) koru ki O’nu yanında bulasın. Bir şey isteyeceğin zaman Allah’tan iste. Bir yardım dileyeceğin zaman Allah’tan dile. Şunu iyi bil ki, eğer bütün insanlar bir konuda sana fayda vermek için bir araya gelseler, Allah’ın senin lehine yazmış olduğu dışında bir fayda veremezler. Yine eğer insanlar sana bir konuda zarar vermek için toplanacak olsalar, Allah’ın senin aleyhine yazmış olduğu dışında bir zarar veremezler. Kalemler kaldırılmış ve sayfalar kurumuştur.’”[**\[9\]**](#_ftn9)***

Kişi Allah’a tam bir teslimiyet gösterip takvalı olursa Allah ona hak ile batılı birbirinden ayırma melekesi kazandırır.

\[يَٓا اَيُّهَا الَّذ۪ينَ اٰمَنُٓوا اِنْ تَتَّقُوا اللّٰهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَاناً وَيُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّـَٔاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْۜ وَاللّٰهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظ۪يمِ\] **“Ey iman edenler! Allah’tan korkup sakınırsanız size (hakla batılı, doğruyla yanlışı kolayca birbirinden ayıracağınız) bir furkan (anlayış) verir, kusurlarınızı örter, günahlarınızı bağışlar. Allah büyük lütuf ve ihsan sahibidir.”[**\[10\]**](#_ftn10)**

**Ramazan ve takva ilişkisi**

Kuşkusuz Ramazan ayı takvayı kuşanabilmek için çok önemli bir fırsattır. Zira insanlığı karanlıklardan aydınlığa çıkarmak için gönderilen Kur’an-ı Kerim bu ayda indirilmiştir. Bu ayın içerisinde bin aydan daha hayırlı olan Kadir gecesi vardır. Rasulullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem*’in buyurduğu gibi ***“Ramazan ayı girdiği zaman cennet kapıları açılır, cehennem kapıları kapanır ve şeytanlar da zincire vurulur.”[**\[11\]**](#_ftn11)***

Bu vesile ile mümin kişi, azılı düşmanı olan şeytanın etkisiz hâle getirilmesi ile takva yolculuğuna daha en başından Allah’ın yardımı ile başlar.

Diğer yandan Ramazan ayının en önemli ibadeti olan oruç takvaya erişmek için adeta bir nimettir. Oruç, ilahi bir irade eğitimidir. Kişi daha önce vazgeçemediği alışkanlıklarından oruç sayesinde vazgeçer. Şehevi arzularını oruç ile terbiye eder. Bunun içindir ki Allah Rasulü *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* *“**Oruç kalkandır.”[**\[12\]**](#_ftn12)*** buyurmuştur. Dolayısıyla bir sakınma ve korunma eylemi olan takva, oruçla birlikte iyice güçlenmekte; zırhının koruyucu özelliği artmaktadır. Öyleyse Ramazan ayında başta oruç olmak üzere, istiğfar, namaz, dua, infak, sılairahim, emri bil maruf ve nehyi anil münker gibi ibadetler ile Allah’a çokça yaklaşmak takva sahibi olunması için kaçırmamamız gereken bir fırsattır.

**Takvanın siyasi boyutu**

İslâm, ruhi bir akide olduğu gibi aynı zamanda içerisinde yönetime ve toplumsal ilişkilere dair hükümler bulunan siyasi bir akidedir. Dolayısıyla takvanın siyasetten bağımsız olması düşünülemez. Takva en kısa anlamıyla Allah’tan korkmak ise bu korkuyu en çok yöneticilerin hissetmesi gerekir. Zira iyiliğinde kötülüğünde başı yönetimdir. Yöneticiler iyi, adil ve takvalı olurlarsa yönetilenlerde aynı şekilde olurlar.

Bugün Hilâfet’in yokluğunda güzel örneklerden mahrum olsak da, günümüz yöneticileri kendi menfaatlerine değer verdikleri kadar Ramazan ayına ve Müslümanlara değer vermiyor olsalar da İslâm tarihi, takvalı yöneticiler konusunda oldukça zengin bir içeriğe sahiptir. Lakin ben sadece iki Ömer örneği ile yetinerek makalemi sonlandıracağım.

İlk örnek ikinci Râşit Halife Ömer bin Hattab *RadiyAllahu Anh.*

O, bir şeyi emrettiği veya yasakladığı zaman ilk önce kendi ailesinden başlardı. Aile fertlerini bir araya toplayarak onlara şöyle derdi:

*“Şunu ve şunu yasakladım. İnsanlar sizi yırtıcı kuşun eti gözetlediği gibi gözetlerler. Allah’a yemin ederim ki, herhangi biriniz bu yasaklara uymazsa onu daha fazlasıyla cezalandırırım.”*

İkinci örnek ise *“beşinci Râşid Halife”* denilen Ömer bin Abdulaziz *RadiyAllahu Anh.*

Dedesi, Ömer b. Hattab gibi önce iç âleminde mukaddes bir dönüşüm yaşayan sonra da Hilâfeti döneminde hüküm sürdüğü topraklarda büyük bir devrim/dönüşüm gerçekleştiren Ömer b. Abdülaziz çağların ötesinden seslendiği şu enfes cümleler ile günümüz insanlarına insanlık ve takva dersi vermektedir: *“Devlet para kazanmak için değil, insanları hidayete (iyi, doğru ve güzele) ulaştırmak için vardır.”[**\[13\]**](#_ftn13)*

Son olarak belirtmek gerekir ki, nasıl takva ve oruç kişi için koruyucu bir kalkan ise adalet ve hayrın sembolü olan Hilâfet de tüm Müslümanlar için bir kalkandır. ***“Muhakkak ki imam (Halife) kalkandır. Onunla savaşılır ve korunulur.”[**\[14\]**](#_ftn14)***

Haydi, gelin bu Ramazan ayında takva ve oruç kalkanının yanında Hilâfet kalkanına da sahip olabilmek için el ele, gönül gönüle çalışalım. Hem koronavirüsünden hem de ondan daha ölümcül olan kapitalizm virüsünden kurtulmak için değerlerimize sımsıkı sarılalım.

\[وَلَاَجْرُ الْاٰخِرَةِ خَيْرٌ لِلَّذ۪ينَ اٰمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ۟\] **“İman edip takva yolunu tutanlar için ahiret mükâfatı daha da hayırlıdır.”[**\[15\]**](#_ftn15)**

**\_\_\_**

**\#DeğerlerineSarıl**

- - - - - -

[\[1\]](#_ftnref1) Zariyat Suresi 56



[\[2\]](#_ftnref2) Şuarâ Suresi 108, 179



[\[3\]](#_ftnref3) Nisâ Suresi 80



[\[4\]](#_ftnref4) Duhan Suresi 56; Tûr Suresi 18; İnsân Suresi 11



[\[5\]](#_ftnref5) Bakara Suresi 201; Âl-i İmran Suresi 16, 191



[\[6\]](#_ftnref6) Tahrîm Suresi 6



[\[7\]](#_ftnref7) https://islamansiklopedisi.org.tr/takva



[\[8\]](#_ftnref8) İbni Kesîr, Tefsîr, I, 42



[\[9\]](#_ftnref9) Tirmizi, Kıyamet 59, Ahmed, el Müsned



[\[10\]](#_ftnref10) Enfal Suresi 29



[\[11\]](#_ftnref11) Buhari, 3277



[\[12\]](#_ftnref12) Nesai, 2229



[\[13\]](#_ftnref13) https://www.dunyabizim.com/kitap/adaletin-sahsinda-tecessum-ettigi-bir-emevi-halifesi-omer-b-abdulaziz-h35616.html



[\[14\]](#_ftnref14) Müslim, İmara 1851



[\[15\]](#_ftnref15) Yusuf Suresi 57





![](https://pbs.twimg.com/media/EzqI18YXEA4kg8G?format=jpg&name=large)

Değerlerimize Sarılma Zamanı: Takva

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım makalesinde, Türkiye’nin Fransa ile olan ilişkilerinin Biden yönetimi sonrası geldiği noktayı yazdı.

1615272180.jpeg

Geçtiğimiz hafta Türkiye Cumhurbaşkanı Erdoğan ile Fransa Cumhurbaşkanı Macron arasında video konferans yoluyla bir görüşme gerçekleşti.

Eylül ayındaki telefon görüşmesinden bu yana Erdoğan ve Macron arasında herhangi bir iletişim olmamıştı. Zira Doğu Akdeniz, Suriye, Libya ve İslâmofobi gibi konularda Fransa ile Türkiye arasında gergin ilişkiler yaşanıyordu.

Hatta Macron, kişisel olarak Erdoğan’a sert eleştirilerde bulunmuş, Cumhurbaşkanı Erdoğan da benzer şekilde karşılık vermişti. Daha sonra iki lider, Macron’un korona virüse yakalanması nedeniyle mektuplaşmış ve ileri bir tarihte ikili görüşme kararı almışlardı.

İşte o görüşme geçen hafta Salı günü gerçekleşti. Cumhurbaşkanı Erdoğan, Macron’a hitaben yaptığı konuşmada şunları söyledi:

*“İki güçlü NATO müttefiki olarak Avrupa’dan Kafkaslara, Orta Doğu’ya ve Afrika’ya uzanan geniş coğrafyada güvenlik, istikrar ve barış çabalarına önemli katkılar sağlayabiliriz. Ülkelerimizi, vatandaşlarımızın can ve mal emniyetini tehdit eden terör örgütleriyle mücadelede de ortaklaşa atabileceğimiz adımlar var. Tüm bu hususlarda Türkiye ve Fransa’nın dayanışma içinde hareket etmesini arzu ediyoruz.”[**\[1\]**](#_ftn1)*

Gerçekten hayretle okuduğumuz, *“iki NATO müttefiki”* vurgusu ile başlayıp *“teröre karşı birlikte hareket etmeyi arzu ediyoruz”* cümleleri ile biten bir açıklama. Neden *“hayretle”* diyorum?

Sözü hiç uzatmadan Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın geçtiğimiz yılın Eylül ayından itibaren Fransa ve Macron ile ilgili söylediği sözlerin bir kısmını buraya aktarmak istiyorum:

 *”Macron’un Müslümanların yoğunlukta olduğu bir şehirde yaptığı ‘İslâm krizde’ açıklaması, saygısızlıktan öte açık bir provokasyondur. Fransız Devlet Başkanı olarak ‘İslâm’ın yapılandırılmasından bahsetmesi hadsizliktir, edepsizliktir.”[**\[2\]**](#_ftn2)*

*“Bu Macron denilen zatın Müslümanlarla derdi nedir? Macron’un zihinsel noktada bir tedaviye ihtiyacı var. İnanç özgürlüğünden anlamayan ve kendi ülkesinde yaşayan milyonlarca farklı inanç mensubu insanlara bu şekilde davranan bir devlet başkanına başka ne denilebilir?”[**\[3\]**](#_ftn3)*

*“Fransa’daki ahlaksız derginin beni hedef aldığını duydum. Karikatüre bakmadım. Peygamberime hakaret eden namussuzlarla ilgili benim bir şey söylememe gerek yok. Hedef benim şahsım değil savunduğumuz değerlerdir. Yahu siz değil misiniz Ruanda’da yüz binlerce insanı katleden? Milyonlarca Cezayirliyi katleden… Siz değil misiniz Afrika’nın her ülkesine sadece elmas, fosfat, altın var diye giren ve insanları katleden? Ya siz katilsiniz, katil!”[**\[4\]**](#_ftn4)*

 *“Buradan milletime sesleniyorum. Sakın Fransız markalara asla iltifat etmeyin, bunları satın almayın!”[**\[5\]**](#_ftn5)*

Evet, bu ve benzeri açıklamalara defalarca şahit olduk. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın sözlerinden anlaşılan –ki hakikat de böyledir- karşımızda, akıl hastası, İslâm düşmanı, Peygamberimize hakareti savunan küstah bir Macron, tarihi sömürgecilik ve katliamlar ile dolu bir Fransa ve “ifade özgürlüğü” adı altında insanların en hayırlısı Peygamberimiz Muhammed *SallAllahu Aleyhi ve Sellem*’e hakaret eden alçaklar var.

O hâlde yapılması gereken nedir?

Cumhurbaşkanı’nın söylemine göre; öncelikle Fransız mallarını boykot etmemiz gerekiyor. Bunun en etkili yolunun Fransız mallarının Türkiye’ye girişini engellemek olduğu konusunda herhâlde her akıl sahibi mutabık kalır.

Peki Türkiye, devlet olarak böyle bir engelleme yaptı mı? Hayır!

Bir yönetici olarak Cumhurbaşkanı Erdoğan, şahsına yönelik küstahça ifadeler kullanan akıl hastası Macron ile diyaloğu kesti mi? Hayır!

Sömürgeci ve katil bir devlet olan Fransa ile siyasi, askerî, ekonomik vb. ilişkileri sona erdirdi mi? Hayır!

Charlie Hebdo paçavrası ve onun yerli uzantılarının Peygamberimize yaptıkları hakaretlerin hesabını sordu mu? Hayır!

16 Şubat’ta Fransa meclisinde kabul edilen –sözde- “İslâmcı bölücülükle mücadele” denilen yasaya engel olabildi mi? Hayır!

Veyahut bu konuda Avrupa’nın kendi değerlerini korumak için Türkiye’ye yaptığı gibi Fransa’ya yaptırım tehdidinde bulunabildi mi? Hayır!

Dahası Fransa, hem küresel olarak İslâm’a hem de kendi ülkesindeki Müslümanlara yönelik düşmanca yaklaşımından geri adım attı mı? Hayır!

Macron aynı Macron, Fransa aynı Fransa… O hâlde nasıl oluyor da, Cumhurbaşkanı Erdoğan, Fransa ile Türkiye’nin “NATO’da iki askeri müttefik” olduğunu, “birlikte dünya barışına katkı sağlayıp teröre karşı ortak mücadele etmek istediklerini” söyleyebiliyor?

Şimdi bu sorunun cevabını arayalım…

Öncelikle Türkiye’nin ideolojik bir devlet olmadığını, devletlerarası ilişkilerde “stratejik ortak” denilen Amerika ile birlikte, daha doğrusu Amerika’nın yörüngesinde hareket ettiğini söyleyelim.

Zaten Fransa ve Avrupa ile olan gerginliklerin sebebi de Türkiye’nin dış politikada Amerika ile birlikte yürümesinin bir sonucu.

Bilindiği gibi Trump döneminde Amerika’nın izlediği şahin siyaset, Avrupa’yı Amerika’nın çıkarlarına boyun eğmeye zorlayan bir siyasetti. Türkiye bu süreçte Amerika’nın biçtiği rol gereği Libya ve Doğu Akdeniz meselelerinde Avrupa’nın karşısında konumlandı.

Ancak Joe Biden’ın başkan olmasıyla birlikte Amerika tüm dünyaya, özellikle de Avrupa Birliği’ne yönelik daha “yapıcı” bir siyaset izleyeceğini deklare etti.

İşte bu dönüşüm yüzünden Türkiye, Joe Biden’ın başkanlığa seçilmesinden hemen sonra yargı ve ekonomi reformları üzerinden Avrupa’ya sıcak mesajlar vermeye başladı.

Yaptığı tüm pervasızlıklara rağmen bugün Türkiye’nin sömürgeci Fransa’ya uzattığı zeytin dalı da işte bu yeni konjonktürün bir yansıması. Tabi burada Türkiye’nin itibar ve siyasi üstünlük açısından hiç bir kazanım elde etmediğinin, sadece yeni Amerikan yönetimine hoş görünmeye çalıştığının altını çizelim.[\[6\]](#_ftn6)

Siyasi açıdan durum böyle. Fikrî açıdan baktığımızda ise Fransa karşısında sergilenen “U” dönüşünün sebebinin yine Fransa kaynaklı olduğunu görüyoruz. Yani Fransa menşeili laikliğin Türkiye’de siyasetin esası olmasından kaynaklı.

Aksi hâlde küstah Macron’u, İslâm ve Peygamber düşmanlığından “dostluğa”; Fransa’yı, katil ve sömürgeci olmaktan “dünya barışının hamiliğine” terfi ettirmek nasıl izah edilir?

Bu omurgasızlık ancak İslâm ümmetini ferasetten mahrum eden laiklik ile açıklanabilir. Zira Hilâfet tarihinde ne devlet başkanlarının ne de Müslümanların kâfirleri “onore” ettiği görülmemiştir.

Şairin dediği gibi: ***“Üzengi öpmeye hasretti Garb’ın elçileri!”***

Eğer Türkiye laik bir ülke değil de İslâm’a göre yönetilen bir ülke olsaydı, Fransa İslâm’a savaş açmaya, Peygamberimize hakaret etmeye cesaret edebilir miydi? Elbette edemezdi. Hatta bırakın İslâm’a saldırmayı kendi ülkesinde bile istediği gibi hareket edemezdi.

Hatırlayın; Kanuni Sultan Süleyman’ın bir fermanı ile Fransa’da dans edilmesini nasıl yasakladığını…

Hatırlayın; Sultan Abdulhamid’in Fransa’da sergilenmek istenen Peygamberimize hakaret tiyatrosunu nasıl iptal ettirdiğini…

Ancak ne hazindir ki Cumhurbaşkanı Erdoğan, o şanlı ecdadın izinden gidip kâfirlere had bildirmek yerine, onların portrelerini Macron ile görüşmesinde arkasına asarak Müslümanların gözünü boyamaya çalışıyor.

Üstelik aralarına da Osmanlı Hilâfeti’ni yıkıp Fransız laikliğini getiren Mustafa Kemal’in portresini koyarak![\[7\]](#_ftn7) (*7)*

Heyhat! Bunun adı “fikrî buhran” mıdır yoksa artık para etmeyen zilleti heybet gösterme çabası mıdır? Artık bunun takdirini kamuoyuna bırakıyorum.

Lakin bu savrulmanın, bu köhnemiş laik siyasetin, Müslümanlara adalet ve kalkınma getirmeyeceği kesin! Ayrıca izzet ve şerefi Allah’ın şeriatının dışında aramanın kişiyi ahirette hüsrana uğratacağı da…

- - - - - -

[\[1\]](#_ftnref1) <https://www.aa.com.tr/tr/turkiye/cumhurbaskani-erdogan-fransa-cumhurbaskani-macron-ile-video-konferans-gorusmesi-gerceklestirdi/2162534>



[\[2\]](#_ftnref2) <https://haberindogrusu.com/h-detay.php?safeurl=erdogan-dan-macron-a-sen-kimsin-cikisi-3759>



[\[3\]](#_ftnref3) <https://www.yenisafak.com/gundem/macronun-tedaviye-ihtiyaci-var-3572281>



[\[4\]](#_ftnref4) <https://www.ahaber.com.tr/gundem/2020/10/28/son-dakika-baskan-erdogandan-ak-parti-grup-toplantisinda-onemli-aciklamalar>



[\[5\]](#_ftnref5) <https://www.milliyet.com.tr/siyaset/son-dakika-cumhurbaskani-erdogandan-fransiz-mallarina-boykot-cagrisi-6339475>



[\[6\]](#_ftnref6) [https://kokludegisim.net/haberler/erdogan\_yeni\_abd\_yonetimiyle\_is\_birligimizi\_guclendirmek\_istiyoruz](https://kokludegisim.net/haberler/erdogan_yeni_abd_yonetimiyle_is_birligimizi_guclendirmek_istiyoruz)



[\[7\]](#_ftnref7) <https://www.haberturk.com/cumhurbaskani-erdogan-ile-macron-telefonda-gorustu-2991567>





**\_\_\_**

**\#YenidenHilafet**

**\#FransayaKimDurDiyecek**

**\#RasulullahaHakaretAffedilmez**

\"Küstah\" Macron’dan \"Müttefik\" Macron’a!

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım, menfaat eksenli hayata bakışın yanlışlığını siyasi perspektiften değerlendiren bir makale kaleme aldı.

1606554719.jpeg

Bilindiği gibi Türkiye Cumhuriyeti Osmanlı Hilâfet Devleti’nin enkazı üzerine kurulmuş laik, kapitalist bir devlettir. Resmî ideolojisinin verdiği isim ile “Türkiye” bir ulus devlet olsa da, iç ve dış siyasette pratik olarak çıkarları esas alan bir devlettir. Elbette bu çıkarlar Müslüman halkın maruf çıkarları değildir. Aksine devletin, devleti yönetenlerin ve Batı zihniyetini temsil eden siyasi elitin çıkarlarıdır. Bu bağlamda “ulus devlet” fikri, *“Müslümanların İslâm kardeşliği temelinde fikrî ve siyasi olarak yeniden birleşmesini engellemek için dayatılmış bir sömürge projesidir”* diyebiliriz. Zira kapitalist devletlerde ve kapitalizmin sirayet ettiği toplumlarda asıl olan her zaman menfaattir.

Dolayısıyla bir milliyetçi, menfaati için kavmini satabilir; bir Müslüman, menfaati için idealini terk edebilir; bir siyasetçi, makam ve mevki uğruna davasını ve dava arkadaşlarını satabilir; bir yönetici, iktidarını koruması için sömürgeci devletlerin vereceği destek karşılığında halkını ve ülkesini satabilir; bir toplum, şahit olduğu ve değiştirmesi gerektiği kötülükler karşısında rahatının bozulmaması ve kişisel menfaatlerine zarar gelmemesi için susarak geleceğini satabilir…

İşte Türkiye’de son günlerde yaşanan siyasi gelişmeler menfaat bağının her yönüyle karşımıza çıktığı böyle bir fotoğrafı yansıtıyor.

Şimdi meramımı anlatmaya yeterli olduğunu düşündüğüm birkaç örnek vermek istiyorum:

Cumhurbaşkanı Erdoğan, 21 Kasım Cumartesi günü partisinin Kütahya, Afyonkarahisar, Batman ve Siirt 7. olağan il kongrelerine hitaben yaptığı konuşmada *“Kendimizi başka yerlerde değil Avrupa’da görüyor, geleceğimizi Avrupa ile birlikte kurmayı tasavvur ediyoruz. Dostlarımızla ve müttefiklerimizle daha güçlü işbirliği hâlinde olmak istiyoruz.”[**\[1\]**](#_ftn1)* dedi.

Aynı Cumhurbaşkanı, yaklaşık bir ay önce İbni Haldun Üniversitesi’nde yaptığı konuşmada, fikrî iktidar olamadıklarından yakınıp şöyle demişti:

*“Türkiye, kuru kuruya Batıcılık saplantısı yanında, yine aynı kaynağın ürünü pek çok sapkın ideoloji ve akımın zehrine maruz kalmış bir ülkedir. Fikrî iktidarımızı kökü ve ruhu bize ait olmayan bir medeniyete kaptırmamızın sebebi, bu sapkın akımların önlerinin bilinçli bir şekilde açılmasıdır.*”[\[2\]](#_ftn2)

Yine yakın zaman önce Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Avrupa Birliği için *“Haçlı Birliği”, “Tarihi karanlık sömürgeciler”, “Gerçek anlamda faşist ülkeler”* gibi birçok kınayıcı ifade kullandığı günlük siyaseti takip eden herkesin malumudur.

Peki, ne oldu da Cumhurbaşkanı Erdoğan bu kadar keskin bir dönüş ile nesillerimizi kaptırdığını söylediği, sapkın ve zehirli Batı medeniyetinin kurucusu olan Avrupa Birliği’ne yeniden güzellemeler yapmaya başladı? Ne oldu da dün *“kara”* dediğine bugün *“ak”* diyerek beraber olmak istiyor? 1963’ten beri Türkiye’yi kapısında bekleten Avrupa bir ay içinde dostumuz mu oldu? Veyahut Haçlı Avrupa toplu hâlde Müslüman oldu da bizim mi haberimiz yok? Elbette bunların hiçbiri olmadı. Ya ne oldu?

Görünen o ki, mevcut siyasi konjonktür Türkiye’nin Avrupa’ya sıcak mesajlar vermesini gerektiriyor. Zira kuruluşundan bu yana AK Parti’yi destekleyip himaye eden, Suriye, Libya ve Doğu Akdeniz gibi meselelerde Türkiye’ye verdiği roller ile çıkarlarını yürüten Amerika şu anda bir yönetim boşluğu yaşıyor. Bu boşluğu fırsat bilen Avrupa ise baskılarını artırarak Türkiye’yi siyasi ve ekonomik yaptırımlar ile tehdit ediyor. Erdoğan’ın herkesi şaşırtan yeni Avrupa Birliği açılımının Avrupa’dan gelen bu baskıları hafifletmek için olduğunu düşünüyorum.

Ayrıca AK Parti’nin kurucularından Bülent Arınç’ın ve Damat Berat Albayrak’ın harcanmasına neden olan sözde yargı ve ekonomi reformu da bir yönüyle Kavala ve Demirtaş davaları ve yabancı yatırımcıların mülkiyet güvenliği gibi konularda Türkiye’yi sıkıştıran Avrupa’ya bir iyi niyet mesajı olarak okunabilir.

Ancak ne hazindir ki Türkiye, Avrupa ile gelecek kurmak istediğini söyleyip zillet izhar ederken, onlar Akdeniz’de gemimize baskın yapıp düşmanlıklarını göstermeye devam ediyorlar. Yine ne hazindir ki gemimize yapılan bu korsan saldırıya rağmen Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu Avrupa’ya olumlu mesajlar vermekte bir beis görmüyor!

Cumhurbaşkanı Erdoğan ise bir yandan Avrupa’ya yakınlık gösterirken, diğer yandan Amerikan yönetimine sadakat vurgusu yapmaktan vazgeçemiyor!

Tıpkı iktidar yerine kendilerini desteklemesi için Amerika’ya el açıp Türkiye’ye güçlü bir demokrasi vurgusu yapmasını isteyen CHP gibi, Ünal Çeviköz gibi. Tıpkı Kürt milliyetçisi HDP ile Türk milliyetçisi İYİ Parti ve sözde dindar Saadet Partisi’ni bir araya getiren “Millet İttifakı” gibi… Ve Cumhuriyet tarihinde yaşanan daha nice ucuz menfaat ilişkisi örnekleri gibi…

İşte menfaat düşüncesi böyle rezil, kimliksiz ve helak edici bir düşüncedir. İslâm ümmeti bu düşünceye dayalı siyaset yüzünden sömürgeci kâfirlerin tutsağı hâline geldi. Normalde izzet ve kuvveti Allah’ın şeriatında arayıp Müslümanların birliğini istemesi gereken yöneticiler, demokrasiyi dava edinip Batılı kâfirlerle birlik olmayı istiyorlar. Daha vahim olanı bu düşünce yüzünden yöneticileri muhasebe etmek ve Müslümanlar arasında nasihatleşmek değersiz ve kıymetsiz görülmeye başlandı…

Dolayısıyla ne mevcut iktidardan ne de muhalefetten adalet ve kalkınma beklenemez. Sorun menfaat eksenli laik sistemin bizzat kendisidir. Sorun insan yapımı bozuk ve öldürücü yasaları Allah’ın hayat veren şeriatına tercih eden demokratik partilerdir. Çözüm ise insanın kendisiyle, yaratıcısıyla ve diğer insanlarla olan ilişkilerini doğru ve kusursuz bir şekilde düzenleyen İslâm düşüncesine dönmek ve İslâm düşüncesi temelinde fikrî ve siyasi çalışma yapmaktır.

Zira Türkiye’nin yeri ne sömürgeci Amerika’nın müttefikliği, ne 57 yıldır kapısında süründüğü Avrupa Birliği, ne de Rusya ve Çin gibi diğer küfür devletlerinin yanı değildir. Türkiye’nin yeri geçmişte olduğu gibi İslâm ümmetinin liderliğidir. O liderlik ise ancak Râşidî Hilâfet Devleti’ni yeniden ikame ederek hak edilir!

**اَفَمَنْ** **يَمْش۪ي** **مُكِباًّ** **عَلٰى** **وَجْهِه۪ٓ** **اَهْدٰٓى** **اَمَّنْ** **يَمْش۪ي** **سَوِياًّ** **عَلٰى** **صِرَاطٍ** **مُسْتَق۪يمٍ**

**“Şimdi (düşünün bakalım), yüz üstü kapanarak yürüyen mi (varılacak) yere daha iyi erişir, yoksa doğru yolda dimdik yürüyen mi?”** \[Mülk 22\]

- - - - - -

[\[1\]](#_ftnref1) [https://kokludegisim.net/haberler/erdogandan\_abye\_yakinlik\_abdye\_sadakat\_mesaji](https://kokludegisim.net/haberler/erdogandan_abye_yakinlik_abdye_sadakat_mesaji)



[\[2\]](#_ftnref2) <https://www.amerikaninsesi.com/a/erdogan-fikri-iktidarimizi-tesis-edemedik/5626912.html>





**\_\_\_**

**\#KapitalizmÇöktüÇözümİslam**

![](https://external.fesb5-1.fna.fbcdn.net/safe_image.php?d=AQACxqDNrH8RAgYc&w=500&h=261&url=https%3A%2F%2Fkokludegisim.net%2Fupload%2F1606554719.jpeg&cfs=1&ext=jpg&_nc_cb=1&_nc_hash=AQBsPR9iSrKkQv3y)

Fikrin Siyaseti mi, Menfaatin Siyaseti mi?

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım makalesinde; işgalci Çin Devleti’nin Doğu Türkistanlı Müslüman kardeşlerimize yaptığı zulümleri ve özellikle Türkiye Cumhuriyeti’nin ihanetini yazdı.

1601108167.jpeg

Önümüzdeki hafta 1 Ekim Perşembe günü, Komünist Çin’in Doğu Türkistan’ı işgalinin 71. Yıldönümü.

Bilindiği gibi kâfir Çin devleti, İslâmi bir belde olan Doğu Türkistan’ı 1949 yılından beri işgal altında tutuyor. Doğu Türkistan, H. 95 yılında Kuteybe b. Müslim komutasındaki İslâm ordularının Batı Türkistan’ı fethetmesinden sonra Doğu Türkistan’ın başkenti Kaşgar’ı da fethetmeleriyle birlikte İslâm ile tanışmış güzide bir beldedir.

Tarihî bilgilere göre Doğu Türkistan, Osmanlı İmparatorluğu’nun kurulduğu ilk dönemlerde İslâmiyet’i kabul eden Moğol kökenli hükümdarlar tarafından idare ediliyordu. 18. ve 19. Yüzyıllarda ise “Seyit” olarak kabul edilen hocalar işbaşında idiler. Osmanlı Hilâfet Devleti’nin Doğu Türkistan ile münasebetleri Kaşgar hükümdarı Atalık Gazi Yakup Bey zamanında ilk diplomatik ilişkiyi kurmalarıyla başlar. Yakup Bey 1870 yılında Osmanlı sultanı ve dönemin İslâm halifesi Sultan Abdülaziz’e bir heyet göndererek kendisinin İslâm halifesine tâbi olduğunu bildirmiştir. Bundan çok memnun olan Sultan Abdülaziz Han Yakup Bey’e “Emir’ul Müslimin” unvanını vermiştir. Bunun üzerine Yakup Bey camilerde Halife Sultan Abdülaziz adına hutbe okutmuş ve parayı da Sultan Abdülaziz’in adı ile bastırmıştır.

19\. Yüzyıl’da Batı Türkistan Ruslar, Doğu Türkistan da Çinliler tarafından işgal edilinceye kadar Türkistanlı Müslümanlar Osmanlı’nın desteğiyle kendi kendilerini idare ettiler.

Osmanlı’nın zayıflamasından ve Hilâfet’in yıkılmasından sonra işgal ve asimilasyon faaliyetlerini artıran kâfir Çin devleti, 1949 yılında Komünizm’in ilanıyla birlikte saldırılarını ayyuka çıkararak Doğu Türkistan’da eşine az rastlanır zulümler icra etmeye başladı.

Bugün Çin yönetimi, açık hava cezaevine dönüştürdüğü Doğu Türkistan’da Müslümanlara ibadet etmeyi yasaklıyor, camileri yıkıyor. Müslümanların kızlarını Çinli erkeklerle zorla evlendiriyor. Organlarını çaldığı Müslümanları, ailelerine teslim etmemek için cesetlerini yakarak yok ediyor. Müslümanların evlerine yatılı Çinli memurlar gönderiyor. Toplama kamplarında işkenceye tâbi tuttuğu Müslüman ailelerin çocuklarını yetimhanelerde Çinli gibi yetiştirip asimile ediyor. Kanaat önderlerini, ozanları, âlimleri, hafızları ve ileri gelenleri işkenceyle hücrelerde katlediyor.

Katil Çin, tüm dünyanın gözleri bu vahşi zulümleri yaparken İslâm beldelerinin yöneticileri Çin yönetimine ticari ve siyasi çıkarları için susarak destek veriyorlar. Hatta bazen Çin’e açıktan destek veren açıklamalar yaparak Doğu Türkistanlı mazlumları “terörist” olarak lanse eden Çin’in zulümlerini meşrulaştırmaya çalışıyorlar. Doğu Türkistanlı kardeşlerimizin tek umut ve sığınak olarak gördükleri Türkiye ise bırakın Çin’e tepki göstermeyi yürek yaralayıcı bir şeklide katil Çin’in zulümlerini adeta ödüllendiren bir politika izliyor. Hem İslâmi akide bağı ile hem de tarihten gelen tabiiyet bağı bile birbirimize bağlı olduğumuz Uygurlu Müslüman kardeşlerimize karşı unutulmayacak ihanetlere imza atıyor.

Hatırlayacak olursanız geçtiğimiz yıl Çin Halk Cumhuriyeti’nin 70’inci Kuruluş Yıldönümü dolayısıyla hazırlanan “Çin Kültür Günü” etkinliği kapsamında Ankara’nın simgelerinden Atakule’ye Çin Halk Cumhuriyeti’nin bayrağı yansıtılarak işgalci katil devletin 70’inci kuruluş yıldönümü kutlandı. Yine aynı tarihlerde İstanbul Büyükşehir Belediyesi ile Çin arasında yapılan “dostluk anlaşması” kapsamında tramvay hattı üzerindeki duraklara Çince yazılmış tabelalar asıldı. Bu olaylar Türkiye kamuoyu tarafından öfkeyle karşılanarak iktidar ve muhalefetin yöneticilerine Çin’in Doğu Türkistan’daki zulümleri hatırlatıldı. İlerleyen günlerde ise Türkiye’nin birçok şehrinde “Sessiz Çığlık” adıyla düzenlenen ve on binlerce kişinin katılımıyla gerçekleşen eylemlerde Çin zulmü protesto edildi.

Peki, bir şey değişti mi? Türkiye, bu protestolardan sonra en basitinden Çin ile ilişkilerini kesip Doğu Türkistan’ın yanında olduğunu söyledi mi? Ne yazık ki hayır! Aksine Doğu Türkistan’da her şeyin normal olduğunu, Türkiye’nin “Tek Çin” politikasını desteklediğini ve terörle mücadelesinde Çin’in yanında olduğunu söyledi. Bu utanç verici politikanın Çin’e daha çok cesaret verdiğini herhâlde söylemeye gerek yoktur. Nitekim dün, yani 23 Eylül günü ajanslardan gündeme yeni bir haber düştü. Haberin başlığı şöyleydi: “Çin Dostu Havalimanı!”

İktidarın yap-işlet-devret modeliyle yaptırdığı İstanbul Havalimanı’na, Çinli yolcuların deneyimlerini artırmak için hayata geçirdiği uygulamalar neticesinde “Çin Dostu Havalimanı” belgesi verildi. Çince levhalar, Çince bilen personeller, Çince digital uygulamalar vb.

Havalimanı yetkililerinin açıklamasına göre tüm bu uygulamaların amacı Çinli turistlerin kendilerini evlerinde hissetmelerini sağlamak ve turist sayısında 1 milyon hedefine ulaşmakmış!

Düşünebiliyor musunuz? Hem dinde kardeşlerimiz hem de -iktidar ve muhalefetin övündüğü argüman ile- “soydaşlarımız” olan Türkistanlı Müslümanlara hayatı zindan eden işgalci kafir Çin devleti Türkiye’de kamu hizmeti veren İstanbul gibi uluslararası bir şehirde Müslümanların yüzlerine vura vura onore ediliyor. Diğer yandan dertlerini anlatmak için Ankara’ya yürüyen Doğu Türkistanlı Müslümanlara ise şehre giriş izin verilmiyor. Oysa daha bir kaç gün önce BM Genel Kurulu’nda açıklama yapan Cumhurbaşkanı Erdoğan *“Dünya 5’ten büyüktür”* sözünü tekrar ederek, küresel barış ve adaletten bahsetmişti. Lakin Cumhurbaşkanı’nın sözlerinin pratikte hiç bir karşılığının olmadığı ümmetin tüm meselelerinde karşımıza çıkıyor.

Peki, yöneticilerimizin Müslümanları sattığı böyle bir ahvalde bizler Müslümanlar olarak ne yapmalıyız?

Kuşkusuz işgal ve zulüm kıskacında olan diğer İslâmi beldeler gibi Doğu Türkistan toprakları da ancak İslâm’ı tatbik eden, Müslümanların izzetini kendi nefsinden aziz gören raşid bir halifenin liderliğindeki İslâm ordularının eliyle kurtulabilir. Tarih bunun sayısız örnekleriyle doludur. Konumuzla ilgisi olması hasebiyle tarihte yaşanmış bir örneği zikretmek istiyorum:

*“İslâm komutanı Ahnef b. Kays İran Sasani imparatorluğunu fethettiğinde Kisra kaçarak kendisini himaye edecek bir devlet arayışına girdi. Elçisini Çin İmparatoruna gönderdi. Elçi Kisra’ya döndüğünde Çin İmparatoru ile arasında geçenleri şöyle anlatır:*

*Ben talebini aynen imparatora ilettim. Fakat imparator bana Müslümanları sordu ve dedi ki: Sizi ülkenizden çıkaran kimselerin sayılarının çok az, sizin ise kalabalık olduğunuzu söylediğinize göre onların değişik hâllerinin olması gerekir… Zira bu duruma göre onların hayırlı bir toplum oldukları anlaşılmaktadır. Bundan sonra elçi ile imparator arasında şöyle bir konuşma geçer:*

*İmparator: Bu insanlar (Müslümanlar) ahde vefa gösteriyorlar mı?*

*Elçi: Evet*

*İmparator: Sizinle savaşmadan evvel size neyi teklif ediyorlar?*

*Elçi: Bizi ya Müslüman olmaya ya cizye vermeye ya da savaşmaya davet ediyorlar.*

*İmparator: Emirlerine (reislerine veya hükümdarlarına) itaatleri nasıldır?*

*Elçi: Son derece itaatkârdırlar.*

*İmparator: Neyi helâl ve neyi haram kılıyorlar?*

*Elçi: Dinleri onlara nasıl bildirdiyse öyle yapıyorlar.*

*İmparator: Aksini yapıyorlar mı?*

*Elçi: Hayır.*

*Bunun üzerine imparator der ki: İşte bunlar kendilerine helal olanı haram ve haram olanı helal kılmadıkça hiçbir şey onların önüne geçemez.*

*Daha sonra Müslümanların yaşayışıyla ilgili birkaç soru daha soran imparator şu cümleleri ihtiva eden mektubunu Kisra’ya iletmek üzere elçiye verir: Sana, ta Merv’ten Çin’e uzayıp giden ordular gönderebilirim. Bu da eğer bazı bilgiler elde etmemiş olsaydım gerçekleşmiş olurdu. Ancak elçinizin anlattığı bu toplum, şayet bu hâlleriyle dağların üzerine hücum ederlerse devirirler. Hiçbir güç onları durduramaz. Eğer benim üzerime de gelseler beni yok ederler. Onun için sen onlarla barış yap ve ülkende kal. Onlar seni tahrik etmedikçe sen kesinlikle onları kışkırtma.”*

Evet, bizler ümmet olarak dinimize sarıldığımızda, ahdimize vefalı olduğumuzda, kâfirleri ve zalimleri tel’in ettiğimiz kadar kınayıcının kınamasından korkmadan yöneticilerimizin ihanetlerini ifşa edip onlara ve birbirimize nasihatçi olduğumuzda, haramları helal, helalleri haram kılan bu fasit demokratik düzeni köklü bir değişim ile değiştirmek için çalıştığımızda Rabbimiz bize mutlaka yardım edecek ve yeniden Hilâfet Devletimize kavuşacağız. İşte o gün Doğu Türkistanlı kardeşlerimizin kalpleri ferahlayacak, işgalci kâfir Çin devleti işlediği suçların hesabını vererek geçmişte olduğu gibi İslâm’a boyun eğip cizye verecektir. Allah’ın izniyle o günler hiç de uzak değildir!

\_\_\_

\#DoğuTürkistanaSahipÇık

Kan Ağlayan Doğu Türkistan, Çin Dostu Havalimanı

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım makalesinde; İslâm davetçisi Diyarbakırlı Ramazan Hoca’ya yönelik yapılan zulmü yazdı.

1590479893.jpeg

Diyarbakır tarihî Ulu Camii müdavimlerinden Ramazan Böçkün; diğer bilinen adıyla Ramazan Hoca…

Kendi hâlinde bir İslâm davetçisi. Ulu Cami’ye gelen insanları sadece âlemlerin Rabbine kul olmaya davet ediyor. 28 yıldır okuduğu ve *“kalbimi onunla temizledim”* dediği Kur’an-ı Kerim’i, Allah’ın gönderdiği gayeye uygun olarak insanlara açıklıyor. وَمَا يَذَّكَّرُ اِلَّٓا اُو۬لُوا الْاَلْبَابِ **“Kur’an’ı ancak temiz akıl sahipleri idrak eder”** \[Bakara 269\] ayetini şiar edinerek insanları tertemiz İslâmi fikirlere davet ediyor. Laikliği, demokrasiyi, kapitalizmi, Kemalizm’i, ateizmi, sosyalizmi vb. batıl fikirleri reddetmeye ve hepsine yürekten bir *“Lâ”* demeye davet ediyor. Yaptıklarına karşı insanlardan ücret istemiyor, dini istismar etmiyor. Kınayıcının kınamasından korkamadan, iyiliği emredip kötülükten men etme farziyetini yerine getirerek mükâfatını Allah’tan bekliyor.

Evet, Türkiyeli Müslümanlar Ramazan Hoca’yı böyle biliyor, böyle tanıyor ve böyle seviyorlar. Lakin onun tek başına verdiği bu takdire şayan mücadele İslâm düşmanlarını rahatsız etti. 2017 yılında yaşanan bir olayda camiye uygunsuz kıyafetle girmek isteyen bir kadını uyarması sonucu aynı kadının şikâyetiyle hakkında dava açıldı ve “tacizci” iftirasıyla suçlu(!) bulundu. Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığından yapılan açıklamada mahkemeye göre suçun sabit olduğu ifade edildi. Bu iftira yetmezmiş gibi bir de mahkeme tarafından akıl sağlığı testine gönderilerek hem kendisi hem de onun nezdinde İslâm daveti taşıyıcıları aşağılanmaya çalışıldı. Nihayetinde söz konusu davanın sonuçlanmasıyla “şizofren/deli” teşhisi konularak bir hafta önce Elazığ’da akıl hastanesine kapatıldı. Üstelik ailesinin açıklamasına göre Ramazan Hoca’nın delilik iftirasına okuma-yazma bilmeyen babası da belge imzalatılarak alet edildi. Lâ havle velâ kuvvete illa billah!

Öyle ya ilahi hakikate rağmen ve İslâmla yoğrulmuş bu toprakların inanç ve kültüründen nasibini alamamış, kafir Batı’nın özgürlük fikrine meftun olan kalpleri hastalıklı kişilere göre insanlara Allah için nasihatte bulunmak, onları cehennemden kurtarmaya çalışmak ancak akıl yoksunluğudur!

Hâlbuki asıl akıl yoksunları bizzat kendileridir. Onların ahvâli, kendilerinden öncekilerin yaptığı gibi şeytanın zayıf hilelerine teslim olup ilahi mesaja kör olanların ahvâli gibidir.

كَذٰلِكَ مَٓا اَتَى الَّذ۪ينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ اِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ اَوْ مَجْنُونٌ

**“İşte böyle, kendilerinden önce yaşamış olanlara da hangi elçi geldiyse, mutlaka, ‘Bu bir sihirbazdır veya delidir!’ dediler.”** \[Zariyat 52\]

Allah aşkına şu sözleri söyleyen bir kişi deli olabilir mi?

*“Düşünmek zor iştir çünkü düşünmek sorumluluk gerektiriyor. İnsanlar düşünmek istemiyor hep rahata, tembelliğe alışmışlar. Biri bir şeyler yapmak, birilerini harekete geçirmek istiyorsa onları rahatsız etmesi lazım.”*

Elbette bu sözleri söyleyen biri deli olamaz. Türkiyeli Müslümanlar da böyle düşündüler, rahatsız oldular ve harekete geçtiler. Doğusundan batısına bu yargı garabetine sebep olan akıl yoksunlarının zulmüne sessiz kalmayarak Ramazan hocaya sahip çıktılar. Olayın duyulduğu günden beri sosyal medyada #RamazanHocaYalnızDeğildir etiketi üzerinden 200 binden fazla tweet atarak ve imza kampanyaları düzenleyerek Ramazan Hoca’yı savundular. Hoca’nın acilen serbest bırakılması için güçlü bir kamuoyu oluşturdular. Aldatılsalar da, uyutulsalar da, Müslümanların ölü olmadığını gösterdiler, elhamdulilah!

Bu durum aynı zamanda dünyada makam ve statü sahibi olmayan, tek varlığı iman ve takvası olan garip kullara Allah’ın nasıl yardım ettiğini göstermesi açısından ibretliktir.

Tıpkı Rasulullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem*’in buyurduğu gibi:

***“Nice saçı başı dağınık pejmürde ve kapılardan kovulmuş insan vardır ki, eğer bir şey hakkında Allah’a yemin etse Allah yemininde sadık çıkarır.”*** \[Müslim, Birr 40\]

İnşallah bu çabaların ve İslâmi duyarlılığa sahip avukatların başlattığı hukuki süreç sonucunda Ramazan Hoca hak ettiği özgürlüğüne kavuşur ve davetine kaldığı yerden devam eder.

Gelelim işin yöneticiler ve âlimler kısmına…

Bilindiği üzere İslâm ahkâmında yöneticilerin görevi Allah’ın indirdikleriyle hükmetmektir. Bu görev, iyiliği yayıp kötülüğü yok etme işinin zirve noktasıdır. Zira iyiliğin de kötülüğün de başı yönetimdir. Ancak İslâm ümmeti olarak bizler yaklaşık yüz yıldır iyi yönetimlerden mahrum bir şekilde yaşıyoruz. İslâm’ın ve Müslümanların koruyucusu olan Hilâfet Devletimiz ilga edildiğinden beri öz yurdumuzda garibiz. Kâfir Batı’dan ithal edilip bin bir zulümle Müslümanlara dayatılan laik sistem değerlerimize savaş açarak nesillerimizi ifsat etti. Cumhuriyet tarihi boyunca iktidara gelen her siyasi parti (buna İslâmi söylemleri dillendiren partiler de dâhil) farklı üsluplarla bu ifsadı devam ettirdi. İşte bugün Müslümanların desteğiyle 20 yıldır iktidarda bulunan Ak Parti, var olan medeni kanuna ilave olarak İstanbul Sözleşmesi üzerinden bu ifsadı sürdürüyor. İstanbul Sözleşmesinin nasıl bir yıkım projesi olduğunu tekrar anlatmaya gerek yok. Zira yıkıcı etkileri her tarafa sirayet ettiğinden dolayı toplum tarafından çok iyi biliniyor. Gece gündüz iptal edilmesi için feryat figan çağrılar yapılıyor. Ancak yöneticiler Batı’ya olan bağımlılıklarından dolayı kulaklarını ve kalplerini kapatmış bir vaziyette ısrarla İstanbul Sözleşmesini uygulamaya devam ediyor. Ramazan Hoca’nın yaşadığı mağduriyetin arkasında da “kadının beyanı esastır” saçmalığını içinde barındıran İstanbul Sözleşmesi var. Eğer bu sözleşme derhal iptal edilmez, bu sözleşmelere zemin hazırlayan demokrasi ve laiklikten derhal vazgeçilip yeniden Hilâfet’e dönülmez ise akıl hastası bedbaht Batı toplumlarının yaşadığı akıbet korkarım bizim başımıza da gelecektir. Asıl kötü akıbet ise hesap günü Allah’ın vereceği cezadır.

Bu konuda âlimler de sorumluluklarını acilen yerine getirerek yöneticileri düzeltmek zorundadırlar. Zira Allah, âlimlere ilim vermek suretiyle nebilerin varisi kılmış ve onlardan hakkı gizlemeyeceklerine dair söz almıştır. Âlimlerin yapması gereken yöneticilerin yanlışlarını aklamaya çalışmak değil, onları hakka boyun eğdirmek adına ümmete önderlik etmektir. İslâm’ın tatbik edildiği Hilâfet tarihinde dahi âlimler sultanların sofralarına oturmayı muhasebe görevlerini hakkıyla yerine getirememek kaygısıyla “zül” addetmişlerdir. İslâm’ın tatbik edilmediği günümüzde âlimlerin suskunluğu zül üstüne züldür. Umarım Ramazan Hoca hatasıyla, kusuruyla İslâm davasının taşınması noktasında âlimlere ve tüm Müslümanlara örnek olur.

Sehl İbn-u Sa’d Es-Saadi Radiyallahu Anh Rasulullah SallAllahu Aleyhi Ve Sellem’in şöyle buyurduğunu anlattı:

***“İslâm garip olarak başladı, tekrar garip olarak geri dönecektir. Gariplere ne mutlu. Ashab, Ya Rasulullah! Garipler de kimdir?, diye sordu. “Onlar, insanlar ifsat olduklarında ıslah eden kimselerdir, buyurdu.”*** \[Taberani\]

\_\_\_

\#RamazanHocaYalnızDeğildir

Ramazan Hoca Yalnız Değildir!

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım makalesinde, 23 Nisan tarihinin önemine ve yöneticilerin Batılı nizam uğruna İslâm’ın şiarlarından nasıl vazgeçebildiklerine dikkat çekiyor...

1587801330.jpeg

Koronavirüs salgını tüm dünyada etkisini sürdürürken hayatlarımızı da olumsuz etkilemeye devam ediyor. Devletlerin aldığı önlemler insan sağlığını öncelemekten ziyade ekonomiyi ve yöneticilerin koltuklarını koruma temelli olduğundan virüsün bertaraf edilmesi geciktikçe gecikiyor. Bu yıl ki mübarek Ramazan ayına da işte böyle bir ortamda girdik. Uzun süredir Cuma ve cemaat namazlarından mahrum kalmamıza ilave olarak, alınan kararlar doğrultusunda Ramazan’ın en güzel ve kaynaştırıcı amellerinden olan toplu iftarlardan ve omuz omuza Rabbimizin huzuruna durduğumuz teravih namazlarından mahrum bırakılmak isteniyoruz.

Şüphesiz bu salgın, inanıp idrak edenler için bir imtihandır. Kaybettiklerimizi yeniden kazanmak için yaşadığımız bir imtihan desek herhalde yanlış söylemiş olmayız. Zira bir şeyin hakkını vererek yapamayan, o şey üzerinden sağlanacak fayda ve kazanımlardan da mahrum kalır. Bu maddi açıdan da böyledir, ruhi açıdan da…

Bizler Müslümanlar olarak Allah’ın bize verdiği iman nimetinin hakkını veremediğimiz, Allah’ın emir ve yasaklarını hayatımızın merkezine koyamadığımız için bugün birçok hayr ve güzellikten mahrum kaldık maalesef. Öyle ki hakkını vermek konusundaki bu ihmalimiz yaklaşık bir asır önce huzur ve adaletin sembolü olan İslâm Devleti’nin yıkılmasıyla sonuçlandı. Ve bugün münkerler her yeri sarınca küçücük bir virüs ile kudretini hatırlatan Rabbimizin uyarısı geldi.

Tabiri caizse Rabbimiz, yaşadığımız bu uyarı ile sanki bizlere *“bedenlerinizi, elbiselerinizi, fikirlerinizi ve yaşantılarınızı temizleyip huzuruma öyle gelin”* diyor.

Peki, böyle yapıyor muyuz?

Malumunuz olduğu üzere bu yıl ki Ramazan ayının başlangıcı 23 Nisan ile aynı zamana denk geldi. Müslüman halkımıza bayram olarak sunulan 23 Nisan’ın aslında ne olduğunu tekrar hatırlatmakta fayda var:

23 Nisan 1920, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin Kurtuluş Savaşı (1919-1923) esnasında ilk defa toplanıp Türkiye’nin –sözde- egemenliğini ilan ettiği gündür. Bundan 5 yıl sonra da göz boyayıcı bir argüman ile “Çocuk Bayramı” olarak ilan edildi. 23 Nisan; Mustafa Kemal’in Müslümanları ve Müslüman çocukları korumak için bir kalkan görevi gören Hilâfet’in ilgasının temellerini attığı gündür... Ümmetin ebediyen tekrar birleşmemesi için kâfirlerin elleriyle kurduğu, Türkiye başta olmak üzere İslâm beldelerinin egemenliğini Batılı güçlerin iradesine teslim eden laik kapitalist sistemin temsilcisi ve icra mercii olan TBMM’nin doğum günüdür.

Yine 23 Nisan; Müslümanların başındaki yöneticilerin bir yandan topraklarımızda terör estirip çocuklarımızı katleden kâfirler ile yardımlaşırken, diğer yandan insanlık, çocuk hakları ve çocuklar için güzel bir gelecek içerikli içi boş ve çarpıtıcı konuşmalar yaptığı gündür.

Özetle 23 Nisan, Aziz ve Celil olan Allah’ın emri ve Rasulü *SallAllahu Aleyhi ve Sellem*’in örnekliğinin terk edilip egemenliğin -Batılı kâfirlerin yaptığı gibi- insana/millete verilerek hem dünyada hem de ahirette hüsrana uğramanın en somut ifadesidir. Oysaki yaratmak da emretmek de yalnızca Allah’a aittir.

اَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْاَمْرُۜ تَبَارَكَ اللّٰهُ رَبُّ الْعَالَم۪ينَ

**“Bilesiniz ki, yaratmak da emretmek de O’na mahsustur. Âlemlerin Rabbi Allah ne yücedir!”** \[A’raf 54\]

İşte böyle bir günde, başını Kemalist ideolojiden mustarip Müslümanların desteğiyle iktidar olan AKP’nin çektiği devlet erkânı salgın falan dinlemeden toplu halde Anıtkabir’e koştular.

Ülke çapında tüm organizasyonlar ertelenip camiler bile devlet eliyle ibadete kapatılırken, Anıtkabir’deki 23 Nisan ayini iptal edilmedi.

Milli Egemenlik safsatasını kutsayan yöneticiler ve -sözde- milletin vekilleri vatandaşa yasak edip ceza kestikleri “sosyal mesafe” kuralını pişkin ve arlanmaz bir şekilde kendilerine mubah kıldılar. Müslümanları tahkir etmek pahasına Kemalistleri memnun etmek için çalıştılar. Sonra da ibadete kapattıkları camilerin minarelerinden sala ve dualar okutarak İslâmi değerlerin kendileri için sadece bir istismar malzemesi olduğunu kanıtladılar. Lakin elhamdulillah Türkiyeli Müslümanlar laiklik, demokrasi gibi bize ait olmayan Batılı küfür değerleri İslâmi değerlerden daha kutsal göstermeye çalışan bu ihanete sessiz kalmadılar. Bu yazıya ilham veren Twitter’daki “#AnıtkabirSerbestCamiYasak” etiketi adı altında İslâm’ı cesurca savundular. Yapılan onca hakaret ve tehditlere rağmen haksızlık karşısında susan dilsiz şeytan olmadılar. Ve kısa zamanda bu etiketi gündemin ilk sıralarına çıkartarak bu ülkenin asıl sahipleri ve İslâm’ın emin bekçisi olduklarını gösterdiler. Allah *Subhanehu ve Teâlâ* bu çalışmayı organize eden ve katılımlarıyla destek veren tüm Müslümanlardan razı olsun.

Bundan sonra yapılması gereken iş ise hava koşullarının gayet müsait olacağı mübarek Ramazan günlerinde semtlerde, ilçelerde ve şehir meydanlarında bulunan irili ufaklı bütün futbol sahaları, devasa miting meydanlarını Cuma ve teravih kılmak için talep etmek olmalıdır. Elbette ki önlem ve tedbirler dâhilinde…

Yöneticilere gelince; onlar camileri ibadete açmak ve Ramazan’ı güzel bir şekilde karşılamak için yapmaları gerekenleri 23 Nisan törenleri için yaparak korona musibetinden ibret almadıklarını göstermiş oldular. Avrupa’da meydanlarda Kur’an-ı Kerim okutulup ABD’de şehirlerin billboardlarına Rasulullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem*’in salgın hastalıklar konusundaki hadisleri yazılırken onlar, *“Korona bizden daha güçlü değil”* dediler. Bugün yaşadıkları şaşalı hayatı laik Kemalist düzenin imkânlarına borçlu olduklarını düşünerek hayatın ve ölümün sahibi Allah’a olan kulluk borçlarını unuttular. Umarım bundan sonra hatırlarlar. Zira herkes gibi onlar da *“kişi sevdiğiyle beraberdir”* kaidesi gereği yarın ahirette dünyada iken sevip beraber olduklarıyla haşrolacaklar.

Kim bilir belki de çok yakında, kapitalist zulüm sisteminin çöküşüne, putların devrilip tüm günahların ve batıl inançların yasaklandığı, dinin sadece Allah’a has kılınıp, Hakk’ın yeniden hâkim olduğu günlere şahit olacaklar.

Allahu Teâlâ’dan o günleri çabuklaştırmasını niyaz ediyorum.

وَقُلْ جَٓاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُۜ اِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقاً

**“De ki: “Hak geldi bâtıl yıkılıp gitti! Şüphesiz bâtıl yıkılmaya mahkûmdur.”** \[İsrâ 81\]

Anıtkabir Serbest, Cami Yasak!

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım bu makalesinde, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın açıkladığı \"Biz bize yeteriz\" kampanyasını farklı bir bakış açısıyla değerlendiriyor...

1585642416.jpeg

Korona virüsünün tüm dünyayı etkisi altına almasıyla birlikte çoğu ülkede hayat durdu, sağlık sistemleri çöktü, 2.6 milyar insan evlerine hapsoldu ve işlerine gidemez oldu. Bu durum, doğası gereği krizler üreten ve uzun zamandır krizlerle boğuştuğu hâlde teknolojik rakam ve algı oyunlarıyla çöküşünü perdelemeye çalışan küresel kapitalist sistemin gerçek yüzünü iyice açığa çıkardı. ABD, Çin ve Avrupa ülkeleri acziyet ve şaşkınlık içinde bir tarafta halkın sağlığı, diğer tarafta ekonomilerini ayakta tutmak arasında sıkışıp kaldılar. Görünmez düşman olarak niteledikleri, sadece âlemlerin Rabbinin yaratmaya muktedir olduğu küçücük bir virüse karşı acil eylem planları ile büyük ekonomik kurtarma paketleri açıkladılar. Aynı şekilde Türkiye de bu krizden nasibini aldı. Sosyal hayat bitti, eğitime ara verildi, sokaklar boşaldı. Sağlık ve gıda sektörü, güvenlik birimleri ve insanların zaruri ihtiyaçlarını karşılamak için tedarik zinciri bünyesinde çalışanlar hariç ekonomik hayat durma noktasına geldi.

Buraya kadar yazdıklarım ve daha fazlası herkesin malumudur.

Asıl mesele ise bundan sonra ne olacağıdır. Zira yıllardır ciddi ekonomik kriz içinde olan *Türkiye’nin bu karantinada nasıl ayakta kalacağı, insanların işlerini nasıl koruyacağı ve geçimlerini nasıl sağlayacağı* sorusu hiç şüphesiz toplum nezdinde en az sağlığın korunması kadar düşünülüp konuşuluyor.

Sosyal medyada gün be gün, an be an tartışmalar yapılarak yöneticilerin atacağı adımlar takip ediliyor.

İşte böyle bir ahval içinde Cumhurbaşkanı Erdoğan “Biz Bize Yeteriz” başlığı altında Milli Dayanışma kampanyası başlattıklarını duyurdu.

Erdoğan konuşmasında, *“Amacımız, yevmiye ile geçimini sürdüren kesimler başta olmak üzere, alınan tedbirlerden dolayı mağdur olan dar gelirli vatandaşlarımıza ilave destek sağlamaktır.”* dedi. Ardından kampanyayı 7 aylık maaşını bağışlayarak açtığını söyledi. Ayrıca bu süreç içerisinde en büyük katkıyı iş adamları ve hayırseverlerden beklediğini, zekâtlarını Ramazan ayında dağıtmayı düşünen vatandaşların da Ramazan ayını beklemesine gerek olmadığını söyledi.

Hatırlayacak olursanız yakın zaman önce de Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından 100 milyar liralık -sözde- ekonomik destek paketi açıklanmıştı. *“Sözde”* diyorum, çünkü paketin içeriğine bakıldığında asıl ihtiyacı olan dar gelirli insanlara destek olmaktan ziyade, krizin yükünün toplumun üzerine yüklendiği, devletin alacaklarından vazgeçmek yerine sadece ertelediği, sıradan halkın temel ihtiyaçlarından önce turizm, inşaat, bankacılık, finans vb. sektörler gibi büyük şirketlerin korunmaya çalışıldığı açıkça görülmüştü.

Şimdi de benzer bir şekilde, ancak bu kez *“biz bize yeteriz”* sloganı altında duyguları okşayan farklı bir üslupla, topun vatandaşa atılarak sorumluluktan kurtulmanın siyasi kurnazlığı yapılmaktadır. Zira 550 çeşit vergi aldıktan sonra “veren el” olması gereken devlet, bu yaklaşımıyla Müslüman halkımızın kardeşlik ve yardımlaşma duygularını istismar ederek yine “alan el” konumundaki yerini korumuş oldu.

Sözlerim yanlış anlaşılmasın, ben burada yardımlaşmaya karşı çıkmıyorum. Elbette ki yardımlaşma her zaman olmalıdır. Özellikle de olağanüstü durumlarda yardımlaşma her Müslümana düşen İslâmi ve insani bir sorumluluktur. Ancak bu yardımlaşma ve paylaşma hayatın normal şekilde seyrettiği zamanlarda servetler dağıtılırken yapılmıyorsa, büyük şirketlerin milyarlarca liralık vergi borçları silinip asgari ücretliden vergi alınırken yapılmıyorsa, insanlar geçinemediği için intihar edip onları faiz yoluyla sömürün bankalar kâr üstüne kâr rekoru kırarken yapılmıyorsa ve devlet erkânı lüks yaşamdan bir türlü tasarruf edemiyorsa ortada koskocaman bir adaletsizlik ve samimiyetsizlik var demektir.

Allahu Teâla şöyle buyurmaktadır:

كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْاَغْنِيَٓاءِ مِنْكُمْۜ وَمَٓا اٰتٰيكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهٰيكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُواۚ وَاتَّقُوا اللّٰهَۜ اِنَّ اللّٰهَ شَد۪يدُ الْعِقَابِۢ

**“O mallar, içinizde yalnız zenginler arasında dolaşan bir devlete dönüşmesin. Rasul size ne verdiyse onu alın, neyi de size yasak ettiyse ondan vazgeçin. Allah’a karşı gelmekten sakının. Şüphesiz, Allah’ın azabı çetindir.”** \[Haşr 7\]

Cumhurbaşkanı’nın konuşmasında dikkat çeken diğer bir husus da, zekât kurumunu hatırlaması ve iş adamlarını zekât vermeye davet etmesiydi. Ne hazindir ki, Erdoğan zekât kurumunu baş tacı ettiği laik, demokratik zulüm düzeni aciz kalınca hatırladı. Oysa zekât, zenginlere vermenin, devlet başkanına da almanın farz olduğu çok önemli bir ibadettir. Zekât, yoksulların zenginlerin malları üzerindeki hakkıdır. Rica ve minnet ile talep edilecek bir bağış veya yardım değildir.

وَف۪ٓي اَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّٓائِلِ وَالْمَحْرُومِ

**“Onların mallarında muhtaç ve yoksullar için bir hak vardır.”** \[Zariyat 19\]

Eğer bu hak bugüne kadar zenginlerden alınmış olsaydı, yoksulluk sorunu çözülüp toplumda büyük ölçüde ekonomik denge sağlanmış olurdu.

Sözün özü, bize/akidemize/dinimize ait olan nizama sarıldığımızda mutlak surette “biz bize yeteriz!”

Öyleyse şimdi bizden olmayan ve kriz üretmekten başka işe yaramayan kapitalist küfür nizamını kapı dışarı edip siyasi, iktisadi, içtimai ve diğer tüm alanlarda İslâm’ı tatbik etme vaktidir.

Bunun için ihtiyacımız olan şey, kesin bir iman ile sahih bir irade ortaya koymaktır. Şüphesiz hayatın ve ölümün sahibi olan Allah *Azze ve Celle* dinine yardım edenlerin yardımcısıdır.

Muhammed Emin Yıldırım

Yazarın Makaleleri

Türkiye-Irak Yakınlaşması ve Erdoğan’ın Irak Ziyaretinin Arka Planı

Azerbaycan-Ermenistan Cephesini Kim Hareketlendiriyor?

HTŞ İdlib’te Ne Yapmaya Çalışıyor?

Suriye Devrimi 12. Yılında: “İrademizi Geri Alacağız!”

Zulüm ve İstismar Kıskacında Başörtüsü

Kemalizm Çocuklarımızı Hedef Alıyor

Değerlerimize Sarılma Zamanı: Takva

"Küstah" Macron’dan "Müttefik" Macron’a!

Fikrin Siyaseti mi, Menfaatin Siyaseti mi?

Kan Ağlayan Doğu Türkistan, Çin Dostu Havalimanı

Ramazan Hoca Yalnız Değildir!

Anıtkabir Serbest, Cami Yasak!

‘Biz Bize Yeteriz!’ Ama Nasıl?

Hakkımızda

Linkler

İletişim Bilgilerimiz