Yazarımız M. Hanefi Yağmur, Cumhurbaşkanı tarafından açıklanan Sosyal Konut Projesinin şer’i boyutunu ortaya koyan bir makale kaleme aldı.

1663151378.jpeg

Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından 13 Eylül 2022 tarihinde açıklanan **Sosyal Konut Projesi**nin detayları hakkında TOKİ’nin resmi internet sayfasında şu bilgilere ulaştım:

*•“Hak sahiplerine konutlar %10 peşinat ve 240 ay vade ile satılacaktır. Hak sahiplerinin konutlarına ait kalan borç bakiyesi ve aylık taksitler her yılın Ocak ve Temmuz aylarında olmak üzere yılda iki kez, bir önceki 6 aylık dönemdeki Memur Maaş Artış Oranı dikkate alınarak İdarece tespit edilen oranda artırılacaktır.* *Konutlar, %10 peşin 240 ay vadeli sabit taksit ödemeli ve taksit başlangıçları konut teslimlerini takip eden ay itibariyle başlayacak şekilde konut satışı yapılacaktır.”*

*•“Başvuru sahipleri; Nüfus Cüzdanı ile birlikte; Projenin bulunduğu ildeki yetkili Banka Şubelerinde **‘Başvuru ve Satın Alma Taahhütnamesi’ imzalayacaktır.** Sosyal konut projesinden ev almak isteyenler başvurularını yapıp ilgili sözleşmeyi imzalamalarının ardından **KURA ÇEKİLİŞİ** yapılacaktır. “Projenin bağımsız bölüm listesi ve **konut fiyatları belirlendikten** sonra İdarece tespit edilen tarihte ‘**Konut Belirleme Kurası**’ çekilecektir.”*

***•“SÖZLEŞME İMZALANMASI:*** *Konut belirleme kurası ile konutu belli olan alıcılar İdarenin tespit edeceği ve ilan edeceği tarihlerde Bankada (Sözleşme imzalanacak Şubeler ilan edilecektir.) Gayrimenkul Satış Sözleşmesi imzalama işlemlerini gerçekleştireceklerdir**.** Hak sahibi olup sözleşme imzalayanlar konutlarını borçları bitene kadar devredemeyeceklerdir.**”***

Bu bilgilere göre;

**1.** 500 TL karşılığında e-devletten veya banka üzerinden başvuru yapılacak ve **Başvuru ve Satın Alma Taahhütnamesi** imzalanacak.

**2.** Projenin bağımsız bölüm listesi ve konut fiyatları belirlendikten sonra “**Konut Belirleme Kurası”** yapılacak.

**3.** İdarenin belirleyeceği tarihlerde **bankada sözleşme imzalanacak.**

-Kura ile satın alınacak olan dairenin tespit edilmesinden sonra imzalanan banka sözleşmesine göre belirlenen fiyatın, %10’u peşin kalan kısmı 240 ay vade ile sabit taksitler hâlinde ödenecek.

-Her yılın **Ocak ve Temmuz** aylarında **memur maaşı artış oranına** göre ödenecek olan taksitlerde artış yapılacaktır.

-Projeyi imzalayan kişiler ödemelerini düzenli olarak yapmış olsalar dahi tüm ödemeleri bitip idareden ibraname almadıkları sürece sahip oldukları konutları satamayacaklardır.

TOKİ Sosyal Konut Projesi ile ilgili olarak var olan bilgiler bu kadar. Gerek “Başvuru ve Satın Alma Taahhütnamesinde” ve gerek “Banka Sözleşmesinde” yer alan diğer şartların neler olduğunu henüz bilmiyoruz. Dolayısıyla hükümetin anlata anlata bitiremediği bu projenin ne kadar “sosyal” olduğu meçhul. Bu projenin ekonomik menfaat açısından başvurucular için ne kadar kârlı olup olmadığı bir yana biz, bu işlemin caiz olup olmadığı hususuna değineceğiz. Çünkü her Müslümanın bir işe kalkışmadan önce onun şer’i hükmünü öğrenmesi ve ona göre adım atması gerekir.

Buna göre;

**1.** Her ne kadar satın alınacak olan bağımsız konutun sözleşmede yer alan ilk fiyatı belli olsa da her yıl Ocak ve Temmuz aylarında memur maaş zammına göre ödenecek olan taksitlerde artışın yapılacak olması, satın alınacak olan konuta ödenecek olan toplam tutarı belirsiz hâle getirmektedir. Sözleşmelerde her hususun açık ve net olması gerekir. Bu sözleşmede ise belirsizlik bulunmaktadır. Satılan malın kendisinin, değerinin, cinsinin, çeşidinin veya miktarının meçhul olması, akdin sıhhatine engel olan hususlardandır. Bu sözleşmede satın alınacak olan konutun net fiyatı belli değildir. Konu ile ilgili olarak yapılan açıklamalara göre; 2+1 daire 240 ay vade ile 608 bin lira bedel ve aylık **2.280 lira** taksitlerle, 3+1 daire ise 851 bin lira bedel, **3.187 lira aylık** taksitlerle 240 ay vade ile satışa sunulacaktır. Ancak 2+1 daire için başlangıçta 608 bin liralık bir bedel belirlenmiş olsa da 240 ay sonunda ödenecek olan toplam tutar, bunun çok çok üzerinde olacaktır. Örneğin; bir kimsenin Eylül 2022 ayı itibariyle bu sözleşmeyi imzaladığını varsayalım. Sözleşmeye esas olan fiyatın %10’u olan 60.800 TL peşin olarak ödendiğinde geriye 547.200 TL 240 ay taksitle 2.280 TL şeklinde ödeneceği varsayılmıştır. Ancak 2022 yılı temmuz ayı maaş zammı olan %41,85’i dikkate aldığımızda Ocak 2023 tarihinde ödenecek olan taksit miktarı (2.280x1,4185=) **3.234,18 TL** olacaktır. Üstelik bu rakam Temmuz 2023’te memur maaşlarına göre tekrar güncellenecektir. Bir başka ifade ile taksitler her yıl iki defa artırılacaktır. Sadece 3.243 TL’yi esas aldığımızda ise 240 ay sonra (240x3.243=) **778.320 TL** ödenmesi gerekmektedir. Başlangıçta 608 bin lira olan evin değerinde **170.320** **TL** fazla ödeme söz konusu olmaktadır. Yani ödenecek olan toplam tutar tümüyle meçhuldür, bilinmemektedir. Dolayısıyla bu akit, sıhhat şartından yoksun olduğu için caiz olmayan bir akittir.

**2.** Banka ile imzalanacak olan sözleşmeye gelince. Yapılan açıklamalara bakıldığında her ne kadar söz konusu konutun satıcısı TOKİ olsa da ödemeler için banka ile sözleşme yapılması gerekmektedir. Yani burada TOKİ adeta aradan çekilmekte ve ödemeler konusunu tümüyle bankalara bırakmaktadır. Günümüzde bankaların tümü haram olan faiz esasına göre çalışırlar. Banka ile imzalanan sözleşmelerin detayları hakkında elimizde bir metin bulunmamakla birlikte günümüze kadar yapılan uygulamaları ve diğer sözleşmeleri dikkate aldığımızda ödenecek olan taksitlerin geciktirilecek olması hâlinde bankalar belli miktarlarda **gecikme faizi** talebinde bulunurlar. Oysa İslâm ahkâmına göre hangi sebeple olursa olsun borçlu olan kimsenin borcunu ödemeyi geciktirecek olması hâlinde hiçbir surette faiz ya da bir başka isim altında net borcun üstünde bir para ödemesi gerekmez ve alınamaz. Borcunu ödemekte zorlanan, sıkıntıda olan kimsenin imkânı oluncaya kadar beklenmesi gerekir. Borcunu vadesinden daha sonra ödeyecek olması nedeniyle herhangi bir şekilde vade farkı talep edilemez. Meseleyi bu yönüyle ele aldığımızda da bu sözleşme, caiz olmayan sözleşmeler kapsamında yer almaktadır.

**3.** TOKİ’nin resmî sitesinde *“Hak sahibi olup sözleşme imzalayanlar konutlarını borçları bitene kadar devredemeyeceklerdir”* denilmektedir. İslâm fıkhına göre herhangi bir malın satın alınması hususunda akit yapan kimsenin malı üzerinde tam tasarruf hakkına sahip olması gerekir. Yani kişi, alım-satım sözleşmesini imzaladıktan sonra malı üzerinde meşru yollarla dilediği şekilde tasarrufta bulunabilir. Satın almış olduğu bu daireyi istediği zaman istediği kimseye satabilir. Ancak bu sözleşmede malın mülkiyeti tam anlamıyla müşteriye intikal etmemektedir ki fakihler, malın mülkiyeti üzerinde tam mülkiyetin ve tasarruf yetkisinin bulunmasını akdin geçerli olması şartlarından saymaktadır. Bu sözleşmeye göre söz konusu gayrimenkul kişinin malı olmamıştır, mülkiyeti altında değildir. Kişi malı üzerinde istediği şekilde tasarrufta bulunamamaktadır. Malın mülkiyetinde sorun bulunmaktadır. Dolayısıyla sözleşme geçerli olmamıştır.

**4.** Burada henüz ortada olmayan bir malın satışı söz konusudur. Rasulullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* \[لَا تَبِعْ مَا لَيْسَ عِنْدَكَ\] “***Yanında olmayan şeyi satma!***”[\[1\]](#_ftn1) Burada ise henüz ortada olmayan, hatta inşa edilmesi için herhangi bir yüklenici ile sözleşmesi, ihalesi yapılmamış konutların satışından bahsedilmektedir. Nitekim TOKİ’den yapılan açıklamaya göre; binaların yapılmasında yapılan müracaatlar dikkate alınacaktır. Yeterli miktarda müracaatların olmaması hâlinde inşaatın yapılmasından vazgeçilecektir.

**5.** Söz konusu sosyal konut projesinde ev almak isteyenlere daha işin başında “Satın Alma Taahhütnamesi” imzalattırılmaktadır. Bu sözleşme ile kişi, henüz alım-satım sözleşmesini imzalamamış olmasına rağmen daireyi satın almaya zorlanmaktadır. Oysa hadiste Rasulullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* şöyle buyuruyor: \[إِنَّ الْمُتَبَايِعَيْنِ بِالْخِيَارِ فِي بَيْعِهِمَا مَا لَمْ يَتَفَرَّقَا\] *“**İki kişi alışveriş yaptıklarında birbirlerinden ayrılmadıkları sürece alışverişi devam ettirmek ve bırakmakta serbesttirler**.”[**\[1\]**](#_ftn1)* Burada ise ortada imza altına alınmış bir sözleşme olmamasına rağmen, alıcı malı almaya zorlanmaktadır. Oysa alıcı değişik sebeplerle bu alışverişten vazgeçebilir, devam da edebilir.

Hülasa, TOKİ tarafından yapılacak olan bu **Sosyal Konut Projeleri birkaç yönden caiz olmayan sözleşme kapsamında yer almaktadır**. Özellikle satın alınacak olan dairenin net fiyatının meçhul olması bile tek başına, bu sözleşmenin geçersiz olması için en önemli sebeplerden biridir.

Yapılan açıklamalarda yer alan hususları dikkate alarak bunları maddeler hâlinde yukarıda açıklamaya çalıştım. Meselenin şer’i açıdan değerlendirmesi bu şekildedir.

- - - - - -

[\[1\]](#_ftnref1) Müslim, Tirmizî





[\[1\]](#_ftnref1) Tirmizî Kitabu’l-Buyû’

Sosyal Konut Projesinin Şer’i Yönü

Yazarımız M. Hanefi Yağmur, Hayrettin Karaman’ın açıklamalarından hareketle bir makale kaleme aldı.

1640720691.jpeg

**\[**أَلَا سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ**\] “Bak, ne kötü hüküm veriyorlar!”** \[Nahl Suresi 59\]

Uzun bir süredir yaşanmakta olan ekonomik krizlere çözüm bulmak için Cumhurbaşkanı Erdoğan ve hükümet tarafından değişik boyutlarıyla uygulamalar yapıldı. Merkez Bankası (MB) başkanları ve maliye bakanları değiştirildi. MB tarafından uygulanmakta olan “politika faizleri” düşürüldü. Fakat getirilen tüm çözümlere(!) rağmen döviz fiyatlarındaki yükselmenin önüne geçilemedi. Tam tersine yükselme devam etti. Çünkü hükümetin bizzat kendisi ihracatın, istihdamın ve üretimin artabilmesi için TL’nin devalüe edilmesinden yana idi ve buna yönelik politikalar uyguluyordu. Ancak bankaların ve büyük sermaye sahiplerinin fırsatçılığı ile insanlar da sürekli döviz ve altın alımına yönelince kurlardaki yükselme MB’nin dört defa müdahalede bulunmasına rağmen durdurulamadı.

20 Aralık 2021 tarihinde Bakanlar Kurulu toplantısının ardından Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından yeni bir çözüm paketi açıklandı. Cumhurbaşkanı’nın yaptığı açıklamalar arasında şu cümlelere yer verildi: ***“Tasarruflarını değerlendirirken kurdaki yükselişten kaynaklanan kaygılarını gidermek isteyen vatandaşlarımıza yeni bir finansal alternatif sunuyoruz. Dövizin muhtemel getirisine Türk Lirası varlıklarda kalarak ulaşılabilmesini sağlayacak bu yeni araç şöyle işleyecektir: İnsanlarımızın bankadaki Türk Lirası varlığının mevduat kazancı kur artışından yüksekse bu getiriyi elde edecek. Ama kur getirisi mevduat kazancının üstünde kalırsa aradaki fark doğrudan vatandaşımıza ödenecek.”***

Yapmış olduğu bu açıklama ile Erdoğan, insanların ellerinde tuttukları dövizleri Türk Lirası’na çevirip bankalarda faizli olarak; üç ay, altı ay ya da bir yıl vadeli olarak açacakları “**Kur Korumalı Hesaplara**” yatırmalarını, bu süreçte yatırmış oldukları vadeli mevduat hesaplarından aldıkları faiz gelirleri ile döviz kurları arasında aleyhte bir gelişme olması hâlinde ise aradaki farkın devlet tarafından mevduat sahibine ödeneceği taahhüdünü verdi.

Ancak Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bu açıklamaları faiz hassasiyeti olan Müslümanlar tarafından tepki ile karşılandı. Bunun üzerine toplumun âlim olarak değerlendirdiği birçok kişi konu hakkında görüşlerini belirttiler. Bir kısmı bunun caiz olmadığını ifade ederken bir kısmı, bazı şartlara bağlı olarak caiz olabileceğini, bir kısmı ise şartsız olarak caiz olduğunu ifade ettiler.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’a ve hükümete yakınlığı ile bilinen Hayrettin Karaman da 26 Aralık 2021 tarihinde Yeni Şafak Gazetesi’ndeki köşesinde **“Azdırılan Para Piyasasına Çare”** başlıklı bir makale kaleme aldı. Bu makalede “Kur Korumalı TL Mevduat” hesapları hakkında; Faruk Beşer, Orhan Çeker, Ahmet Yaman ve Mehmet Odabaşı’nın görüşlerine yer verdikten sonra kendi görüşünü şu şekilde özetledi:

*“Bununla birlikte katılım bankalarında açılacak kur korumalı mudarebe esaslı katılma hesaplarına ilgili vade sonunda tahakkuk edecek kâr payı ile USD döviz kuru arasında döviz lehine bir fark meydana gelirse bu farkın devlet tarafından ödenmesi, İslâm hukukunun klasik faiz teorisine göre 'faiz' olarak nitelendirilemez. Zira bu fazlalık mevduat hesabının tarafları dışında üçüncü bir kişi tarafından belirli bir amaçla verilmekte olup, ortaklığın baştan kâr garantisi taşıması anlamına gelmez. **Bu amaç da ülke ekonomisinin menfaatleri doğrultusunda**, birikimlerini Türk lirası (TL) olarak katılma hesaplarında değerlendiren vatandaşların kurlardaki oynaklık karşısında mağdur olmamasını sağlamaktır.”*

Hayrettin Karaman’ın yazısında görüşlerinden alıntı yaptığı Faruk Beşer, Ahmet Yaman, Orhan Çeker ve Mehmet Odabaşı’nın açıklamalarında da benzeri durumlar söz konusudur. Faruk Beşer, ***“Devlet bu duruma mecbur görünüyor. Rasyonel bir çözüm bulmuştur, zaruret vardır ve yapılanlara bu yönüyle bakmak gerekir”*** diyor. Daha sonra da katılım bankalarıyla bu işlemin yapılmasında bir engelin bulunmadığını ifade ediyor.

Mehmet Odabaşı ise daha vahim bir ifade kullanmak suretiyle yapılan işleme başarılı olduğu için “***elhamdülillah***” deme aymazlığını, cahilliğini gösteriyor. Ardından da yapılanların doğru olduğunu göstermek için saçmalığın ve saptırmanın zirvelerine tırmanıyor.

Aynı aymazlığı Ahmet Yaman’ın dile getirdiği şu ifadelerde de görmek mümkündür: *“Çıkarılan bu yeni ürün ile **ehven-i şerrayn ihtiyar olunarak** **milli para TL’nin korunması umulmaktadır** ki, bir devlet kendi halkını, ekonomisini ve parası dâhil millî varlıklarını meşru olan etkili ve verimli yollarla koruyabilmek için **zor şartlarda kötü/gayrı meşru çözümler arasından en az zararlı olanı tercih edebilir**.”*

Konu ile ilgili olarak Hayrettin Karaman başta olmak üzere aynı doğrultuda görüşler ortaya koyan bu zevatın düşüncelerinin özeti bu şekildedir. Ancak burada biz onların yaptıkları gibi “**Kur Korumalı Mevduat Hesaplarında**” kur farkından kaynaklanan tutarın devlet tarafından ödenmesinin caiz olup olmadığı, faiz sayılıp sayılmadığı konusunda durmayacağız. Zira böylesi bir tartışmaya girmek bir kimsenin içki içmesine ses çıkarmayıp içki içmesinin sonucunda gerçekleşen hususları öne çıkarmaktır. Kadın pazarlayan bir kimsenin yaptığı iğrençliği görmezden gelip bu iğrençlikten elde ettiği gelirin piyasa koşullarından fazlasının caiz olup olmadığının hükmünü vermeye çalışmaktır. Tefecilerin ve faiz üzerinden para kazanan kimselerin işlediklerine, bunu teşvik edip ödüllendirenlerin zalimliklerine bakmadan belli bir miktarın üzerinde elde ettiklerin gelirin haram olup olmadığını tartışmaktır. Bir başka ifade ile üzerinde durulması ve mutlak surette reddedilmesi, kökünün kurutulması gereken haramlar ve bunu uygulayanlar karşısında gözleri yummaktır. Allah *Azze ve Celle*’yi öfkelendirme, emir ve yasaklarını yok sayma pahasına yöneticileri kızdırıp öfkelendirmemek için onlara yaranmaya çalışmaktır. Bu zevat:

**1-** İnsanların paralarını faiz karşılığında konvansiyonel banka hesaplarına yatırmalarına ve hükümetin bunu teşvik etmesi hakkında hiçbir şey söylememekteler. Yani Allah ve Rasulü’ne savaş açmak anlamına gelen faize teşvik konusunda dilsiz şeytan gibi sessiz kalmaktalar.

**2-** Meseleyi sadece katılım bankalarındaki vadeli hesaplar açısından ele alarak, MB ile katılım bankaları arasında “açık piyasa işlemleri kapsamında yaptıkları bir hafta vadeli repo işlemlerinde oluşan maliyetten düşük olması hâlinde aradaki farkı katılım bankası tek taraflı olarak karşılar” şartı nedeniyle caiz olmayacağını, bunun için ise sözleşmedeki ifadenin değiştirilerek ancak meşruiyet kazanacağını söyleyerek Müslümanları katılım bankalarında vadeli mevduat hesapları açmaya teşvik etmektedirler.

**3-** İslâm ahkamına göre faizin haram olduğu kesin ve tartışmasız bir husustur. Zira Allah *Azze ve Celle* şöyle buyurmaktadır: **“Allah alışverişi helal faizi ise haram kıldı**.**”** \[Bakara Suresi 275\]

Bunun tartışılacak bir tarafı olmadığı gibi savunulacak ya da görmezden gelinecek bir tarafı da yoktur.

**4-** Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın açıklamalarında açık ve net bir şekilde faizli mevduat hesaplarına paraların yatırılması çağrısı yapılmaktadır. Allah için samimi olan Müslümanların özellikle de âlim(!) olan kimselerin hiçbir kimsenin kınamasından korkmaksızın öncelikli olarak bu açıklamaya odaklanıp her şekliyle faizin haram olduğu hususunda yöneticileri ikaz etmeleri ve onların bu türden açıklamaları karşısında sessiz kalmamaları gerekir. Erdoğan’ın faize teşvik eden, banka sisteminin güçlendirilmesini esas alan açıklamaları karşısında sessiz kalıp sadece kur farkından kaynaklı olarak hükümetin ilave olarak vereceği paranın hediye sayılıp sayılmayacağını dikkate almak, bilerek ya da bilmeyerek mugalata yapmaktır. Bir başka ifade ile “cambaza bak” oyununu oynayarak hakikati gizleme aymazlığına düşmektir. Oysa **“harama götüren şey de haramdır”** fıkıh kaidesi tüm İslâm âlimleri nezdinde meşhur kaidelerden birisidir. Burada öncelikli olarak dikkate alınması gereken husus, Müslümanları haram işlemeye teşvik eden bir yönetici karşısında meselenin aslını görmezden gelip son derece çirkin olan bir söz karşısında, zalim bir yönetici karşısında mugalatalarla meşruiyet sağlamaya çalışmaktır.

Allah *Azze ve Celle* şöyle buyuruyor: **“Dillerinizin yalan yere nitelendirmesi dolayısıyla (kendi kafanızdan) şuna helal, buna haram demeyin. Çünkü Allah’a karşı yalan uydurmuş olursunuz. Şüphesiz Allah’a karşı yalan uyduranlar kurtuluşa ulaşamayacaktır**.” \[Nahl Suresi 116\]

Ne yazık ki günümüz yöneticilerine de, onlara çanak tutan zevata da şeytan yaptıklarını güzel göstermekte; onlar da iyi iş yaptıklarını sanmaktadırlar. Oysa Allahu Teâlâ şöyle buyurmaktadır: **“Şeytan yaptıklarını onlara hep güzel gösterdi. Bugün de dostları odur. Onlara can yakıcı azap vardır.”** \[Nahl Suresi 63\] **“**(Ey Rasul'üm!) **De ki:** (Görünüşte çok hayırlı ve yararlı sanılan ama pek çok) **amelleri bakımından** (ahirette) **en fazla hüsrana** (zarar ve ziyana) **uğrayacak olan kimseleri, size haber vereyim mi? Ki onların, dünya hayatındaki bütün amelleri** (hem dünyaya yönelik çalışmaları hem de ahiretle ilgili hazırlıkları) **boşa gitmiştir. Hâlbuki, kendileri güzel** (ve gerekli) **şeyler yaptıklarını sanıvermektelerdi.”** \[Kehf Suresi 103-104\]

Oysa yapılması gereken şey, Allah’ın haramlarından herhangi birisini işleyen yönetici karşısında \[سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ حَمْزَةُ ، وَرَجُلٌ قَامَ إِلَى إِمَامٍ جَائِرٍ ، فَأَمَرَهُ وَنَهَاهُ ، فَقَتَلَهُ\] “***Şehitlerin efendisi Hamza’dır! Zalim bir yöneticiye karşı hak sözü söyleyen ve bu uğurda öldürülen kimsedir***” hadisi ve marufu emretmeyi münkerden de nehyetmeyi emreden nasslar gereğince yöneticilerden hesap sormaktır. Onların yaptıklarını ümmete "doğru" göstermek için Yahudi âlimleri gibi helali haram, haramı da helal göstermeye, kelimelerin yerini değiştirerek insanları haktan saptırmaya çalışmamaktır. Muttaki olan ilim ehline yakışan da budur.

**5-** Bu konuda görüş belirtenler ifadelerinde; *“Bu amaç da ülke ekonomisinin menfaatleri doğrultusunda”, “Devlet bu duruma mecbur görünüyor. Rasyonel bir çözüm bulmuştur, zaruret vardır ve yapılanlara bu yönüyle bakmak gerekir”, “ehven-i şerrayn ihtiyar olunarak milli para TL’nin korunması umulmaktadır”* ve *“elhamdülillah”*(!) ifadeleriyle İslâmi nasslardan ne kadar uzak olduklarını, İslâm'ın hükümlerini ise hiçbir şekilde anlamadıklarını göstermektedirler. Tıpkı *“şecaat arzederken merd-i Kıptî sirkatin söyler”* deyiminde olduğu gibi hareket etmektedirler.

**6-** Oysa bu görüşlerini istinbat yönü sağlam olan şer’î delillere dayandırmaları gerekmez miydi? Ne yazık ki bu görüşlerinin arkasında tek bir tane dahi sağlam delil bulunmamaktadır. Tümüyle akli çıkarımlarına, kuruntularına ve varsayımlara dayanmaktalar. Mevcut sistemin pisliklerini değişmez, değiştirilemez kabul edip öğretilmiş çaresizlik psikolojisiyle İslâmi nasslardan tümüyle uzak bir tavır sergilemektedirler.

**7-** Oysa onların iddialarında olduğu gibi (yanlış da olsa) maslahat açısından değerlendirdiğimizde burada ümmetin hangi maslahatı gerçekleşiyor? Türk Lirası’nın değeri nasıl korunuyormuş? Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana daha önceki iktidarlar döneminde yapılan bozuk kapitalist sistemin ürettiği benzeri uygulamaların hangisi TL’nin değerini korumuş da bunların çözümleri koruyacakmış? 1923 yılından bu yana TL’nin ABD doları karşısında 7 milyon defa değer kaybettiğinden de haberleri yok ne yazık ki. Ümmetin elinde bulunan nakitlerin bankaların kasalarına vadeli hesaplar hâlinde konulmasının tümüyle bankacıların çıkarına olduğunu dahi anlamayacak kadar aymazlık içindeler.

Bu yöntemle bankacıların çıkarlarını gerçekleştirmek mi, maslahattır? Oysa geçmiş dönemde maslahatı bir kaide olarak dikkate alan İslâm âlimleri bunu bir bütün olarak ümmetin çıkarını gerçekleştirmesi hâlinde dikkate almaktadırlar. Ümmetin kanını emen, döviz kurlarının aşırı şekilde yükselmesinin fitilini ateşleyen ve her gün oturdukları yerden milyarlar kazanan bankacıların kârları mıdır, maslahat? Bu ülkede yaşayan okuma-yazması olmayanlar dahi bilirler ki bu işten sadece bankacılar kârlı çıkmakta ve ümmetin büyük bir çoğunluğu zarar etmektedir. Ayrıca ellerinde değişik miktarlarda dövizi bulunanların kurdan kaynaklı zararlarının bu ümmetin cebinden tahsil edilen vergilerle telafi edilmesi nasıl maslahat olabiliyor!

**8- *“Devlet bu duruma mecbur görünüyor”***, şeklinde bir gerekçenin arkasına sığınmayı âlim(!) olan bir kimse nasıl söyleyebilir? İnsanların faize teşvik edilmelerine nasıl sıcak bakabilir? Hayır, Allah’a yemin olsun ki bu ifadelerin tümü bir saçmalıktan, cahillikten, Allah’a ve Rasülü’ne hakkıyla teslimiyet göstermemekten öte bir şey değildir. Bu sözlerinizle sizler, bırakın âlim olmayı tam tersine İslâmi çözümler hakkında ne kadar da cahil olduğunuzu göstermiş oluyorsunuz. Âlemlerin Rabbi olan Allah, her bir hususun çözümünü net bir şekilde ortaya koyduğunu beyan etmişken âlim olduğunu iddia eden bu zevat nasıl olur da böyle bir şey söyleme cesaretini gösterebilirler. Ne kadar da kötü hüküm veriyorsunuz?

**9-** Ümmetin önünde ayakları hak üzere sabit olan ve ayette ifade edildiği üzere Allah’tan hakkıyla korkan âlimlerden olsaydılar; ümmete İslâm'ın ekonomik sistemi hakkındaki hüküm ve çözümlerin anlatırlar ve yöneticileri de buna çağırırlardı. Oysa yaşanan bu sıkıntıların temelinde Türkiye’nin de içerisinde bulunduğu tüm dünyada uygulanmakta olan “Kâğıt Para Sistemi” ve faizli bankalar yer almaktadır. Tam merkezinde de bir bütün olarak kapitalist sistemin bizzat kendisi, bunu uygulayan yöneticiler ve bu yöneticilerin İslâm dışı uygulamalarına çanak tutan, onlara hakkı söylemeyen kendisini âlim sananlar yer almaktadır.

**10-** Ümmetin karşı karşıya kaldığı para kaynaklı bu krizlerden kurtulmanın temel çözümü; İslâm'ın emri olan “**Altın Para Sisteminin**” uygulanmasıdır. Amerikan dolarına endeksli olan kâğıt para sisteminden ve sömürgecilerin çıkarına hizmet eden tüm sözleşme ve kuruluşlardan çıkmaktır. Üstelik şu anda Türkiye’de var olan altın stoku, bu para sisteminin uygulanması için yeterlidir. Burada Allah'tan hakkı ile ittika eden âlimlere düşen görev, para sistemi başta olmak üzere İslâm'ın, ekonomi ile ilgili olarak getirdiği çözümleri tüm detayları ile ümmetle paylaşmaktır.

Netice itibarıyla bu ümmet kesinlikle tefecilere hizmet etme mecburiyetinde değildir. Alınan kararlar ve uygulamalar bu ümmetin çıkarına olmadığı gibi döviz kurlarındaki yükselmeye de engel olmayacağı açıktır. Tam tersine doymak bilmeyen bankacılar ve onlarla birlikte hizmet edenler aynı işlemi yeniden tekrarlayacak ve döviz kurlarındaki yükselmeler durmadan devam edecektir.

Kur Korumalı Mevduatlar ve Hayrettin Karaman’ın Açıklamaları

Yazarımız M. Hanefi Yağmur, \"Değerlerimize Sarılma Zamanı\" başlıklı Ramazan 1442 kampanyası çerçevesinde \"İzzet\" konulu bir makale kaleme aldı.

1620066558.jpeg

![](https://pbs.twimg.com/card_img/1389286975715299330/SCMm_BwS?format=jpg&name=large)

*“İzzet”* kelimesi; Arap dilinde *“güçlü olmak”* ve *“galibiyet”* demektir.[\[1\]](#_ftn1) Türkçe kullanımında ise; *“hürmet, saygı, ikram, kıymet, itibar, büyüklük, yücelik, mertebe ve rütbe yüksekliği, şeref, kudret, kuvvet”* anlamlarında kullanılmaktadır.[\[2\]](#_ftn2)

İzzet kelimesi Kur’ân-ı Kerim’de 6 farklı suredeki ayetlerde yer almaktadır. Bu ayetlerden bazıları şunlardır:

\[الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَيَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا\] **“Müminleri bırakıp da kâfirleri dost edinenler, onların yanında izzet (güç ve şeref) mi arıyorlar? Bilsinler ki bütün izzet yalnızca Allah'a aittir.”[**\[3\]**](#_ftn3) \[مَن كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا\] **“Her kim şan ve şeref istiyorsa bilsin ki, şan ve şeref bütünüyle Allah’a aittir.”[**\[4\]**](#_ftn4)**

Bu ayetlerde de diğer ayetlerde de “izzet” kelimesi, sözlük anlamında güç, kuvvet, onur, kibir gibi anlamlarda kullanılmıştır. İzzet kelimesi Rasulullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem*’in hadislerinde de yer almıştır. Hadislerde bu kelime ağırlıklı olarak “**Rabbinin izzeti**” kavramı şeklinde kullanılmak suretiyle gücün ve kuvvetin Allah *Azze ve Celle*’ye ait olduğu vurgulanmıştır. İbn Hâcer el-Askalânî, “‘**Kim izzet ve şeref istiyor idiyse bilsin ki izzet ve şerefin hepsi Allah’ındır**’[\[5\]](#_ftn5) *ayetinde geçen ‘el-izzet’ kelimesinin manası her kim aziz olmak istiyorsa izzeti Allah’tan kazansın çünkü izzet O’nundur ve buna ancak O’na itaatle erilir.”*[\[6\]](#_ftn6) şeklinde açıklama yapmaktadır.

Gerek ayet-i kerimelerde ve gerekse hadis-i şeriflerde geçen “izzet” lafzı tüm anlamları ve kullanımıyla gücün, kuvvetin, üstünlüğün Allah’a, Allah ve Rasulü ile birlikte olanlara ait olduğunu belirtmektedir. Nisa Suresi’nde geçen “**onların yanında izzet mi arıyorlar**” cümlesinde istifham-ı inkârî kalıbı ile *“izzetten yoksun olan kimselerden nasıl izzet istiyorlar?”* denilmektedir. İbni Abbâs -*Allah ikisinden de razı olsun*- münafıkların liderinin Kaynuka Yahudilerinin yanında izzet bulacağını sandığını ve bu nedenle de bu ayetin indiğini ifade etmektedir. Yani onlar izzetten yoksun oldukları hâlde nasıl olur da onların yanında izzet arıyorsunuz? Dolayısıyla bu ayet, Kaynuka Yahudileri nezdinde tüm Yahudilerde ve kâfirlerde izzet, yani güç, kudret, şeref, üstünlük gibi niteliklerin bulunmadığını ve hemen akabinde gelen “**Bilsinler ki bütün izzet yalnızca Allah'a aittir**” cümlesiyle her hâli ve şekliyle izzetin ancak ve ancak Allah *Azze ve Celle*’ye ait olduğu bildirilmektedir. Dolayısıyla izzetin ancak Allah *Azze ve Celle*’ye ait olduğuna inanan ve O’nun yanında izzeti arayan kimse, hem bu dünyada hem de ahirette kazananlardan olur. İzzeti Allahu Teâlâ dışında arayan kimseler için ise hem bu dünyada hem de ahirette rezillik, rüsvaylık vardır.

**İslâm ümmeti izzetini nasıl kaybetti?**

Hem ayetler hem de hadisler izzetin tümüyle Allah’a, Rasulü’ne ve müminlere ait olduğu belirtildiği hâlde İslâm ümmeti bu izzetini nasıl ve neden kaybetti? İslâm dünyasının bir asırdan bu yana dünyanın her bir yanında yaşadığı sıkıntıları, horlanmaları özellikle yöneticilerinin izzeti sömürgeci efendilerinin, aşağılık Yahudilerin yanında aradığını, belalardan kurtulamadığı şu günleri dikkate aldığımızda bu soru elbette büyük bir önem arz etmektedir. İslâm ümmetinin izzetini nasıl kaybettiği sorusuna cevap vermeden önce on üç asırlık tarih boyunca İslâm ümmetinin nasıl bir izzete sahip olduğu ile ilgili bazı hususları hatırlatmakta fayda vardır.

İslâm'ın hâkim olduğu on üç asır boyunca İslâm ümmeti fakirlik ve yoksulluk sıkıntısı çekmedi. Tarih kitaplarından ve arşiv belgelerinden bunun çok sayıda örneklerini bulmak mümkündür. *“Abdurrahman b. Zeyd b. el-Hattab’dan. Dedi ki: Ömer b. Abdülaziz iki buçuk yıl yani otuz ay halifelik yaptı. Allah’a yemin olsun ki Ömer b. Abdülaziz döneminde bir adam yanında yekûn tutan bir malla gelir ve ‘bunu uygun gördüğünüz şekilde fakirlere dağıtın’ der fakat çok geçmeden bu malı verecek herhangi bir kimse bulunmadığı için geri dönerdi. İşte Ömer b. Abdülaziz bu hâlde vefat etti.”*[\[7\]](#_ftn7) Alman Oryantalist Sigrid Honka “Arabın Güneşi Batı’da Parlıyor” isimli kitabında şöyle diyor: *“Avrupa, asırlar boyunca donuk bir şekilde kalmasının ardından Avrupa bilinci uyanana kadar geçen sürede, Arap bilim ve sanat kaynaklarından, sağlık ve idari bakım araçlarından neredeyse tümüyle uzaktı.”*[\[8\]](#_ftn8) Bu ifadeleriyle Honka, sanayi devrimine kadar Avrupa’nın her yönden geri kalmış bir yapıda olduğunu İslâm toplumunun ise sanayiden bilimin her alanına, sağlıktan devlet yönetiminde kullanılan araçlara kadar Avrupa’dan çok çok ileride olduğunu itiraf etmektedir.

İslâm tarihi boyunca Müslümanlar iktisadi açıdan iyi bir konumda oldukları gibi ordularıyla da batıdan doğuya dünyanın her bir yanında kahramanlık destanları yazdılar. Bedir Savaşı ile başlayan Müslümanların bu kahramanlıkları, Bizans topraklarının, İran’ın, Azerbaycan’ın, Kafkasların, Viyana’ya kadar olan Avrupa topraklarının, Mısır’ın ve bir bütün olarak Kuzey Afrika’nın fetihleriyle sayısız örneklere sahiptir. İkinci Osmanlı Halifesi Sultan Süleyman bir sayfalık bir yazı ile Fransa Kralını esaretten kurtarabilme gücüne sahipti. Abbasi Halifesi Harun Reşid, daha şehzade iken İmparatoriçe İrene’yi itaat altına alarak cizye vermeye mahkûm etmişti. Halife olduktan sonra da Bizans İmparatoru Nikeforos itaate yanaşmayınca, Konya Ereğli’ye kadar gelerek İmparatordan bağlılık yemini almış ve cizye miktarını artırarak ona boyun eğdirmişti. Sultan Fatih, Allah Rasulü *SallAllahu Aleyhi ve Sellem*’in hadisini gerçekleştirmek için erken yaşlardan itibaren planlar yapmış ve 21 yaşında İstanbul’u fetih müjdesine nail olmuştu.

İşte İslâm ümmetinin tarihinde yer alan sayısız üstünlük ve güç örneklerinin tek kaynağı sahip oldukları akideleri, sımsıkı sarıldıkları İslâm'ın hükümleriydi. Bu hükümler sayesinde onlar çok kısa süre içerisinde doğudan batıya kadar milyonlarca kilometre karelik toprakların sahipleri oldukları gibi, toplumsal ilişkilerde, ekonomik hayatta, bilim ve teknolojide kısaca hayatın her alanında diğer din mensuplarından kat kat üstün bir konumda idiler. Çünkü İslâm ümmeti Allah *Azze ve Celle*’nin ayetinde de belirttiği üzere *“insanlar için çıkartılmış en hayırlı bir ümmetti”*. Rasulullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* de bu hususta şöyle buyurmaktadır: ***“Ümmetim, başının ya da sonunun daha iyi olduğu bilinmeyen bereketli yağmurlar gibidir.”***[\[9\]](#_ftn9)

Ancak İslâm ümmeti, onları ayakta dipdiri tutan, kafirler karşısında güçlü, kuvvetli olmalarını sağlayan, haddini bilmeyenlere hesap sorabilme gücünü onlara ihsan eden İslâm şeriatının hükümlerinden ve bu hükümleri tatbik eden İslâm Devleti’nden, Müslümanların halifesinden uzak kaldıkları andan itibaren güçleri ve kuvvetleri kayboldu. Dünyanın her bir yanında hor ve hakir görülmeye başladılar. Aşağılık Yahudi varlığının, onun arkasında duran sömürgecilerin zulümlerinden kurtulamadılar. Topraklarından kovulmalar, işkenceler, geçim sıkıntısı gibi türlü türlü zorluklarla karşı karşıya kaldılar. Çünkü İslâm ümmeti kendilerini güçlü ve kuvvetli hâle getiren unsurları kaybettiler. Efendimiz *Aleyhi’s Salatu ve’s Selam* şöyle buyuruyor: **“*Ben sizi, gecesi gündüzü gibi apaydın olan (en küçük bir şüpheyi kabul etmeyen gayet açık) bir din üzerinde bıraktım. Benden sonra ancak helak olanlar, o dinden (başka yönlere) sapar. Sizden kim yaşarsa birçok ihtilafa şahit olacaktır. Onun için bilip tanıdığınız sünnetime ve hidayete erdirilmiş olan Hulefâ'i Raşidîn'in sünnetlerine yapışınız. Bunları dişlerinizle sıkıca tutunuz. Başınızdaki halîfe siyah bir köle bile olsa ona itaatten ayrılmayınız*.”**[\[10\]](#_ftn10) Yine Efendimiz *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* şöyle buyuruyor: ***“İmam (halife) kalkandır, onun arkasında savaşır ve onunla korunursunuz.”***[\[11\]](#_ftn11)

Evet, bugün Müslümanlar kendilerini her türlü kötülükten ve felaketten koruyacak olan kalkanlarını kaybettiler. Yine tüm düşmanlarına karşı kendileri için adeta bir zırh, siper, kalkan gibi arkasında savaşacakları halifelerini kaybettiler. Müslümanlar, Osmanlı Devleti’nin yıkılması ve Hilâfet’in kaldırılması ile sahip oldukları her türlü gücü kaybettiler. Başlarına kendilerine “düşman”, sömürgeci efendilerine ise “dost” olan hain yöneticiler geldi. Yöneticileri, kendilerini koruyan bir kalkan olmak yerine Müslümanların düşmanı oldular. İslâm'a ve Müslümanlara düşman olanları dost edindiler. Kendi halklarını tutukladılar, işkencelere maruz bıraktılar, servetlerini sömürgecilerin önüne serdiler de İslâm ümmetini fakir ve yoksul bıraktılar.

Evet, işte bunların tümü İslâmî hükümleri Müslümanların hayatlarından uzaklaştırılması, aralarında Allah’ın indirdikleri ile adaletle hükmedecek bir halifelerinin bulunmamasının neticesidir.

Şimdi İslâm ümmetinin eskiden olduğu gibi yeniden izzetlerine kavuşmaları, aralarında gerçek anlamda kardeşliğin tesis edilmesi, zalim ve hain yöneticilerden kurtulmalarının tek çözümü İslâm Hilâfeti’nin yeniden kurulmasıyla ancak mümkün olacaktır. İslâm ümmeti ise buna muktedir bir döneme girmiştir. Artık bundan sonra Müslümanlar tüm güçleri ile Hilâfet’i yeniden ikame etmek için çalışmalıdırlar. İmam Mâlik *“Bu ümmetin başı ne ile ıslah olmuş ise sonu da ancak onunla ıslah olur”* demektedir. Ömer *RadiyAllahu Anh* ise *“Biz İslâm ile izzet bulmuş bir kavimiz. İslâm'ın dışında izzeti aradığımız ölçüde Allah bizi zelil kılar”* demektedir. Rasûlullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem*’in şu hadisi ile bu makaleyi sonlandırmak istiyorum.

***“Gerçekten Allah bana yeri topladı da, onun doğusunu batısını gördüm. Hiç şüphe yok ki, ümmetim bana toplanan yerlerin mülküne ulaşacaktır.”***[****\[12\]****](#_ftn12)

- - - - - -

[\[1\]](#_ftnref1) Kurtubî, Ahkam Tefsiri, Bakara Suresi 206. Ayet



[\[2\]](#_ftnref2) Ayverdi, İlhan; Büyük Türkçe Misalli Sözlük



[\[3\]](#_ftnref3) Nisa Suresi 139



[\[4\]](#_ftnref4) Fatır Suresi 10. Ayrıca bkz.: Saffât Suresi 180, Münâfikûn Suresi 8



[\[5\]](#_ftnref5) Fâtır Suresi 10



[\[6\]](#_ftnref6) El-Askalânî, İbn Hâcer, Fethu’l-Bâri, Kitabu’t-Tevhid, C14, S 454



[\[7\]](#_ftnref7) Behakî, Delaliü’n-Nübüvve, C6, S193.



[\[8\]](#_ftnref8) Sigrid Honka, Şemsü’l-Arap Yestau Ale’l-Ğarb



[\[9\]](#_ftnref9) Ahmed b. Hanbel rivayet etti.



[\[10\]](#_ftnref10) Tirmizî, Mukaddime, H. No: 44



[\[11\]](#_ftnref11) Buhari (2957) ve Müslim (1835) tahric ettiler.



[\[12\]](#_ftnref12) Sahih-i Müslim, Kitabu’l-Fiten H. No: 2889

**\_\_\_**





**\#DeğerlerineSarıl**

**![](https://pbs.twimg.com/media/E0iGDufWYAAu5ue?format=jpg&name=large)**

Değerlerimize Sarılma Zamanı: İzzet

Yazarımız M. Hanefi Yağmur, Hayrettin Karaman’ın katılım bankaları hakkında yazdığı makalesine cevap mahiyetinde bir yazı kaleme aldı.

1597330441.jpeg

9 Ağustos 2020 tarihli makalenizde şahsınıza gelen iki soruya yahut eleştiriye yanıt verdiğinizi gördük. Birinci soruda gayet masumane bir şekilde katılım bankalarının da Merkez Bankası’ndan faizle para aldığı tespiti yapılarak faizsiz para alışverişinin olmayacağı, bunun üstünün örtüldüğü belirtilmekte ve sorunun kaynağı olarak da faizsiz işleyen bir parasal sistemin yokluğu gösterilmektedir. Siz de bu eleştiriye Merkez Bankası’nın görevlerini hatırlattıktan sonra şu ifadelerle yanıt verdiniz:

*“Merkez Bankası’nın işlemlerindeki faiz konusunu öğrenmek için bir yetkiliyi davet edip dinlemiştik; yetkili bize, ‘**Merkez Bankası borç alır, verir ama bankanın işi faizcilikle para kazanmak değildir, kazandığı reel faiz olursa bu da enflasyon ve masrafları karşılamaz.**’ demişti.”*

İslâmi ilimler alanında büyük bir ömür geçirmiş olan birisinden Merkez Bankası ile ilgili olarak kullandığı bu ifadeler son derece düşündürücüdür. Türkiye’de Merkez Bankası’nın faizli işlemler yaptığını sağır sultanlar dahi bilir. “Politika faizi” denilen faizleri, bankaların ne miktarlarda kaydî para oluşturabileceklerini, gecelik repoları vs. Merkez Bankası belirlemiyor mu? Cumhurbaşkanı Erdoğan ile Merkez Bankası başkanları arasında önceki dönemlerde faiz oranları üzerinden atışmaların yapıldığını da mı hiç duymadınız? Şu anda dünyanın her bir yanında para sistemi ve faizler merkez bankaları tarafından organize edilmiyor mu? Durum güneşin aydınlığı kadar açık iken nasıl olur da Merkez Bankası’nın faizle işlem yapmadığı anlamına gelecek sözler söylüyorsunuz. İster reel faiz olsun isterse enflasyon miktarınca vs. olsun bunların hepsi faiz değil midir? Yaptığı işlemleri “faiz” adı altında ve belli oranlarda yapmıyor mu?

Hangi yetkiliyle görüştünüz bilmiyorum ama kandırıldığınız, yanlış bilgilendirildiğiniz apaçık ortadadır. Zira Merkez Bankası’nın çıkarmış olduğu “100 soruda Merkez Bankası” adlı kitapçığın 46. sayfasında şöyle geçmektedir:

*“Türk lirası depo alım ve satım işlemi nedir?*

*Merkez Bankası’nın belirli vadeler için gün içinde ilan ettiği faiz oranlarından Türk lirası borç almak veya borç vermek isteyen bankaların Merkez Bankası ile gerçekleştirdikleri mevduat işlemleridir. Depo imkânı, Merkez Bankası bünyesinde faaliyet gösteren BPP’de sağlanır.”*

Devamla şöyle dediniz: ***“Faizli işlem yapan bankaları bir yana bırakalım, katılım bankaları kaydî para oluşturmak için Merkez Bankası’ndan faizle para almazlar.”*** Bu kesin ifade belirten hüküm cümlesinin hemen ardından ***“Eğer banka zarurete düşer de Merkez Bankası’ndan kredi alırsa ve bundan da bir kâr hâsıl olursa bunun katılım hesabı sahipleri ile alakası olmaz”*** diyorsunuz. Aslında bu ifadenizle katılım bankalarının da Merkez Bankası’ndan faizli kredi kullandıklarını zımnen kabul ediyorsunuz.

Durum böyle olduğu hâlde nasıl, ***“Merkez Bankası’ndan kredi alırsa ve bundan da bir kâr hâsıl olursa bunun katılım hesabı sahipleri ile alakası olmaz.”*** diyebiliyorsunuz? Faizin azı da çoğu da haram değil mi? Alan da veren de haram işlemiş olmuyor mu?

Ayrıca katılım bankaları BDDK mevzuatına tâbi olarak işlem yürütmektedirler. Bu çerçevede Merkez Bankası’na yatırmak zorunda oldukları “zorunlu karşılıklar” bulunmaktadır. Merkez Bankası ise bu zorunlu karşılıklara belirlediği oranlar üzerinden faiz yansıtmaktadır. Konu ile ilgili olarak Merkez Bankası tarafından yayınlanan bildiride şu ifadeler yer almaktadır: *“Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası nezdinde ABD doları cinsinden tutulan zorunlu karşılıklara, rezerv opsiyonlarına ve serbest hesaplara faiz ödenmesi uygulamasına başlanacaktır. Uygulama 5 Mayıs 2015 tarihinden itibaren başlayacaktır. Uygulanacak faiz oranı değişen küresel ve yerel finansal piyasa koşulları çerçevesinde günlük olarak belirlenecektir. Belirlenen oran saat 9.30’da Anadolu Ajansı DV008 ve Reuters CBTB sayfalarında ilan edilecektir. 5 Mayıs 2015 günü için gecelik faiz oranı yıllık yüzde 0,12 olacaktır.”* \[https://ekonomi.haber7.com/finans/haber/1359243-mbnin-verdigi-faizi-faizsiz-bankalar-ne-yapiyor, e.t 12/08/2020\] Merkez Bankası tarafından alınan karar gereğince sahip oldukları mevduatlar nedeniyle Merkez Bankası’na yatırmak zorunda oldukları zorunlu karşılıklar nedeniyle katılım bankalarına da faiz ödemesi yapılacaktır.

Merkez Bankası tarafından yapılan bu faiz ödemelerinin nasıl ve ne şekilde kullanılacağı ile ilgili olarak farklı açılardan değerlendirmeler ve açıklamalar yapılmaktadır. Katılım Bankaları Birliği’nin Danışma Kurulu tarafından da bu hususta bazı açıklamalar ve fetvalar verilmektedir. Ancak durum ne olursa olsun bu bankalar, ilgili kanunlar çerçevesinde Merkez Bankası ile işlem yapmak ve sahip oldukları mevduatların bir kısmını da Munzam Karşılığı olarak Merkez Bankası’nda bulundurmak mecburiyetindedirler. Bu nedenle Merkez Bankası’ndan almış oldukları faizleri (çalışanlarından bazılarının ifadesiyle) “hayır işlerinde” kullanmaktadırlar. Ancak Sayın Hayrettin Karaman siz ve sizin gibi bazıları nezdinde bu paraların enflasyon kadarı faiz sayılmamakta, enflasyondan fazla kısmı faiz sayılarak hayır işlerine harcanmaktadır. Bu düşüncenin kendisi dahi başlı başına büyük bir hatadır. Enflasyon kadarını faiz kabul etmemek Allah’ın kesin delillerle haram kılmış olduğu faize kılıf bulmaktan başka bir şey değildir. Zira faizin haram olması Kur’an’da ve Sünnet’te bulunan kesin delillerle haramdır. Bunun için *“enflasyon kadarı faiz değildir”* gibi bir iddia hiçbir surette sağlam bir delile dayanmayan, aslı astarı olmayan bir vehimdir, saçmalamadır.

Bu hakikati bilerek katılım bankalarına para yatırmak, bu bankalardan kâr payı almak haram üzerine yardımlaşmadır ve elbette haramdır. Zira Allah *Subhânehû ve Teâlâ* şöyle buyurmaktadır:

- 

**“İyilik ve takva üzerine yardımlaşın. Günah ve düşmanlık üzerine yardımlaşmayın!”**

Netice itibarıyla durum ne olursa olsun katılım banka uygulamaları tek açıdan değil birçok açıdan şer’î hükümlerle çelişmektedir. Bunların tümünü ayrı ayrı ve detaylı bir şekilde açıklamaya çalışmak başlı başına bir kitap çalışması demektir. Ayrıca bu hususta gerekli açıklamaları yapan hocalar da bulunmaktadır. Katılım bankaları kapitalist sistemin açıklarını kapatmak için kullanılan yamalardan başka bir şey değildirler. Bu iş kesin olarak ancak ve ancak, şer’î hükümlerle hükmedecek olan Râşidî Hilâfet Devleti’nin kurulmasıyla, faizli bankacılığın, faize dayalı para sisteminin, kapitalist sistemin tüm pisliklerinin izale edilmesiyle çözülecektir. İşte o zaman sizin de arzuladığınız sağlam para sistemine yani altına dayalı para sistemine geçilmiş olacaktır.

Müslümanların yapmaları gereken ise bütün güçleriyle İslâmi hayatı yeniden başlatacak olan Râşidî Hilâfet Devleti’ni kurmak için çalışmaktır.

Hayrettin Karaman’a Cevap!

Osmanlı Devleti’nin enkazı üzerine kurulan devletlerden belki de en önemlisidir Türkiye.

20140825neden-abdullah-gul-degil-de-ahmet-davutoglu.jpg

Osmanlı Devleti’nin enkazı üzerine kurulan devletlerden belki de en önemlisidir Türkiye.Türkiye’nin bu öneminin birçok sebebi vardır. Ancak doksanlı yılların ortalarından itibaren Türkiye’nin gündemi geçmiş yıllara oranla daha fazla canlılık göstermeye başladı. Şüphesiz ki bunda iletişim organlarının payı azımsanmayacak kadar büyüktür.

Fakat durum ne olursa olsun, gerek bölgesindeki konumu itibariyle ve gerekse iç siyasetinde yaşanan gelişmelerle Türkiye’nin gündemi hep sıcak oldu.

Çoğu kere gündemi takip etmekte zorlandığımız oluyor. Bir konunun gündeme oturup ardından gündemden çıkması çok da uzun bir zaman almıyor ve adeta tarihin tozlu raflarındaki yerini alıyor.

Elbette ki 2014 yılının başlarından itibaren Türkiye’nin gündeminde yer alan konuların başında şu hususları zikredebiliriz:

**-** Cumhurbaşkanı adayı kim olacak?

**-** Cumhurbaşkanı seçim sonuçları nasıl olacak?

**-** Paralel yapıya yönelik operasyonlar.

**-** İşıd’in Musul’a girmesi ve ardından yaşanan gelişmeler.

**-** Cumhurbaşkanı seçimi sonrası başbakan kim olacak?

Bu konu başlıklarına daha başka başlıkları da yerleştirmek mümkündür.

Konumuzla ilgili olarak Başbakan adayı olarak Ak Parti içerisinde neden Ahmet Davutoğlu’nun isminin öne çıkartıldı? Recep Tayyip Erdoğan neden Davutoğlu’nu tercih etti? Neden Abdullah Gül’ü tercih etmedi? Sorularının cevaplandırılmasının önemli olduğunu düşünüyorum.

Ak Partinin yapısına baktığımız zaman parti içerisinde kurucuları arasında daha başka isimlerin de var olduğunu görmekteyiz. En azından 2015 seçimlerine kadar bu isimlerden bazılarının başbakanlık koltuğuna oturması mümkün olabilirdi. Nitekim medyada da uzun bir süre bu isimler hep konuşulup durdu.

Ancak tüm bunların yanında benim dikkatimi çeken ve cevabını aradığım soru şu:

AKP kulislerini bilenlerin ve bu kulislerde konuşulanlara aşina olanların çok iyi bildikleri hususlardan birisi de şudur: “Başbakan Erdoğan ile Davutoğlu arası iyi değil.” “Ali Babacan ve Mehmet Şimşek ile Başbakan arasında gerilim var.” “Başbakan Davutoğlu’nun dış politikasını beğenmiyor.” Kulislerde dolaşan bu söylentilerden özellikle Babacan ile ilgili olanların gerçek olduğunu ortaya koyan gelişmeler medyada sürekli olarak detaylandırıldı. Dolayısıyla parti kulislerinde yer alan bu söylentilerin doğru olduğu kendisini net bir şekilde göstermiştir.

Bu kulislerde yer alan söylentilerinden birisi de Başbakan ile Abdullah Gül arasında gerilim olduğu, bazı konularda anlaşamadıkları yönündeki söylentilerdi. Nitekim Abdullah Gül’ün en son veda resepsiyonun da bu rahatsızlıkların birinci ağızdan açık ve net olarak dile getirilmiş olması da bu kulis bilgilerinin doğruluğunu gösteren delillerden birisidir.

Tayyip Erdoğan mı cumhurbaşkanı olacak yoksa Abdullah Gül bir dönem daha Cumhurbaşkanlığı koltuğunda oturmaya devam edecek mi? sorusu ile ilgili olarak “SİYASİ BAKIŞLAR” programında yapmış olduğumuz değerlendirmeleri yeniden gözden geçirdiğimde değerlendirmelerimizin ana hatlarıyla doğru olduğunu, sapma göstermediğini görüyorum.

Neden Abdullah Gül değil de Ahmet Davutoğlu? Sorusunu cevaplandırmak için şu hususların dikkate alınması gerekmektedir:

**1-** Recep Tayyip Erdoğan son derece hırslı birisi olup kafasına koymuş olduğu hususları gerçekleştirmek için bıkmadan usanmadan yoluna devam eden bir kişiliğe sahiptir.

**2-** 2010 referandumundan sonra Recep Tayyip Erdoğan, başkanlık sistemi için anayasa değişikliğinin yapılması yönünde tüm performansını ortaya koydu fakat bunu başaramadı. Başka bir ifade ile birileri başkanlık sisteminin yolunu açacak olan Anayasa değişikliğini engelledi.

**3-** Paralel yapı ve arkasında yer alanlar Tayyip Erdoğan’a karşı bir operasyon düzenlediler ancak Başbakandan beklemedikleri bir karşılık buldular ve kaybettiler.

**4-** Erdoğan, Cumhurbaşkanlığı makamı ile Başbakanlığa devam etme arasında uzun süre git gelleri yaşadı, bu hususta çok uzun soluklu görüşmelerini sürdürdü. Bu nedenle Cumhurbaşkanlığı adaylığını son dakikalara kadar açıklamadı, bekledi.

**5-** Başkanlık sisteminin hayata geçirilmesinden hiçbir zaman vazgeçmeyen Recep Tayyip Erdoğan yaptığı görüşmelerin tümünde bunun nasıl gerçekleşeceğinin plan ve programlarını, hesabını yaptı. Etrafında yer alan kimselerle yaptığı tüm görüşmelerin eksenini bu oluşurdu.

**6-** Kendisi cumhurbaşkanı olduğu ve Abdullah Gül’ün de başbakanlık koltuğuna oturması halinde gerek parti ve gerek başbakan üzerindeki hâkimiyetinin kaybolacağını ve gerekse başkanlık sisteminin hayata geçmesi hususunda sıkıntılar olacağını gördü. Çünkü Abdullah Gül, parlamenter sistemden yana olduğunu açıklamıştı.

Bu hususlar iç siyaset açısından dikkate alınması gerekenlerin bir kısmıdır. Ancak; Suriye, Irak, Azerbaycan, Ukrayna, İran ve İsrail gibi etrafında çatışmaların, sıkıntıların kol gezdiği bir coğrafyada dünyanın jandarmalığını yapan sömürgecilerin tercihlerinin de burada etkili olduğu açık ve net olduğu gibi kaçınılmazdır da. Meseleye bu açıdan baktığımızda ise karşımıza şöyle bir durum ortaya çıkmaktadır. Bunlar:

**a-** Yukarıda da belirttiğimiz gibi Recep Tayyip Erdoğan açısında başkanlık sistemi ve kendisinin de yeni sisteme göre başkan olması adeta ölüm kalım meselesi haline gelmiştir. Bu süreçte Amerika, Erdoğan’ın kamuoyunu kendi yanına çekmekte, parti üzerinde hâkimiyet kurmakta, savunma pozisyonu yerine daima saldırı pozisyonunu benimsemiş olması nedeniyle sürekli olarak başarılı olduğunu gördü. Yine Amerika, cemaat-Erdoğan çatışmasında tarafsız bir tavır takınmak suretiyle bir anlamda paralel yapının başarılı olması halinde Erdoğan’ın gitmesine yeşil ışık yaktı. Ancak bu çatışmanın kazanan tarafı da Erdoğan oldu. Buna bağlı olarak Amerika, Erdoğan’sız bir Türkiye yerine Erdoğan’ın varlığının kabul esası üzerine kurulu bir Türkiye yapısını benimsemek durumunda kaldı.

**b-**  Ancak Amerika’nın Erdoğan karşısında ortaya koyduğu bu tavır tümüyle kayıtsız ve şartsız olarak kabul edilen bir durum değildir. Amerika, Erdoğan’ın kafasında var olan ve ölüm-kalım meselesi gibi algılamış olduğu başkanlık sistemine birtakım şartlarla sıcak baktı. Buna göre Amerika bir taraftan Erdoğan’ın Cumhurbaşkanlığına ve bunun arkasından gelecek olan Başkanlık sistemine razı olurken, aynı zamanda Erdoğan’dan birtakım sözler alarak ve bunu sağlama bağlayarak kabul etti. Diğer bir ifade ile her iki taraf arasında bu noktada karşılıklı olarak bir mutabakat gerçekleşti.

**c-** Bu mutabakat şudur: Gerek Abdullah Gül ve Gerekse Erdoğan, dış politika seyirlerinde aralarında herhangi bir fark olmadan Amerikancı bir çizgiyi takip etmişlerdir. Hükümetin kurulduğu günden bu yana da bu çizgide her ikisinde de herhangi bir sapma kesinlikle söz konu olmamıştır. Ancak kendi çıkarlarını her zaman için öne çıkartan Amerika, aralarında çatışma olan adamlarından birisini diğerine, daha güçlü olanı zayıf olana tercih etmiştir. Bu tercihte kazanan Erdoğan olurken kaybeden ise Abdullah Gül olmuştur. Yani Amerika, içerisinde bulunduğumuz zaman dilimindeki acil çıkarları bakımından Gül’den vazgeçmiştir.

**d-** Bu mutabakat gereğince Amerika, bu güne kadar başkanlık sisteminin olmazsa olmazlarından birisi olan Anayasa değişikliğine yeşil ışık yakmıştır. Zira Amerika, 2010 yılından günümüze kadar Anayasa değişikliğine sıcak bakmamış ve engellemiştir. Ancak şu andaki duruma bakılacak olursa önümüzdeki yıl yapılan seçimlerin ardından bunun gerçekleşeceği görülmektedir. Ancak o zamana kadar, bu düşüncenin değişmesine neden olacak olağanüstü gelişmelerin olmaması şartıyla.

**e-** Bu mutabakat gereğince Amerika; Abdullah Gül’ün hem parti başkanlığına ve hem de Başbakanlığa gelmesini istememiş bu makama kendisi açısından son derece olumlu gördüğü ve sorunsuz bir şekilde çalıştığı Ahmet Davutoğlu’nun gelmesini tercih etmiştir. Çünkü dışişleri bakanlığı döneminde Davutoğlu, Suriye meselesi başta olmak üzere dış politika ile ilgili tüm politikalarda Amerika tarafından hazırlanan planların harfiyen uygulayıcısı olmuştur. Dolayısıyla Ahmet Davutoğlu’nun başbakanlığı ve Erdoğan’ın Cumhurbaşkanlığı döneminde Türkiye daha fazla Amerikancı bir politika takip edecektir.

**f-** Amerika açısından Türkiye’nin iç siyasi gelişmelerinden daha ziyade bölgede yaşanan dış gelişmeler daha önemlidir. Dolayısıyla Davutoğlu’nun başbakan adayı olarak ortaya çıkartılması ağırlıklı olarak Amerika’nın bir tercihi olduğu ve başbakanlığı döneminde de dış politik konulara ağırlık vereceğini, vermesi gerektiğini göstermektedir. Başka bir ifade ile Amerika; Suriye ile zirveye ulaşan bölgedeki sıkıntılarından kurtulmak için Davutoğlu aracılığı ile Türkiye’yi olayların içerisinde daha fazla sokacaktır.

**g-** Amerika tarafından Davutoğlu’nun tümüyle desteklendiğinin ve tercih edildiğinin iki önemli işareti vardır. Bu iki işaretten birincisi; 21 Ağustos günü yapılan toplantının ardından Erdoğan tarafından beklendiği üzere Ahmet Davutoğlu’nun ismini açıklanmasından sonra neredeyse tüm televizyon kanalları Davutoğlu’nu destekleyen, öven programlara yer vermişler ve vermeye devam etmektedirler. İkincisi ise ABD Dışişleri Sözcüsü Harf’ın "Bir sonraki başbakanla çalışmayı sabırsızlıkla bekliyoruz" şeklindeki açıklamasıdır. Hatırlanacağı üzere aynı açıklama Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı seçilmesinin ardından da yapılmıştır.

**h-** Netice itibariyle gerek Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı olması ve gerekse Ahmet Davutoğlu’nun Başbakanlık koltuğuna oturması tümüyle Amerika’nın oluru, kabul etmesiyle gerçekleşmiştir. Bunun bir başka anlamı ise şudur: Önümüzdeki yıllarda Türkiye’yi sıkıntılı günler beklemektedir. Bu yaklaşım ve bakışı açısı hiçbir şekilde bizlere hayır getirmeyecektir. Amerika cenahından yapılan “sabırsızlıkla bekliyoruz” ifadesi, aranızdaki çekişmeleri bir an önce bitirin ve benim çıkarlarıma dört elle sarılın demektir.

**i-** Son nokta olarak Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı seçilmesi sürecinde yaşanan seçim yarışı Türkiye’de yeni bir dönemi başlatmıştır. Seçim sonrası konuşmada Erdoğan’ın açıklamalarında da yer aldığı üzere yeni bir muhalefetin varlığı gerekmektedir. Bir başka ifade ile Türkiye, önümüzdeki süreçte iki partili veya belli bir zaman için iki buçuk partili bir sürece doğru ilerlemektedir. Ancak bu iki partili sürecin hayata geçmesi anayasa değişikliğine ve bunun gereği olarak başkanlık sisteminin kabul edilip uygulanması şartına bağlıdır. Başkanlık sistemi gerçekleşmeyecek olursa, parlamenter sistem devam edecek olursa iki partili sisteme geçiş de gerçekleşmeyebilir. Allah-u alem.

Neden Abdullah Gül değil de Ahmet Davutoğlu?

Terörist İsrail’in Gazze’deki Müslümanlara yönelik saldırısının on üçüncü gününde de katliamlar durmadı.

20140721reel-politik-ve-israil-in-katliamlarina-devam-etmesi.jpg

Terörist İsrail’in Gazze’deki Müslümanlara yönelik saldırısının on üçüncü gününde de katliamlar durmadı. Zalim Yahudi katliamlarını gece gündüz demeden, kadın, çoluk-çocuk ayrımı yapmadan masum insanları katletmekte, evlerini başlarına yıkmakta, elektrik ve su gibi temel ihtiyaçlardan tümüyle onları mahrum etmektedir. Bu katliamlarını yaparken de sudan bahaneler üretmektedir.

Şüphesiz ki kurulduğu günden bu zamana kadar İsrail’in Filistinli Müslümanlara karşı uygulamış olduğu zulümlerin ve katliamların haddi hesabı yoktur. Şartlar böyle devam ettikçe de bunlar son da olmayacaktır. Elbette ki biz bu vahşiliğin, acımasızlığın, haksızlığın ve düşmanlığın gerçek sebebinin kalplerinde İslam’a ve Müslümanlara karşı düşmanlıktan kaynaklandığını biliyoruz. Zira Rabbimiz kitabında onların bu halini bize şu şekilde bildirmektedir:

لَتَجِ**دَنَّ اَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذينَ اٰمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذينَ اَشْرَكُوا** **“(Ey Muhammed!) İman edenlere düşmanlık etmede insanların en şiddetlisinin kesinlikle Yahudiler ile Allah'a ortak koşanlar olduğunu görürsün.” (Maide: 82)**

Dolayısıyla şartlar ne olursa olsun, ellerinde imkânlar olduğu müddetçe Yahudiler Müslümanlara karşı düşmanca tavrından kesinlikle vazgeçmeyecektir.

Şu anda Yahudi zorbası tarafından Müslümanlara yönelik bu katliamların arkasında düşmanlıklarının yanında bir de siyasi nedenler vardır. Bu siyasi nedenlerin ne olduğundan daha önemlisi, İsrail saldırıları karşısında çevre ülkelerin, halkı Müslüman ülkelerin bu katliam karşısında takınmış oldukları tavırdır. Bütün dünyanın gözleri önünde onlar utanmadan, sıkılmadan sessiz kalmakta, kuru açıklamalar dışında hiçbir şey yapmayarak Müslümanlara ihanet etmektedirler.

Bu katliamların, zulmün, fitne ve fesadın tek çözümü olarak ordularını hareket ettirmedikleri gibi bunu akıllarının ucundan dahi geçirmiyorlar. Burada bizler Mısır ve Suudi Arabistan başta olmak üzere bölge ülkeleri tarafından takınılan ihanetlerden daha ziyade Türkiye ve yöneticileri ile ilgili konuşmak istiyorum. Zira sözlerimizi ve düşüncelerimizi buradan onlara aktarmamız mümkün olmayabilir. Ancak içerisinde yaşadığımız bu coğrafyanın yöneticilerine ve Müslümanlara ulaştırabileceğimiz ümidi ile onlara seslenmek istiyorum.

Gerek İsrail meselesinde olsun ve gerekse Müslümanların karşılaştıkları daha birçok sorunla ilgili olarak siyasi şahsiyetlerle veya onların çevresinde yer alan kimselerle konuştuğumuzda ya da iktidara yakın bir takım kimselerin medya organlarında yapmış olduğu konuşmalarda sıkça kullandıkları bir kavramla karşılaşıyoruz: “Reel Politik”.

Nedir bu reel politik? Bununla ne kastediliyor?

Reel politik, bir ülkenin özelde Türkiye Cumhuriyeti devletinin benimseyip uyguladığı ideolojisi, anayasası, ideolojisinin ürünü olan kanunları, imzalamış olduğu devletler arası anlaşmalar, sözleşmeler ve Birleşmiş Milletler gibi devletler arası kuruluşlara üyelik gibi hususlar tarafından belirlenen kurallardır. Türkiye’nin devletler arası durumdaki gücüdür, konumudur. Müslümanları ilgilendiren meselelere bakışıdır.

İşte tüm siyasetçiler, yazarlar, düşünürler, köşe yazarları bir meselenin çözümü ile ilgili olarak gerçekten doğru ve kesin bir çözüm ile karşılaştıkları zaman hemen “reel politik” kavramının arkasına sığınarak açıklamalar yapmaktadırlar.

Ancak ne gariptir ki reel politik kavramıyla onlar gerçek vakıayı kastetmiş olmalarına rağmen şu anda İsrail’in yapmış olduğu saldırılar karşısındaki tavırları ile hiç de reel politiğe uygun olmayan tavırlar sergilemektedirler. Peki neden?

Saldırıların başladığı günden bu yana gerek başbakan, gerek Dışişleri bakanı ve gerekse daha birçok siyasi veya gayri siyasi şahsiyet televizyon ekranlarından yaptıkları açıklamalarda: “Güvenlik Konseyi'nin bu güne kadar bu konuda üzerine düşeni yapmadığını, Birleşmiş Milletlerden İsrail’i kınama kararının çıkmadığını söyleyip durdular ve söylüyorlar da. Ancak öte yandan dışişleri bakanı Ahmet Davutoğlu Birleşmiş Milletleri toplantıya çağırıyor.

Güvenlik Konseyi’nin beş daimi üyesinden birisi olan ABD başkanı Obama; Netenyahu ile yapmış olduğu telefon görüşmesinde İsrail'in kendini savunma hakkına güçlü desteğini yeniden teyit ettiğini belirtmekte ve ardından şöyle demektedir: "Hiçbir ülke, sınırları içerisine roketlerin fırlatılmasını ya da topraklarına tüneller yoluyla teröristlerin sızmasını kabul etmemeli.” Aynı şekilde İngiltere Dışişleri Bakanı Philip Hammond da açıklamasında, Hamas'a İsrail'e yönelik füze saldırılarına son vermesi için günlerdir çağrıda bulunduklarını anımsatarak, "İsrail'in kendini savunma hakkı vardır ama bunu yaparken orantılı davranmak durumundadır ve sivil ölümleri en aza indirmek için gerekli tüm adımları atmalıdır"

Güvenlik Konseyi’nin iki önemli ülkesi olan ABD ve İngiltere dışındaki diğer üyeleri olan Rusya, Çin ve Fransa’nın tavırları ve açıklamaları da bundan farklı değildir. Şimdi burada reel politik durum diyebileceğimiz gerçek açık ve net olarak ortada iken yani Amerika başta olmak üzere konsey üyelerinin tümünün düşünceleri ve tavırları ortada iken, Güvenlik Konseyi tarafından kabul edilmeyen hiçbir görüşün Birleşmiş Milletler tarafından kabul edilemeyeceği ortada iken, bir insan hangi akılla Birleşmiş Milletleri toplantıya çağırır? Acaba kurulduğu günden bu güne kadar daima İsrail’in güvenliğini esas alan Güvenlik Konseyi ve BM’nin tavırları mı reel politiktendir yoksa Müslümanlara kan kusturan tüm İsrail gibi zalimlere karşı Müslümanların ordularının harekete geçirilmesi mi reel politiktir?

Amerika başta olmak üzere İsrail’i korunmayı kendileri için birinci derecede görev addeden tüm sömürgeci ülkeler ve onların emri altında çalışan ülkelerin oluşturduğu Birleşmiş Milletleri toplantıya çağırmak mı reel politiktir yoksa Allah ve Rasulünün emirlerini icabet etmek mi?

Herhangi bir çözüm, yaptırım hatta ve hatta kınama kararının dahi çıkmayacağını bile bile Birleşmiş Milletleri ve Güvenlik konseyini, uluslararası toplumu toplanmaya çağırmak mı reel politiktir yoksa İsrail’i tükürükleriyle boğmaya hazır olan İslam dünyasını ve bu ülkelerin ordularının İsrail’e karşı savaşa çağırmak mıdır reel politik olan.

Nitekim 18 Temmuz 2014 tarihinde Ürdün’ün talebiyle toplanan BM Güvenlik Konseyi’nde, İsrail’in saldırılarının durdurulmasını amaçlayan herhangi bir karar tasarısı ya da bildiri gündeme gelmedi. Tam tersine ABD ve Avustralya başta olmak üzere birçok ülkenin temsilcisi konuşmasına “Hamas’ın roket saldırılarının kabul edilemez olduğu ve bu saldırılar karşısında İsrail’in kendisini savunmasının meşru olduğu” ifadesiyle başlayarak Hamas’ı kınayan bir açıklama çıktı.

Görünen köy kılavuz istemez, bu türden yollara başvurulmasının İsrail’e katliamları için zaman kazandırmaktan başka bir anlamı olabilir mi? Olayların başladığı ilk günlerde “Uluslararası toplumu İsrail’e baskı kurmaya çağırıyorum” şeklinde bir açıklama yapan ve bu türden açıklamaları halen daha da devam ettiren Başbakan’ın bu ifadelerinin üzerinden çok geçmeden; “Uluslararası toplumun baskısını dikkate almayacağını” açıklayan Netenyahu’nun sözleri ortadayken, gelişmeler ve yaşanan olaylar da bunu ortaya koyarken nasıl olur da uluslararası toplum denilen ucubeden bir hayır beklenilebilir?

Acaba bunların hangisi akla uygundur? Acaba kimin söylediği gerçektir? Allah ve Resulünden gelenler mi hakikattir yoksa Amerika gibi sömürgecilerden merhamet dilenmek mi gerçektir?

 **اَلَيْسَ مِنْكُمْ رَجُلٌ رَشيدٌ** **“İçinizde hiç aklı başında bir adam yok mu?” (Hûd: 78)**

Geçmişte defalarca benzeri saldırıları gerçekleştiren ve karşısında ciddi anlamda hiçbir tepki ile karşılaşmayan İsrail’in durumunu görmüyor musunuz? Bugüne kadar da aynı türden konuşmalar hep yapılmadı mı, yapmadınız mı? Nereyi, ne zaman ve nasıl vuracağını, saldırılarına ne zaman son verileceği İsrail tarafından belirlendiği ortada iken halen daha ders almıyor musunuz? Bu tavırlarınızla kime ve kimlere hizmet ettiğinizin farkında değil misiniz?

Namaz kılarken huzurunda secdeye vardığınız vicdanınızdan gelen sese neden kulak vermiyorsunuz? Devletlerarası durum veya reel politik denilen şey mi daha hakikattir yoksa Allah’ın sözü mü? Hak olan şeyin Rabbinizden gelen şey olduğuna inanmıyor musunuz?

**اَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرينَ** **“Hak (ancak) Rabbindendir. Artık, sakın şüpheye düşenlerden olma!” (Bakara: 147)**

“Reel Politik” Ve İsrail’in Katliamlarına Devam Etmesi

Yine Yahudi varlığı ve mübarek Ramazan ayında onlarca ölü.

20140711filistinli-kardesim-kan-agliyor.jpg

Yine Yahudi varlığı ve mübarek Ramazan ayında onlarca ölü. Harap olan evler, yetim ve sakat kalan çocuklar, dul kalan kadınlar. Hep kan ve gözyaşı. Bu kan ve göz yaşını akıtan canavarın adı İsrail.

Suriye’de, Irak’ta, Afganistan ve Pakistan’da, Doğu Türkistan ve Orta Asya’da, Çeçenistan’da ve Myanmar’da, Somali’de ve Orta Afrika Cumhuriyeti’nde, Bosna Hersek’te ve Azerbaycan’da ve Mısırda Müslüman kardeşlerimin kanı akıyor. Ağlamaktan gözlerinde yaş kalmadı. Açlıktan körpecik çocuklarını toprağa gömdüler. Kan emicilerin şehvetleri uğruna başına gelmedik felaket kalmadı. Onlar öksüz kaldılar. Onlar yetim kaldılar. Onlar aç, susuz ve evsiz kaldılar.

Bundan tam doksan yıl önce bütün görkemi ve ihtişamı ile ayakta duran son derece değerli bir anneyi yere yıktılar. Her bir yandan vahşiler ona saldırdılar. Onun her tarafını parçalamaya, hayatına tümüyle son vermeye çalıştılar. Onu yere yıkıp üzerine çullandılar. Evlatları tarafından görülmemesi ve tanınmaması için üzerini türlü türlü şeylerle örttüler. Onu tümüyle öldüremediler, çünkü buna güçleri yetmedi. Öldüremezlerdi de. Fakat evlatlarını kandırmak için annelerinin şekline bürünen kurtlar, sırtlanlar, timsahlar ve zehirli yılanlar ortalıkta dolaşmaya başladı.

Annelerini kaybedip onu arama derdine düşen evlatları ise annelerinin kokusuna ve şekline bürünmüş canavarlara sarıldı. Onları annesi sandı, ondan yardım istedi. Onların sütünü emmeye çalıştı ve emdi. Fakat bu canavarlara yaklaşıp onların sütünü emdikçe, zehirlendi, hastalandı ve hastalığı daha da arttı. Bir türlü iyileşemedi. İyileşeceği ümidiyle annesi zannederek daha başkalarına sığındı. Fakat ne yazık ki beklediği şefkati ve merhameti bulamadı.

Annesi dışındaki canavarların sütünü emdiğinde ise annesine düşman oldu. Ellerine tutuşturdukları kanlı kılıç ile annesine karşı savaşmaya başladı. Annesine düşman, düşmanlarına ise dost oldu. Düşmanlarını dost sandı. Onlara sığındı. Onlardan medet umdukça başına gelmedik sıkıntı kalmadı. Sürekli olarak ağlamaya başladı. Kolu ve kanadı kırıldı. Annesini kaybeden yavruların feryatları arşa ulaştı. Güvendikleri dağlar onlara ölüm oldu, mezar oldu. Feryatları ve bağrışmaları hiç kesilmedi.

Yavrularının sesini duyup bir canhıraş çökertildiği yerden annelerinin kıpırdanmaya, ayağa kalkmaya çalıştığını gören canavarlar her seferinde başka hileler ve tuzaklarla annelerini bastırdılar. Evlatlarından annelerini nefret ettirdiler. Evlatları annelerinin ismini duyduklarında ona hakaret etmeye, karalamaya başladılar. Annelerinden emdikleri o tertemiz ve şifalı sütün tadını unuttular. Sırtlanların, zehirli yılanların ve canavarların sütlerini anne sütü sandılar ve onlara doğru koşuşturdular.

Düşmanları tarafından başlarına bombalar yağdırıldığı, öldürülüp evleri ve yurtları harap edildiği, evlerinden, topraklarından kovulduklarında hep feryat ettiler. Onlar gibi olup başka yerlerde yaşayan diğer kardeşlerinden bazıları da onların bu acılarına ortak olmak için onlarla beraber ağladılar, gözyaşı döktüler. Yaşadıkları bu sıkıntılardan, zorluklardan, zulümden ve yetim bir hayattan kurtulmak için çabaladıklarında derinliklerden fısıldayan, ayağa kalkmaya çalışan annelerinin sesine kulak vermediler. Başka sesleri anne zannedip kulak kesildiler.

Gerçek annelerinin sesini kendilerini duyurmaya, annelerini canlandırmaya çalışan kardeşlerinin seslerine de kulak vermediler. Onlardan uzaklaşıp düşmanlarına sığındılar. Sürekli ağladılar, sızlandılar, bir araya gelip çözümler aramaya başladılar. Kimi evlatları ise izzetli ve şerefli bir hayat yaşamak yerine değersiz bir şekilde hayatta kalabilmek için düşmanlarının sütünü içmeye ve onlara yaranmaya çalıştı. Korktukları veya alçakça bir hayat için düşmanları ile işbirliği yapıp kardeşlerini aldattılar. Kardeşleri ise vurulup, yaralandıkça, aç susuz bitap bir halde kaldıkça ağlamaları daha da fazla arttı. Fakat kırmızı başlıklı kurtlar ve beraberindekiler onların yanına sokuldu. Onlara merhamet edeceğini, sıkıntılarını gidereceğini vadetti. Fakat her seferinde sonuç hüsranla bitti.

Ancak tüm bunlara rağmen üzerine çullanmış olan her türlü canavara inat anneleri ayağa kalkıp, yavrularını sahiplenmekten hiçbir zaman vazgeçmedi. Kesinlikle ümidini kesmedi. Üzerine çullanan onca ağırlığa rağmen teslim olmadı ve teslim olmayı da düşünmedi. Üzerine çullanan canavarlar da onun teslim olmayacağını, kesinlikle ruhunu teslim etmeyeceğini tam tersine yıkıldığı günden çok daha güçlü bir şekilde yeniden ayağa kalkacağını biliyorlardı. O canavarlar, annelerinin kokusunu kaybetmeyen, annelerinden emdikleri sütün tadını unutmayan az sayıda da olsa evlatlarının bulunduğunu da biliyorlardı. Bu nedenle binlerce hesap yaptılar. Ağır bir morfinle uyuşturarak uyutmaya çalıştıkları o değerli varlığı daha uzun süre bu halde tutmaya çalıştılar.

Fakat annelerinin kokusunu ve sütünün tadını unutmayan ve sürekli bunun peşinden giden evlatları uyutulmaya ve diğer evlatlarından uzak tutulmaya çalışılan annelerinin yaşadığını, ölmediğini, kendilerinden yardım beklediğini öğrendiler. Annelerini bulup ayağa kaldırmaya çalıştılar. Bu uğurda her türlü zorluğa ve sıkıntıya göğüs gerdiler. Karşılarına çıkan yalancılara, sahtekârlara kanmadılar. Sürekli annelerinin kokusunu takip ettiler.

Anne ile evlatları arasında güçlü bir iletişim kurulmaya başlandı. Anneleri evlatlarının gayret ve çabalarına ses vermeye ve kıpırdamaya başladı. Her geçen gün evlatlarından daha fazlasına ulaştı. Yaşadığını, ölmediğini, kendisini öldüremediklerini ve kesinlikle de öldüremeyeceklerini evlatlarına aktarmayı başardı. Dünyanın her bir yanından annelerinin üzerine çullanan canavarlara karşı mücadele etmeye başladılar. Sayıları günden güne çoğaldı. Zafer için geri sayıma başladılar.

Ancak düşmanları boş durmadı. Onları engellemeye ve kandırmaya devam ettiler. Üzerlerine bombalar yağdırdılar. Onları aç susuz ve sefil bıraktılar. Ve şimdi o değerli anne bütün gücüyle evlatlarına sesleniyor:

Ey evlatlarım! Beni uzaklarda aramayın. Ben hemen yanınızdayım. Timsah gözyaşlarıyla sizleri kandırmaya çalışanlara kulak vermeyin, benim sesime kulak verin. Yalnızca ağlayıp sızlanmayın, beni ayağa kaldırmaya çalışın. Ki ben bu dünyayı size dar edenlere karşı sizi koruyayım. Sizi bağrıma basayım. Hep birlikte güç ve kuvvet bulalım. Eskiden olduğu gibi başımız dik onurlu ve izzetli bir hayat yaşayalım. اَلَا اِنَّ نَصْرَ اللّٰهِ قَريبٌ “Elbette ki Allah’ın yardımı pek (zafer) yakındır.” (Bakara: 214)

FİLİSTİNLİ KARDEŞİM KAN AĞLIYOR

 &nbsp;

Elbette ki bir ülkenin siyasileri,
akademisyenleri, medyası ve sivil toplum kuruluşları sürekli olarak gündem
oluşturabilecek

resm.jpg

Elbette ki bir ülkenin siyasileri, akademisyenleri, medyası ve sivil toplum kuruluşları sürekli olarak gündem oluşturabilecek birtakım hususları konuşuyor ve tartışıyorsa bu toplumda, bu ülkede yolunda gitmeyen bir şeyler var demektir. Sistem kendi içerisinde birtakım sıkıntılarla karşı karşıyadır demektir. Tartışılan konuya taraf olanlar arasında ciddi anlamda maslahat çatışması var demektir. Kısacası bu tartışmalar, hızlı bir şekilde gelişen ve değişen gündem, sorunlar yumağının yansımalarıdır.

İçerisinde bulunduğumuz haftanın en önemli gündem maddesi ise *Yeni MİT Yasa Tasarısı*’dır. Hükümet tarafından hazırlanan ve üzerinde tartışmaların yaşandığı bu tasarı hakkında muhalefet ve taraftarlarınca sert eleştiriler yönlendirilirken hükümet tarafından ise bunun gerekli olduğu yönünde açıklamalar gelmektedir. Türkiye Cumhuriyetinde kanunların nasıl çıkartıldığı veya çıkartılması gerektiğini belirleyen anayasaya göre bu kanun tasarısı da hemen bunun öncesinde çıkartılan *İnternet Yasasında* olduğu gibi mecliste uzun süren tartışmaların ardından muhalefetin karşı çıkmasına rağmen parlamentoda çoğunluğa sahip olan hükümet milletvekillerinin oylarıyla kabul edilecektir.

Biz burada bu kanun tasarısının içeriğinde yer alan maddeler üzerinde değerlendirme yapmadan önce vakıası itibariyle bazı hususlara değinmek istiyoruz. Bunlar:

**1-** Herkes çok iyi biliyor ki Türkiye'de telefon dinlemeleri ve devletin kendi halkından olan insanlar hakkında istihbarat çalışmalarını ve imkânları ölçüsünde her türlü takibi yapması yeni değildir. Bunların tümü Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana yapılmakta olan hususlardandır.

**2-** Bugün kendi çıkarları açısından zararlı gördükleri için MİT yasasına karşı çıkanlar, işin sonucu kendilerine dokunmadığı Cumhuriyet tarihi boyunca bu meseleyi hiç irdelemediler. Örneğin Cumhuriyet tarihi boyunca İslâm ve Müslümanlar hakkında her türlü fişlemeyi ve istihbaratı yapan Cumhuriyetçiler ile daha düne kadar dinleme ve takip işlemlerini tüm teknik imkânları kullanarak yürüten paralel devlet, çıkarları uyuşunca birbiri ile dost olmakta ve tepki göstermektedirler!

**3-** Diğer yandan ise hükümet, iktidara geldiği günden bu yana akla hayale gelmedik her türlü hukuksuzluğa imza atan paralel devlet denilen yapı ile sırt sırta, omuz omuza yürürken işlerin kendi istemediği bir yöne doğru kaydığını görünce bağırıp çağırmaya, gerekli kanuni önlemleri almaya koyulmuştur.

**4-** Bir ülkede istihbarat çalışmalarını yürüten kurumların çokluğu, buralarda binlerce kişinin çalışıyor olması ve bu istihbarat çalışmalarının çok büyük bir bölümünün vatandaşlarına karşı yapılıyor olmasının şu anlamları vardır:

**a.** Bu ülkede uygulanan sistem vatandaşlar tarafından benimsenmemiştir.

**b.** Bu ülkenin vatandaşları yöneticilerinden memnun değildirler.

**c.** Devlet hiçbir surette vatandaşlarına güvenmemekte, tehlike saymaktadır.

**5-** Beşeri sistemlerin tümünde uygulanmakta olan kanunlar sürekli olarak yöneticinin veya iktidara sahip olan otoritenin isteklerine göre şekillendirilmektedir. Kanunların çıkartılmasında *hak* olanın gerçekleşmesi değil iktidara sahip olan kişi veya kişilerin istekleri, çıkarları önemlidir. Örneğin HSYK diye bilinen yapı 12 Eylül 2010 tarihinde yapılan referandumla değiştirilmişti. Ancak 17 Aralık olaylarından sonra hükümet bu yapının kendi çıkarlarına ters düştüğünü gördüğü için hemen değiştirilmesi gerektiğine karar vermiştir.

**6-** Yine 17 Aralık olaylarına gelinceye kadar hükümet tarafından benimsenen politikalar nedeniyle paralel yapının her türlü dinleme, fişleme, sahte belge hazırlama ve karalama faaliyetlerine sessiz kalan hükümet, aynı türden faaliyetlerin başbakan başta olmak üzere hükümete ve AK Partiye karşı da yapıldığını öğrendiğinde son derece öfkelenmiş ve bunların üzerine gitmeye başlamıştır.

Sözün özü içerisinde bulunduğumuz günlerde yoğun olarak tartışılan ve henüz kanunlaşmamış olan MİT yasa tasarısı hakkında vakıası itibariyle söylemek istediğimiz hususlar ana hatları ile bunlardır. Bu yasa tasarısının içeriğinde yer alan maddelerin detaylarına girmeden burada sadece *İstihbarat faaliyetlerine* İslâmî bakış açısını ortaya koymakla bu yazıyı tamamlamak istiyorum. İstihbarat, Kur'an'ın ifadesiyle ise *tecessüs* faaliyeti karşısında İslâm’ın koymuş olduğu ve *İslâm Devleti*nde uygulanan ve uygulanacak olan esaslar şunlardır:

**1-** İslâm, yönetimin polisiye yönetim olmasını haram kılar. *İslâm Devleti*nde polis veya aynı işi yürüten başka bir isim altındaki organ aracılığıyla devlet başkanı (Halife) suçluları ve fasıkları cezalandırır. Otoritenin dışına çıkanları, isyankârları yola getirir, taşkınlık yapanlara karşı koyar**.**

**2-** Aynı şekilde İslâm, Müslümanların gizliliklerine, şeref ve haysiyetlerine, mallarına, namuslarına saldırıda bulunmayı, evlerinin mahremiyetlerinin çiğnenmesini haram kılar. Rasulullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* şöyle buyurmaktadır: **لَوْ أَنَّ رَجُلاً اطَّلَعَ عَلَيْكَ بِغَيْرِ إِذْنٍ فَخَذَفْتَهُ بِحَصَاةٍ فَفَقَأْتَ عَيْنَهُ مَا كَانَ عَلَيْكَ مِنْ جُنَاحٍ** *"Bir kimse senin iznin olmaksızın evinin içine ve mahremlerine bakacak ve muttali olacak olur ise, sen de attığın bir çakıl taşı ile onun gözünü çıkartacak olursan bundan dolayı senin için bir vebal yoktur.”* Bir başka hadiste Rasulullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* şöyle buyurmaktadır**:** مَنِ اطَّلَعَ عَلَى قَوْمٍ فِي بَيْتِهِمْ بِغَيْرِ إِذْنِهِمْ فَقَدْ حَلَّ لَهُمْ أَنْ يَفْقَئُوا عَيْنَهُ** *"**Her kim başkalarının evine onların izni olmaksızın muttali olursa, içeriyi görürse gözünü çıkartmaları onlara helâl olur.*

**3-** İslâm ister bireyler tarafından yapılsın isterse devlet tarafından yapılsın Müslümanlara karşı tecessüsü, onları gözetmeyi, onları takip etmeyi, haberlerini inceleyip araştırmayı, Müslümanın Müslümanlara karşı casusluk yapmasını haram kılmıştır. Yüce Allah şöyle buyurmuştur: **يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلا تَجَسَّسُوا  "Ey iman edenler, zannın bir çoğundan kaçının. Çünkü zannın çoğu günahtır. Birbirinizin kusurunu araştırmayınız."** (Hucurat 12) Rasulullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* de şöyle buyurmuştur: **إِيَّاكُمْ وَالظَّنَّ فَإِنَّ الظَّنَّ أَكْذَبُ الْحَدِيثِ وَلا تَحَسَّسُوا وَلا تَجَسَّسُوا وَلا تَحَاسَدُوا وَلا تَدَابَرُوا وَلا تَبَاغَضُوا وَكُونُوا عِبَادَ اللَّهِ إِخْوَانًا** *"**Zandan kaçınınız. Çünkü zan sözün en yalanıdır. Tecessüs etmeyiniz, gizlice haber araştırmayınız. Hased etmeyiniz, birbirinize sırt çevirmeyin, birbirinize buğz etmeyiniz. Allah'ın kulları, kardeş olunuz.”*** Yine bir başka hadiste şöyle buyurmaktadır: **يَا مَعْشَرَ مَنْ آمَنَ بِلِسَانِهِ وَلَمْ يَدْخُلِ الإيمَانُ قَلْبَهُ لا تَغْتَابُوا الْمُسْلِمِينَ وَلا تَتَّبِعُوا عَوْرَاتِهِمْ فَإِنَّهُ مَنِ اتَّبَعَ عَوْرَاتِهِمْ يَتَّبِعُ اللَّهُ عَوْرَتَهُ وَمَنْ يَتَّبِعِ اللَّهُ عَوْرَتَهُ يَفْضَحْهُ فِي بَيْتِهِ** *“Ey diliyle iman edip de imanın kalbine nüfuz etmediği kimseler! Müslümanların gıybetini yapmayınız. Onların gizliliklerinin ardına düşüp araştırmayınız.. Çünkü kim Müslümanların gizliliklerinin arkasına takılıp araştıracak olursa Allah da onun gizliliklerini takip eder. Allah'ın gizliliklerini takip ettiği kimse ise evinin içinde bulunsa dahi Allah onu rezil eder.**”***

**4-** Ayeti kerime ve hadisi şerifler, Müslümanlara karşı casusluk yapmayı haram kıldığı gibi, Müslümanların gizliliklerini takip edip araştıranları mutlaka Allah'ın da gizliliklerini takip edip rezil edeceğini belirterek tehdit etmiştir. İşte daha dün başkalarına karşı tecessüs faaliyetlerini yürüten kimselerin bizzat kendileri bugün tecessüs faaliyeti ile karşı karşıya kalmışlar ve gizlilikleri açık edilmek istenmektedir. Şu anda kopartılan yaygaranın temel nedeni de budur.

**5-** Rasûlullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* ister Müslüman olsun isterse gayrimüslim olsun devletin, tebaasından olan kimselerin gizli yönlerini araştırmasının toplumun ifsadına neden olacağını bildirmekte ve şöyle demektedir: **إِنَّ الْأَمِيرَ إِذَا ابْتَغَى الرِّيبَةَ فِي النَّاسِ أَفْسَدَهُمْ** "***Emir (Halife veya yetkili kimse) insanlar arasında şüphenin peşine düşecek olursa onları ifsat etmiş olur***." Ebû Davûd. Kitabu'l Edeb, Hadis No: 4889)

İşte şu anda içerisinde yaşadığımız ülkede devlet başkanından en altta var olan insanlara varıncaya kadar herkes telefonlarının, e-maillerinin, evlerinin, kısacası hayatlarının her alanının dinlendiğinden şüphe eder hale gelmiştir. Bu nedenle telefonda kadın kocasıyla, baba oğluyla, anne kızıyla, devlet dairelerinde her kademede bulunan görevliler birbirleriyle konuşmaktan çekinir hale gelmişlerdir. İşte bu anlamıyla da toplum tümüyle ifsat edilmiştir. Ve bu ifsat Cumhuriyet tarihi boyunca en fazla AK Parti iktidarı dönemindeki uygulamalarla kendisini göstermiştir.

**6-** İslâm, tecessüste bulunmayı yalnızca fiilen ve hükmen harbi olan kimseler ile onlarla ilişki içerisinde bulunan tebaadan kimseler hakkında caiz görmüş daha doğrusu bunun yapılmasını farz kılmıştır. Yani İslâm devletinde istihbarat çalışmalarının hedefi dar-ul İslâm’ın dışındaki diğer devletlerdir. Çünkü Rasûlullah *SallAllahu Aleyhi ve Sellem* böyle yapmıştır.

**7-** Burada şöyle bir itiraz ileri sürülemez: Devlet içeride çıkarmış olduğu kanunlara aykırı davranışlarda bulunan kimseleri tespit edebilmek için tecessüs faaliyetlerini yapmak zorundadır. Aksi takdirde her alanda bozulmalar meydana gelir. Örneğin ülke içerisinde uyuşturucu ticareti, kara para aklama, hırsızlık ve yolsuzluk, organize suçlar ve terör eylemleri gibi günümüz dünyasında en fazla görülen suçlara karşı devletin çalışma yapması ve bunları tespit etmesi ancak tecessüs faaliyetleri ile mümkündür. Bu türden faaliyetler yapılmadığı takdirde meydan çetelerin ve kanun dışı faaliyet gösteren kimselerin eline geçer, ülkede anarşi ve kargaşa hakim olur. Bu ve benzeri itirazlara karşı şunları söyleriz:

**a-** Örneğin günümüz Türkiye'sinde özellikle son yıllarda tecessüs faaliyetlerinde aklın alamayacağı kadar ileri düzeyde teknolojik gelişmelerin varlığına rağmen devlet, ne uyuşturucu faaliyetlerini, ne yolsuzlukları ve ne de bunun dışındaki diğer kanun dışı faaliyetleri durduramamıştır. Tam tersine bu türden faaliyetler geçmiş yıllara göre oransal olarak daha fazla artmıştır. Uyuşturucu tüketimi sona ermemiş tam tersine ilkokul düzeyine kadar inmiştir. Bu durum sadece Türkiye'de değil tüm dünya ülkelerinde aynı şekildedir.

**b-** İnsanların hayatlarının düzeltilmesi onların gizli olarak yaptıkları işlerin takip edilmesiyle gerçekleşmez. Ancak onlar üzerinde uygulanan nizamın sağlıklı, sahih olmasıyla gerçekleşir. İnsanlar üzerinde uygulanmakta olan nizam bozuk olduğu zaman ne kadar fazla kanun çıkartılırsa çıkartılsın, ne kadar etkin tecessüs faaliyeti yürütülürse yürütülsün insanların suç işlemeleri engellenemez. Çünkü sistemin bizzat kendisi suçu ve suçluyu üretmekte, teşvik etmektedir. Her yönüyle suçun işlenmesine zemin hazırlamaktadır. Şu anda Amerika, İngiltere, Fransa ve Almanya gibi dünyanın en gelişmiş ülkelerindeki suç oranları Türkiye gibi halkı Müslüman olan ülkelere oranla daha yüksektir. Zira sizin her insanın başına bir polis dikme imkânınız yoktur.

**c-** İslâm tarihi boyunca tecessüs faaliyetleri hususunda yukarıda anlatmış olduğumuz şer'î hükümler uygulanmış ve İslâm toplumunda suç işleme oranı binde, on binde bir oranlarıyla ifade edilmiştir. Her şeyden önce bu Allah'ın ve Rasulü’nün belirlemiş olduğu bir hükümdür, çözümdür. Meseleye bu şekilde bakılmalıdır.

Konu hakkında daha fazla bilgi için Bakınız: İslâm Devleti Anayasa Tasarı Mukaddimesi Madde: 73 Takiyyüddin en-Nebhani: İslâm’da Yönetim Nizamı: İslâm devleti polisiye devlet değildir, Takiyyüddin en-Nebhani)

YENİ MİT YASA TASARISI ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

 Başbakan Erdoğan 12 Ekim 2013 tarihinde
İstanbul’da Büyükşehir belediyesinin 758 İETT otobüsün hizmete alım törenine
katıldı.

Başbakan Erdoğan **12 Ekim 2013** tarihinde İstanbul’da Büyükşehir belediyesinin 758 İETT otobüsün hizmete alım törenine katıldı. Törende yaptığı konuşmada özellikle İstanbul’da son günlerde yaşanan trafik işkencesi konusuna değindi ve şunları söyledi: “***Özellikle İstanbullu olarak otomobille olan ilişkimizi mutlaka ama mutlaka gözden geçirmemiz gerekiyor***"… "***Ulaşımın özel araçlarla değil, toplu ulaşım araçlarıyla yapılması gerekiyor. Bazı hatlarda otobüs-metro boş giderken içlerinde yalnızca bir kişi bulunan araçlarla yol almaya çalışanları görüyorsunuz. Biz bu kadar zengin bin ülke değiliz. Nüfus bu kadar hızlı artarken araç sayısı da çok ama çok hızlı artıyor. Türkiye’de 17 milyon motorlu araç var. İstanbul’daki sayı 3 milyon 65 bin adet. Türkiye’deki her 6 araçtan bir tanesi İstanbul’da bulunuyo***r. ***Yılda 350 bin motorlu araç trafiğe giriyor. Günde ortalama 1.000 araç trafiğe katılıyor***.”

Başbakanın İstanbul trafiği ve araç sayısı ile söyledikleri sözlerden bir kısmı bunlardır. Ancak burada İstanbul başta olmak üzere büyükşehirlerdeki trafik sıkışıklığına çözüm için insanları toplu taşım araçlarını kullanmaya teşvik etmek sağlıklı bir çözüm değildir. Zira bir taraftan insanları sürekli olarak otomobil almaya teşvik eden bankaların birbirleriyle yarışarak otomobil kredileri dağıttıkları, gelir seviyelerine bakmadan toplumun her kesiminin banka kredilerini kullanarak otomobil alma yarışına girdiği, insanların sürekli olarak kolaylığı tercih ettiği bir toplumda trafik meselesinin toplu taşım araçlarını kullanmaya teşvik etmekle çözülmesi mümkün değildir.

Zira İstanbul gibi büyükşehirlerin nüfusu her geçen gün hızla artış göstermektedir. Başbakanın da konuşmasında değindiği gibi 1994 yılında belediye başkanı olduğu dönemde 8,5 milyon olan İstanbul’un nüfusunun bugün 15 milyona ulaşmıştır.

Bu nedenledir ki ilk olarak İstanbul gibi büyükşehirlere nüfus akışının durdurulmasını veya kırsal kesime geri dönüşümün gerçekleşmesini sağlayacak önlemlerin, düzenlemelerin yapılması gerekmektedir. Bu kapsamdan olmak üzere İstanbul gibi büyükşehirlerdeki trafik sorununun çözümünde dikkate alınması gereken önerilerden bir kısmını şu şekilde sıralamamız mümkündür:

**1-** **Haksız ve dengesiz bir şekilde tüketimi tetikleyen faizli banka sistemi ve tüketici kredileri denilen husus engellenmelidir**: Toplumu, kapitalist sistemin en belirgin özelliklerinden birisi olan tüketim toplumu olmaktan kurtarmak gereklidir. Çünkü kapitalist toplumlarda önemli olan üretimdir, üretimin artmasıdır. Dışarıdan bakıldığında üretimin artması ve artırılması çok iyi ve güzel bir şey gibi görünse de bu yaklaşım ve teşvikler kapitalistlerin servetlerinin artırılması esasına dayanan bir düşüncedir. **Oysa önemli olan üretimin artırılması değil gelirin adil bir şekilde dağıtılmasıdır.** Zira tüketimin artması, üretilen her yeni mal ve hizmetin satılmasını, üretilen mal ve hizmeti satın alacak müşterilerin bulunmasını gerektirmektedir. Bu ise kapitalistlerin servetlerinin daha da fazla arması anlamına gelir. İnsanlar üretilen ve piyasada satışa sunulan mal ve hizmetleri satın alacak gelir düzeyine sahip olamadıkları zaman reklamların ve mahalle baskısı diyebileceğimiz bir takım faktörlerin de etkisi ile farklı şekillerde satın alma arayışlarına girmektedir. İşte insanların bu durumlarını çok iyi bilen daha doğrusu bu alt yapının oluşması için planlı bir çalışmanın parçası olan bankalar değişik isimler altında krediler vererek insanların tüketim arzularını karşılamaktadırlar.

Günümüz Türkiye’sinden örnek verecek olursak piyasada satılmakta olan değişik model ve türlerdeki sıfır km otomobillerin en ucuz olanlarının fiyatları 25.000 TL gibi bir fiyattan başlamakta ve kalitesine göre fiyatlar yükselmektedir. Yine şu anda tüm otomobil firmaları tarafından satılan ticari olan ve olmayan her cinsten satılan otomobillerin önemli bir kısmının banka kredileri aracılığıyla satın alındığını görmekteyiz. İnsanların banka kredilerini kullanarak ekonomik gücüne bakmadan otomobil almak için adeta birbirleriyle yarıştıkları veya binmekte oldukları otomobilin model ve kalitesini yükseltme teşebbüslerinde bulundukları bir ortamda yaşamaktayız. Konu ile ilgili **Bankalar Birliği’nin** istatistik rakamları aşağıdaki gibidir:

**Tüketici kredisi ve konut kredi**si kullanan toplam kişi sayısı **13.878.974** kişiye, kredi miktarı ise **209 milyar TL’ye ulaştı**. Nisan-Haziran 2013 döneminde **3.035.819** kişiye, **53,6 milyar TL** tutarında tüketici kredisi ve konut kredisi kullandırılmıştır. Kredi kullanan kişi sayısı bir önceki yılın aynı dönemine göre **yüzde 35** oranında, bir önceki üç aylık döneme göre ise **yüzde 10** oranında artmıştır. Aynı dönemde kullandırılan kredi miktarı ise bir önceki yılın aynı dönemine göre **yüzde 97** oranında, bir önceki üç aylık döneme göre ise yüzde **23 oranında** büyümüştür.

![](hbr/makale-1.jpg)

 *Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası (Tcmb) Haftalık Para ve Banka istatistiklerine göre, 27 Eylül-4 Ekim haftasında mevduat bankalarının tüketici kredileri 911 milyon 104 bin liralık artışla 226 milyar 720 milyon 366 bin liraya, taksitli ticari krediler 554 milyon 830 bin lira yükselişle 110 milyar 441 milyon 894 bin liraya ulaştı. Söz konusu dönemde mevduat bankaları kredi kartı harcama tutarı ise 894 milyon 933 bin lira artarak 90 milyar 579 milyon 695 bin lira oldu. Mevduat bankalarındaki tüketici kredilerinin 97 milyar 639 milyon 52 bin lirası konut, 7 milyar 800 milyon 640 bin lirası taşıt kredisi ve 121 milyar 280 milyon 674 bin lirası da diğer kredilerden oluştu*

Yukarıdaki istatistik rakamlarından da görüleceği gibi toplam nüfusun %20’si bankalardan “**Tüketici kredisi ve Konut Kredisi**” kullanmıştır. Yine istatistik rakamlarına bakıldığında kullanılan bu krediler belli oranda ödenemeyen ve haciz durumunun söz konusu olduğu kredilerdir.

Konumuzla tüketici kredileri arasındaki bağlantıya gelecek olursak Nisan-Haziran 2012 dönemine oranla Nisan-Haziran 2013 döneminde “Taşıt Kredileri” %120 oranında artış göstermiştir. Bu ise taşıt kredileri nedeniyle trafiğe çıkan araç sayısının normalinden çok daha fazla artması anlamına gelmektedir.

Banka ve faiz sisteminin ne kadar tehlikeli ve zararlı olduğu hayatın her alanı üzerinde olumsuz etkilerinin bulunduğunu burada da görmekteyiz. Belki dışarıdan bakıldığında “Tüketici Kredilerinin” trafik sorunu üzerinde herhangi bir etkisinin bulunmadığı düşünülebilir. Ancak hem “**Tüketici Kredilerinin**” hem de “**Konut Kredilerinin**” trafik sorunu üzerinde doğrudan etkileri vardır. **Taşıt kredisi kullanım oranının artması ve kolaylaştırılması sıfır Km araba alma gücü olmayan kimsenin araç alması, toplu taşım araçları yerine tek başına özel arabasını kullanarak trafiğe çıkması anlamına gelmektedir**. Diğer taraftan konut kredilerinin artması değişik sebeplerle İstanbul gibi büyükşehirlere dönük nüfus akışının, göçün hızlanması dolayısıyla da trafiğin artması anlamına gelmektedir.

Netice olarak evlerinin önünde arabası olduğu halde insanlara toplu taşım vasıtalarını kullanmaları çağrısında bulunmakla trafik sorunu çözülmez. Bunun için birinci olarak banka sisteminin ve faizli kredilerin tümüyle ortadan kaldırılması gerekir.

**2-** **Kapitalist sistemin en temel özelliklerinden birisi olan “Tüketim Toplumu” yaklaşımlarına ve bunu tetikleyen reklam faaliyetlerine son vermek gerekir**. Zira kapitalizmin en önemli temellerinden birisi olan tüketim toplumu oluşturma yaklaşımları insanları hayatın her alanında güçlerinin üzerinde bir tüketime teşvik etmekte beraberinde de toplumun her alanında sıkıntılara neden olmaktadır. Örneğin günümüz Türkiye’sinde toplumun önemli bir kısmının elinde çok sayıda “Visa” kartları bulunmakta ve insanlar ekonomik güçlerinin birkaç katı düzeyde alışveriş yapmakta ve bankalara borçlanmaktadırlar. Son günlerde “Bankacılık Denetleme ve Düzenleme Kurumu’nun” kredi kartlarına düzenleme getirme çalışmaları da yaşanan bu sıkıntıların bir sonucudur. Ancak ne olursa olsun hiçbir surette bu çalışmalar da bankacılık sisteminin toplum üzerindeki kan emici etkisini ve diğer tehlikeli sonuçlarının hiçbirisini çözmez. **Bankacılık sisteminden kaynaklanan sorunların çözümü için tek yol vardır o da, faizli bankacılık sisteminin tümüyle ortadan kaldırılmasıdır.** Banka adı verilen kurumların faaliyetlerinin para transferleri, döviz bozdurma işlemleri, altın alım satımı gibi işlemlerle sınırlandırılması gerekir. Faiz ve benzeri tüm işlemler tümüyle engellenmelidir.

**3-** **İnsanların büyükşehirlere göç etmelerine neden olan hususlar çözülmelidir.** Bu hususların bir kısmını başlıklar halinde şöylece özetleyebiliriz:

**a-** Geçimlerini sağlamak için kırsal kesimdeki insanların zorlanmaları. Özellikle köylerde yaşayan insanlar tarımsal üretim girdilerinin pahalı olması, ürettikleri ile maliyetleri arasında tersine bir ilişkinin bulunmaktadır. Diğer bir ifade ile çiftçilerin tarımsal faaliyetleri için harcadıkları para ile hasat zamanı elde ettikleri ürünün satışından elde ettikleri gelir arasında eksi fark ortaya çıkmakta, çiftçiler zarar etmektedirler. Çiftçiler mazot, tohum, gübre ve diğer maliyetlerdeki yüksek maliyetler nedeniyle kâr elde edememekte bu nedenle de asgari ücretle çalışmaya razı olarak ailesiyle birlikte büyükşehirlere göç etmektedirler.

**b-** Özellikle İstanbul, Ankara, İzmir, Bursa, Konya, Kayseri gibi illerde imar faaliyetlerinden kaynaklanan hususlar. Büyükşehirlerdeki imar faaliyetleri insanların belli kesimini kolay yoldan zenginleştirmekte ve imar faaliyetleri belediyelerde en önemli “rant” kapılarından birisini oluşturmaktadır. Bu durum kırsal kesimden büyükşehirlere gelen insanlar üzerinde de etkili olmakta insanlar belli bir zaman sonunda yani imar çalışmaları sonunda kazançlı çıkacakları düşüncesiyle imara açılmamış bölgelerden arsa satın almakta, bu bölgelerin imara açılması sonrasında da satın almış oldukları gayrimenkulün büyüklüğüne, konumuna göre daire, dükkân gibi mülklere sahip olmaktadırlar.

**c-** Büyükşehirlerde insanlara sunulan devlet hizmetleri, elektrik, yol, su, telefon, hastane ve eğitim gibi imkânların kırsal kesime oranla daha ileri düzeyde olması. Özellikle 2000’li yılların başlarına kadar geçen sürede bu hususlarda büyük şehirlerle kırsal kesim arasında çok büyük uçurumlar yer almaktaydı.

**d-**Sağlık hizmetlerinden tümüyle faydalanmak ve belli bir yaştan sonra emekli olmak için insanların özellikle büyükşehirlerde devlet memuru veya sigortalı olarak çalışmak istemeleri.

**e-** Büyükşehirlere göç eden ve özellikle imar faaliyetleri sonucunda mülk sahibi olan, hayat standartları değişen, lüks bir yaşam tarzına alışan insanların kırsal kesimde, köylerde yaşayan yakınları veya diğer insanlar üzerinde etki oluşturmakta ve insanlar köylerde yaşamaktansa şehir hayatında yaşamaya özenmektedirler. Dolayısıyla tarımsal faaliyetlerle ve hayvancılıkla uğraşmayı kendileri için bir züll kabul etmekte, çok hızlı bir şekilde büyükşehirlere göç etmektedirler. Özellikle genç nesil tarlada bahçede çalışmayı, ahırdaki ineklere veya koyunlara bakmayı, onların sütünü sağıp yağ, peynir, yoğurt ve diğer gıdalar üretmeyi kendileri için küçük düşürücü bir faaliyet gibi algılamaktadırlar.

**f-** Yukarıdaki maddelerde anlattığımız nedenlerle büyükşehirlere göç eden çalışabilir emek gücünün büyükşehirlere göç etmesi nedeniyle kırsal kesimde çalışacak iş gücü temininde zorluk çekilmekte, işgücü maliyetleri yükselmekte ve diğer nedenlerle birlikte hem tarımsal araziler atıl kalmakta hem de hayvancılık faaliyetlerinde gerileme yaşanmaktadır.

**g-**1984 yılından itibaren PKK faaliyetleri nedeniyle Güneydoğudan göçün hızlanması. İki ateş arasında kalan insanlar hayatlarını idame ettirebilmek için köylerini, tarlalarını, bahçelerini terk ederek büyük şehirlere göç etmek zorunda kalmıştır.

Büyükşehirlere göçü tetikleyen hususlarla ilgili olarak yapılan çalışmalarda daha farklı nedenler yer almakla birlikte biz özellikle bunlardan daha etkili olanlarını buraya aktardık. Burada sıralanan hususların ve bunlar dışında daha başka hususların çözümü için detaylı bir proje ortaya koymamız mümkün olmakla birlikte biz burada ana hatlarıyla bazılarını zikretmekle yetineceğiz. Bunlar:

**A-****Tarım politikasının değiştirilmesi gerekir.** Bu kapsamda hemen yapılması gereken hususlar şunlardır:

**1-** Ekilebilir tarımsal arazilerin üç yıl üst üste ekilmemesi halinde arazi sahibi olan kişiden alınarak bu araziyi ekebilecek kimseye verilmesi. Böylelikle hem arazilerin gereksiz yere miras yoluyla bölünüp parçalanması engellenmiş olur hem de ekilebilir arazilerin tümü tarımsal faaliyete kazandırılmış olur.

**2-** Tüm insanlar için geçerli olmak üzere mazot gibi akaryakıt girdilerindeki ve elektrik gibi enerji girdilerindeki yüksek vergilerin tümüyle kaldırılması.

**3-** Gerek tarımsal ve gerekse hayvancılık faaliyetinde bulunan insanlardan finansman sıkıntısı çekenlere faizsiz borç verilmesi.

**4-**Yatırım teşvikleri denilen faaliyetlerin tümüyle kaldırılması. Zira yatırım teşvikleri denilen faaliyetler genellikle büyük ve güçlü kapitalist yatırımcıların etkisiyle hazırlanmakta bu nedenle de özellikle güçlülerin işine yaramaktadır. Diğer taraftan bu teşviklerin uygulanmasında çoğunlukla usulsüzlüklerle ve sahtekârlıklarla karşılanmaktadır. Bir başka yönüyle yatırım teşvikleri insanlar arasında haksız rekabet demektir.

**B-**Kırsal kesimdeki insanlara köylerinde ve kasabalarında elektrik, su, telefon, yol, hastane, eğitim hizmetleri gibi devlet tarafından sağlanması gereken her türlü hizmetin eksiksiz bir şekilde sağlanması.

**C-** İster devlet memuru statüsünde olsunu ister Bağ-Kur isterse SSK gibi isimler altında olsun çalışan insanların aylıklarından belli oranda yapılan sağlık sigortası ve emeklilik ikramiyesi primleri gibi uygulamaların tümüyle kaldırılması. Devlet, tebaasını oluşturan tüm insanların temel ihtiyaçlarını temin etmeyi garanti etmelidir. Temel ihtiyaçlar; yiyecek, giyecek, sağlık, mesken, eğitim ve güvenliktir. Devlet, bu tür hizmetler için tebaasından hiçbir isim altında para almamalı ve herhangi bir isim altında sağlık sigortası pirimi yatırılmasına gerek kalmaksızın tüm insanların her türlü sağlık ihtiyaçlarını karşılıksız olarak sağlamalıdır. Evi olmayana ev temin etmeli, giyeceği ve yiyeceği olmayana ise giyecek ve yiyecek temin etmelidir. Üniversite seviyesine kadar tüm gençlerin eğitimini karşılıksız olarak gerçekleştirmelidir. Ülkenin neresinde bulunursa bulunsun tüm insanların güvenliğini eksiksiz bir şekilde sağlamalıdır. Yine aynı kapsamında olmak üzere hangi yaşta olursa olsun ister erkek isterse kadın olsun “**EMEKLİLİK**” gibi bir uygulamaya kesinlikle son verilmelidir.

Konumuzu uzatacağı için bu maddede sıralanan hususların nasıl gerçekleştirileceği, özellikle bunların finansmanının nasıl sağlanacağı ile ilgili detaylar bir başka yazıda tafsilatlı bir şekilde anlatılacaktır.

**D-**Büyükşehirlerde yürütülen imar faaliyetleri ile ilgili yeni düzenlemeler yapılmalı ve imar çalışmalarının kısa yoldan çok büyük kazançların elde edildiği rant kapısı olmasına son verilmelidir. Bunun için ise öncelikle insanların gözlerini büyük şehirlere dikmesine neden olan yukarıda sıraladığımız hususlar öncelikli olarak uygulanmalıdır. Ayrıca imar faaliyetlerinde trafiğin sıkışmasına veya kilitlenmesine neden olan imar düzenlemeleri ortadan kaldırılmalıdır. İmar çalışmaları yapılırken trafiğin hızlı, düzenli ve sorunsuz olarak akmasını sağlayacak güzergahlar seçilmeli, birilerine rant sağlamak için yollar yılan gibi kıvrım kıvrım dolaşmamalıdır. Bunun için hem imar kanunu değiştirilmeli hem de imar düzenlemelerini yapanlar çıkarcı bir mantıktan uzak durmalıdırlar. İmar kanununda düzenleme yapılırken dikkate alınması gereken hususlardan önemli hususlardan birisi de şudur.

Şehir nüfusunun artması veya daha başka nedenlerle yeni yolların açılmasına veya bazı yollardaki güzergâhların değiştirilmesine kesin ihtiyaç duyulması halinde gereği yapılmalıdır. İhtiyaç duyulan yeni yol güzergâhlarında ister ticari faaliyet alanları bulunsun isterse konutlar bulunsun trafiğin rahatlaması için buralara hemen yol yapılmalıdır. Çünkü artık bu alanlar özel mülk olma statüsünden çıkmış kendiliğinden doğrudan kamu mülkiyeti haline gelmiştir. Bu güzergâhlarda bulunan mülk sahiplerine mülklerinin bedeli ödenerek buralara yol yapılır. İmar kanunlarında yapılacak olan düzenlemeler içerisinde bu şekilde bir madde mutlaka yer almalıdır.

Ancak bizim burada değindiğimiz husus “**KAMULAŞTIRMA**” işlemi değildir. Çünkü kamulaştırma birtakım sebeplerle özel mülkiyetin kamu mülkiyeti haline getirilmesidir. Yukarıda anlattığımız durumlarda ise açılması gereken yol güzergâhlarında bulunan alanlar yapısı itibariyle kamu mülkiyetine dönüşmüş alanlardır. Çünkü buralar artık tabiatıyla “**KAMU MÜLKİYETİ**”dir. Dolayısıyla kamulaştırma diye bir durum söz konusu değildir.

Özellikle büyükşehirlerdeki trafik sorununun çözülmesi için yapılması gereken hususlardın önemli olanlar bunlardır. Elbetteki bu hususun teknik yönden detayları vardır. Teknik detaylar şehir planlamacıları, trafik uzmanları, mimarlar ve mühendisler gibi konunun uzmanlarına bırakılır ve buna onlar karar verirler.

Büyük Şehirlerin Trafik Sorunu Nasıl Çözülür ?

 Kamuoyunda Ergenekon Davası/davaları olarak bilinen davaların,
mahkemelerin en önemlisini oluşturan “Ergenekon Davası” 5 Ağustos 2013

Kamuoyunda Ergenekon Davası/davaları olarak bilinen davaların, mahkemelerin en önemlisini oluşturan “Ergenekon Davası” 5 Ağustos 2013 günü mahkemenin kararlarını açıklaması ile mahkeme sürecinin birinci aşaması tamamlanmış oldu.

Bu dava Haziran 2007 yılında Ümraniye’de bir gecekondunun çatısında el bombalarının ve C4 patlayıcının bulunduğu yönündeki bir ihbar ile başladı ve arkası çorap söküğü gibi devam etti. Bu dava başlangıcında Ümraniye Soruşturmaları olarak başladı. 25 Temmuz 2008 tarihinde ise İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesi Ergenekon Davasının iddianamesini kabul etti. İddianamenin kabul edilmesinin ardından soruşturmalar devam etti. Ortaya yeni yeni belgeler, tutuklamalar, ihbarlar çıktı. Yeni bilgi ve belgelere bağlı olarak polis tarafından yürütülen operasyonlarla içlerinde muvazzaf ve emekli subay ve astsubayların, öğretim elemanlarının, gazetecilerin bulunduğu birçok kişi gözaltına alındı, sorgulandı, mahkemeye çıkartıldı. Bunlardan bazıları tutuklanarak cezaevine konuldu. Bir kısmı ise tutuksuz olarak yargılanmaya devam etti.

66’sı tutuklu 275 sanığın yargılandığı Ergenekon davasının 5 Ağustos 2013 tarihli karar duruşmasında; 9 sanığa müebbet hapis, 10 sanığa **darbeye teşebbüs suçundan** ağırlaştırılmış müebbet hapis, 100 kişiye terör örgütüne üyelik suçundan muhtelif miktarlarda cezalar verilirken 21 kişiye ise beraat kararı verildi. 17 kişi tahliye edilirken tutuksuz yargılanan 13 sanık hakkında ise tutuklama kararı çıktı. Mahkeme kararları **oy birliği** ile aldı ve “**Ergenekon**” diye tanımlanan yapının bir terör örgütü olduğunu tescil etti.

Mahkemenin vermiş olduğu kararlar kimileri tarafından eleştirilip son derece haksız kararlar olduğu vurgulanırken bazı kesimlerce de kararların yerinde ve gerekli olduğu yönünde değerlendirmeler yapıldı. Yaklaşık 5 yıl süren duruşma sürecinde binlerce sayfadan oluşan mahkeme tutanakları okundu, incelendi. Aralarında gizli tanıkların da bulunduğu onlarca tanık dinlendi ve neticede bu kararlar çıktı.

Mahkeme tarafından verilen kararların yerinde olduğunu belirten ve işin başından bu yana da bu hususta tüm güçleriyle “**Ergenekoncular**” diye isimlendirilerek taraflar hakkında sürekli aleyhte açıklamalar yapan, yazılar yazan muhtelif kesimden kişiler bu faaliyetleri darbe teşebbüsü olarak nitelendirdiler. Aynı şekilde mahkemenin verdiği kararda da “**darbeye teşebbüs**” suçlaması yer almaktadır.

“**Darbe**” kavramı veya “**darbe teşebbüsü**” kavramı içeriği itibarıyla mevcut siyasi yönetimin çeşitli nedenlerden dolayı beğenilmeyerek askerler aracılığıyla yasal olmayan yollarla görevlerinin sonlandırılması olarak tarif edilebilir. Ancak özellikle İslam coğrafyası başta olmak üzere dünyanın değişik ülkelerinde yaşanan darbelerin tümünün arkasında sömürgeci ülkelerin var olduğu bilinen bir gerçektir. Örneğin 1950-1960 yılları arasında özellikle Irak’ta yaşanan darbelerin arkasında dönüşümlü olarak Amerika ve İngiltere vardır. Suriye’de Hafız Esed tarafından yapılan darbenin arkasında Amerika vardır. 1950 Mısır’da Cemal Abdünnasır’ın gerçekleştirdiği darbenin arkasında da Amerika vardır. Netice itibariyle içerisinde Türkiye’nin de bulunduğu ülkelerde yaşanan darbelerin tümünün arkasında sömürgeci devletlerden birisi yer almaktadır. Diğer bir ifade ile darbeler yerel iktidarların sömürgeci ülkelerin çıkarlarına uygun bir tavır ortaya koymaları için birbirleri ile rekabetleri sonucu yaşanan olaylardır. **Dolayısıyla mahkemenin vermiş olduğu kararlar derinlerde yer alan gerçeği itibariyle darbe girişiminde bulunmak isteyen sömürgeci güçlerden destek alan bir kesimin bir başka kesime karşı zafer kazanmasıdır**. **Bir başka ifade ile cumhuriyetin kuruluşu ile İngilizler tarafından oluşturulan “derin devletin” veya “çelik çekirdeğin” el değiştirerek Amerikan yanlıların eline geçmesidir.** Mahkeme kararlarının da bu şekilde okunması gerekir.

“**Ergenekon Davası**” diye isimlendirilen gelişmelerle ilgili olarak medyada yer alan açıklamaların büyük bir çoğunluğunda; ‘*seçimle yönetime gelmiş siyasi iktidara, demokrasiye ve özgürlüklere karşı kanun dışı uygulamalara teşebbüs edilmesi’* şeklinde açıklamalar yapılmıştır. Yani darbe girişiminde bulunan kimselerin demokrasiye, insan haklarına ve özgürlüklere karşı oldukları ve bu nedenle de yargılanmalarının gerektiği söylenmiştir. Mevcut kanunlar açısından baktığımızda bu açıklamalar doğrudur. Ancak ne ilginçtir ki demokrasiden ve insan haklarından bahseden küfrün ve sömürgenin başı Amerika olmak üzere tüm sömürgeciler bugün Suriye, Mısır, Arabistan ve daha birçok ülkede yaşananlar bakımından demokrasiden bahsetmezler. Zira sömürgeciler için önemli olan çıkarlarının gerçekleşmesidir. Çıkarları kraliyet sisteminde olduğu gibi gerçekleşiyorsa bunu desteklerler. Azınlığın çoğunluğa hükmetmesi ile gerçekleşmesini uygun görüyorlarsa seçim hileleri yoluyla Mübarek dönemi Mısır örneğinde olduğu gibi bunu yaparlar. Askerlerin mevcut yönetimi alaşağı etmesini uygun görüyorlarsa yine Mursi örneğinde olduğu gibi mevcut yönetimi askerler aracılığıyla görevden uzaklaştırırlar. Öyle ki askerlere Mursi’ye devirmeleri talimatı veren Amerika yaşanan tüm olaylara, yüzlerce kişinin askerler tarafından katledilmelerine rağmen Mısır’da yaşananları bir “darbe” olarak nitelendirmemekte, komik gerekçeler ileri sürmektedir. Çünkü onlar için önemli olan kendi çıkarlarıdır.

Burada açıklığa kavuşturulması gereken birkaç soru bulunmaktadır. **Bunlardan birincisi Ergenekon mahkeme kararları ve bu sürecin devamı niteliğinde olan diğer davalarda kim kime karşıdır? Ya da kim kime karşı darbe yapmak istemektedir**?

Bu sorunun cevabı şöyledir: Bilindiği üzere Osmanlı Hilafet Devleti’nin sömürgecilerin kumpaslarıyla yıkıldıktan sonra Osmanlı coğrafyası üzerinde onlarca devlet kurdular. Kurdukları bu devletlerin tümünün başına İngilizler başta olmak üzere kendi ajanlarını getirdiler. Arap yarımadasında kurulan devletlerin tümünün başında İngiliz ajanları yönetim koltuğuna oturdular. Amerika’nın ikinci dünya savaşından sonra siyaset sahnesine çıkmasına kadar geçen süreç içerisinde de bu coğrafyadaki İngiliz egemenliği tüm gücüyle varlığını korudu. Amerika’nın devletlerarası siyasi sahnede güçlü bir devlet olarak yer almasının ardından ise Amerika İngilizlerin hâkim olduğu bölgelere göz dikti. 1960 yılında Hafız Esed iktidarıyla Suriye’yi, 1970 yıllarda Suudi Arabistan’ı, 1979 Humeyni’nin İngiliz ajanı olan Şah’a karşı İran’da devrim yapmasıyla İran’ı, 2003 Irak savaşının ardından İngilizlerin adamı Saddam’ı devirerek Irak’ı kendi kontrolü altına aldı.

Osmanlı devletinin yıkılması sonrası Türkiye’sinde de İngilizler devletin her yerine kendi adamlarını yerleştirdiler. Özellikle dönmeler diye bilinen kesim aracılığıyla ordu başta olmak üzere hem siyasi alanda, hem yargıda, hem medyada kısacası hayatın her alanında son derece sağlam ve köklü bir yapı kurdular. Çünkü İngilizler açısından Türkiye en son vazgeçilebilecek ülkelerden birisi idi. Kendileri için Türkiye’de “**derin devlet**” veya “**Çelik Çekirdek**” olarak tarif edilen bir yapı oluşturdular. Anayasasından kanunlarına varıncaya kadar her alanda kendi çıkarlarını ve adamlarını koruyacak bir sistem kurdular.

Türkiye’nin gerek İslam coğrafyası ve gerekse dünya siyaseti açısından ne kadar önemli bir konumda olduğunun farkında olan Amerika, ikinci dünya savaşından sonra ilk etapta Marshall yardımları, IMF ve dünya Bankası aracılığıyla verilen krediler ve daha başka sömürge araçlarıyla Türkiye üzerinde çalışmaya başladı. Özal iktidarı döneminde bunu biraz daha ileriye götürebildi ise de başarı sağlayamadı. Öyle ki İngilizler Amerika’nın tüm girişimlerini kökünden kurutabilmek için 28 Şubat kararları diye bilinen kararlar çerçevesinde çok ciddi kararlar ve yaptırımları uygulamaya koydular. Ancak Amerika mücadelesinden vazgeçmedi. Türkiye’de krizler çıkartarak 2003 AKP iktidarı öncesinde iktidarların kamuoyu nezdindeki itibarını iyice düşürdü. AKP’nin seçimlerden büyük bir başarı ile çıkmasının ardından ise Amerika, uzun yıllar boyu askerler başta olmak üzere İngilizlerin tüm adamlarına karşı yürüttüğü ve elde ettiği bilgi ve belgeleri kullanmaya başladı. Durumun farkında olan İngiliz adamları ise AKP’ye karşı darbe hazırlıklarını sürdürdülerse de bunda başarılı olamadılar. Tam tersine Amerika, gizli belgeler, dinlemeler gibi uzun yıllardan bu yana sürdürmüş olduğu çalışmalarla planlarını uygulamaya koyamadan İngiliz adamlarını deşifre etti ve bunların tümünü yargıya taşıdı. Amerika kendisine karşı çıkan grubun başında askerlerin yer aldığını ya da Türkiye gibi ülkelerin tümünde “**ordunun**” gerçek güç olduğunu çok iyi bildiği için özellikle askerlere yönelik operasyonlara ağırlık verdi. **Sarıkız, ay ışığı, eldiven ve balyoz** isimleri altında içlerinde onlarca generalin yer aldığı yüzlerce muvazzaf ve emekli asker sorgulamaya alındı. Bunların bir kısmı tutuklanarak cezaevine konuldu. Bazılarının ise tutuksuz olarak yargılamaları devam ediyor. Özellikle askerlerle bağlantıları bulunan birçok sivile karşı operasyon yapıldı. Aynı zamanda yargıda, yüksek öğrenimde, ekonomide ve daha birçok alanda yasal düzenlemeler başta olmak üzere her türlü tedbirleri aldırdı. Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana ülkenin her alanında kökleşmiş bir Çelik Çekirdek yapıya sahip olan **İngiliz ekibine son derece ağır bir ceza verilmesini** hedefledi ve 5 Ağustos 2013 tarihli mahkeme kararları ile bunu açık ve net bir şekilde gösterdi.

**Dolayısıyla son on yıl boyunca değişik türden medya organlarında okuduğumuz ve işittiğimiz tüm bu gelişmelerin temelinde Amerika ile İngiltere arasındaki nüfuz çatışmaları yer almaktadır. Demokratikleşme, özgürlük ve daha başka açıklamalar ise tümüyle bunların süslemeleridir. Gerçeğin başka şeylerle gizlenmesinden ibarettir**. Sözün özü itibariyle İngilizler Amerikan yanlılarına karşı darbe yapmak istiyorlardı ancak bunu başaramadılar, başarısız oldular, tam tersine Amerika İngiliz ekibine ağır bir darbe vurdu.

Cevaplandırılması gereken ikinci soru ise şudur: Şu anda Türkiye’de yaşayan Müslümanlar ve yöneticiler bu olayları nasıl okumalıdırlar? Tüm bu olanlardan nasıl bir ders çıkarmalıdırlar?

Elbette ki bu soru son derece önemlidir. Çünkü Müslümanların bu meselelere bakış açıları onların geleceklerini etkileyen bir husustur. **Burada önemli ve kesin olan husus yukarıda da belirttiğimiz gibi meselenin derinlerinde sömürgeci güçlerin var olduğudur**. Sömürgeci güçler ise kendi çıkarlarından, aç gözlüklerinden, vahşiliklerinden, kam emiciliklerinden başka hiçbir şeye önem vermezler. Onlar için fedakârlık veya vefa veya insani olmak gibi kavramların ve değerlerin ise hiçbir şekilde önemi yoktur. Onlar için demokrasi veya başka gerekçeler aç kaldıklarında yiyebilecekleri helvadan yapılan putlardan öte bir şey değildir. Onlara göre kendilerine sadakatle hizmet eden, kendi çıkarlarını gerçekleştirdiği için değer verilmesi ve korunması gereken yöneticiler diye bir şey de yoktur.

Örneğin Amerika, Mısır’da halkın sokağa dökülmesi neticesinde Hüsnü Mübarek’in istikrarı sağlamakta yetersiz kalacağını, Mısır üzerindeki siyasi nüfuzunu kaybedeceğini gördüğünde 30 yıl boyunca canla başla kendisine uşaklık eden Mübarek’in ipini çekmekten tereddüt etmemiş ve onu mahkeme önüne çıkartmıştır. Aynı şekilde Mübarek sonrasında destekleyerek Cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturttuğu Muhammed Mursi’nin de askerler tarafından darbeyle görevinden uzaklaştırmaktan tereddüt etmemiştir. Kısacası dünyanın neresinde olursa olsun, hangi sömürgeciyle dostluk kurarsa kursun hepsi için bu husus geçerlidir.

Yani AKP yönetiminin Amerikan planlarının ve projelerinin uygulanmasında ister “**Stratejik Ortaklık**” gereği olsun isterse daha başka anlaşmalar ve ittifaklar gereği olsun iktidar koltuğunda kalma süresi Amerika’nın çıkarlarını gerçekleştirme düzeyi ile sınırlıdır. Çünkü onlar için vefa diye bir şey söz konusu değildir. Veya bugün İngiliz ajanlarının köklerini kurutanların yarın İngiltere yanlıları tarafından benzeri bir akıbete uğratılmayacaklarını garanti edemezler. Bu konunun yöneticiler tarafından durumu budur.

Aynı meselenin Müslümanlar tarafından durumuna gelince: Bu hususta Müslümanların şu hususları bilmeleri gereklidir:

**a-** Türkiye kamuoyunda var olan yaygın kanaatte olduğu gibi bu operasyonlar veya benzerleri kesinlikle Müslümanların ve Türkiye halkının çıkarları için yapılmış değildir. **Bunların tümü ancak ve ancak İngiltere’nin Türkiye’deki nüfuzunu söküp atarak yerine Amerikan nüfuzunu yerleştirmek için yapılan çabalardır.** Bunları gerçekleştirmek için Müslümanlara farklı kanaatlerin ve düşüncelerin yerleştirilmeye çalışılması yalnız ve yalnız yapılanlara kamuoyu desteğini sağlamak isteyen Amerika ve Amerika ile birlikte çalışanların gerçeği saptırma çabalarıdır. Zira Amerika bununla bir taraftan kendi hegemonyasını sağlamlaştırırken diğer taraftan ise kendi ideolojisini, kültürünü yani küfür sistemi olan demokrasiyi ve laikliği yerleştirmektedir. İnsanları İslam’dan ve İslami hükümlerin tatbikinden, İslam nizamının, hilafetin ikame edilmesinden uzaklaştırmaktadır.

**b-** Sömürgeci kâfir Amerika’nın ve onunla işbirliği yapanların uygulamaya, kökleştirmeye çalıştıkları demokrasinin tatbiki ile İslam adına hiçbir mesafe kat edilemez. Çünkü demokrasi küfürdür. Bir Müslümanın demokrasiyi kabullenmesi, inanması kesinlikle doğru değildir. Zira Allah Azze ve Celle Müslümanların hayatının her alanı için çözümler, şer’î hükümler indirmiştir. Müslümanlara düşen görev demokrasiyi benimsemek veya farklı gerekçelerle yerleşmesine, kökleşmesine yardımcı olmak veya göz yummak değil, demokrasiyi tümüyle kaldırıp yerine İslam devletini, İslam Hilafetini kurmaktır.

**c-** İster Amerika’nın egemen olduğu siyasi bir anlayış esası üzerine olsun, isterse cumhuriyetin kuruluşundan günümüze kadar geçen sürede olduğu gibi İngiltere’nin egemen olduğu siyasi bir anlayış üzerine olsun sömürgeci kâfirlerin çıkarları üzerine oturtulmuş hiçbir yapıdan İslama ve Müslümanlara fayda gelmez, tam tersine zarar gelir. Zira Allah Azze ve Celle kâfirlerin Müslümanlar üzerinde hâkimiyet kurmalarından razı olmaz. Çünkü kâfirler Müslümanlar hakkında kesinlikle iyi olan bir şeyi istemezler. Rabbimiz bu hususta bizlere birçok ayette uyarıda bulunmaktadır. Bu ayetlerden bir tanesi de şudur:

“**Ne ehli kitaptan olan kâfirler, ne de müşrikler, size Rabbinizden hiç bir hayır indirilmesini sevmez ve istemezler. Allah nübüvvet ve vahyi, rahmetiyle dilediği kimseye tahsis eder. Allah büyük ihsan sahibidir**.”

Netice itibariyle ben Müslüman’ım diyerek her gün alnını secdeye koyan Müslümanların yaşanan bu gelişmeleri ancak ve ancak İslam’ın penceresinden bakarak değerlendirmeleri gerekir. Daha önceki yıllarda Cezayir’de, Mısır’da ve daha birçok ülkede yaşanan “Demokrasi oyunlarına, tuzaklarına” düşmemeli bunlardan ibret almalıdırlar. Hayatlarının her alanında Allah’a, Allah ve Rasûlünden gelenlere dayanıp güvenmelidirler.

“**Düşünün de ibret alın, ey basîret (akıl) sahipleri.”** (Haşr Suresi: 2)

**29 Ramazan 1434**

**7 Ağustos 2013**

Muhammet Hanefi Yağmur

Yazarın Makaleleri

Sosyal Konut Projesinin Şer’i Yönü

Kur Korumalı Mevduatlar ve Hayrettin Karaman’ın Açıklamaları

Değerlerimize Sarılma Zamanı: İzzet

Hayrettin Karaman’a Cevap!

Neden Abdullah Gül değil de Ahmet Davutoğlu?

“Reel Politik” Ve İsrail’in Katliamlarına Devam Etmesi

FİLİSTİNLİ KARDEŞİM KAN AĞLIYOR

YENİ MİT YASA TASARISI ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

Büyük Şehirlerin Trafik Sorunu Nasıl Çözülür ?

Ergenekon Kararlarını Nasıl Değerlendirmeliyiz

Hakkımızda

Linkler

İletişim Bilgilerimiz