Geçtiğimiz haftalarda, tüm dünya, doktor Alâ’nın 9 evladının zalim “İsrail’in” bombalaması sonucunda öldürülmesine şahit oldu. On evladı olan çocuk doktoru Alâ, en büyüğü 12 en küçüğü 6 aylık olmak üzere 9 evladını toprağa verdi hem de aynı anda! Bir evladı ve hayat arkadaşı ise ağır yaralı... Yine geçtiğimiz haftalarda kanseri yenen 3 yaşındaki Ali Asaf’ın sevincine ve hayallerine ortak olmak için binlerce balon uçuruldu gökyüzüne. Oysa 16.500 çocuk ölürken acısına ortak olamayıp uçurduğumuz balon kadar mermi atamadık zalimin bağrına, yapılan paylaşımlar kadar bombalar yağdıramadık kâfirin zulmüne...

Empati dahi yapmaya yüreğimizin dayanmadığı Gazzeli Müslümanları, imtihanlarında sessiz kalan yöneticiler bir yana, sanki bu soykırım bizim için bitmiş tavrına bürünen halkımız bir yana...

Ah Gazze! Ahh... Tek başına ümmet oldun... 1945’te başlayan bu zulme bir tükürük dahi atamaz olduk, yöneticilerin hainliklerine susar olduk. Adeta zulme alışır olduk! Zalimin zulmüne karşı duyulan sessizlik zalimin zulmünün artırmasına neden oldu. Şahit olduğumuz bir asır boyunca da nerede bir zulüm varsa orada susan alimler, kanaat önderleri, halk oldukça o zulüm ardı arkası kesilmeyip devam etti. Misal ekonomik kriz, enflasyon, alım gücü her geçen gün halkın belini bükmeye devam ediyor. Yine aynı şekilde cinayetler, fuhşiyatlar, alkol ve uyuşturucular da hakeza sessizliğimizle meşrulaşan cürümlerdir. Oysa sessiz kalmak ben bundan razıyım, bu benim için iyidir demek değil midir? Ben susuyorum, sen istediğin yap demek değil midir? Kapitalist-laik sisteme yani kitapsızların yönetimini kabul etmek değil midir?

Bugün soykırımlarda Ümmetin, yöneticilerin sessizliğine terk edilmiş bir durumda. Dün Halepçe, Hocalı Katliamı, bugün Gazze... Ciğerparelerinin, evlatlarının parçalarını topladıklarını gördüğümüz halde günden güne tepkiler azalıyor, sanki savaş hiç olmamışçasına adı anılmıyor bile.

Tepkilerin azalması, zalime destektir! Tepkilerin azalması, Müslüman kardeşlerimize ihanettir! Tepkilerin azalması, cürme ortak olmaktır! Tepkilerin azalması, Allah indinde haramdır!

Ümmet sustukça zalimler tabiri caizse tepemize kadar çıktılar. Bizlerin suskunluğu, zalime dur diyemeyişimiz ya da zulme karşı tavrımızın ilk günkü duruşunu koruyamayışı zalimlere de iş birlikçilerine de tepemize çıkma hakkını vermiş oldu. Oysa onların hakkı, Ömerce edayla, Selahaddin duruşuyla güce güçle karşılık vermek, onları İslam topraklarından silip atmaktır! Bilenle bilmeyen bir değildir ya, susanla susmayan da bir olmayacaktır. Sanki dünyada tek sen kalmışsın gibi haykır,

GAZZE ÖRGÜR OLANA DEK, SUSMAYACAĞIZ, DURMAYACAĞIZ. Ömerce edayı, Selahattince duruşu sergileyecek bir Halifemiz olana kadar durmayacağız.

Hatice Yiğit Öğütlü