Köklü Değişim Kadın Kolları İstanbul Avrupa Temsilciliği Kıymetli Yazar Sabiha Ateş Alpat ve Erdem-Der Yönetim Kurulu Başkanı Sayın Ayşe Şirin’i Ziyaret Etti

signal-2025-10-18-122542_002.jpeg

Görüşmelerde Ümmetin ortak problemleri ve çözüm yolları üzerine istişarelerde bulunuldu.

Nazik misafirperverliklerinden dolayı kendilerine Köklü Değişim Kadın Kolları olarak teşekkür ediyoruz. Rabbimiz buluşmamızı hayırlara vesile eylesin.

"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!" başlığı ile yürüyüş

555498860_1393273512798603_752385284485178834_n.jpg

"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!" başlığı ile Ankara'da Kocatepe Camii'nden Sıhhiye Meydanı'na yüzlerce Müslüman'ın katılımıyla gercekleşen yürüyüşe Köklü Değişim Kadın Kolları olarak bizde katıldık. Yürüyüş, yöneticilere yapılan çağrı ve dualarla son buldu.

"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!"- Ankara

554080345_1393265302799424_4908584241530916323_n.jpg

"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!" başlığı ile İstanbul'da Fatih Camii'nden Beyazıt Meydanı'na yüzlerce  Müslüman'ın katılımıyla gercekleşen yürüyüşe Köklü Değişim Kadın Kolları olarak bizde katıldık. Yürüyüş, yöneticilere yapılan çağrı ve dualarla son buldu.


"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!"- Istanbul

555684104_1393239072802047_5099702467115473839_n.jpg

"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!" başlığı ile Şanlırfa'da Ali Şelli Parkı'ndan Rabia Meydanı'na yüzlerce  Müslüman'ın katılımıyla gercekleşen yürüyüşe Köklü Değişim Kadın Kolları olarak bizde katıldık. Yürüyüş, yöneticilere yapılan çağrı ve dualarla son buldu.

İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!- Şanlıurfa

"Gazze İçin Birleşelim” Çağrısı Kapsamında İstanbul'da Gerçekleştirdiğimiz Ziyaretlerde:

546616113_1376393391153282_5577568071767645676_n.jpg

▪️İHH Esenler Kadın Başkanı Nursel Şengül ve Kurumsal İletişim Başkanı Gül Bay Hanıma,

▪️Arnavutköy Tembih Medresesi'nden Hacer Dirlik Hanıma,

▪️Önce İnsan Uluslararası Kadın ve Çocuklarla Dayanışma 
Derneği'nden Nuray Canan Songür Hanıma değerli misafirperverliklerinden dolayı teşekkür ederiz.

Görüşmelerimizde Gazze’de devam eden işgal ve soykırımın durdurulması için Müslümanların ortak söylemler geliştirmesi ve birlikte hareket etmesinin önemine dair istişarelerde bulunduk.

#GazzeİçinBirleşelim

"Gazze İçin Birleşelim” Çağrısı Kapsamında ziyaret

“Gazze İçin Birleşelim” çağrısı 

541116242_1365518668907421_8845404291655225245_n.jpg

▪️  Tevhid Dergisi Avukat Hasibe Akkaya hanıma,
▪️ Kur'an'a Nebevi Davet Platformu Ümmetin Anneleri Mescidi 

Başkanı Arzu Polat hanıma değerli misafirperverliklerinden dolayı teşekkür ederiz.

Görüşmelerimizde Gazze’de devam eden işgal ve soykırımın durdurulması için Müslümanların ortak söylemler geliştirmesi ve birlikte hareket etmesinin önemine dair istişarelerde bulunduk.
#GazzeİçinBirleşelim

“Gazze İçin Birleşelim” çağrısı kapsamında İstanbul'da gerçekleştirdiğimiz ziyaretlerde:

Köklü Değişim Kadın Kolları olarak "Gazze İçin Birleşelim" çağrısı ile başlattığımız ziyaretler kapsamında Istanbul'da

537231442_1358984816227473_4951170376609845851_n.jpg

Köklü Değişim Kadın Kolları olarak "Gazze İçin Birleşelim" çağrısı ile başlattığımız ziyaretler kapsamında Istanbul'da;

▪️MAZLUMDER İstanbul, Avukat Nurdan Çiçek,

▪️EğitimDer Genel Bşk. Ayşe Pamak ile istişarelerde bulunduk.

Görüşmelerde, Gazze’de devam eden işgal ve soykırımın durdurulması, insani yardım girişinin bir an önce sağlanması için Müslümanların birlikte hareket etmesinin çok önemli olduğu konusunda ortak vurgular yapıldı. Son günlerde Türkiye kamuoyunda Gazze için gösterilen duyarlılık ve birlikteliğin memnuniyet verici olduğu ve sürdürülmesi gerektiği temennilerinde bulunuldu.

#GazzeİçinBirleşelim

“Gazze İçin Birleşelim” çağrısı kapsamında Konya’da gerçekleştirdiğimiz ziyaretlerde:

538323697_1359707969488491_3206474741370048959_n.jpg

“Gazze İçin Birleşelim” çağrısı kapsamında Konya’da gerçekleştirdiğimiz ziyaretlerde:

▪️ Konya Aksa Vicdan Platformu yöneticileri Ayşe As, Vicdan Tekin ve Saliha Bilgiç hocalarımıza,

▪️Konya Dost Eli Derneği’nden Mine Genç hanıma değerli misafirperverliklerinden dolayı teşekkür ederiz.

Görüşmelerimizde Gazze’de devam eden işgal ve soykırımın durdurulması için Müslümanların ortak söylemler geliştirmesi ve birlikte hareket etmesinin önemine dair istişarelerde bulunduk.

#GazzeİçinBirleşelim

“Gazze İçin Birleşelim” çağrısı kapsamında Konya’da gerçekleştirdiğimiz ziyaret

Zulüm, Ümmetin bir beldesinde bitmeden diğer beldesinde yeniden peydah oluyor. Son günlerde Sudan’dan gelen haberler gözlerin Gazze’den oraya çevrilmesine sebep oldu.

KDKK-YENİ-ŞABLON.jpg

Zulüm, Ümmetin bir beldesinde bitmeden diğer beldesinde yeniden peydah oluyor. Son günlerde Sudan’dan gelen haberler gözlerin Gazze’den oraya çevrilmesine sebep oldu. Halkı Müslüman olan Sudan’dan ekrana yansıyanlar, insanın düşünürken bile acı çektiği işkence görüntülerinden oluşuyor. Elleri arkadan bağlanmış insanların bileklerinden ağaçlara asılması, kendi mezarlarının kazdırılıp diri diri gömülmesi, acımasızca silahlarla taranması, kadınlara tecavüz edilmesi bizlere yeniden sahipsizliğimizi hatırlatıyor. Aynı şekilde sosyal medyada annelerin çocukları kucağında ağaçlara asıldığı, yol kenarlarının terkedilmiş insan cesetleriyle dolduğu ve yaşlı kadınların çöl ortasında koşmaya zorlandığı görüntülere dehşetle tanık olduk.

El-Faşir kentinde açlıkla mücadele eden halkın hayvan yemlerini kaynatarak hayatta kalmaya çalıştıkları bildiriliyor. Sudan’da orduya karşı savaşan Hızlı Destek Kuvvetleri (RSF) el-Faşir kentini 18 aydır kuşatma altında tutuyor. Uydu görüntülerinde şehri çevreleyen toprak duvarların yakınlarında, kaçmaya çalışırken infaz edilmiş “ceset yığınları”nın olduğu bilgisi var. Bu vahşi paramiliter grubun Cüneyne’de bir günde 15 bin kişiyi öldürdüğü ve bir hastanedeki herkesi katlettiği (450 kişi) söyleniyor. Ayrıca 2023’ün Nisan ayından bu yana Sudan’daki iç savaşta on binlerce kişinin öldürüldüğü ve yaklaşık olarak 12 milyon kişinin yerinden edildiği tahmin ediliyor. 

2000’li yıllarda Sudan’da altın yataklarının keşfedilmesi ve 2012’de madenciliğin başlamasıyla bu bölgede çatışmalar yeniden alevlendi. Birleşik Arap Emirlikleri Hızlı Destek Kuvvetleri’ni altın karşılığında silahlandırmakla suçlanıyor. Hızlı Destek Kuvvetleri (İspanya büyüklüğünde bir yer olan) Darfur’un neredeyse tamamı olmak üzere Sudan’ın batısının büyük bir kısmını kontrol altında tutuyor. Sudan’daki bu savaş her ne kadar bir iç çatışma gibi gözükse de biz bu olayların perde arkasında ülkeyi bölmek isteyen “büyük şeytan Amerika”nın olduğunu gayet iyi biliyoruz. 
Bugünkü Sudan’ın Kızıldeniz sahili 1821’den önce Osmanlı Hilafet Devleti’nin Habeşistan Eyaleti’ne dahildi ve Halife adına Mısır valisi tarafından İstanbul’dan yönetilmekteydi. 1899-1956 yılları arasında ise Sudan bir İngiliz sömürgesi olarak kaldı.

Sudan, Afrika’nın en büyük 3. altın üreticisidir. Aynı zamanda çok verimli tarım arazilerine ve muazzam petrol rezervlerine sahiptir.  Türkiye’nin iki katı büyüklüğünde yüzölçümüne sahip olan Sudan, Afrika’nın birçok açıdan stratejik önemi haiz ülkelerindendir.  Bu sebeplerden dolayı oradan nemalanmak isteyenler umarsızca masumların kanını akıtıyorlar. Uluslararası toplum ve kuruluşlar ise Sudan’da yaşanan açlığa ve katliamlara kayıtsız kalıyorlar. Konu Müslümanlar -özellikle de siyahi kardeşlerimiz- olunca üç maymunu oynuyorlar. 

Zalimler, karşılarında güçlü siyasi bir otorite olmayınca mazlumları varlık içinde yokluğa mahkûm edebiliyorlar. İnsanca yaşama haklarını vahşice ellerinden alabiliyorlar. Müslüman coğrafyalarda kolaylıkla hüküm sürebiliyor, yöneticilerini kendilerinin hizmetçisi yapabiliyorlar. Ümmetin zenginliklerini gasp edip aralarında pay edebiliyorlar. Ülkelerde savaş çıkarıp onlara silah satarak kendileri ise saraylarında keyif çatarak uzaktan izleyebiliyorlar.  Kısacası dünyayı bize dar ediyorlar. Zelil bir yaşamı bize reva görüyor fakat kendileri sefa sürüyorlar. 
Bizim maslahatlarımızı gözetecek, bizim için dertlenip kararlar alacak ve ordularını harekete geçirecek siyasi bir otoritemiz, bir Halife’miz olmadığı müddetçe de ayaklar altında ezilmeye mahkûm olacağız. Bizim Doğu Türkistan’da, Filistin’de ve sair beldelerde zelil bir hâlde olmamızın gerçek sebebi işte budur. Amerika ve diğer sömürgeciler bizim siyasi boşluğumuzdan dolayı bu kadar cüretkârdırlar. 

Artık şunu iyi anlamalıyız ki bir İmamı olmayan yani siyasi otoritesi olmayan bir Ümmet yok hükmündedir. Bu yüzden tüm Müslümanların bu siyasi otoriteyi oluşturmak için çalışmaları hem farzdır hem de hayati bir önem taşımaktadır. 

***“Muhakkak ki imam (Halife) kalkandır. Onunla savaşılır ve korunulur.” [Müslim K. Imara Bab 9 H. No:1841]***

Fatma Çalışkan Gençer

"YOK HÜKMÜNDE BİR ÜMMET" OLARAK MI KALALIM?

Öyleyse gelin, Allah’ın diniyle ve Hilafet Devleti ile kadınların haklarını yeniden iade edelim.

Son zamanlarda kadınların haklarının iadesi için giderek daha güçlü çığlıklar yükseliyor. Şiddet, erkeklerin sert muamelesi ve kadınların yalnızca bir cinsel obje olarak görülmesi toplumda uzun zamandır yaygın bir sorun haline geldi. Günlük haberlerde kadınların güvenliğinin eksikliğiyle ilgili sayısız olay okuyoruz.

Bu olumsuz eğilim, maalesef İslam Ümmetinin içinde de yankı bulmuş durumda. Kadınların boşanma, mal edinme, çocuk sahibi olma veya huzurlu bir aile hayatına sahip olma haklarının ellerinden alındığına dair söylemler sıkça dile getiriliyor. Kadınların şikayetleri çoğu zaman, Allah’ın erkekleri yücelttiği ve kadınları aşağıladığı iddiasıyla, yani Şeriat’a karşı bir ithamla ilişkilendiriliyor.

Oysa İslam’da kadının konumunu dikkatlice inceleyen hiç kimse, Allah’ın kadına verdiği değeri ve onu hem evde hem toplumda nasıl onurlandırdığını görmezden gelemez.

Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur:

***“Mü’minlerin îmân bakımından en mükemmeli, huyu en iyi olanıdır. Hayırlınız, kadınlarına karşı hayırlı olanlardır.” (Tirmizî, Radâ 11)*
**
Sahabelerden biri bir gün, “Kadınların hakları nelerdir?” diye sormuştu. Peygamber Efendimiz (sav) şöyle buyurdu:

***“Ona ne yiyorsanız onu yedirin; ne giyiyorsanız onu giydirin; yüzüne vurmayın; görünüşü veya yaptıkları hakkında kötü konuşmayın; ona lanet etmeyin ve azarlamayın.”
(Ebu Dâvud)***

Bu hadisler ve daha niceleri, İslam’ın kadına verdiği değeri açıkça göstermektedir.

İslam’ı ve Allah’ın hükümlerini dikkatlice inceleyen hiç kimse, Müslüman kadınların aşağılandığı yönündeki Batılı uydurmalara asla kanmaz. Çünkü bu iddialar, İslam’ın özünden değil; aksine İslam’ın hükümlerinin uygulanmamasından kaynaklanan yanlışlıklardan doğmaktadır. Afganistan veya Afrika’daki bazı ülkelerdeki kadınların acı çekmesinin sebebi, Allah’ın kanunlarının kâmilen uygulanmamasıdır.

Allah, Müslüman kadını kocasının, babasının ve kardeşinin sorumluluğu altına alarak ona rızık, koruma, sevgi ve güvenlik sağlamıştır. Bu, kadını yüceltmenin bir şeklidir.

Tarihte bunun en çarpıcı örneklerinden biri, Mu‘tasım Billah döneminde yaşanmıştır. Bir Müslüman kadın Bizans zindanına atıldığında şöyle haykırmıştı:

**"Ey Mu‘tasım! Neredesin ey Mu‘tasım?!”
Bizans İmparatoru Teofilos, alay ederek:
“Evet, elbette senin Mu‘tasım’ın geliyor; siyah beyaz bir ata binip seni kurtaracak!”** 
dedi.

Bu sözler Halife Mu‘tasım’a ulaştığında, derhal on dört bin siyah beyaz at satın aldı ve yetmiş bin kişilik bir orduyla sefere çıktı. Kâfir ordusu yenildi, Amûriye şehri fethedildi ve o Müslüman kadın özgürlüğüne kavuştu.

Ey kardeşlerim! Biz Allah’ın kanunlarını “zulüm” saymaya, Cumhuriyet kutlamalarıyla oyalanmaya devam ettiğimiz sürece, Allah halimizi düzeltmeyecektir. Allah’ın hükümlerine sırt çevirdikçe, izzetimiz de, adaletimiz de, kadınlarımızın onuru da kaybolacaktır.

Öyleyse gelin, Allah’ın diniyle ve Hilafet Devleti ile kadınların haklarını yeniden iade edelim.

Kadın Hakları İade Edilsin!

O halde bize ait olmayan düzenlere değil, bizlere hayat verecek, zulmü topyekün kaldıracak olan İslam’ın yönetim sistemine sarılın ve küfür olan Cumhuriyeti derhal terk edin!

“Cumhuriyet” kelimesi, Arapça kökenli “cumhur” (halk, topluluk, kalabalık) sözcüğünden gelir “halkın yönetimi” anlamında kullanılmaktadır. Aynı zamanda bağımsızlığı (!) ifade eder.
Yani cumhuriyet, yönetme ve karar verme yetkisinin bir kişiye ya da zümreye değil, millete ait olduğu bir yönetim biçimidir. Bu İslami açıdan batıl bir görüş olmakla birlikte vakıaya da mutabık değildir. 

En başta Cumhuriyet ilan edilirken dahi halk, halkın inançları, değerleri, talepleri hiçbir zaman dikkate alınmamıştır. “Efendiler yarın Cumhuriyet ilan ediyoruz” diyerek toplanan mecliste çoğunluk sağlanmadan rejim değişikliğine gidildi. 1923 yılında II. Meclis, 333 vekilden oluşuyordu. 29 Ekim’de ise Mecliste sadece 158 vekil vardı. 175 vekil orada değildi. Daha doğrusu onların Cumhuriyet oylaması için Meclisin toplandığından dahi haberleri yoktu. Zavallı halk kendisini temsil etmesi için vekil tayin etmiş ama onlara danışılmadan, üzerinde konuşma yapılmadan, halkın görüşleri dikkate alınmadan Cumhuriyet ilan edilmişti.

Halkın fikir, görüş, duygu ve değer yargıları dikkate alınmaksızın ilan edilen Cumhuriyet, hiçbir zaman halka dayanmadı. Halkı dikkate almadı. Nitekim bugün dahi durum aynıdır.  Güncel vakıaya baktığımızda bunun büyük bir yalandan ibaret olduğunu görmekteyiz. Mesela Müslüman halk tam iki yıl boyunca Gazze’deki zulme karşı somut adımların atılmasını istedi. İncirlik Üssü’nün kapatılmasını ve "İsrail’le" tüm ticari ilişkilerin derhal kesilmesini talep etti. Mehmetçik Gazze’ye sloganları meydanlardan eksik olmadı. 

Ancak bu talepler karşılıksız kaldı. Tam tersine ABD’nin çıkarları hangi yönde olduysa, Türkiye’nin politikaları da o yönde şekillendi. Bu durum, “bağımsız bir cumhuriyet” söyleminin ne denli boş bir iddia olduğunu da açıkça göstermektedir.

Böylece “Yurtta sulh, cihanda sulh” sözünün de ne kadar büyük bir yalan olduğunu görmüş oluyoruz. Zira ne yurtta gerçek bir huzur var, ne de cihanda barış adına bir adım atılıyor. Gazze’de çocuklar bombalanırken, kadınlar acımasızca öldürülürken sözde “barış” diyenler ticaret anlaşmalarını sürdürmekle meşgul oldu.

Barış, sadece nutuklarda değil, zulme karşı tavır alındığında anlam kazanır. Ama ne yazık ki başımızdakiler, sadece nutuk atmakla yetindiler. Bugün 29 Ekim’de aynı sözleri tekrar edecekler. Yalanlarını sürdürmeye, ihaneti görmezden gelmeye devam edecekler. Gazze’de sözde ateşkes ilan edildiği fakat ateş devam ettiği halde, Amerika’nın sözünden çıkmayan Türkiye, sanki büyük bir iş başarmış gibi bir övünmeye devam edecek. 

Okullarda, resmi kurumlarda, sokaklarda 29 Ekim coşkuyla kutlanacak. Sanki Gazze’de masum bebekler hiç öldürülmemiş, evler yıkılmamış, anneler çocuklarını kaybetmemiş gibi hayatlarına kaldıkları yerden devam edecekler.
Ve bugün, bu sahipsiz kalışımızın sorumlusu Cumhuriyet değilmiş gibi, Cumhuriyeti övmeye, onunla gurur duymaya, onu fazilet olarak görmeye ve göstermeye ve en acısı onu sahiplenmeye devam edecekler.

Ey Müslümanlar! 

Sizleri Halifesiz ve Gazze’yi sahipsiz bırakan bu düzeni sahiplenmeyin! Cumhuriyet bize ait bir yönetim şekli değildir. Bize ait olan yönetimde hükmü Allah koyar, kararları Allah verir. O yönetimin adı da şüphesiz; Raşid-i Hilafettir!

O halde bize ait olmayan düzenlere değil, bizlere hayat verecek, zulmü topyekün kaldıracak olan İslam’ın yönetim sistemine sarılın ve küfür olan Cumhuriyeti derhal terk edin!

Sümeyye AVCI

Bir 29 Ekim Masalı: "Cumhuriyet Fazilettir!"

Hiranur; "Işığın nuru" anlamına geliyor. Ne acıdır ki, o nur, karanlık bir sistemin içinde sönüp gitti.

Hira, Kur’an’ın ilk ayetlerinin indiği dağın adı. Aslında bu ismin içinde ne büyük bir anlam, ne derin bir hikmet var. Ama o kutsiyetin, o hikmetin izini ne yazık ki İslami isimler verdiğimiz çocuklarımızda göremiyoruz artık.
Bugün iki genç kız, adı “Hira” olan iki can, acı bir olayla gündeme geldi.     Hiranur; "Işığın nuru" anlamına geliyor. Ne acıdır ki, o nur, karanlık bir sistemin içinde sönüp gitti. Henüz 14 yaşındaydı. Yanındaki arkadaşı ise hâlâ yaşam mücadelesi veriyor. Olayın sebebi daha önceden pek çok defa karşılaştığımız gibi meçhul; içki deniliyor ama ortada şişe yok, koku yok, netlik yok. Bir belirsizliğin, bir yozlaşmanın ortasında kaybolan iki masum gencin başına neler geldiği bilinmiyor.

Çocuklara verilen bu tür isimler yüce manalar taşırken, o mananın gereği olan terbiyeyi, imanı, ahlakı maalesef onlara veremiyoruz. Çünkü yaşadığımız sistem, çocukları değil; nefisleri, hazzı ve şiddeti büyütüyor. Akran zorbalığı, küçücük yaşlarda başlayan kibir ve öfke nöbetleri, ekranlardan taşan sahte hayatlar, sevgi yerine nefret aşılayan diziler…  Bütün bunların hepsi kapitalist sistemin birer terbiyesizlik ürünü.

Kapitalist eğitim sistemi; ahlaktan kopuk, aileler ise bu sistemin girdabında yorgun ve çaresiz. Bugün gençlerimiz birbirine şiddetle değil, merhametle yaklaşmayı unuttuysa; bu sadece onların suçu değil, onları yetiştiremeyen bir toplumun, İslamsız bir düzenin suçudur.
      
Hepimizin büyük derdi olan bu problemin çözümü okullarda, sosyal medyada veya kapitalizmin yamalı bohçaya dönmüş fasit düzeninde değildir. Çözüm, insanı ve toplumu yeniden Rabbine bağlayan bir nizamdadır. Adaletin, terbiyenin, merhametin temeli olan Hilafet Devleti yeniden kurulduğunda, ancak o zaman Hira adı gerçek manasıyla yeniden buluşur. İşte o zaman çocuklarımız sadece “güzel isimler” taşımaz isimlerin şerefine yakışır bir hayat da yaşar.

Karanlık Sistemde Sönen Bir Nur

Gençliğin iman krizi, bir felaket ilanı değil; bir uyanış çağrısı olmalıdır.

Günümüz gençliği, bilgiye bir tıkla ulaşabildiği bir dönemde yaşıyor. Bu imkân ve kolaylık, bilgiye erişimi hızlandırırken; aynı zamanda derin bir yalnızlık, anlam yoksunluğu, değersizlik hissi ve kalplerde büyüyen bir boşluğa sebep olmaktadır. Hiçbir çağda insanlar bilgiye bu kadar kolay ulaşabilir olup da bilgiye bu kadar anlamsızlık yüklememişti.

Bilgiye erişim kolaylaştıkça gençlik, inanç noktasında daha çok arayışa girmekte; sorularına yanıt ararken ise aklı ikna, kalbi mutmain etmeyen cevaplarla karşılaşmaktadır. Aklında cevapları bulunamayan sorular ve iman noktasında aidiyet hissedemeyen kalp arasındaki bu uyumsuzluk, toplumsal eksikliklerle birleştiğinde imanı zayıflatmakta ya da onu yalnızca sembolik bir kimliğe dönüştürmektedir. Ekranlar ışık saçıyor; fakat bu ışık kalplerdeki karanlığı aydınlatmıyor.

Bu problemin başlıca sebebi, elbette modern dünyanın hâkimi olan kapitalist sistemdir. Onun yegâne amacı, insanları manen uyutmak ve kalbin derinliklerinde hissedilen boşluğu sürekli yeni doyumlarla bastırmaktır. Fakat bu doyumlar kalıcı bir huzur vermez; bilakis, geçici bir oyalamadan ibarettir.

Kapitalist sistem, bireyin içsel arayış noktasında tefekkür etmesini ve kendi varoluşunu sorgulamasını engelleyen bir meşguliyet hâli oluşturur. Bu durum, zamanla duyguların ölmesine ve hissizleşmeye yol açar. İşte tam bu noktada iman zayıflar, kalp huzursuz olur. Çünkü iman, tefekkür ister; akletmeyi ister.

Kapitalist sistem ise dikkat dağınıklığı oluşturmak için her yöntemi dener ve sürekli yeni araçlar üretir. Kur’an-ı Kerim’in **“Akletmez misiniz?” (Bakara, 44**) çağrısı, işte bu körleşmeye bir cevaptır.

Bu dağınıklık hâli ve ruhsal boşluk arttıkça gençlik huzuru başka yerlerde aramaya başlıyor; belki farklı bir ideolojide, belki haramlarda, belki de dijital dünyada… Oysa gerçek huzur, asırlar öncesinde Kur’an-ı Kerim’de bizlere şu ayet-i kerime ile haber veriliyor:

**“Kalpler ancak Allah’ı anmakla huzur bulur.” [Ra’d, 28]**

Fakat günümüzde insanlık huzuru tevhid yerine kendi benliklerinde bulmaya çalıştı. Allah’a kul olmak yerine, kendi heva ve heveslerine kul oldular.
Oysa çözüm, İslam dinine sadece inanmakla değil; İslam’ı hayatın merkezine koymakla gerçekleşecektir. İslam dini, yalnızca belirli ibadetlerin yapıldığı bir ideoloji değil; bir hayat nizamıdır. Kur’an ve sünnete tam bir teslimiyet gösterilmedikçe, tüm hükümlere tâbi olunmadıkça gerçek huzuru elde etmek mümkün değildir. Çünkü kalplerin huzuru ancak Allah’a yönelmekle gerçekleşebilir.

Gençliğin iman krizi, bir felaket ilanı değil; bir uyanış çağrısı olmalıdır. Bu krizi fırsata çevirmek için toplumun tüm fertleri harekete geçmelidir: aileler, eğitim sistemi, liderler ve gençlerin kendisi. Gençlik arayış hâlindedir; onlara yol gösterecek rehberlik, güvenilir bilgi ve samimiyet sunulduğunda, arayış yerini teslimiyete; ruhsal boşluk ise mana ve huzura bırakır.

Son söz olarak, Kur’an’ın hatırlatmasıyla bitirebiliriz:
**“Kalpler yalnızca Allah’ı anmakla huzur bulur.”**
Bu hakikat, çağ değişse de sabit kalan müjdeyi verir.

 Evindar Gürgün Güzel

GENÇLİĞİN İMAN KRİZİ: DİJİTAL ÇAĞDA İNANÇLA KALABİLMEK

Hilâfet, bir tercih değil; ümmetin farz-ı kifaye borcudur.

Mısır’da sözde “barış” adına bir araya gelen liderler, yine bir masanın etrafında toplandılar. Onlar kameralar karşısında gülümsüyor; fakat o sırada Gazze’de çocuklar can veriyor, ateşkes sürekli ihlal ediliyor ve toprak yine kanla sulanıyordu. Ne acıdır ki bu toplantılarda "insanlıktan" bahsedenler, o insanlığı yıllardır Ortadoğu’da zulme, kana ve gözyaşına boğanlardır. Trump’tan Avrupa liderlerine kadar hepsi, barışı dillerine pelesenk etmiş, ancak kalplerinde menfaatten başka hiçbir şey taşımıyorlar. 

Allah (svt), Kur’ân-ı Kerîm’de bu zihniyeti Müslümanlara asırlar öncesinden haber vermiştir: 

**“Yahudiler de Hristiyanlar da, sen onların dinine uymadıkça asla senden razı olmazlar.” [Bakara, 120]**

Bu ayet, bugün Mısır’daki o masada bir kez daha yankılandı. Çünkü o masada oturanların hiçbiri, ne Gazze’nin acısını ne Ümmetin onurunu düşünüyordu. Her biri, kendi çıkarının ve kendi koltuğunun derdindeydi. Bugünün dünya liderlerinin dilinde samimiyetsiz bir “barış”  söylemi var, ama ellerinde  Müslümanları hedef alan kanlı silahlar!
Barış çağrısı yaptıkları gün, İslam topraklarına yeni bombalar düşüyor. Tıpkı onlar Mısır’da sözde barış toplantısı yaparken Gazze’de ölümlerin devam ettiği gibi. Trump ve benzeri liderler, petrol anlaşmalarını “insanlık projesi” olarak sunarken gerçekte oluk oluk Müslüman kanı akıyor. Çünkü Yahudi varlığı yine ateşkese uymuyor. Yine vuruyor, yine bombalıyor, yine Gazze’deki her şeyi yakıp yıkıp yok ediyor. 
Bugün milyonlarca masumun gözyaşı, kâfirlerin ve işbirlikçi ajan yöneticilerin çıkar masalarında kurban ediliyor. Kur’ân bu gerçeği bizlere şu şekilde ifade ediyor: 

**“Onların çoğu, hak kendilerine apaçık belli olduktan sonra bile, sırf kıskançlıklarından dolayı sizi imanınızdan döndürmek isterler.” [Bakara, 109]
**
Mesele sadece din farkı değildir; asıl mesele, İslâm’ın adaletle hükmettiği bir dünyanın, onların zulümle kurduğu düzeni sarsacak olmasıdır. Allah’ın (svt) yarattığı dünyada Allah’ın (svt) adaleti, güveni ve huzuru sağlayacak olan kanunları onların çıkar hesaplarını yerle bir edecektir. Onlar da bunun olmasını önlemek için ellerinden geleni ardına koymuyorlar.
Batı dünyası güçle hükmeder, fakat adaletle değil. Onların barışı, menfaatleri sürdüğü sürece geçerlidir. Oysa İslâm’ın liderlik anlayışı çok farklıdır. Allah Teâlâ şöyle buyurur: 

**“Şüphesiz ki yeryüzüne kullarımdan salih olanlar varis olacaktır." [Enbiyâ, 105] **

Ve yine: “Allah sizden iman edip salih amel işleyenlere, yeryüzünde halifelik (iktidar) vaat etti.”(Nûr, 55). Bu ilahî vaat, Washington’da veya Mısır’daki masalarda değil; ihlaslı Müslümanların secde eden alınlarında, zulme direnen kalplerinde yazılıdır. Gerçek liderlik, imanla, adaletle ve cesaretle gelir.
Resûlullah (sav), Medine’de ihanet eden Yahudi kabilelerine karşı nasıl kararlı ve adaletli davrandıysa bugün de Ümmetin Müslümanlara zulmeden kâfirlere, zalimlere ve onların işbirlikçilerine karşı aynı dirayete ihtiyacı vardır.

Hz. Ömer (ra), Kudüs’ü fethettiğinde hiçbir kiliseyi yakmadı, hiçbir Hristiyan’ı ezmedi. Çünkü o, adaletle hükmeden bir halifeydi. Halid bin Velid (ra) ise Bizans ordularına karşı zaferden zafere koşarken şöyle diyordu: “Biz ölümü, onların hayatı sevdiği gibi severiz." Bu söz, Müslüman liderliğinin ruhunu, imanla yoğrulmuş cesaretlerini özetliyordu.
Batı’nın diplomasisi, Ümmetin yarasını saramaz. Çünkü onların “barış” dedikleri şey, yalnızca yeni bir sömürü düzeninin adıdır. Allah (svt) şöyle buyuruyor: **“Siz, insanlar için çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz; iyiliği emreder, kötülükten men edersiniz." [Âl-i İmrân, 110]
**
Bugün Ümmetin ihtiyacı olan şey, Mısır’daki gibi sahte barış masalları değil; Kur’an ve Sünnetin yolunda şekillenen cesur bir vizyondur. Bugünkü Müslüman yöneticiler de tıpkı o izzetli ve şerefli komutanlar gibi Mısır’daki toplantı masalarına değil; Kur’ân ve Sünnetin rehberliğine yönelmek zorundadır. Bir zamanlar Sahabe dünyayı imanla değiştirdi. Bugün de aynı inanç, aynı ruh, aynı cesaret yeniden dirilmeyi bekliyor. Bu çağda barış değil, menfaat için yaşayan liderlerin karşısında Ümmetin görevi nettir: İmanla o cesur vizyonu omuzlayıp İslâm’ın yeniden yeryüzünde hâkim olması için çalışmak.
Çünkü Allah’ın (svt) vaadi apaçıktır:
**“Allah sizden iman edip salih amel işleyenlere, yeryüzünde halifelik vaad etti.” [Nûr, 55]**

Bu ilahî söz, Ümmetin sırtındaki en büyük sorumluluğu işaret eder:
İkinci Raşidî Hilâfet Devleti’nin yeniden kurulması. Zira adaletin, merhametin ve birliğin yeniden tesis edilmesi; Gazze’de akan kanın, Doğu Türkistan’daki çığlığın, Arakan’daki gözyaşının dinmesi ancak bu yolla mümkündür.
Hilâfet, bir tercih değil; ümmetin farz-ı kifaye borcudur.
Tıpkı Sahabenin Rasulullah'ın (sav) vefatından sonra Hilafeti derhal tesis ettiği gibi, bugün de Müslümanlar bu farziyetin gereğini yerine getirmelidir. Gerçek barış, ancak İslâm nizamının hâkim olduğu bir dünyada mümkündür. Gerçek liderlik ise, Trump ve diğer kâfir yöneticilerin meydanda boy göstermesiyle değil, Allah’ın (svt) hükmüyle yöneten bir halife ile yeniden can bulacaktır.

İlknur ER

CESUR BİR VİZYON

Unutmayın! İslam’ın istikbali sizin gençliğinizle yükselecek, Ümmetin umudu da siz davetçi gençler olacaksınız. Her bir paylaşımınız, her bir duruşunuz, her bir sabrınız bir davet aracıdır.

Cennet yolcusu genç kardeşlerim;

Şöyle bir durup düşününce her şeyin ne kadar hızlı değiştiğini fark ediyoruz değil mi? Artık dünyamız küçücük bir ekrandan ibaret... Bilgi parmaklarımızın ucunda, her an birileriyle iletişim halindeyiz. Bu dijital çağ, biz gençler için hem inanılmaz bir fırsat hem de bambaşka bir imtihan alanı.

Unutmayın ki bu ortamda, sizin rolünüz sadece basit bir “kullanıcı” olmak değildir. Siz, Hilafet davasının genç davetçileri olarak bu kutlu davayı yaymak ve bu uğurda mücadele etmekle sorumlusunuz. Bu şerefli görevi yerine getirmek için çağın sunduğu imkânları doğru kullanmayı öğrenmek zorundasınız.

Bu yolda bilmeniz gereken ilk şey; kimliğinizin “sanal” veya “gerçek” diye ikiye ayrılmadığıdır. Siz kimsiniz biliyor musunuz?
Rasûlullah'ın (sav) yolunu takip eden, Kur’an’la yaşayan ve İslam’ın hâkimiyeti için tüm gücüyle mücadele veren genç Müslümanlarsınız. Bu kimlik, nerede olursanız olun değişmez.
Dijital dünyanın en zor yanı da işte bu kimliği koruyabilmektir. Sınırsız bilgi ve farklı ideolojiler arasında kendi inancınızın temellerini muhafaza etmek büyük bir çaba ve gayret ister. Karşınıza çıkan her şeye karşı uyanık olmalı, Kur’anî bir bakış ve feraset ile hareket etmelisiniz. Gördüğünüz, duyduğunuz her şeyi Kur’an ve Nebevî metodun süzgecinden geçirmeli; akîdenizi zedeleyecek şeytanî fikir ve metotlardan uzak durmalısınız.

Unutmayın ki, tevhidî bilgi bu yoldaki en büyük gücünüzdür. Sosyal medyada dolaşan sapkın fikirler, İslam’la alakalı yanlış ifadeler ve icraatlara karşı hazırlıklı olmalısınız.
İçinizden bir ses “Susma! Bu yanlış!” diye fısıldadığında, o sesin size yüklediği davetçi sorumluluğunu yerine getirmekten çekinmeyin. Bunun için batıl akımları tanımak, onların fikir yapısını anlamak ve tevhidî bilgiyle kendinizi donatmak zorundasınız.

Evet, davet çalışmalarınız sırasında sert tepkilerle karşılaşabilirsiniz. Bu durum sizi yorabilir, hatta üzebilir. Fakat bilin ki bu süreç sizi daha da güçlendirecektir. Mücadeleniz yalnızca başkalarına doğruyu anlatmak değil, aynı zamanda kendi imanınızı da pekiştirmektir. Unutmayın; her bir zorluk sizi Allah’a daha da yaklaştırır.

Bu dijital ortamı sadece bir zorluk alanı olarak görmeyin. Aynı zamanda büyük bir umut kaynağıdır. Çünkü biz gençler, en çok kendi yaşıtlarımız üzerindeki etkiyi oluşturabiliyoruz. Onların bizi daha iyi anladıklarını biliyoruz. Bu yüzden verdiğiniz samimi mücadele, henüz inancını tam oturtmamış bir gence ilham olabilir. Belki şu an taklidî bir imana sahip olabilirler; ama sizin duruşunuz, hikmetli sözleriniz ve Eyyubî sabrınız sayesinde yarın tahkikî imana bir adım daha yaklaşabilirler.

*Siz bu çağın en önemli temsilcilerisiniz.
Gelecek, sizin çabanızla şekillenecektir.

Unutmayın!
İslam’ın istikbali sizin gençliğinizle yükselecek, Ümmetin umudu da siz davetçi gençler olacaksınız.
Her bir paylaşımınız, her bir duruşunuz, her bir sabrınız bir davet aracıdır.


Yüce Rabbimiz,
bizi bu kutlu davanın sadık gençlerinden eylesin.
Bizi şerefli Hilafet davasının genç davetçileri kılsın. Bu zorlu ve kutlu yolda kalplerimizi ve ayaklarımızı sabit kılsın.
İslam’ın izzetini ve Hilafet’in gölgesini yeniden, çaresiz kalmış bu Ümmete nasip etsin.
Âmin.*

Merve Çağlar

DİJİTAL ÇAĞDA HİLAFET DAVASININ GENÇ DAVETÇİSİ OLMAK

Konya’da yaş ortalaması on yedi civarında olan beş kız öğrenci, okulda tartıştıkları on iki yaşındaki Z.D.K.’nın evinin kapısına bıçakla dayandı. 

lelle.jpeg

     
Konya’da yaş ortalaması on yedi civarında olan beş kız öğrenci, okulda tartıştıkları on iki yaşındaki Z.D.K.’nın evinin kapısına bıçakla dayandı. Evin kapısını tekmeleyerek küfredip hakaretlerde bulundular ve eve girmeye çalışıp başarısız olunca geri döndüler. Güvenlik kamerasına yansıyan olaydan sonra aile, kızlarının hayatından endişelenerek polise şikâyette bulundu.
    
Son zamanlarda bu tür haberleri çok sık bir şekilde görmeye ve duymaya hatta yakın çevremizde yaşamaya başladık. Toplumsal olarak bu olaylar karşısında çocuklarımıza ve gençliğe yönelik endişelerimiz artmaktadır. Bu endişe sadece İslam fıtratı üzere yaratılan çocukların okulda hangi dersten, ne tür bilgilerden mahrum kaldıkları konusunda değil, can güvenliğinin sağlanamayışı konusundadır. Maalesef sabah çocuğumuzu okula gönderirken “acaba akşam eve sağ salim gelebilecek mi" diye düşünür hale geldik. Akran zorbalığı olarak isimlendirilen şiddet yüklü bu davranışlar, kapitalist eğitim sisteminin nasıl bir gençlik yetiştirdiğini açıkça göstermektedir.
    
Bu sistem, bilgi ve başarı vaat ederken merhameti unutturuyor. Rekabeti yüceltip kardeşliği unutturan bu anlayış, kalpleri çoraklaştırıp toplumu çürütüyor. Bu tür haberler artık sadece bir olay değil, bir çöküşün de göstergesidir. Kapitalist eğitim sisteminin gençliği nasıl ruhsuz, merhametsiz ve yönsüz bıraktığının en acı göstergesidir. Zihinleri amaçsız ve gereksiz bilgilerle doldurup kalpleri boş bırakan bu sistem, insana insan olmayı değil,  güçlü (!) olmayı öğretir.
    
Oysa İslami eğitim sistemi, insanın hem aklını hem kalbini inşa eden bir sistemdir. İslam dışı bozuk fikir ve davranışları tedavi edici, dönüştürücü ve insanı fikren, ruhen ve ahlaken kalkındırıcıdır. İnsanı Rabbine bağlayarak çocuklara, gençliğe ve toplumun geneline güven, huzur, ahlak, merhamet ve adalet kazandırır. Çünkü toplumdaki şiddetin ve bozuk davranışların tedavisi yüksek cezalar ve yaptırımlardan değil, fıtrata uygun İslami bir eğitimden geçer.

Gerçek eğitim insanı menfaat üzere değil, mümin olarak yetiştirendir.    İslami eğitim; bozulanı ıslah eder ve kararan kalpleri nurlandırır. İnsanı makam için değil, Allah için yaşatır. Çocukların ve gençlerin kulluk bilincine ulaşıp yeniden dirilişi, ancak ilahi kanunların tatbik edileceği Hilafet Devletinin geri dönüşüyle mümkün olacaktır.

TEDAVİ EDEN DEĞİL, TAHRİP EDEN EĞİTİM!

Gazze’nin yerle bir edildiği bu dönemde düzenlenen Trump Zirvesi Müslümanlar tarafından tepkiyle karşılandı.

565147678_1409956251130329_4277971864256459052_n.jpg

Gazze’nin yerle bir edildiği bu dönemde düzenlenen Trump Zirvesi Müslümanlar tarafından tepkiyle karşılandı. Zirvede kullanılan dil, verilen mesajlar ve özellikle Müslüman yöneticilerin edilgen tutumu maksadın ateşkes olmadığı yönünde kamuoyunda tepkiler doğurdu.

ABD Başkanı Donald Trump’ın öncülüğüyle düzenlenen sözde "barış" zirvesine 20 ülke katıldı. Ancak zirve gerçek çözümü sunmak yerine daha çok tek taraflı siyasi ajandaların ortaya konulduğu ve Müslüman yöneticilerin aşağılandığı, gösterişli açıklamaların birbirini takip ettiği, süslü ve tiyatral bir gösteriydi.
Filistin halkının doğrudan temsil edilmediği ve Hamas’ın bulunmadığı bu toplantıda Trump'ın Müslüman halkların yöneticilerine karşı kullandığı alaycı dil ise Müslüman kamuoyunda büyük rahatsızlık oluşturdu.

Trump'ın siyasi şov ve kişisel itibar kazanmak için düzenlendiği bu zirvede en dikkat çeken husus ise Müslüman liderlerin bu gösteriye sessiz kalışı ve alkışlayarak destek oluşuydu.Mısır’a gelmeden önce Tel Aviv Knesset’te yaptığı konuşmada Trump Netenyahu’ya hitaben şöyle dedi:

‘’Bibi beni aradı. Şu silahı, bu silahı gönder, dedi, gönderdim. İsmini dahi bilmediğim silahlar verdik. Onlar en iyileriydi. Sen de onları iyi kullandın.” 

İşte Trump Zirvesi’nin tüm çıplaklığı bu sözlerde saklı.
Bu cümleler yalnızca Siyonist Netenyahu’ya bir övgü değil açık bir itiraftı. Müslüman halkın üzerine yağan tonlarca bombanın, parçalanan küçücük bedenlerin arkasındaki azmettiriciyi açıkça dile getiriyordu.Bu barış zirvesi soykırımın alkışlandığı, kurşunların ödüllendirildiği ve işgalin güzellemesinin yapıldığı bir şovdu.

Trump’ın barışı (!) işgalin adını değiştirerek kahraman Filistin halkına dayattığı sahte bir anlaşmadan ibaret.
Zirve masasında gasıp Yahudi varlığı vardı, büyük yatırımlar vardı, ekonomik teşvik paketleri vardı, Hamas’ın silahsızlandırılması için garantör Müslüman yöneticiler vardı fakat Gazze’nin mücahid halkı yoktu. Ne bir temsilci ne bir talep ne de Gazze’de yapılan soykırımın adı anıldı. Kudüs’ün işgali, Batı Şeria’daki yerleşim politikaları, "İsrail" hapishanelerinde işkenceye maruz kalan Müslümanlar, mülteci kamplarında büyüyen çocukların geleceği…BBunlar hiç onuşulmadı. Çünkü bu zirvede barış değil işgalin nasıl normalleştirileceği konuşuldu. Müslüman yöneticilerin ise birer piyondan ibaret olduğu tüm dünya kamuoyuna servis edilmiş oldu.

Zirve boyunca sarf edilen ifadeler, Filistin’in meşru direnişinin terörizm olarak damgalanması, "İsrail’in" güvenliğinin ortak öncelik olarak tanımlanması ve Gazze soykırımının tamamen ekonomik yardımlara indirgenmesi, soykırımcıların cezalandırılmıyor olması... Bunlar tanıdık aşağılamalar. Ancak bu aşağılamaların sadece işgalci ve azmettiricilerinden değil Müslüman liderlerin onayıyla geldiğini görmek ise yarayı daha da derinleştiriyor.

Soruyoruz?

Nasıl işgalci ve soykırımcı bir oluşum devlet olarak tanınabilir? Onlarla anlaşma yapılabilir? 

Nasıl olur da mübarek Mescid-i Aksa topraklarının her gün Yahudi postallarıyla çiğnendiği bir ortamda, Kudüs’ün işgaline dair tek bir söz edilmeden barıştan söz edilebilir?
Nasıl olur da Gazze’de yapılan bunca zulme rağmen "İsrail’le" ticari iş birliği anlaşmaları övülebilir?

Nasıl olur da kahraman Filistin halkı\ mücahid Gazzeliler masada yokken, Müslüman yöneticiler o masada bulunmayı onur sayabilir?

Nasıl olur da daha düne kadar dünyayı düzene sokan, onlara korku salan bir devletin torunları, bu şovmenlerin düzenlediği gösterilerde dekor olmayı kabul edebilir?

Bu siyasi bir toplantıdan öte, onur sınavıydı ve yine Müslüman yöneticiler sınıfta kaldı. Büyük ordularıyla övünürken Gazze halkını azgın katillerle yalnız bıraktılar.

Trump’ın alayvari söylemlerine karşı hiçbir rahatsızlık hissetmezken tam aksine onun bu aşağılayıcı tavırlarını dostluk-yakınlık olarak gördüler.

Ustaca kurgulanan bu gösteride Müslüman liderlerin ne kadar profesyonel davrandığına şahit olduk. Gazze için kınamalar, lanetler yağdırırken diğer yandan katillerle ve soykırımcılarla bir arada mutluluk ve işbirliği pozları veriliyor.

Bizler tüm yönetim kabiliyetini Amerika’nın küstah başkanına devretmiş bu ruveybida yöneticilerden uzağız. 
Bugün yaşadığımız bu utanç bizlere gerçekten sahip çıkacak bir liderin olmadığından kaynaklanıyor.

Dünyayı Trump ve avanelerinden kurtaracak tek çözüm yeniden Raşidi Hilafet Devleti’nin kurulmasıdır. Ancak o zaman gerçek onuru tatmış olacağız.

Ancak o zaman adalet tesis edilmiş olacak.
Ancak o zaman Müslümanlar güç kazanmış ve bu aşağılık yöneticilerden kurtulmuş olacak.

TRUMP KRALLIĞI VE PİYONLARI

Günümüzde teknoloji, hayatımızın ayrılmaz bir parçası haline geldi.

lksdjşasdkjvcaskd.jpeg

Günümüzde teknoloji, hayatımızın ayrılmaz bir parçası haline geldi. Sabah uyanır uyanmaz elimizi telefona uzatıyor, gece uyumadan önce son kez ekranı kontrol etmeden rahat edemiyoruz. Özellikle gençler için sosyal medya, oyunlar ve uygulamalar adeta nefes almak kadar doğal görünüyor. Ancak bu alışkanlık zamanla bağımlılığa dönüşüyor ve farkında olmadan gerçek yaşamdan uzaklaşmamıza sebep oluyor.

Eskiden aile sofraları uzun sohbetlerin yapıldığı, kahkahaların yükseldiği yerlerdi. Şimdi ise çoğu evde aynı masa etrafında oturan bireyler, birbirinin yüzüne değil, telefon ekranına bakıyor. Ebeveynler çocuklarıyla bağ kurmakta zorlanırken, gençler de yalnızlaşıyor. Çünkü artık çoğu insan paylaşmak için yaşıyor; yaşadığını paylaşmak yerine.

Gençler dijital dünyada özgür hissettiklerini düşünseler de bu özgürlük çoğu zaman görünmez zincirlere dönüşüyor. Bir fotoğrafın kaç beğeni aldığı ya da bir videonun kaç kez izlendiği, özgüveni ve mutluluğu belirler hale geliyor. Oysa gerçek dostluklar, başarılar ve sevgiler sayıların değil, samimiyetin üzerine kurulur.

Burada en büyük sorumluluk ebeveynlere düşüyor. Çocuğuna “Telefonu bırak!” diyen bir anne-baba, aynı anda saatlerce ekran kaydırıyorsa, sözleri inandırıcılığını kaybediyor. Çocuklar öğütlerden çok gördüklerini örnek alır. Bu yüzden aile içinde önce büyükler kendi kullanım alışkanlıklarını dengelemeli, sonra gençlere rehberlik etmelidir.

Dijital bağımlılık sadece zaman kaybı değildir. Aynı zamanda duygusal bağları zayıflatır, dikkati dağıtır ve üretkenliği azaltır. İnsan, en değerli anlarını ekran başında tükettiğinde, geriye dönüp baktığında gerçek bir yaşam yerine sadece sanal izler bulur. Ve bu fark ediliş çoğu zaman çok geç olur.

Peki çözüm nedir? Öncelikle farkında olmak. Kendimize şu soruyu sormalıyız: “Ekrana bakarken kaç anı kaçırdım?” Ardından küçük adımlarla ekran süremizi kısaltabilir, aile içinde telefonsuz zamanlar belirleyebiliriz. Gerçek dostluklara, yüz yüze sohbetlere, birlikte yapılan etkinliklere daha çok yer açmalıyız. Çünkü teknoloji bize fayda sağlamak için var; hayatımızı yönetmek için değil.

**Tam da bu noktada Yüce Allah’ın şu ikazını hatırlamalıyız:
“Sonra o gün, nimetlerden mutlaka hesaba çekileceksiniz.” (Tekâsür, 8)**

Zaman, gençlik, sağlık ve teknoloji de bize verilmiş birer nimettir. Onları nasıl kullandığımız, sadece dünyadaki huzurumuzu değil, ahiretteki hesabımızı da belirleyecektir.

Bugün önümüzde çok net bir tercih var: Hayatımızı ekranların soğuk ışığına mı teslim edeceğiz, yoksa sevdiklerimizin gözlerine bakarak gerçek anılar biriktirerek mi yaşayacağız? Unutmayalım ki teknoloji sadece bir araçtır; biz ona hükmedersek fayda sağlar, bizi yönetmesine izin verirsek ömrümüzü çalar.

Genç ya da yetişkin, hepimiz aynı imtihanın içindeyiz. Ömrümüzü parmaklarımızın ucunda tüketmek mi istiyoruz, yoksa birbirimizin yüreğinde iz bırakmak mı? Bu noktada Peygamber Efendimiz (sav) şöyle buyuruyor:

***“İnsanoğlu, kıyamet günü şu dört şeyden sorguya çekilmedikçe yerinden kıpırdayamayacaktır: Ömrünü nerede tükettiğinden, gençliğini nerede yıprattığından, malını nereden kazanıp nereye harcadığından ve öğrendiğiyle ne amel ettiğinden.” (Tirmizî, Kıyâme, 1)***

Bu hadis bize çok açık bir hakikati hatırlatıyor: Ömür, gençlik, mal ve ilim… Hepsi birer emanet ve her emanetin bir hesabı var. Bugün elimizdeki zamanın büyük bölümünü ekranlara harcıyorsak bunun da yarın hesabını vereceğiz. Bu farkındalık bizi daha dikkatli yaşamaya sevk etmeli.

Yine başka bir hadisinde Efendimiz (sav) şöyle buyuruyor:

“İki nimet vardır ki, insanların çoğu onların kıymetini bilmez: Sağlık ve boş vakit.” (Buhârî, Rikak, 1)

Düşünelim: Sağlığımızı yitirince değerini anlıyoruz, boş vaktimiz dolup gidince kıymetini fark ediyoruz. Oysa bu ikisi bize verilen en büyük sermaye. Eğer bu sermayeyi ekranların başında tüketirsek, geriye ne bedenimizin huzuru kalır ne de ruhumuzun dinginliği.

O halde çözüm bellidir: Vaktimizi bilinçle yönetmek, hayatımıza denge katmak ve gerçek bağlara öncelik vermek. Ailemizle geçirdiğimiz bir saatlik samimi sohbet, yüzlerce çevrim içi mesajdan çok daha değerlidir. Bir dostla içilen bir çay, binlerce “beğeni”den daha kalıcıdır. Rabbimizin bize verdiği nimetleri faydalı işlerde harcamak, hem dünyada huzur hem de ahirette kurtuluş getirir.

Öyleyse gelin, hayatımızı yeniden gözden geçirelim. Ekranların gölgesinde kaybolmak yerine, sevdiklerimizin kalbine dokunalım, iyilikler üretelim, faydalı bilgilerle ömrümüzü süsleyelim. Çünkü gerçek huzur ekranlarda değil; Rabbimizin rızasında gizlidir.

Rabbimiz bizlere vakitlerimizi bereketli kullanmayı, sağlığımızı hayır yolunda tüketmeyi ve ömrümüzü O’nun hoşnut olacağı işlerle değerlendirmeyi nasip etsin.

Hira Nur Akdemir

Ekranların Gölgesinde Kaybolan Hayat

Dün 7 Ekim kutlu direniş Aksa Tufanı’nın ikinci yıldönümüydü

559013747_1402921888500432_5841210294306707889_n.jpg

Dün 7 Ekim kutlu direniş Aksa Tufanı’nın ikinci yıldönümüydü. İki yıldır zalimlere “siz hepiniz ben tek” diyen, yalnız bırakılmasına rağmen taraftarlarını çoğaltan ve düşmanın aslında ne kadar korkak olduğunu ispatlayan bir direniş… 

Aksa Tufanı’yla beraber insanlar ve İslâm Ümmeti kırmızı başlıklı kız hikayesindeki gibi büyük anne kılığına girmiş kapitalist sistemin nasıl vahşi bir kurt olduğunu, aslında yaptığı her şeyin “bizi daha iyi yemek için” olduğunu anladığını umuyoruz. Zira masumların kanına susamış bu aç kurt hiçbir zaman doymayacak ve öldürülmediği takdirde belki bir gün bizi de yutacaktır. 

Evet, dünya geneline baktığımızda bu vahşi kurdun gezdiği yerlerde insanları avlayacak çok büyük tuzakların kurulduğunu görüyoruz. Fakat tuzakların farkında olan, gidişattan rahatsız olup “bir şey yapmalı!” diyerek ayağa kalkanların sayısı gün geçtikçe artmaktadır. Çünkü insanlar artık gözleri önünde yaşanan katliamlardan, haksızlıklardan ve ahlâksızlıklardan bıkmış durumdadır ve bir çıkış yolu aramaktadırlar. Bilhassa Müslümanlar, Gazze’yi yalnız bırakan yöneticilerin tuzaklarını bu kurt için kurduklarını anlamış ve artık bir şeylerin değişmesi gerektiğini yakînen hissetmektedirler. 

Elhamdulillah ki sadece kendini değil masumları da düşünen, başkalarını yaşatabilmek için kendinden vazgeçebilen vicdanlı yürekleri gördükçe kötü gidişatın değişebileceğine dair umudumuz artıyor. En son denizde Sumud Filosu'nu ve karada yüreği onlarla atanların mücadelesini izledik. Aynı şekilde özellikle Müslümanların birleşebileceğine dair güzel örneklik sunup sahaya inenleri gördüğümüzde bu umudumuz daha da ziyadeleşti. “Böyle gelmiş ama böyle gitmez, gitmemeli!” ,“bugün değilse bile bir gün mutlaka olacak” deyip çalışan azimli insanlarımız sayesinde yeşeren ümitlerimiz var. Kötü vakıaya teslim olmayıp iyileştirmeye çalışan, yüreğinde coşku ve değişim için bedel ödemeye razı olan dava adamlarımız var. 
Kardeşlerim, vakit herkes için köklü bir değişim uğruna çalışma vaktidir. Zira zulüm karşısında yerimize çakılıp kalmak bizlere yakışmaz. Bakınız Mehmet Âkif dizelerinden bize şöyle seslenmektedir:

"Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar
Uğraş ki: telâfi edecek bunca zarar var
Feryâd ile kurtulması me’mûl ise haykır!
Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
‘İş bitti… Sebâtın sonu yoktur!’ deme, yılma
Ey millet-i merhume, sakın ye’se kapılma"

Gayr-i müslimler bile kendilerini masum Müslümanlar için ortaya atarken, darbedilmeyi, kelepçelenmeyi bile göze alırken bizler sadece ellerimizi açıp dua etmekle yetinemeyiz. Çünkü zalimin elini kırmak, zulmü ortadan kaldırmak ancak Müslümanlara yakışır. Bunun için de bir şeyler yapmak isteyen ama ne yapacağını bilemeyen Müslümanlara Hilafet için çalışmaları gerektiğini hatırlatmak, siyonistleri besleyen ABD’nin karşısında duracak tek gücün Râşidi Hilafet Devleti’nin olacağını anlatmak bizim boynumuzun borcudur. Rabbimiz hak etmeyi başarabildiğimiz zaman elbet nusretini bizlere gönderecektir. Bize düşen yılmamak ve ne kadar düşsek bile daima ayağa kalkmaktır. Unutmayalım ki kayayı delen suyun kuvveti değil sürekliliğidir. 

Allah’ım! Müslümanlara kendisi ile güçlerinin toplandığı, memleketlerinin birleştiği, Müslümanları Senin (svt) ve onların düşmanlarına karşı cihada çağıran bir Halife nasib et! Allah’ım! Senin dininin hâkim olması için çalışan ve kafirlerle çarpışan Mücahitlerin her yerde yardımcısı ol.

BUGÜN DEĞİLSE BİLE BİR GÜN MUTLAKA!

Hiç durmadan devam eden İslam beldelerindeki işgaller…

560105406_1399931712132783_3062009416676652017_n.jpg

Hiç durmadan devam eden İslam beldelerindeki işgaller…
Mazlum Müslümanların hiç dinmeyen feryatları…

Zulmü ve işgali kalıcı hale getirmek için kurulan çözüm (ihanet) masaları…

Bir de ihaneti gizlemek için sergilenen zafer tiyatroları…
İşte bu döngü, İslam Ümmetinin 100 yıldır maruz kaldığı ihanet döngüsüdür. Ne yazık ki İslam Ümmeti, Hilafetin 1924 yılında ilga edilmesi ile birlikte bu kısır döngüye hapsoldu. 
Çünkü Hilafetin kaldırılmasıyla birlikte artık İslâm Ümmeti Halifesini kaybetti. Halifesi olmayan Ümmet, kâfirlerin saldırıları karşısında kalkansız, savunmasız kaldı. 

Rasulullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem  Ebu Hureyre’den rivayetle şöyle buyuruyor:
***“Muhakkak ki imam (Halife) kalkandır. Onunla savaşılır ve korunulur.”***

İşte bugün İslam Ümmetinin koruyucu kalkanı yok. Ümmet Hilafetin ilgasıyla başsız kaldı, imamesi koparak dağılan tespih taneleri gibi birliği ve gücü dağıldı. Maalesef Hilafetin bıraktığı otorite boşluğunu batılılar; ulus devlet anlayışıyla, kapitalist ideolojiyle ve sömürgecilikle doldurdu. 

Batı kendi eliyle kurduğu ulus devletlerin ve bu devletlerin başına atadığı sömürge valilerinin desteğiyle işgallerine devam etti. İslam coğrafyasının üzerine zulmün, zilletin ve  ihanetin karanlığı çöktü. Müslümanlar bütün saldırılara açık hâle geldi. Anadolu’dan, Mısır’a, Çeçenistan’dan, Bosna’ya, Irak’tan Suriye’ye ve  Filistin’e kadar birçok İslam beldesi bu ihanet döngüsüne hapsedildi. 

Bugün Filistin'de İslam Ümmetinin maruz kaldığı yeni ihanet döngüsünün adıysa “Trump'ın Barış Planı” oldu. Geçen yıl ABD başkanlık seçimlerine 2. kez katılan ve tekrar seçilerek 47. başkan olan Trump bu planın PR çalışmalarını barış getireceğini vaad ederek yapmıştı. 

Zaten Trump'ın, ilk kez ABD başkanı seçildiğindeki ilk icraatlarından birisi de 
resmiyette, Kudüs'ü "İsrail'in" başkenti olarak tanıdığını gösteren metni bütün kameraların önünde, sergilediği abartılı bir gösteriyle imzalamak olmuştu. Trump'ın bu gösterisinden sonra sahneye İslam İşbirliği Teşkilatı çıkmıştı. O dönem Trump'ın bu hamlesine karşılık acil toplanma çağrısıyla bir araya gelen İslam İşbirliği Teşkilatı, Kudüs'ün tamamını, Filistin'in başkenti ilan etmek yerine  sadece Doğu Kudüs'ü Filistin'in başkenti ilan ederek utancın ve ihanetin vesikası olan şu sonuç bildirgesini yayınlamıştı:

"Doğu Kudüs, Filistin Devleti'nin başkenti olarak ilan edilmiştir. Bütün devletler Filistin Devleti'ni ve Doğu Kudüs'ün onun işgal altındaki başkenti olduğunu tanımaya davet edildi.
ABD'nin Kudüs'ü işgalci güç "İsrail'in" sözde başkenti olarak tanıyan tek taraflı kararı en güçlü şekilde reddedildi ve kınandı.” 
Böylece İslam İşbirliği Teşkilatı, ABD'nin yıllar önce belirlediği ve istikrarla sürdürdüğü, İki Devletli Çözüm ve "İsrail" ile normalleşme planına tam destek vermişti.  İslam İşbirliği Teşkilatı'nı oluşturan, Müslümanların başındaki hain yöneticiler ise Filistin davasına yaptıkları ihaneti gizlemeye çalışmışlardı.  Bunun için de “Doğu Kudüs Filistin'in Başkenti” tiyatrosunu oynamışlardı. 

Ve bugün, Aksa Tufan'ı sonrası Filistin için sergilenen tiyatronun da geçmişteki tiyatrolardan, ihanet döngüsünden hiçbir farkı yoktur. Kâfir Amerika ve azgın yahudiler, Filistin topraklarını hiçbir insani ahlaki değer gözetmeden işgal etmeye ve  insanları katletmeye devam ediyor. Müslümanların başındaki hain yöneticiler ise ellerindeki tüm askeri ve  diplomatik güçlerine ve halkların meydanlara çıkarak dile getirdiği “Ordular Aksa'ya”  taleplerine rağmen koltuklarına çakılıp kalıyorlar. Bundan cesaret alan kâfirler de Filistin'deki işgalin kalıcı hâle gelmesi için yapılan zirvelerde, kurulan sözde çözüm masalarında, işgali meşrulaştıracak ihanet planlarını ve planlarını uygulayacak yardımcılarını seçiyorlar. 

Bugün de Trump'ın Barış Planı için halkı Müslüman 8 ülke (Türkiye, Katar, Endonezya, Mısır, BAE, Pakistan, Suudi Arabistan, Ürdün) yardımcı, arabulucu olarak seçildi. Söz konusu 8 ülke  Trump'ın barış planı olarak öne sürdüğü ihanet ya da teslimiyet planını uygulamak ve Filistin halkına diz çöktürmek için canla başla çalışmaya, mazlum Müslümanların feryatlarına kör ve sağır olacak şekilde diplomasi trafiği yürütmeye başladılar.

Bu süreçte barış planı adı altında Müslümanlardan talep edilen şeylerse, sahih ve siyasi uyanıklığa sahip bir  Müslümanın kesinlikle kabul etmeyeceği tekliflerdir. Barış planı çerçevesinde iki devletli  çözüm planı uygulanmak isteniyor. Bunun için ilk etapta Müslümanların aklıyla dalga geçerek Hamas'ın silah bırakması, silahsız bir Filistin Devletinin kurulması ve ilk seçim yapılana kadar kurulacak Filistin Devleti'nin, Trump başkanlığındaki bir komite ile yönetilmesi talep ediliyor. İşte Barış adı altında sunulan ihanet planıyla, Filistinli Müslümanların silah bırakmaları ve kendilerini gasıp yahudi varlığının, hastanelerde bebek yoğun bakım ünitelerini vuran merhametine teslim olmaları isteniyor. 

Başımızdaki hain yöneticiler bu işgal planı için Hamas'ın ve oradaki mücahitlerin silah bırakmasını istiyor ve bu yönde onlara baskı yapıyorlar. 

Oysa ki Filistinliler aynı vakayı aynı ihaneti 77 yıl önce yaşadılar. 1948’de Filistin'de bazı köy ve kasabalar, Siyonist çetelerin güvenlik sözü vermesinin ardından silahlarını teslim ettiler. Ardından Deir Yasin katliamı ve Filistinlilerin yerlerinden edilmesi gerçekleşti. 

Bugün de aynı ihanet döngüsü, süslü ve tuzaklı kelime oyunlarıyla  Filistin'de Müslümanlar üzerinde uygulanmak isteniyor. Artık Ümmet olarak kâfirlerin ve kâfirlerin yanında izzet arayan başımızdaki işbirlikçi hain yöneticilerin ihanetlerini görmeliyiz. Filistin'de ve bütün İslam beldelerinde yaşanan zulümleri durduracak gerçek çözümü kâfirlerin yanında değil Allah ve Resulü'nün emir ve yasaklarında aramalıyız. 

Rabbimiz şöyle buyuruyor:
** “Müminleri bırakıp kâfirleri dost edinenler, onların yanında izzet mi arıyorlar? Bilsinler ki bütün izzet yalnızca Allah’a aittir.” [Nisa 139]**

Kâfirlerin bizim hayrımıza olacak bir şeyi asla istemeyeceklerinin bilincinde olmalı ve coğrafyamızdaki zulmü durdurmak için ne Birleşmiş Milletler'in çözümlerine ne de ABD'nin sözde barış planlarına kanmamalıyız. Gazze’nin ve İslâm dünyasındaki bütün mazlumların gerçek kurtuluşu; BM gibi Müslümanların düşmanı olan kurumların müdahalesiyle değil, İkinci Râşidî Hilâfet Devleti’nin ikamesi ile olacaktır Allah’ın izniyle…

Zeynep Deniz

İHANET DÖNGÜSÜ 

Soykırım gölgesinde hayatta kalmaya çalışan, zulme direnen Gazze halkı için birçok cemaat ile 28 Eylül’de tek yürek olduk. 

lmk.jpeg

Soykırım gölgesinde hayatta kalmaya çalışan, zulme direnen Gazze halkı için birçok cemaat ile 28 Eylül’de tek yürek olduk. Zira artık yöneticilerin kınamalarından çok yorulduk. Sürekli "Gazze bizim kırmızı çizgimizdir" deyip hiçbir somut adım atmamalarından, bir şeyler yapıyormuş gibi gösterip aslında hiçbir şey yapmamalarından bıktık, usandık... 

Görüşlerimiz, metotlarımız, cemaatlerimiz farklı olsa da;

Yüreklerimiz aynı acıyla attı,

Aynı öfkeyle doldu,

Aynı duaya “Âmin” dedi.

Farklı yollardan gelen Müslümanlar, aynı safta, aynı amaçla yürüdü.

Yürüyüşümüz sadece adımlardan ibaret değildi…

Her adımda, zulme karşı bir haykırış, her sözümüzde muhatabına birkaç sözümüz vardı. Güç ehli olan Erdoğan’dan artık somut bir adım atmasını, ordusunu seferber etmesini, "İsrail" ile tüm ticari ilişkilerini sonlandırmasını, gerçek bir duruş gösterip Ümmete liderlik ettiğini sözle değil, icraatla ispat etmesini talep ettik.

Haklı talebimizi haykırırken şunu bir kez daha görmüş olduk ki:
farklı görüş ve kitlelerde olsak ta Ümmetin birliği mümkündür ve bizler birlik olduğumuz zaman çok güçlüyüz. Üstelik bu güç kâfirlerin korkulu rüyasıdır. Yeter ki mesele Allah için olsun, yeter ki hedef Gazze gibi şerefli olsun.

Rabbimizden niyazımızdır:

Bu yürüyüş, sadece bir protesto değil; bir kıvılcım, bir uyanışın başlangıç olsun. 

Zalimlerin değil, mazlumların kazandığı bir sabaha vesile olsun.
Bu birliktelik, en büyük hayır olan Raşid-i Hilafet’in yeniden ikamesi için bir adım olsun.

Yaşasın Gazze!

Yaşasın Ümmetin Direnişi!

Kahrolsun Zulüm, Kahrolsun Sessizlik!



Görüşlerimiz Ayrı, Amacımız Aynı: Sözü Muhatabına Söylemek!

Allah’ın kanunlarını kaldırıp yerine laiklik gibi beşerî bir düzen getirdiler.

555950526_1392327889559832_4319411905848269051_n.jpg

Allah’ın kanunlarını kaldırıp yerine laiklik gibi beşerî bir düzen getirdiler. Bu düzenle, herkesin istediği fikre ve inanca sahip olabileceğini söylediler ki, bu koca bir yalandan ibaretti. Zira bu özgürlük yalnızca kendi gibi düşünenler için geçerliydi. Allah’ın hükümlerine uygun yaşamak isteyenler için bir özgürlük yoktu. Getirdikleri laik düzen ile açıkça Allah’a baş kaldırdılar.
Laiklik adı altında yürütülen İslâm düşmanlığını bir kez daha Kıbrıs’ta gördük.

KKTC'de Anayasa Mahkemesi, ortaöğretimde öğrencilerin başörtüsü ile okula girmelerini serbest hale getiren tüzüğü iptal etti. Laik-Kemalist sendikalar ise bu kararı, "Kıbrıs laik kalacak" sloganlarıyla ve sevinç gözyaşları ile kutladı.

Oysa Rabbim bu kimseler için şöyle buyuruyor; 

**"Allah, onların kalplerini ve kulaklarını mühürlemiştir. Gözleri üzerinde de bir perde vardır. Onlar için büyük bir azap vardır." (Bakara, 7)**

Onlara şu hatırlatmayı yapmak gerekiyor:
Allah’ın hükümlerine başkaldıran zavallılarsınız! Sahip çıktığınız bu düzen ile sonunuzu hazırlıyorsunuz! 

Ahirette yalnız başınıza olacaksınız ve orada döktüğünüz bu gözyaşlarına karşılık sizi alkışlayacak, size destek verecek kimse olmayacak!

Hakkımızda

Linkler

İletişim Bilgilerimiz