"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!" başlığı ile yürüyüş

555498860_1393273512798603_752385284485178834_n.jpg

"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!" başlığı ile Ankara'da Kocatepe Camii'nden Sıhhiye Meydanı'na yüzlerce Müslüman'ın katılımıyla gercekleşen yürüyüşe Köklü Değişim Kadın Kolları olarak bizde katıldık. Yürüyüş, yöneticilere yapılan çağrı ve dualarla son buldu.

"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!"- Ankara

554080345_1393265302799424_4908584241530916323_n.jpg

"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!" başlığı ile İstanbul'da Fatih Camii'nden Beyazıt Meydanı'na yüzlerce  Müslüman'ın katılımıyla gercekleşen yürüyüşe Köklü Değişim Kadın Kolları olarak bizde katıldık. Yürüyüş, yöneticilere yapılan çağrı ve dualarla son buldu.


"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!"- Istanbul

555684104_1393239072802047_5099702467115473839_n.jpg

"İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!" başlığı ile Şanlırfa'da Ali Şelli Parkı'ndan Rabia Meydanı'na yüzlerce  Müslüman'ın katılımıyla gercekleşen yürüyüşe Köklü Değişim Kadın Kolları olarak bizde katıldık. Yürüyüş, yöneticilere yapılan çağrı ve dualarla son buldu.

İktidara Ortak Çağrı Söz Değil Hareket Bekliyoruz!- Şanlıurfa

"Gazze İçin Birleşelim” Çağrısı Kapsamında İstanbul'da Gerçekleştirdiğimiz Ziyaretlerde:

546616113_1376393391153282_5577568071767645676_n.jpg

▪️İHH Esenler Kadın Başkanı Nursel Şengül ve Kurumsal İletişim Başkanı Gül Bay Hanıma,

▪️Arnavutköy Tembih Medresesi'nden Hacer Dirlik Hanıma,

▪️Önce İnsan Uluslararası Kadın ve Çocuklarla Dayanışma 
Derneği'nden Nuray Canan Songür Hanıma değerli misafirperverliklerinden dolayı teşekkür ederiz.

Görüşmelerimizde Gazze’de devam eden işgal ve soykırımın durdurulması için Müslümanların ortak söylemler geliştirmesi ve birlikte hareket etmesinin önemine dair istişarelerde bulunduk.

#GazzeİçinBirleşelim

"Gazze İçin Birleşelim” Çağrısı Kapsamında ziyaret

“Gazze İçin Birleşelim” çağrısı 

541116242_1365518668907421_8845404291655225245_n.jpg

▪️  Tevhid Dergisi Avukat Hasibe Akkaya hanıma,
▪️ Kur'an'a Nebevi Davet Platformu Ümmetin Anneleri Mescidi 

Başkanı Arzu Polat hanıma değerli misafirperverliklerinden dolayı teşekkür ederiz.

Görüşmelerimizde Gazze’de devam eden işgal ve soykırımın durdurulması için Müslümanların ortak söylemler geliştirmesi ve birlikte hareket etmesinin önemine dair istişarelerde bulunduk.
#GazzeİçinBirleşelim

“Gazze İçin Birleşelim” çağrısı kapsamında İstanbul'da gerçekleştirdiğimiz ziyaretlerde:

Köklü Değişim Kadın Kolları olarak "Gazze İçin Birleşelim" çağrısı ile başlattığımız ziyaretler kapsamında Istanbul'da

537231442_1358984816227473_4951170376609845851_n.jpg

Köklü Değişim Kadın Kolları olarak "Gazze İçin Birleşelim" çağrısı ile başlattığımız ziyaretler kapsamında Istanbul'da;

▪️MAZLUMDER İstanbul, Avukat Nurdan Çiçek,

▪️EğitimDer Genel Bşk. Ayşe Pamak ile istişarelerde bulunduk.

Görüşmelerde, Gazze’de devam eden işgal ve soykırımın durdurulması, insani yardım girişinin bir an önce sağlanması için Müslümanların birlikte hareket etmesinin çok önemli olduğu konusunda ortak vurgular yapıldı. Son günlerde Türkiye kamuoyunda Gazze için gösterilen duyarlılık ve birlikteliğin memnuniyet verici olduğu ve sürdürülmesi gerektiği temennilerinde bulunuldu.

#GazzeİçinBirleşelim

“Gazze İçin Birleşelim” çağrısı kapsamında Konya’da gerçekleştirdiğimiz ziyaretlerde:

538323697_1359707969488491_3206474741370048959_n.jpg

“Gazze İçin Birleşelim” çağrısı kapsamında Konya’da gerçekleştirdiğimiz ziyaretlerde:

▪️ Konya Aksa Vicdan Platformu yöneticileri Ayşe As, Vicdan Tekin ve Saliha Bilgiç hocalarımıza,

▪️Konya Dost Eli Derneği’nden Mine Genç hanıma değerli misafirperverliklerinden dolayı teşekkür ederiz.

Görüşmelerimizde Gazze’de devam eden işgal ve soykırımın durdurulması için Müslümanların ortak söylemler geliştirmesi ve birlikte hareket etmesinin önemine dair istişarelerde bulunduk.

#GazzeİçinBirleşelim

“Gazze İçin Birleşelim” çağrısı kapsamında Konya’da gerçekleştirdiğimiz ziyaret

kjhşlkjşl.jpeg

▪️MAZLUMDER Ankara Şube. Bşk. Yrd. Aygül Mercan,
▪️İHH Kadın Kolları Bşk. Sümbül hanım ve Birim Sorumluları ile istişarelerde bulunduk.

Görüşmelerde, Gazze’de devam eden işgal ve soykırımın durdurulması, insani yardım girişinin bir an önce sağlanması için Müslümanların birlikte hareket etmesinin çok önemli olduğu konusunda ortak vurgular yapıldı. Son günlerde Türkiye kamuoyunda Gazze için gösterilen duyarlılık ve birlikteliğin memnuniyet verici olduğu ve sürdürülmesi gerektiği temennilerinde bulunuldu.

#GazzeİçinBirleşelim

Köklü Değişim Kadın Kolları olarak "Gazze İçin Birleşelim" çağrısı ile başlattığımız ziyaretler kapsamında Ankara'da;

Günümüzde teknoloji, hayatımızın ayrılmaz bir parçası haline geldi.

lksdjşasdkjvcaskd.jpeg

Günümüzde teknoloji, hayatımızın ayrılmaz bir parçası haline geldi. Sabah uyanır uyanmaz elimizi telefona uzatıyor, gece uyumadan önce son kez ekranı kontrol etmeden rahat edemiyoruz. Özellikle gençler için sosyal medya, oyunlar ve uygulamalar adeta nefes almak kadar doğal görünüyor. Ancak bu alışkanlık zamanla bağımlılığa dönüşüyor ve farkında olmadan gerçek yaşamdan uzaklaşmamıza sebep oluyor.

Eskiden aile sofraları uzun sohbetlerin yapıldığı, kahkahaların yükseldiği yerlerdi. Şimdi ise çoğu evde aynı masa etrafında oturan bireyler, birbirinin yüzüne değil, telefon ekranına bakıyor. Ebeveynler çocuklarıyla bağ kurmakta zorlanırken, gençler de yalnızlaşıyor. Çünkü artık çoğu insan paylaşmak için yaşıyor; yaşadığını paylaşmak yerine.

Gençler dijital dünyada özgür hissettiklerini düşünseler de bu özgürlük çoğu zaman görünmez zincirlere dönüşüyor. Bir fotoğrafın kaç beğeni aldığı ya da bir videonun kaç kez izlendiği, özgüveni ve mutluluğu belirler hale geliyor. Oysa gerçek dostluklar, başarılar ve sevgiler sayıların değil, samimiyetin üzerine kurulur.

Burada en büyük sorumluluk ebeveynlere düşüyor. Çocuğuna “Telefonu bırak!” diyen bir anne-baba, aynı anda saatlerce ekran kaydırıyorsa, sözleri inandırıcılığını kaybediyor. Çocuklar öğütlerden çok gördüklerini örnek alır. Bu yüzden aile içinde önce büyükler kendi kullanım alışkanlıklarını dengelemeli, sonra gençlere rehberlik etmelidir.

Dijital bağımlılık sadece zaman kaybı değildir. Aynı zamanda duygusal bağları zayıflatır, dikkati dağıtır ve üretkenliği azaltır. İnsan, en değerli anlarını ekran başında tükettiğinde, geriye dönüp baktığında gerçek bir yaşam yerine sadece sanal izler bulur. Ve bu fark ediliş çoğu zaman çok geç olur.

Peki çözüm nedir? Öncelikle farkında olmak. Kendimize şu soruyu sormalıyız: “Ekrana bakarken kaç anı kaçırdım?” Ardından küçük adımlarla ekran süremizi kısaltabilir, aile içinde telefonsuz zamanlar belirleyebiliriz. Gerçek dostluklara, yüz yüze sohbetlere, birlikte yapılan etkinliklere daha çok yer açmalıyız. Çünkü teknoloji bize fayda sağlamak için var; hayatımızı yönetmek için değil.

**Tam da bu noktada Yüce Allah’ın şu ikazını hatırlamalıyız:
“Sonra o gün, nimetlerden mutlaka hesaba çekileceksiniz.” (Tekâsür, 8)**

Zaman, gençlik, sağlık ve teknoloji de bize verilmiş birer nimettir. Onları nasıl kullandığımız, sadece dünyadaki huzurumuzu değil, ahiretteki hesabımızı da belirleyecektir.

Bugün önümüzde çok net bir tercih var: Hayatımızı ekranların soğuk ışığına mı teslim edeceğiz, yoksa sevdiklerimizin gözlerine bakarak gerçek anılar biriktirerek mi yaşayacağız? Unutmayalım ki teknoloji sadece bir araçtır; biz ona hükmedersek fayda sağlar, bizi yönetmesine izin verirsek ömrümüzü çalar.

Genç ya da yetişkin, hepimiz aynı imtihanın içindeyiz. Ömrümüzü parmaklarımızın ucunda tüketmek mi istiyoruz, yoksa birbirimizin yüreğinde iz bırakmak mı? Bu noktada Peygamber Efendimiz (sav) şöyle buyuruyor:

***“İnsanoğlu, kıyamet günü şu dört şeyden sorguya çekilmedikçe yerinden kıpırdayamayacaktır: Ömrünü nerede tükettiğinden, gençliğini nerede yıprattığından, malını nereden kazanıp nereye harcadığından ve öğrendiğiyle ne amel ettiğinden.” (Tirmizî, Kıyâme, 1)***

Bu hadis bize çok açık bir hakikati hatırlatıyor: Ömür, gençlik, mal ve ilim… Hepsi birer emanet ve her emanetin bir hesabı var. Bugün elimizdeki zamanın büyük bölümünü ekranlara harcıyorsak bunun da yarın hesabını vereceğiz. Bu farkındalık bizi daha dikkatli yaşamaya sevk etmeli.

Yine başka bir hadisinde Efendimiz (sav) şöyle buyuruyor:

“İki nimet vardır ki, insanların çoğu onların kıymetini bilmez: Sağlık ve boş vakit.” (Buhârî, Rikak, 1)

Düşünelim: Sağlığımızı yitirince değerini anlıyoruz, boş vaktimiz dolup gidince kıymetini fark ediyoruz. Oysa bu ikisi bize verilen en büyük sermaye. Eğer bu sermayeyi ekranların başında tüketirsek, geriye ne bedenimizin huzuru kalır ne de ruhumuzun dinginliği.

O halde çözüm bellidir: Vaktimizi bilinçle yönetmek, hayatımıza denge katmak ve gerçek bağlara öncelik vermek. Ailemizle geçirdiğimiz bir saatlik samimi sohbet, yüzlerce çevrim içi mesajdan çok daha değerlidir. Bir dostla içilen bir çay, binlerce “beğeni”den daha kalıcıdır. Rabbimizin bize verdiği nimetleri faydalı işlerde harcamak, hem dünyada huzur hem de ahirette kurtuluş getirir.

Öyleyse gelin, hayatımızı yeniden gözden geçirelim. Ekranların gölgesinde kaybolmak yerine, sevdiklerimizin kalbine dokunalım, iyilikler üretelim, faydalı bilgilerle ömrümüzü süsleyelim. Çünkü gerçek huzur ekranlarda değil; Rabbimizin rızasında gizlidir.

Rabbimiz bizlere vakitlerimizi bereketli kullanmayı, sağlığımızı hayır yolunda tüketmeyi ve ömrümüzü O’nun hoşnut olacağı işlerle değerlendirmeyi nasip etsin.

Hira Nur Akdemir

Ekranların Gölgesinde Kaybolan Hayat

Dün 7 Ekim kutlu direniş Aksa Tufanı’nın ikinci yıldönümüydü

559013747_1402921888500432_5841210294306707889_n.jpg

Dün 7 Ekim kutlu direniş Aksa Tufanı’nın ikinci yıldönümüydü. İki yıldır zalimlere “siz hepiniz ben tek” diyen, yalnız bırakılmasına rağmen taraftarlarını çoğaltan ve düşmanın aslında ne kadar korkak olduğunu ispatlayan bir direniş… 

Aksa Tufanı’yla beraber insanlar ve İslâm Ümmeti kırmızı başlıklı kız hikayesindeki gibi büyük anne kılığına girmiş kapitalist sistemin nasıl vahşi bir kurt olduğunu, aslında yaptığı her şeyin “bizi daha iyi yemek için” olduğunu anladığını umuyoruz. Zira masumların kanına susamış bu aç kurt hiçbir zaman doymayacak ve öldürülmediği takdirde belki bir gün bizi de yutacaktır. 

Evet, dünya geneline baktığımızda bu vahşi kurdun gezdiği yerlerde insanları avlayacak çok büyük tuzakların kurulduğunu görüyoruz. Fakat tuzakların farkında olan, gidişattan rahatsız olup “bir şey yapmalı!” diyerek ayağa kalkanların sayısı gün geçtikçe artmaktadır. Çünkü insanlar artık gözleri önünde yaşanan katliamlardan, haksızlıklardan ve ahlâksızlıklardan bıkmış durumdadır ve bir çıkış yolu aramaktadırlar. Bilhassa Müslümanlar, Gazze’yi yalnız bırakan yöneticilerin tuzaklarını bu kurt için kurduklarını anlamış ve artık bir şeylerin değişmesi gerektiğini yakînen hissetmektedirler. 

Elhamdulillah ki sadece kendini değil masumları da düşünen, başkalarını yaşatabilmek için kendinden vazgeçebilen vicdanlı yürekleri gördükçe kötü gidişatın değişebileceğine dair umudumuz artıyor. En son denizde Sumud Filosu'nu ve karada yüreği onlarla atanların mücadelesini izledik. Aynı şekilde özellikle Müslümanların birleşebileceğine dair güzel örneklik sunup sahaya inenleri gördüğümüzde bu umudumuz daha da ziyadeleşti. “Böyle gelmiş ama böyle gitmez, gitmemeli!” ,“bugün değilse bile bir gün mutlaka olacak” deyip çalışan azimli insanlarımız sayesinde yeşeren ümitlerimiz var. Kötü vakıaya teslim olmayıp iyileştirmeye çalışan, yüreğinde coşku ve değişim için bedel ödemeye razı olan dava adamlarımız var. 
Kardeşlerim, vakit herkes için köklü bir değişim uğruna çalışma vaktidir. Zira zulüm karşısında yerimize çakılıp kalmak bizlere yakışmaz. Bakınız Mehmet Âkif dizelerinden bize şöyle seslenmektedir:

"Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar
Uğraş ki: telâfi edecek bunca zarar var
Feryâd ile kurtulması me’mûl ise haykır!
Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
‘İş bitti… Sebâtın sonu yoktur!’ deme, yılma
Ey millet-i merhume, sakın ye’se kapılma"

Gayr-i müslimler bile kendilerini masum Müslümanlar için ortaya atarken, darbedilmeyi, kelepçelenmeyi bile göze alırken bizler sadece ellerimizi açıp dua etmekle yetinemeyiz. Çünkü zalimin elini kırmak, zulmü ortadan kaldırmak ancak Müslümanlara yakışır. Bunun için de bir şeyler yapmak isteyen ama ne yapacağını bilemeyen Müslümanlara Hilafet için çalışmaları gerektiğini hatırlatmak, siyonistleri besleyen ABD’nin karşısında duracak tek gücün Râşidi Hilafet Devleti’nin olacağını anlatmak bizim boynumuzun borcudur. Rabbimiz hak etmeyi başarabildiğimiz zaman elbet nusretini bizlere gönderecektir. Bize düşen yılmamak ve ne kadar düşsek bile daima ayağa kalkmaktır. Unutmayalım ki kayayı delen suyun kuvveti değil sürekliliğidir. 

Allah’ım! Müslümanlara kendisi ile güçlerinin toplandığı, memleketlerinin birleştiği, Müslümanları Senin (svt) ve onların düşmanlarına karşı cihada çağıran bir Halife nasib et! Allah’ım! Senin dininin hâkim olması için çalışan ve kafirlerle çarpışan Mücahitlerin her yerde yardımcısı ol.

BUGÜN DEĞİLSE BİLE BİR GÜN MUTLAKA!

Hiç durmadan devam eden İslam beldelerindeki işgaller…

560105406_1399931712132783_3062009416676652017_n.jpg

Hiç durmadan devam eden İslam beldelerindeki işgaller…
Mazlum Müslümanların hiç dinmeyen feryatları…

Zulmü ve işgali kalıcı hale getirmek için kurulan çözüm (ihanet) masaları…

Bir de ihaneti gizlemek için sergilenen zafer tiyatroları…
İşte bu döngü, İslam Ümmetinin 100 yıldır maruz kaldığı ihanet döngüsüdür. Ne yazık ki İslam Ümmeti, Hilafetin 1924 yılında ilga edilmesi ile birlikte bu kısır döngüye hapsoldu. 
Çünkü Hilafetin kaldırılmasıyla birlikte artık İslâm Ümmeti Halifesini kaybetti. Halifesi olmayan Ümmet, kâfirlerin saldırıları karşısında kalkansız, savunmasız kaldı. 

Rasulullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem  Ebu Hureyre’den rivayetle şöyle buyuruyor:
***“Muhakkak ki imam (Halife) kalkandır. Onunla savaşılır ve korunulur.”***

İşte bugün İslam Ümmetinin koruyucu kalkanı yok. Ümmet Hilafetin ilgasıyla başsız kaldı, imamesi koparak dağılan tespih taneleri gibi birliği ve gücü dağıldı. Maalesef Hilafetin bıraktığı otorite boşluğunu batılılar; ulus devlet anlayışıyla, kapitalist ideolojiyle ve sömürgecilikle doldurdu. 

Batı kendi eliyle kurduğu ulus devletlerin ve bu devletlerin başına atadığı sömürge valilerinin desteğiyle işgallerine devam etti. İslam coğrafyasının üzerine zulmün, zilletin ve  ihanetin karanlığı çöktü. Müslümanlar bütün saldırılara açık hâle geldi. Anadolu’dan, Mısır’a, Çeçenistan’dan, Bosna’ya, Irak’tan Suriye’ye ve  Filistin’e kadar birçok İslam beldesi bu ihanet döngüsüne hapsedildi. 

Bugün Filistin'de İslam Ümmetinin maruz kaldığı yeni ihanet döngüsünün adıysa “Trump'ın Barış Planı” oldu. Geçen yıl ABD başkanlık seçimlerine 2. kez katılan ve tekrar seçilerek 47. başkan olan Trump bu planın PR çalışmalarını barış getireceğini vaad ederek yapmıştı. 

Zaten Trump'ın, ilk kez ABD başkanı seçildiğindeki ilk icraatlarından birisi de 
resmiyette, Kudüs'ü "İsrail'in" başkenti olarak tanıdığını gösteren metni bütün kameraların önünde, sergilediği abartılı bir gösteriyle imzalamak olmuştu. Trump'ın bu gösterisinden sonra sahneye İslam İşbirliği Teşkilatı çıkmıştı. O dönem Trump'ın bu hamlesine karşılık acil toplanma çağrısıyla bir araya gelen İslam İşbirliği Teşkilatı, Kudüs'ün tamamını, Filistin'in başkenti ilan etmek yerine  sadece Doğu Kudüs'ü Filistin'in başkenti ilan ederek utancın ve ihanetin vesikası olan şu sonuç bildirgesini yayınlamıştı:

"Doğu Kudüs, Filistin Devleti'nin başkenti olarak ilan edilmiştir. Bütün devletler Filistin Devleti'ni ve Doğu Kudüs'ün onun işgal altındaki başkenti olduğunu tanımaya davet edildi.
ABD'nin Kudüs'ü işgalci güç "İsrail'in" sözde başkenti olarak tanıyan tek taraflı kararı en güçlü şekilde reddedildi ve kınandı.” 
Böylece İslam İşbirliği Teşkilatı, ABD'nin yıllar önce belirlediği ve istikrarla sürdürdüğü, İki Devletli Çözüm ve "İsrail" ile normalleşme planına tam destek vermişti.  İslam İşbirliği Teşkilatı'nı oluşturan, Müslümanların başındaki hain yöneticiler ise Filistin davasına yaptıkları ihaneti gizlemeye çalışmışlardı.  Bunun için de “Doğu Kudüs Filistin'in Başkenti” tiyatrosunu oynamışlardı. 

Ve bugün, Aksa Tufan'ı sonrası Filistin için sergilenen tiyatronun da geçmişteki tiyatrolardan, ihanet döngüsünden hiçbir farkı yoktur. Kâfir Amerika ve azgın yahudiler, Filistin topraklarını hiçbir insani ahlaki değer gözetmeden işgal etmeye ve  insanları katletmeye devam ediyor. Müslümanların başındaki hain yöneticiler ise ellerindeki tüm askeri ve  diplomatik güçlerine ve halkların meydanlara çıkarak dile getirdiği “Ordular Aksa'ya”  taleplerine rağmen koltuklarına çakılıp kalıyorlar. Bundan cesaret alan kâfirler de Filistin'deki işgalin kalıcı hâle gelmesi için yapılan zirvelerde, kurulan sözde çözüm masalarında, işgali meşrulaştıracak ihanet planlarını ve planlarını uygulayacak yardımcılarını seçiyorlar. 

Bugün de Trump'ın Barış Planı için halkı Müslüman 8 ülke (Türkiye, Katar, Endonezya, Mısır, BAE, Pakistan, Suudi Arabistan, Ürdün) yardımcı, arabulucu olarak seçildi. Söz konusu 8 ülke  Trump'ın barış planı olarak öne sürdüğü ihanet ya da teslimiyet planını uygulamak ve Filistin halkına diz çöktürmek için canla başla çalışmaya, mazlum Müslümanların feryatlarına kör ve sağır olacak şekilde diplomasi trafiği yürütmeye başladılar.

Bu süreçte barış planı adı altında Müslümanlardan talep edilen şeylerse, sahih ve siyasi uyanıklığa sahip bir  Müslümanın kesinlikle kabul etmeyeceği tekliflerdir. Barış planı çerçevesinde iki devletli  çözüm planı uygulanmak isteniyor. Bunun için ilk etapta Müslümanların aklıyla dalga geçerek Hamas'ın silah bırakması, silahsız bir Filistin Devletinin kurulması ve ilk seçim yapılana kadar kurulacak Filistin Devleti'nin, Trump başkanlığındaki bir komite ile yönetilmesi talep ediliyor. İşte Barış adı altında sunulan ihanet planıyla, Filistinli Müslümanların silah bırakmaları ve kendilerini gasıp yahudi varlığının, hastanelerde bebek yoğun bakım ünitelerini vuran merhametine teslim olmaları isteniyor. 

Başımızdaki hain yöneticiler bu işgal planı için Hamas'ın ve oradaki mücahitlerin silah bırakmasını istiyor ve bu yönde onlara baskı yapıyorlar. 

Oysa ki Filistinliler aynı vakayı aynı ihaneti 77 yıl önce yaşadılar. 1948’de Filistin'de bazı köy ve kasabalar, Siyonist çetelerin güvenlik sözü vermesinin ardından silahlarını teslim ettiler. Ardından Deir Yasin katliamı ve Filistinlilerin yerlerinden edilmesi gerçekleşti. 

Bugün de aynı ihanet döngüsü, süslü ve tuzaklı kelime oyunlarıyla  Filistin'de Müslümanlar üzerinde uygulanmak isteniyor. Artık Ümmet olarak kâfirlerin ve kâfirlerin yanında izzet arayan başımızdaki işbirlikçi hain yöneticilerin ihanetlerini görmeliyiz. Filistin'de ve bütün İslam beldelerinde yaşanan zulümleri durduracak gerçek çözümü kâfirlerin yanında değil Allah ve Resulü'nün emir ve yasaklarında aramalıyız. 

Rabbimiz şöyle buyuruyor:
** “Müminleri bırakıp kâfirleri dost edinenler, onların yanında izzet mi arıyorlar? Bilsinler ki bütün izzet yalnızca Allah’a aittir.” [Nisa 139]**

Kâfirlerin bizim hayrımıza olacak bir şeyi asla istemeyeceklerinin bilincinde olmalı ve coğrafyamızdaki zulmü durdurmak için ne Birleşmiş Milletler'in çözümlerine ne de ABD'nin sözde barış planlarına kanmamalıyız. Gazze’nin ve İslâm dünyasındaki bütün mazlumların gerçek kurtuluşu; BM gibi Müslümanların düşmanı olan kurumların müdahalesiyle değil, İkinci Râşidî Hilâfet Devleti’nin ikamesi ile olacaktır Allah’ın izniyle…

Zeynep Deniz

İHANET DÖNGÜSÜ 

Soykırım gölgesinde hayatta kalmaya çalışan, zulme direnen Gazze halkı için birçok cemaat ile 28 Eylül’de tek yürek olduk. 

lmk.jpeg

Soykırım gölgesinde hayatta kalmaya çalışan, zulme direnen Gazze halkı için birçok cemaat ile 28 Eylül’de tek yürek olduk. Zira artık yöneticilerin kınamalarından çok yorulduk. Sürekli "Gazze bizim kırmızı çizgimizdir" deyip hiçbir somut adım atmamalarından, bir şeyler yapıyormuş gibi gösterip aslında hiçbir şey yapmamalarından bıktık, usandık... 

Görüşlerimiz, metotlarımız, cemaatlerimiz farklı olsa da;

Yüreklerimiz aynı acıyla attı,

Aynı öfkeyle doldu,

Aynı duaya “Âmin” dedi.

Farklı yollardan gelen Müslümanlar, aynı safta, aynı amaçla yürüdü.

Yürüyüşümüz sadece adımlardan ibaret değildi…

Her adımda, zulme karşı bir haykırış, her sözümüzde muhatabına birkaç sözümüz vardı. Güç ehli olan Erdoğan’dan artık somut bir adım atmasını, ordusunu seferber etmesini, "İsrail" ile tüm ticari ilişkilerini sonlandırmasını, gerçek bir duruş gösterip Ümmete liderlik ettiğini sözle değil, icraatla ispat etmesini talep ettik.

Haklı talebimizi haykırırken şunu bir kez daha görmüş olduk ki:
farklı görüş ve kitlelerde olsak ta Ümmetin birliği mümkündür ve bizler birlik olduğumuz zaman çok güçlüyüz. Üstelik bu güç kâfirlerin korkulu rüyasıdır. Yeter ki mesele Allah için olsun, yeter ki hedef Gazze gibi şerefli olsun.

Rabbimizden niyazımızdır:

Bu yürüyüş, sadece bir protesto değil; bir kıvılcım, bir uyanışın başlangıç olsun. 

Zalimlerin değil, mazlumların kazandığı bir sabaha vesile olsun.
Bu birliktelik, en büyük hayır olan Raşid-i Hilafet’in yeniden ikamesi için bir adım olsun.

Yaşasın Gazze!

Yaşasın Ümmetin Direnişi!

Kahrolsun Zulüm, Kahrolsun Sessizlik!



Görüşlerimiz Ayrı, Amacımız Aynı: Sözü Muhatabına Söylemek!

Allah’ın kanunlarını kaldırıp yerine laiklik gibi beşerî bir düzen getirdiler.

555950526_1392327889559832_4319411905848269051_n.jpg

Allah’ın kanunlarını kaldırıp yerine laiklik gibi beşerî bir düzen getirdiler. Bu düzenle, herkesin istediği fikre ve inanca sahip olabileceğini söylediler ki, bu koca bir yalandan ibaretti. Zira bu özgürlük yalnızca kendi gibi düşünenler için geçerliydi. Allah’ın hükümlerine uygun yaşamak isteyenler için bir özgürlük yoktu. Getirdikleri laik düzen ile açıkça Allah’a baş kaldırdılar.
Laiklik adı altında yürütülen İslâm düşmanlığını bir kez daha Kıbrıs’ta gördük.

KKTC'de Anayasa Mahkemesi, ortaöğretimde öğrencilerin başörtüsü ile okula girmelerini serbest hale getiren tüzüğü iptal etti. Laik-Kemalist sendikalar ise bu kararı, "Kıbrıs laik kalacak" sloganlarıyla ve sevinç gözyaşları ile kutladı.

Oysa Rabbim bu kimseler için şöyle buyuruyor; 

**"Allah, onların kalplerini ve kulaklarını mühürlemiştir. Gözleri üzerinde de bir perde vardır. Onlar için büyük bir azap vardır." (Bakara, 7)**

Onlara şu hatırlatmayı yapmak gerekiyor:
Allah’ın hükümlerine başkaldıran zavallılarsınız! Sahip çıktığınız bu düzen ile sonunuzu hazırlıyorsunuz! 

Ahirette yalnız başınıza olacaksınız ve orada döktüğünüz bu gözyaşlarına karşılık sizi alkışlayacak, size destek verecek kimse olmayacak!

Allah ile Savaşırken Dökülen Gözyaşları!

Her gün “Sabah saatlerinden itibaren "İsrail" Gazze'de 70, 80, 90… Filistinliyi şehit etti” şeklinde haberleri görmek ne kadar da sıradan hale geldi.

554092561_1389295786529709_1966507477626102332_n.jpg

Her gün “Sabah saatlerinden itibaren "İsrail" Gazze'de 70, 80, 90… Filistinliyi şehit etti” şeklinde haberleri görmek ne kadar da sıradan hale geldi. İslam’ın meşru kıldığı gerekçeler haricinde bir insanı öldürmek haram iken Müslümanların bu şekilde soykırıma maruz kalması asla kabul edilecek bir şey değildir. Zira o Allah’ın mukaddes kıldığı Kâbe’nin yıkılmasından daha vahim bir durumdur. 

Allah Resulünün şöyle dediği rivayet edildi: “La İlahe İllallah Muhammed Rasulullah diyen bir Müslüman’ın canı, malı ve toprağı, Allah’ın katında Beytullah’tan daha kıymetlidir; ona kastetmek, Kâbe’yi yıkmaktan daha ağır bir vebaldir. ” (İbn Mace, Fitne, II/1297) İslam’ın insana biçtiği değer ve ölçü böyleyken Müslümanların kanı, canı, ırzı, malı her geçen gün değersizleşmeye devam ediyor. Öyle ki reel politika pazarında alınıp satılan pek de para etmeyen düşük bir mal muamelesi yapılıyor. 

Kapitalist sisteme hizmet eden, adında İslam bulunan ama icraatları İslami olmayan İslam İşbirliği Teşkilatı (İİT), 1969 yılında Mescid-i Aksa’daki kundaklama girişiminin ardından kurulmuş olup bugün 57 Müslüman ülkeden oluşmaktadır. Üyeleri arasında Türkiye, Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri, Tunus, Libya, Mısır ve daha niceleri var. Kâğıt üzerinde Ümmetin en geniş siyasi çatı örgütü olan bu teşkilat, Ümmetin başına gelen her kriz anında toplanıyor, bildiriler yayınlıyor ve neredeyse her defasında aynı cümleleri tekrar ediyor: “Şiddetle kınıyoruz.”

Peki, hangisi daha güçlü kınıyor? Arap Emirlikleri mi, Tunus mu, Libya mı, yoksa Türkiye mi? Hangi “kınama” Gazzeli bir yetimin karnını doyurdu, hangi “şiddetle kınama” enkaz altındaki bir çocuğun hayatını kurtardı? Hangi bildirinin mürekkebi, bir annenin gözyaşını sildi? Bir babanın çaresizliğini giderdi?
Kınama, sözlük anlamıyla bir olayı veya davranışı eleştirmek ve protesto etmektir. Diplomasi dilinde sıkça kullanılır, ama eğer fiili adımla desteklenmezse sadece bir söylemden ibaret olur. Mazlumun yarasına merhem olmaz, zalimi caydırmaz, Ümmetin izzetini geri getirmez. Ama yöneticilerimiz kınamayı neredeyse bir marifetmiş gibi görüyor, “kim daha şiddetli kınayacak” diye adeta yarışıyor.

Oysa Gazze’de kınamanın hiçbir karşılığı yok. Erkekler çaresizlikten başlarını ellerinin arasına alarak ağlıyor. Anneler, yıkıntılar arasında evlatlarının cansız bedenlerini elleriyle çıkarıyor. Çocuklar açlıktan titriyor, dudakları susuzluktan çatlıyor. Hastaneler karanlık, ilaçsız ve çaresiz. Bir çocuğun gözyaşını, bir babanın utancını, bir annenin feryadını hangi kınama şovu ve basın bildirisi dindirebilir?

Kur’an-ı Kerim, böyle bir durumda Müslümanlara sadece söz değil, fiil emreder: 

**“Size ne oluyor da Allah yolunda ve güçsüz bırakılmış erkekler, kadınlar ve çocuklar uğrunda savaşmıyorsunuz?” [Nisa, 75]**

Rasulullah (sav) da şöyle buyurmuştur: 
***“Sizden kim bir kötülük görürse onu eliyle düzeltsin; buna gücü yetmezse diliyle düzeltsin; buna da gücü yetmezse kalbiyle buğz etsin. Bu ise imanın en zayıf derecesidir.” [Müslim]***

Bugün Ümmetin yöneticileri ise bu hadisin en zayıf mertebesiyle dahi hareket etmekten aciz görünüyorlar.

Fakat unutmasınlar! Allah karşısında bu kınamaların hiçbir kıymeti yoktur. Ellerindeki imkânları Müslüman kardeşlerini kurtarmak için seferber etmeyenler, ahirette çetin bir hesapla karşılaşacaklardır. O gün saraylar, koltuklar, unvanlar değil; mazlumların kanı, yetimlerin gözyaşı ve enkaz altında can veren, açlıktan ölen çocukların vebali sorulacaktır. Son pişmanlık faydasızdır. Gazze’de dökülen her kan, onların boynuna borçtur. Herkesin hesabı varsa, Allah’ın (svt) da bir hesabı vardır.

Bu tablo bize bir kez daha gösteriyor ki Ümmetin derdine çare olan şey ne kınamalar ne de bildiriler olacaktır. Çözüm, Rasulullah’ın yolunda kurulan Raşidî Hilafet’in yeniden ikamesinde mevcuttur. Hilafet, Ümmeti tek sancak altında toplayacak, adalet dağıtacak, mazlumun yanında duracak, zalime haddini bildirecek olan tek yönetim şeklidir. 

Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: 
***“Kim boynunda biat olmadan ölürse, cahiliye ölümü üzere ölmüş olur.” [Müslim]***

İkinci Raşidî Hilafet kurulduğunda âlimler ortak bir dil kullanacak, halkın talebi güçlenecek, ordular Ümmetin izzeti için tek bir sancak altında birleşecektir. O zaman artık bildiriler değil icraat konuşacaktır. O zaman Ümmetin toprağı olan Gazze, Yahudi varlığından tamamen temizlenmiş nezih bir belde olacaktır. O zaman Ümmet yeniden izzetine, şerefine ve yeryüzündeki istikrarlı günlerine kavuşacaktır.

Şimdi asıl sorulması gereken: “Daha güçlü kınayan kimdir?” yerine “Daha cesurca adım atan kim?” olacaktır. Çünkü Ümmetin beklentisi nettir: Artık kınama değil, icraat; artık açıklama değil, ikinci Raşidi Hilafet Devleti’nin kurulma zamanıdır!

**“Çalışanlar işte böyle bir kurtuluş için çalışsınlar”.[Saffat 61]**

KİM DAHA GÜÇLÜ KINIYOR?

Günümüzün Müslüman coğrafyasında, İslam ülkelerinin başındaki emperyalist kâfirlerin uşağı satılmış liderlerden (Garkad ağaçlarından) dolayı, Filistin’de başlayıp İslam coğrafyasını işgale kalkışan Deccal’in ordusu yahudiler

550768664_1386616583464296_1045301552429298513_n.jpg

**“Müslümanlarla Yahudiler harb etmedikçe kıyâmet kopmayacaktır. O harpte Müslümanlar (gâlip gelerek) yahudileri öldürecekler. Öyle ki, yahudi, taşın ve ağacın arkasına saklanacak da taş veya ağaç: "Ey Müslüman! Ey Allah’ın kulu! Şu arkamdaki yahudidir, hemen gel de öldür onu!’ diye haber verecektir. Sadece Garkad ağacı müstesna; çünkü o, yahudilerin ağaçlarındandır.”** [Müslim, Fiten, 82]

Günümüzün Müslüman coğrafyasında, İslam ülkelerinin başındaki emperyalist kâfirlerin uşağı satılmış liderlerden (Garkad ağaçlarından) dolayı, Filistin’de başlayıp İslam coğrafyasını işgale kalkışan Deccal’in ordusu yahudiler; çoluk çocuk, kadın, ihtiyar, hayvan ve canlı-cansız hiçbir kutsal tanımadan, sadece yok etme arzusu ve kendi belirledikleri kriterlerle yaşam şartı sunan bir anlayışla karşımıza dikildiler.

İşgalin en önemli merkezi olan Gazze’de, yaklaşık iki yılı aşkın bir zaman diliminde insanlık tarihinin görmediği bir vahşetle saldırılarına devam eden yahudiler; Lübnan, Suriye, İran ve Yemen gibi İslam beldelerinde katliamlar yaparak, sırasını bekleyen diğer beldelere de yayılmaya çalışan vahşi ordularıyla insanlığın gözü önünde kör arzularını gerçekleştirmektedirler.

Peki durum sadece küfür ordusu yahudiler ve onların hizmetkârlarının işgalleriyle mi son bulacak? Hayır! Yazımın ilk satırında paylaştığım hadis-i şerifte belirtildiği gibi: Müslümanlar ve yahudiler harp etmedikçe kıyamet kopmayacaktır. O harpte Müslümanlar galip gelecektir.
Hz. Câbir (ra) anlatıyor:

**“Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
Ümmetimden bir grup, hak için muzaffer şekilde mücadeleye kıyamet gününe kadar devam edecektir. O zaman İsa İbnu Meryem de iner. Bu Müslümanların reisi: "Gel bize namaz kıldır!" der. Fakat Hz. İsa (a.s.): ‘Hayır! Allah’ın bu Ümmete bir ikramı olarak siz birbirinize emîrsiniz!" der.”**
[Müslim, İman, 247]

Bu hadisin belirttiği gibi, Ümmetimden bir grup -yani hiçbir kınayıcının kınamasından korkmayan ve yardımı sadece Âlemlerin Rabbi yüce Allah’tan isteyen-, tüm Yahudilerin karşısına dikilip lider olarak Hz. Muhammed’i (sav) kabul eden Gazzeli mücahitler ve İslam nizamının (Hilafetin) yeniden yeryüzünde hâkim olması için çalışan müvahhid erkek ve kadınlar muzaffer olacaktır.
Sonra, **“Nübüvvet sisteminde bir hilafet olur.”** [Ahmed b. Hanbel, 4/273]

Evet, sıkıntı ve kederlerin ardı ardına devam ettiği bu geçici günlerde, akıbeti hayır olan bir sonuca adım adım yaklaşıyoruz. Yaklaşırken gelin, Ensar ve Muhacirler gibi kardeşlik duygularımızı pekiştirelim. İhtilafları bir kenara bırakalım. Tüm yahudi ve uşaklarının karşısında kardeşçe dayanışma içinde, emperyalist kâfirlerin karşısında, başta Gazze olmak üzere tüm İslam beldelerini ve tüm dünya halklarını barışçıl şekilde bir arada tutacak tek sahih sistem olan —ve Allah’ın izniyle yakında kurulacak— Hilafet nizamına kavuşmak için durmaksızın çalışalım.

Diren Gazze! Yahudilerin Garkad ağacı misali münafık liderlerine, reel politik çıkarcılara, seni kâfirlerin merhametine bırakan zalimlere, dünyalığı için susan korkaklara ve sana ihanet eden hainlerin tümüne diren!

Ve direnin ey Müslümanlar! Hilafet’e az kaldı.

Merve Çağlar

DİREN GAZZE, HİLAFETE AZ KALDI

Bugün İslam Ümmetinin en büyük imtihanı, vahdetten uzak kalmasıdır.

kkkkk.jpeg

Bugün İslam Ümmetinin en büyük imtihanı, vahdetten uzak kalmasıdır. Bu ayrılıktan cesaret alan güçler, Müslümanlara karşı acımasız ve çeşitli savaşlar açıyor. Ümmetin bir olamaması, manevi değerlerimizi aşındırırken ahlaki yozlaşmanın ve kirli eğitimlerin yayılmasına da sebep oluyor. Öyle ki gün geçtikçe İslam’a karşı yapılan saldırıları gündemimize taşımaktayız.

Savaş altında olan Müslümanlar ise bu durum sebebiyle derin bir korku duyarken bir devletlerinin olmaması yüzünden yaşlı, çocuk, kadın demeden her türlü işkenceye maruz kalıyor. Tüm bu acıların en şiddetlisi yaşanırken ne yazık ki bu ayrılığın faturasını artık hep birlikte ödüyoruz.

Ümmetin tek bir bedenin azaları gibi olması, Gazze’deki ve birçok beldedeki mazlumların acısının tüm kalplerimizde hissedilmesinin en somut kanıtıdır. Ancak vahdetten uzak kalmamız, İslam düşmanlarının her fırsatı kollamasına ve mazlumların sahipsiz kalmasına yol açmaktadır.

Nitekim Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur:

> مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِي تَوَادِّهِمْ وَتَرَاحُمِهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ، مَثَلُ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى مِنْهُ عُضْوٌ، تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَرِ وَالْحُمَّى

***“Müminler, birbirlerini sevmekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücut gibidirler. Vücudun bir organı rahatsızlanırsa diğer organları da uykusuzluk ve ateşle ona ortak olurlar.” [Buhârî]***

Oysa bir zamanlar bir kadının hürriyeti için Rasulullah’ın (sav) tek bir emriyle orduları seferber edilebiliyordu. İşte Ümmetin yeniden birleşmesiyle tek bir emirle hareket eden güçlü bir İslâmî devlet ortaya çıkacak; bu sayede kâfirler korkudan ne yapacaklarını bilemeyecek, mazlumlar ise aradıkları güveni bulacaktır biiznillah.

Bugün ise bu durumun getirdiği acı, hepimizde ortak duygular uyandırıyor. Zulmedenlerin yaptıklarına karşı içimizde büyük bir öfke, mazlumların çektiği işkencelere baktığımızda ise derin bir çaresizlik hissediyoruz. Ümmet olarak onlara yardım edemeyişimizden dolayı kendimize acıyor ve tüm bu sorunların köklü çözümünü sağlayacak güçlü bir otorite arayışında olduğumuzu fark ediyoruz.

Bu yazıyı okuyan Müslüman kardeşimden beklentim ise; tüm bu acıların dindirilmesi için Allah’ın rızasını gözeterek İslâmî bir devletin kurulması bilincini yeniden canlandırmasıdır. Çünkü bu bir hayal değil; bilakis bugün Gazze için bir araya gelen yürüyüşlerde ve birleşme çağrısı ile yapılan her görüşmede de gördüğümüz gibi, elhamdulillah, Ümmetin kalbindeki umut filizlenmeye başlamıştır!

Bu sebeple ey Müslüman kardeşim, üzülmen değil; aksine ümidini kesmemen gerekir. Çünkü tüm bu sorunların çözümü için tek bir hedefte, Allah’ın ipinde birleşmek yeni bir dönemin başlangıcıdır. Bu yolculukta atılacak her bir adımın ne kadar değerli olduğunu asla unutmamalısın!

Şunu bil ki; Allah'ın vaadi haktır!

> وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا

***“Topluca Allah'ın ipine (dinine) sımsıkı sarılın ve parçalanmayın!” [Âl-i İmran, 103]***

İşte zafer, bu birliktelikten doğar.

Hamd, âlemlerin Rabbi olan Allah’adır.
Bizi İslam ile şereflendiren, vahdet bilincini kalplerimize yerleştiren ve tüm zorluklara karşı sabırla durmayı öğreten O’dur. Zafer O’nun yardımındadır ve O, vaadinden dönmeyendir!

وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ


Nisanur Demirsoy

Vahdet ve Hilâfet

Tüm gözlerin Sumud Filosu'na çevrildiği şu günlerde anlaşılmıştır ki zalimler hem suçlu hem güçlü olsalar da artık sonları iyice yaklaşmıştır. 

545740408_1376301671162454_740597747695074263_n.jpg

Tüm gözlerin Sumud Filosu'na çevrildiği şu günlerde anlaşılmıştır ki zalimler hem suçlu hem güçlü olsalar da artık sonları iyice yaklaşmıştır. Çünkü Gazze adeta öle öle dirilen ve insanları gafletten dirilten bir “direniş” ile karşılık vermektedir. Azimle direniş ve kararlılıkla sebat göstermek anlamını taşıyan Arapça “sumud” kelimesi, "İsrail'in" zorbalığına karşı Filistinlilerin ve takvalı Müslümanların karakterini de yansıtmaktadır. Filistinli kardeşlerimiz "düşmanla aynı güçte olunmasa dahi Hak davada nasıl direnilir, nasıl mücadele edilir"in dersini bize veriyorlar.  
Başta ABD olmak üzere İngiltere ve diğer Batı ülkelerinin askeri ve finansal desteğini alarak güçlenen “İsrail”, katliamlarına ara vermeden devam ediyor. Bu destekler yetmiyor bir de kâfir Batı’nın uşakları olan Ümmetin yüz karaları Müslüman ülkelerin yöneticileri onlara lojistik, hammadde ve ürün tedarikinde bulunuyorlar. Bu yöneticilerin hepsi bir nevi güç zehirlenmesi yaşıyor gibiler. Zira onların yaptıkları şey ellerindeki gücü kötüye kullanmak, ahlâkî değerlerden ve insani normlardan sapmaktan başka bir şey değildir. 

“İsrail”, Amerika ve destekçileri el ele vermiş; askeri ve ekonomik güçlerine güvenip kibirleniyor, ortalığı kan gölüne çevirmekten resmen keyif alıyorlar. Ancak onlar gücün sadece sert güçten yani askeri ve ekonomik güçten ibaret olduğunu zannediyorlar. Oysaki güç, bir şeyi yapabilme kapasitesidir. Genel anlamıyla ise güç, istenilen sonuçları elde etmek için başkalarının davranışlarını etkileme becerisidir. Başkalarının davranışlarını etkilemenin ise birçok yolu vardır. Şiddet, tehdit, teşvik veya cezbetme yolları gibi… Böyle yollarla başkalarını sizin istediğinizi istemeye ikna edebilirsiniz. Bu bağlamda güç; sert güç ve yumuşak güç diye ikiye ayrılır. 

Sert güç bir ülkenin askeri ve ekonomik gücünden kaynaklanırken; yumuşak güç ise ülkenin kültürünün, siyasi ideallerinin ve politikalarının cazibesinden kaynaklanmaktadır.  “Yumuşak güç” kavramını ilk defa 1990 yılında Amerikan hükümetlerinde etkin görevler almış ünlü siyaset bilimci Joseph S. Nye kullanmıştır.  Joseph Nye “Yumuşak Güç” adlı kitabında “Diğerlerinin sizin ideallerinize hayran kalmalarını ve sizin istediklerinizi istemelerini sağlayabildiğiniz zaman, onları sizinle aynı doğrultuda hareket ettirmek için "havuç ve sopa yöntemini" kullanmanıza gerek kalmaz. Baştan çıkarmak, zor kullanmaktan her zaman daha etkilidir.” demiştir. 

Aynı şekilde Amerikalı general ve siyasetçi Wesley Clark yumuşak güç için “Bize, geleneksel güçler dengesi siyasetinin sert sınırlarının çok daha ötesinde bir nüfuz kazandırmıştır.” demiştir. 

Fakat geldiğimiz şu noktada “Amerikan rüyası” artık sona ermiş, cazibesini yitirmiştir. İnsanlar Amerika’nın kirli siyasetinin ve bayraktarlığını yaptığı kapitalist ideolojinin insanlığı nasıl bir felakete sürüklediğini daha iyi anlamışlardır. ABD’nin tasmasını elinde tuttuğu kuduz köpek “İsrail”in yaptığı soykırımı gören vicdan sahibi insanlar, ülkelerinin politikalarını eleştirmeye ve soykırımın durdurulması için ellerinden geleni yapmaya başlamışlardır.

Şahit olduğumuz üzere Gazze sürecinde genelde insanlar, özelde Müslümanlar yöneticilerinin onlardan beklediklerinin aksine davranışlar sergilemekte ve küresel çapta direnişe destek vermektedirler. En son Sumud Filosu'nda olduğu gibi farklı ülkelerden toplanan insanlar “İsrail” tarafından öldürülmeyi bile göze alarak ablukayı kırmaya çalışmaktadırlar.

Geçtiğimiz günlerde ABD Senatosu’nda gerçekleştirilen bir oturumda, Gazze’deki savaşa tepki gösteren iki emekli askerin protestosuna da şahit olmuştuk. Eski bir ordu istihbarat subayı ve emekli bir yarbay, komite üyelerini “soykırıma ortak olmakla” suçladıktan sonra güvenlik güçleri tarafından zorla salondan çıkarılmış ve göz altına alınmıştı. Kâfir devletler soykırım yaparken, halkları “soykırımı durdurun” demekte ve onların kirli politikalarına karşı çıkmaktalar. İşte bu tür haberler bize zalimlerin ve destekçilerinin ne derece yumuşak güç kaybı yaşadığını göstermektedir. 

Fransız filozof ve sosyolog Gustave Le Bon “Kitleler Psikolojisi” kitabında kitlelerin ruhundan ve devrimlerin nasıl meydana geldiğinden bahsederken şöyle demektedir: “Büyük bir inancın tam olarak ne zaman ölmeye yüz tuttuğunu kestirmek kolaydır: Değerinin tartışılmaya başlandığı gün… Öte yandan, bir inanç bir deri bir kemik kaldığında bile, bu inanç üzerinde temellenmiş  kurumlar güçlerini muhafaza etmeye devam eder ve bütünüyle silinip gitmeleri epey zaman alır. Nihayet bütün kuvvetini yitirdiğinde ise, dayanak oluşturduğu ne var ne yoksa kendisiyle beraber bertaraf olur. Uluslar, kabul görmesi muhtemel yeni bir inanç bulana dek bu dönüştürme sürecine devam eder ve bu önemli ana kadar yaşamını kargaşa içinde sürdürür."
Gazze dünyayı İslâm’ın güzelliği ile yeniden buluşturmuş, demokrasinin ve kapitalist ideolojinin vahşi ve sömürgeci yüzünü bir kez daha göstermiştir. Halklar artık gerçeğin, saptırıcı liderlerinin anlattığı gibi olmadığının ve sistemin işe yaramazlığının farkındalar. Halklar bu düzenin insanlığı ifsad ettiğinin farkındalar. İşte bu kapitalist inancın yumuşak güç kaybıdır.

Ve inşaAllah Raşidi Hilafet Devleti azimlilerin eliyle tekrar bir güç olarak dünya siyasetinde yerini aldığında, asıl gücünü çoktan kaybetmiş olan ABD ve ”İsrail”i bertaraf etmek ve haritadan silmek o kadar da zor olmayacaktır. 

YUMUŞAK GÜÇ KAYBI

Toplumların çürümesi bir anda ortaya çıkan bir durum değildir. Önce haya duygusu aşındırılır, sonra edep perdesi yırtılır

545775959_1374553068003981_1323033080732219689_n.jpg

Toplumların çürümesi bir anda ortaya çıkan bir durum değildir. Önce haya duygusu aşındırılır, sonra edep perdesi yırtılır. Nihayetinde “sanat” adı altında ahlaksızlık normalleştirilir. Bugün “Manifest” isimli teşhirci ve sapkın grubun sahne adıyla sergilediği çirkinlik, toplum vicdanını derinden yaralamış ve mide bulandırıcı bir hâle gelmiştir.

Bu tür sapkınlıkların ortaya çıkışında asıl pay sahibi kapitalizmdir. Kapitalist düzen, “özgürlük” maskesi altında toplumu yozlaştırmakta ve nesilleri teşhircilik üzerinden sömürmektedir. Çıplaklık ve hayasızlık üzerinden çıkar devşiren bu sistem, aslında insan fıtratını hedef almakta ve ahlaki değerleri yok etmektedir. Bugün bu rezillik sadece İslami hassasiyetleri olanları değil, toplumun farklı kesimlerini de rahatsız etmektedir. Laik ve Kemalist çevreler dahi bu aşırılıkların sınırı aştığını, toplumun genel yapısını tehdit ettiğini dile getirmektedir. Bu da göstermektedir ki mesele yalnızca dini bir kaygı değil, insanlık onurunu ilgilendiren ortak bir problemdir.
Oysa bizim İslam medeniyetimiz haya ile yükselmiş, edep ile güzelleşmiştir. Rasulullah'ın ﷺ “Haya imandandır” buyruğu bu hakikati ortaya koymaktadır. Hayanın kaybolduğu yerde iman da zayıflar, toplum da yozlaşır. Ahlaksızlık yapanların bu toplumda yeri yoktur. Onlar ne gençliğe örnek olabilir ne de geleceğe umut olabilir.

Bu hayasız akımın durdurulması bireysel tepkilerle veya günübirlik yaklaşımlarla mümkün değildir. Kalıcı çözüm, İslam’ın hükümlerini esas alan bir düzenin tesis edilmesidir. Çünkü ancak böyle bir nizam ahlaksızlıkların önünü alabilir ve toplumu gerçek anlamda koruyabilir.

İşte bu düzen Rasulullah'ın ﷺ bize emaneti olan Hilâfet’tir. Hilâfet yeniden kurulduğunda; teşhircilik değil edep, sapkınlık değil iffet, rezillik değil haya hâkim olacaktır. Bu çağdaş göründüklerini düşünen zebanilerin maskesini düşürmek ve köklerini kurutmak yalnızca Hilâfetle mümkündür. Çünkü Hilâfet, hayasızlık akımlarını tarihin çöplüğüne gömecek tek otoritedir.

DURSUN BU HAYASIZCA AKIM!

7 Ekim’den bu yana aralıksız devam eden bir soykırımla karşı karşıyayız. 

544922616_1373624101430211_2586439109259731815_n.jpg

7 Ekim’den bu yana aralıksız devam eden bir soykırımla karşı karşıyayız. Siyonist "İsrail" dehşet tablosunu korkunç bir şekilde doldurmakta... Tamı tamına 51 bin insan… Kadınlar, erkekler ve çocuklar… Kimisi daha anne karnında, kimisi dün doğmuş, kimisi anne ve babasının şehadetinden sonra kardeşlerine bakmak zorunda kalmış. Kimisi ise torunlarını gömmek zorunda kalmış. 51 bin insan ve 700 gündür tüm dünyanın gözleri önünde devam eden barbarlık!

"İsrail", ateşkesin bozulmasının ardından 40 günde 1000 çocuk öldürdü; üzerlerine devasa bombalar attı, çadırlarda kalanları diri diri yaktı. Dünyanın dört bir yanında mazlum, çaresiz çocuklar, kadınlar ve erkeklerden aynı nidalar yükseliyor:

“Ey insanlar! Ey liderler! Ey söz sahipleri! Ey Müslümanlar! Zalimlerin zulmü altında ezilen, vücutları parçalanan, namusları çiğnenen, yuvaları darmadağın edilen mazlumlar için neden mücadele etmiyor, zalimin zulmüne neden dur demiyorsunuz?”

Bu nidalar bizlere şu ayeti hatırlatıyor:

**“Ey müminler! Size ne oluyor da hicret edemedikleri için Mekke’de baskı ve zulme maruz kalan çaresiz erkekler, kadınlar ve çocuklar için Allah yolunda mücadele etmiyorsunuz, savaşmıyorsunuz? Üstelik onlar, "Ya Rab, bizi Mekke’deki bu zalim yönetimin elinden kurtar; lütfun ve rahmetinle bize sahip çıkacak, yardım eli uzatacak birilerini gönder!" diye feryat edip duruyorlar.” [Nisa, 75]**

Bu zulüm, vicdan sahibi tüm insanların, özellikle de Müslümanların imtihanı olarak gözler önünde yaşanıyor. Müslümanların bu acı imtihanı başarıyla kazanmaları için birtakım sorumlulukları üstlenmeleri gerekmektedir.

Müslümanlar, kardeşlerini savunma, onların yanında olduklarını gösterme konusunda bir gayret ortaya koymalı ve Gazze’de adil ve kalıcı bir çözüm için çaba göstermelidir. Siyonist işgalcilere karşı hiçbir şekilde boyun eğmemeli, Batılı güçlerin dayatmalarını benimsememelidir. Düşmanının kim olduğunun bilincinde olarak hareket edip ona karşı tüm tedbirlerini almalıdır. 

Unutmayalım ki tarih; insanlığın, insanlık onurunun ve insan haklarının ayaklar altına alındığı, çiğnendiği bu günleri de; bu vahşete sağır ve dilsiz kalanları da kara bir leke olarak yazacaktır. Bu kara lekelerden biri olmamak adına sorumluluklarımızı yerine getirmemiz ve uyanışa adım atmamız gerekir.

Düşmana karşı dik duruş örneğini Kassam Tugayları, kutlu “Aksa Tufanı” direnişleriyle en güzel şekilde bizlere göstermişlerdir. Müslüman bu uğurda yalnız değildir. 

Resûlullah’ın da dediği gibi:

***“Müminler bir vücudun âzâları gibidir.”***

O yüzden başta Gazze olmak üzere aralarına sınırlar çekilip bölük pörçük edilmiş ve zulüm altında olan İslam Ümmeti, eski ihtişamlı ve izzetli günlerine kavuşmak için yekvücut olmalıdır. Bu Ümmet bir iken güçlü, ayrı iken zayıftır. Bizim zayıflığımızdan güç alıp üzerimize aç köpekler gibi üşüşen kâfirlere karşı bir olmaktan başka çaremiz yoktur.

Yaşananlar, tarih ve şer’i deliller bize bunu göstermektedir. 13 asırdır bizi bir kılan ve kâfirlere üstün kılan şey Hilafet Devletimiz iken, bugün bizi ayrı ve sahipsiz kılan şey de o devletimizin olmayışıdır. O hâlde geçici değil, kalıcı çözüm olan ve yeryüzünde tekrardan İslam Ümmetini önder ve örnek kılacak Hilafet Devletini kurmak için çalışmak gerekir.
O devlet ki Müslüman’ın canını canı, malını malı, şerefini şerefi, onurunu onuru bilir. Asla ama asla kâfirlerin Müslümanların üzerine hâkim olmasına müsaade etmez, zulmüne izin vermez. Allah ve Resûlü’nün buyruğu üzere hareket eder; akan Müslüman kanını her şeyden üstün tutup korur.

Böylesi bir devlet, Müslümanlar için bir istekten ibaret değil; olmazsa olmazlardan olan farzlardandır. Bu farziyeti yerine getirmek, Gazze ile birlikte bütün Ümmetin kurtuluşuna kapı aralayacaktır inşallah.

Bu mezalim sadece Gazze’nin değil, Ümmetin meselesidir. Onlar şehit olarak bu meseleyi en güzel şekilde Allah’a sunuyor. Peki ya biz? Biz bu vebalin hesabını nasıl vereceğiz? 

Seher Çakır

KANAYAN YARAMIZ: "GAZZE"

Gazze’de bir kadın, gözleri yaşlı, yüreği yangınlarla dolu…

543504967_1372167501575871_3316283748441228106_n.jpg

Gazze’de bir kadın, gözleri yaşlı, yüreği yangınlarla dolu… Çocuklarını enkaz altından kendi elleriyle çıkaran; açlığı, susuzluğu, bombaları ve yalnızlığı sırtında taşıyan acılı bir anne… Dudaklarından dökülen söz, çağların ötesine sesleniyor:

*“Ya Rasulullah, onlara şefaatçi olma!”*

Bu feryat, sadece Gazze semalarını değil, Ümmetin kalbini de titretiyor. Çünkü o kadın, 57 Müslüman ülkenin liderlerine haykırıyor. Orduları, tankları, uçakları, yeraltı ve yerüstü zenginlikleri olan ama kardeşlerinin kanı akarken sessiz kalan; mazlumun feryadı arşa yükselirken makam koltuklarını korumaktan başka dert edinmeyen liderlere koltuklarını sarsarcasına haykırıyor.

Gazze’de çocuklar açlıktan ölüyor, gençler göğsünü siper ediyor, yaşlılar “Allah bizimle” diyerek sabretmeye çalışıyor. Ama Ümmetin başındaki yöneticiler, kınama mesajlarından öteye geçmeyen bir acziyet sergiliyor. Oysa Ümmetin birliği, tek bir ordu ve tek bir sancak altında toplansa zulmün kökü kurutulacak; Ümmetin izzeti yeniden ayağa kalkacaktır.
Bugün Gazze’de yankılanan bu feryat, aslında asırlardır Ümmetin kalbine düşmüş ayrılığın acı sonucudur. Hilafetsiz geçen her gün, mazlumların gözyaşını büyütüyor, zalimlerin cesaretini artırıyor.

Şefaatten mahrum kalma korkusu, Müslüman yöneticilerin titreyip silkelenmesi için en büyük uyarıdır. Çünkü Rasulullah ﷺ şöyle buyurdu:

***“Kim bir kavmin işini üstlenir de onlara ihanet ederse, Allah’ın, meleklerin ve bütün insanların laneti onun üzerinedir.” [İbn Mâce]***

O halde bu feryat bize şunu haykırıyor:

Ya Gazze için, ya Ümmetin izzeti için, ya da kendi ahiretimiz için yeniden Hilafeti kurmalı, Ümmeti tek bir sancak altında toplamalıyız. Çünkü bu zillet zinciri, ancak İslam’ın nizamıyla kırılır. Çünkü Allah’ın vaadi haktır:

**“Allah, sizden iman edip salih ameller işleyenlere, kendilerinden öncekileri halife kıldığı gibi onları da yeryüzünde halife kılacağını vaat etti.” [Nur 55]**

Gazze’den yükselen “Ya Rasulullah, onlara şefaatçi olma!” feryadı, aslında Ümmete yönelmiş bir uyarıdır:

Ya Hilafet ya da zillet…

GAZZE’DEN YÜKSELEN FERYAT: “YA RASÛLULLAH ONLARA ŞEFAATÇİ OLMA!”

Buradan; ümmetin yükünü taşıdıklarını zanneden liderlere, sorunları İslam’ın hakikatleriyle çözüm üretmek yerine Batı’nın uşaklığına soyunan yöneticilere, 

542230982_1367946981997923_7636479876033376934_n.jpg

Buradan; ümmetin yükünü taşıdıklarını zanneden liderlere, sorunları İslam’ın hakikatleriyle çözüm üretmek yerine Batı’nın uşaklığına soyunan yöneticilere, Müslüman olduklarını iddia eden ümmete ve bir nebze merhamet taşıyan insanlığa sesleniyorum!

Tarih boyunca Müslümanlar, hilafet çatısı altında bir araya geldiklerinde güçlenmiş, adalet ve ilimle dünyaya yön vermişlerdir. Bugün ise ümmet, parçalanmışlık ve dağınıklık içinde zor zamanlar geçirmektedir. Bu nedenle hilafet sadece tarihî bir miras değil; aynı zamanda birliğin, kardeşliğin ve ortak hedeflerin sembolüdür.

Hilafet, Müslümanların dinî, siyasî ve toplumsal meselelerde ortak bir sesle hareket etmelerini sağlar. Adaletin tesisi, mazlumların korunması ve ümmetin savunulması için güçlü bir liderliğe ihtiyacımız vardır. Bu da ancak ümmetin birlik içinde hareket etmesiyle mümkündür.

Gazze yanarken ümmet sessiz ve dağınık… Her gün masumlar ölürken, Müslümanların birleşmeye olan ihtiyacı daha da yakıcı hâle geliyor. Parçalanmış bir ümmet zulme karşı duramaz. Unutmamalıyız ki Gazze’nin feryadı sadece yardım değil, adalet ve liderlik çağrısıdır.

Müslümanlar belki de 22 aydan fazladır boş durmayıp meydanlara çıktılar. Türkiye ve diğer beldelerde Gazze için kıyama kalktılar, Gazze’ye olan hissiyatlarını dile getirdiler. Kardeşlerini, Allah Resûlü’nün şu hadisi gereği yalnız bırakmadılar:

"مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِي تَوَادِّهِمْ وَتَرَاحُمِهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ، مَثَلُ الْجَسَدِ، إِذَا اشْتَكَىٰ مِنْهُ عُضْوٌ تَدَاعَىٰ لَهُ سَائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَرِ وَالْحُمَّىٰ"
***“Müminler birbirini sevmekte, birbirine merhamet etmekte ve birbirini korumakta bir ceset gibidir. Vücudun bir organı rahatsızlandığında, diğer organlar da uykusuzluk ve ateş ile ona katılır.”
(Sahih-i Müslim, Birr ve Sıla, 2586)***

Yüreği Gazze ile atan tüm Müslümanlar, bu süreçte aslında Gazze’li kardeşlerimizin feryadını insanlığın dikkatine sundular ve Müslümanları harekete geçirdiler.

Yaşanan gelişmeler, Gazze için birleşmenin önemini tekrar tekrar hatırlattı. Fakat yükselen tepkilere rağmen bu soykırım, işgal ve zulüm sona ermedi. Aksine Yahudi varlığı, kara harekâtını genişletip Gazze’nin tamamını işgal etme niyetini açıkladı.

Tüm bu seslenişlere ve çabalara rağmen Yahudi varlığı zulmünü daha da artırıyor. Gazze’yi açlığa, susuzluğa; çocukları ölüme terk ediyor. İnsanlık ise artık harekete geçmenin zamanının geldiğinin farkına vardı. El ele, kol kola meydanlarda direnişlerini sergilediler. Güçlü seslerle, güçlü eylemlerle “Biz kardeşlerimizle beraberiz!” dediler.

Âlimler, kanaat önderleri, aydın düşünürler birleştiler ve Gazze meselesinin bir seçim değil, büyük bir sorumluluk olduğunu dile getirdiler. Köklü Değişim ve yüreği Gazze ile atan tüm camialar bir araya geldiler.

Artık birleşmenin zamanı, belki de çoktan geçti bile… Her geçen gün yeni bir yıkım, yeni binlerce çocuk cesedi, açlık ve susuzluk… Gazze’de bir damla su, bir lokma ekmek kanla ıslanıyor. Evlatlarını kendi elleriyle kefensiz, titreye titreye toprağa veren babalar… Enkazlar arasında soğuyan çocuk bedenleri… Annesinin kokusuna hasret binlerce masum…
Bizler ise hâlâ rahat yataklarımızda uyuyabiliyoruz. Buna rağmen Gazze halkının öyle bir imanı var ki; onlar acı çekerken bile bizim için dua ediyor, kendi çektiklerinin bize dokunmamasını Rabbinden diliyorlar.

İşte bizler de büyük acılarla yara almış bu insanlara “Zaman her şeyin ilacıdır.” demek yerine:

“Biz de varız, biz de sizinleyiz!” diyoruz ve demeye de devam edeceğiz Allah’ın izniyle!

Artık ortak söylem ve eylem birliği oluşturmak için tüm çabamızı ortaya koyma zamanı geldi. Zaman, fikir ayrılıklarına düşme zamanı değil; birleşme ve Gazze’nin güçlü sesi olma zamanıdır.
Hilafete giden yol; kalplerin birleşmesinden, kardeşliğin güçlenmesinden ve ortak hedeflere yönelmekten geçer. Bugünün ümmeti için bu, kaçınılmaz bir sorumluluktur.
Bunu söylüyor ve buna inanıyoruz! Bundan sonra bize düşen ise:

Gazze’nin sesi olmak,
İslam’ın öncüleri olmak,

Allah Azze ve Celle’nin Resûlü’nün müjdelediği ikinci Raşidî Hilafet’i yeryüzüne yeniden hâkim kılmak için gayret etmektir.

"وَأَطِيعُوا ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَا تَنَـٰزَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ ۖ وَٱصْبِرُوٓا۟ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلصَّـٰبِرِينَ"
**“Allah’a ve Resûlü’ne itaat edin; birbirinizle çekişmeyin, sonra ayrılığa düşersiniz, gücünüz elden gider. Sabredin. Şüphesiz Allah sabredenlerle beraberdir.”
(Enfâl Sûresi, 46)**

Hilafet, ümmeti tek çatı altında toplar; sessizliğe son verir. Gazze’nin kurtuluşu ümmetin birliğine, birliği ise hilafete bağlıdır.
Tam da bu yüzden artık ayaklanmanın vakti geldi! Bizler bu davada, Allah Azze ve Celle’nin ayetlerini tek tek yerine getirme çabasında olan Müslümanlarız. Gazze için, ümmet için, adalet için birleşmeli; hilafeti yeniden diriltmeliyiz. Çünkü birlik olmadan zafer olmaz.

Davamızı korkusuzca haykırmalıyız.

Herkes bir şey yapsın, ama sakın sessiz kalmasın!
Çünkü sessizlik öldürür…

Lila Aytula

GAZZE İÇİN SESSİZLİK DEĞİL, HİLAFETLE DİRİLİŞ ZAMANI

Bugün 30 Ağustos Zafer Bayramı... Bir haftadır kutlamalar yapılırken bugün de bütün yurtta zafer bayramı kutlanıyor.

541643381_1366866892105932_7821987845413172313_n.jpg

Bugün 30 Ağustos Zafer Bayramı... Bir haftadır kutlamalar yapılırken bugün de bütün yurtta zafer bayramı kutlanıyor. Donanmalar, tanklar, toplar, İHA’lar, SİHA’lar sergileniyor; yöneticiler kürsülerden bu teçhizata sahip olmanın gururuyla coşkulu nutuklar atıyor. Bayraklar dalgalanıyor, havai fişekler gökyüzünü süslüyor. Ümmetin bugünkü hali göz önüne getirildiğinde sorulması gereken kritik bir soru var: Ümmetin hayatında kan gövdeyi götürürken, bu gösteriler gerçekten bir zaferin simgesi olabilir mi?

30 Ağustos’ta, Kurtuluş Savaşında, Çanakkale Savaşında cepheye koşan Müslümanlar, Allah’ın dinini yüceltmek, şehadet aşkıyla canlarını feda etmek için savaşıyorlardı. Ancak bu ruh zamanla özünden uzaklaştırılarak milliyetçi bir kalıba sokuldu; şehitlerin İslami mücadelesi seküler bir “ulus zaferine” dönüştürüldü. Bugün meydanlarda yapılan gösteriler, Ümmeti uyutmaya yarayan sahte zafer heyecanı ve sevincinden öteye geçemiyor.

Rasulullah zamanında Müslümanlar, Bedir ve Uhud ’da karşılarındaki kalabalık ordulara karşı sayılarının azlığına rağmen, imanlarının gücüyle zafer kazanmışlardı. Bugünkü gibi abartılı kutlamalar yoktu; zafer, secdeyle Allah’a hamd edilerek kutlanıyordu. Günümüzdeki kutlamalar ise, gövde gösterisi ve geçici coşkuya dayalı sahte bir zafer gösterisi olarak meydanlara taşınıyor.

İslam’da gerçek zafer, Allah’ın dininin yeryüzünde hâkim olmasıyla kazanılır. Hangi değerler uğruna savaştığınız önemlidir. İslam’da zafer, sadece toprak kazanımı değildir.
Zafer, Allah’ın rızasıyla gelir.Zafer, Ümmetin Allah’ın hükümlerine sarılmasıyla mümkündür.

Ümmetin bugünkü hali ise içler acısı. Gazze kan gölüne dönmüş; çocuklar açlıktan kıvranıyor, bebekler süt bulamıyor, yaşlılar ekmek bulamıyor. Her köşe yıkıntı, her sokak ölümün sessiz tanığı olmuş. Gazze’de ve Yemen’de bir deri bir kemik kalmış çocuklar ölümle pençeleşiyor, Doğu Türkistanlı Müslümanlar zindanlarda işkence altında, Afrika’nın mazlum beldelerinde açlık ve sefalet hüküm sürüyor. Suriye’de başka zulümler yaşanıyor.

Gazze’de yaşanan dramın en çarpıcı anlarından biri cuma namazında ortaya çıkıyor:Cuma namazını kıldırmak için imam minbere çıkıyor. Yüzü solgun, bedeni titrek, sesi kısık… Cemaatin saf saf dizilmiş erkekleri açlıktan yere çökmüş, kimi başını dizine yaslamış, kimi ayakta zor duruyor. İmam derin bir nefes alıyor ama konuşmaya mecali yok. Sonunda dudaklarından şu cümle dökülüyor: “Benim açlıktan konuşacak halim yok, sizin de açlıktan dinleyecek takatiniz yok… Buyurun namaza.”

Aynı saatlerde, yıkıntılarla dolu bir binanın gölgelik köşesinde yürek burkan başka bir manzara var. Bir anne, elinde son lokma kuru ekmekle iki çocuğunun arasında çaresizlik içinde kalmış. Çocuklardan biri açlıktan iyice kısılmış bir sesle “Anne ekmek…” diye fısıldıyor, diğeri açlıktan dalgın gözlerle tavana bakıyor. Yazın kavurucu sıcaklığı, açlığın verdiği halsizlikle birleşince çocukların bitkinliği daha da artıyor. Anne gözyaşlarını gizlemek için çaresizlik içinde yüzünü yıkık duvara çeviriyor; fakat o anda hiçbir şey açlığın acısını dindiremiyor.

Ve biz, Ümmet bu haldeyken, meydanlarda geçit törenleri düzenliyor, milyarlar harcıyoruz. Ordularımızı Ümmete yardım için değil, geçitlerde sergilemek için kullanıyoruz. İşte bu gerçekten israf, gaflet ve zillettir. Burada bir kez daha hatırlamalıyız ki: Müslümanların gerçek zaferi, geçici övgülerle ve havalı gösterilerle değil, Allah’ın rızasını kazanacak şekilde birlik olmalarıyla mümkündür. Bugün Gazze’deki çocukların gözyaşları, oluk oluk akan kanları ve açlıktan kıvranan insanların çaresizliği, ümmetin içindeki durumun göstergesidir.

Allah(svt) Teâlâ şöyle buyuruyor:
وَعَدَ اللّٰهُ الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْاَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذ۪ينَ مِنْ قَبْلِهِمْۖ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ د۪ينَهُمُ الَّذِي ارْتَضٰى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ اَمْنًاۜ“ 
**"Allah, içinizden iman edenlere ve salih amel işleyenlere, kendilerinden öncekileri halife kıldığı gibi onları da yeryüzünde mutlaka halife kılacağını, seçip beğendiği dinlerini onlar için iktidar yapacağını ve korkularını güvene çevireceğini vaat etti.” [Nur 55]**

Hilafet, insan kaynaklı diğer sistemler gibi sadece sembolik bir kavram değildir; Ümmetin zilletini izzete, acziyetini kudrete dönüştürecek gerçek bir otoritedir. Gerçek zafer ve bayram ümmeti amacından saptırmış törenlerde değil; ümmetin yeniden tek bir sancak altında birleşmesinde, Gazze’nin kurtuluşunu sağlayacak bir devletin kurulmasında gizlidir.
Gerçek zafer ve bayram, Hilafetin ilan edildiği gündür, Müslümanların tek sancak altında toplandığı gündür.
Gerçek zafer; Allah’ın hükümleriyle yönetilen, mazluma kol kanat geren, zalimi titreten Hilafet Devleti ile gelecektir.

**Allah (svt) şöyle buyuruyor:
وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللّٰهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَۜ وَسَتُرَدُّونَ اِلٰى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَۚ “
Çalışın; yapıp ettiklerinizi Allah da, Resulü de, müminler de görecektir. Sonra gizliyi ve açığı bilen Allah’a döndürüleceksiniz.[Tevbe 105]**

Bu yüzden bugün yapılması gereken, kutlamalarla vakit kaybetmek değil, Ümmetin birliğini sağlamak, zulüm altındaki mazlum coğrafyalara yardım eli uzatmak ve Hilafeti yeniden tesis etmektir. Ancak o zaman çocuklar ekmek bulabilir, anneler gözyaşı dökmez ve ümmet Allah’ın rızasına uygun bir şekilde gerçek zaferi tadabilir.

“Allah’ım! Ümmetimizi birleştir, parçalanmış kalplerimizi toparla. Bizleri sahte zaferlerle oyalananlardan değil, gerçek zaferin yolunda çalışanlardan eyle. Açlığa mahkûm edilen Gazze’yi, yetim kalan çocukları, dünyanın her köşesinde zulme uğrayan kardeşlerimizi kurtaracak olan Hilafeti yeniden tesis etmeyi bize nasip et. Ordularımızı Ümmetin kurtuluşuna yönelt, yöneticilerimizi İslam’a hizmet eden gerçek önderler eyle. 

Âmin.”

Hakkımızda

Linkler

İletişim Bilgilerimiz