Zincirleri kırdın çehren yine mutsuz Ayasofya, Neden uçurum gibi keskin bakışların, Neden tarihten çok hüzün kokuyorsun Ayasofya.

Bak güllerle dolu bahçenin ortasında asaletinle duruyorsun, Yetmedi tonlarca gül suyu ile kirli havayı temizlediler senin için, Neden hala mahzun bakıyorsun Ayasofya.

Saatlerce tilavetler okundu minarelerin şahlandı, Sana hasret yüzbinler sel oldu aktı, Neden gönlün sükût içinde, neden çağlayan gibi coşkun değilsin Ayasofya.

Sana kavuşmanın arifesinde seccadelerimizle hazırlandık, Çocuksu sevinç gibi şekerler lokumlar dağıttık, Ama sen mahzunsun... Söyle nerde hata yaptık Ayasofya.

Asırlık hasret bitti gel o günkü gibi kucakla bizi, Eşiğinde Rabbimize az ağlamadık senin için, Sanki hiçbir şey umurunda değil, yoksa sen Fatih’i mi bekliyorsun Ayasofya!!!