20140716susun.jpg

Bu gün erken uyandırdın

Yine mi sabah oldu anne

Niye her yer karanlık

Yüzüne ışıklar yansıyor

Yoksa şenlik mi var anne

Abim nerede anne

Babam yine mi gelmedi

Sokakta siren sesi var

Kırmızı döşeğinde kardeşim

Hala mı uyuyor anne

Koş pencereye koş

Yıldızlar kayıyor anne

Gazze ışıl ışıl yanıyor

Sende başka bir telaş

Bak herkes izliyor anne

Namaz mı kılıyorsun

Uyuya mı kaldın anne

Gazze’de sisli bir gün

Sanki güneş doğuyor

Ne olur ses ver anne

Koşun komşular koşun

Ekmeğe suya gerek yok

Kara ve denizleri aşın

Kırmızı döşeğinde uyuyor kardeşim

Yeter! Konuşmayın! Susun!

 **@mk\_mahmutkar**

SUSUN!

Yazarımız Emrah Petek, G20 devletlerini Kur'an'daki Samiri kıssası ışığında değerlendiren bir makale kaleme aldı. 

_Köklü-Değişim_Gelişmiş-20-Samiri_Emrah-Petek.jpg

Brezilya’da düzenlenen G20 Liderler Zirvesi’nin bu dönemki teması, “Adil Bir Dünya ve Sürdürülebilir Bir Gezegen İnşa Etmek” idi. Kulağa gerçekten hoş geliyor, değil mi? “Adil bir dünya” ve “sürdürülebilir bir gezegen inşa etmek” ifadeleri, oldukça iddialı ve afilli sözler. Ancak dünya sahnesinde kendini "patron" ilan eden, en büyük 20 ekonomiye sahip bu devletler, sanırım herkesi “aptal” yerine koyuyor. Zira bugün yoksulluğun, fakirliğin, sömürünün, hatta salgın hastalıkların ve gayriahlaki davranışların başlıca sorumlusu olan kapitalizmi uygulayanlar tam da bu ülkeler değil mi? Dünyaya kan ve gözyaşından başka bir şey sunamayan kapitalizmin yarattığı tahribatı görmek için çok da detaylı bir bilgiye gerek yok. Ana haber bültenlerini izlemek yeterli olacaktır!

G20 devletleri, kapitalist ideolojiyle hayatı adeta yaşanması zor bir mezbeleye dönüştürmüştür. Özellikle gelişmemiş ve gelişmekte olan ülkelerdeki yoksulluk, hastalık, savaş, terör, açlık ve toplumsal çöküş gibi tüm sorunlar, kapitalizmin acı meyveleridir. Ancak her doğanın ölüme mahkûm olması gibi, ifsat eden her nizam da yıkılmaya mahkûmdur. Dolayısıyla ekini, nesli ve fıtratı bozan sömürgeci kapitalizm de çok yakında tarihin karanlık sayfalarındaki yerini alacaktır.

Gazze’deki zulümden, Ukrayna’daki savaştan, Doğu Türkistan’daki sistematik soykırımdan, Afrika’daki fakirlikten, Asya’daki geri kalmışlıktan sorumlu olan ve temalarının aksine dünyayı adaletsizliğe sürükleyen, bu G20 ülkeleridir. Onlar insanlığı hak olandan uzak tutup tüm çürümüşlüğüne rağmen kapitalizmden yana saf tutan aldatıcılardır. Onların bu durumları Kur’an-ı Kerim’de geçen ve Musa _Aleyhi’s-Selam_’a tabi olanları saptıran Sâmiri gibidirler. Rabbimiz şöyle buyurulmaktadır:

[فَاِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِنْ بَعْدِكَ وَاَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُّ] **“Biz senden sonra kavmini sınadık ve Sâmiri onları yoldan çıkardı.”** [Tâhâ Suresi 85]

Malumunuz üzere kıssada adı geçen Sâmiri, rivayetlere göre denizi aşıp geçtikten sonra Musa _Aleyhi’s-Selam_’ın yokluğunu fırsat bilerek, mucizeyle geçtikleri denizin daha ıslaklığı ayaklarında kurumadan İsrailoğullarını -buzağıya tapmalarını sağlayarak- yoldan saptıran, İsrailoğullarını Allah’a kulluktan alıkoyan bir kişidir. Yine rivayetlerde Musa _Aleyhi’s-Selam_ Tûr’a Allah _Azze ve Celle_ ile konuşmaya gittiğinde Sâmiri’nin, Mısırlılardan almış oldukları ziynet eşyalarından buzağı şeklinde bir put yapıp İsrailoğulları’nı buna tapınmaya ikna ettiği belirtilmektedir. Musa _Aleyhi’s-Selam_ kavminin arasına geri döndüğünde kavminin buzağıya taparak Allah’a kulluktan saptığını görünce; bütün bunlara sebep olan Sâmiri’den hesap sorar. Ve Musa _Aleyhi’s-Selam_, Sâmiri’nin komplosunu halkın önünde ifşa etmeye başlar: 

[قَالَ فَمَا خَطْبُكَ يَا سَامِرِيُّ] **“Söyle bakalım ey Sâmiri, senin maksadın ne idi?”** [Tâhâ Suresi 95] Kur’an’ın ifadesiyle Sâmiri, kavmin huzurunda insanları nasıl aldattığını, nasıl yoldan saptırdığını bir bir anlatır. Böylelikle Musa _Aleyhi’s-Selam_ Sâmiri’nin sahtekârlığını, yalancılığını, türlü entrikalarla insanları haktan saptıran bir kişi olduğunu ifşa etmiş olur.

Neticede de halk, Sâmiri’nin yalancı olduğunu fark eder. Ama O’nun yalancı olduğunu ortaya çıkaran vahyin ışığında hareket eden Musa _Aleyhi’s-Selam_’dır. Peki, kapitalizmin ve onun öncülüğünü yapan G20 devletlerinin yalancılığını kim ortaya çıkaracak? İşte bu vahyin ışığında hareket edecek olan İslâm Hilâfet Devleti’nden başkası değildir. Râşidî Hilâfet Devleti yeniden kurulup hayat sahnesine geri döndüğünde; kâfir Batı’ya yönelik yapacağı şey, tüm dünyanın gözü önünde sömürü düzenlerini ve bozgunculuklarını ifşa etmek olacaktır. 

Râşidî Hilâfet Devleti geri dönüp dünya siyasetinde lider bir devlet olarak yerini aldığında, insanlar arasında adilce hükmettiğinde; kâfir Batı’ya kapitalizmin çirkinliğini ifşa edecek, insan hakları iddialarının sahteliğini, kocaman bir safsata olduğunu gösterecek, özgürlük ve demokrasi dedikleri şeylerin yalanlarını ortaya koyacak, siyasal oyunlarını teşhir edecek ve tüm dünyaya Batı’nın insanlığı hileleriyle kandırdığını gösterecektir.  

Sâmiri’nin yaptığı sahtekârlıklar Musa _Aleyhi’s-Selam_’ın gayretiyle ifşa olduktan sonra ayet-i kerimede de buyrulduğu gibi Sâmiri artık yalnızlığa terk edilecek, hiçbir ağırlığı olmayan etkisiz birisine dönüşecektir: 
[قَالَ فَاذْهَبْ فَاِنَّ لَكَ فِي الْحَيٰوةِ اَنْ تَقُولَ لَا مِسَاسَۖ] **“(Musa Sâmiri’ye) Dedi ki: ‘Haydi çekip git, artık senin hayatta (hak ettiğin ceza:) ‘Aman bana dokunulmasın!’ demen(şüphe ve endişe içinde kıvranıvermen ve insanlarla münasebetten engellenmen)dir.”** [Tâhâ  Suresi 97]   
Buradaki [لَا مِسَاسَ] “dokunulmaz” ifadesi, kimseye dokunmamayı ve kimsenin kendisine dokunmamasını ifade eder. Yani insanlardan tam bir tecrit, tamamen yalnızlık anlamına gelmektedir.

Tıpkı Sâmiri’nin insanlardan izole olduğu, tecride uğrayıp etkisiz hale geldiği gibi; İslâm Hilâfet Devleti de kapitalist nizamın bozukluğunu ve sahte oluşunu ifşa ettiği için insanlardan izole edecek, onu etkisiz hâle getirecektir. 

Kapitalizmin zulüm, İslâm’ın adaleti temsil ettiği ortaya çıkınca, kapitalizme ve Batı’nın fasit uygulamalarına kimse tevessül etmeyecek, kapitalist anlayış kimse tarafından rağbet görmeyecek ve dahi İslâm’ın bir devlet olarak boy göstermesinin ardından kapitalizm başka halkları sömürgeleştirmeye cesaret edemeyecektir. Asırlarca İslâm’ın hayat sahasındaki liderliğinin yoksunluğundan fırsat bulan kapitalizm; İslâm’ın liderliği yeniden ele almasıyla korku içinde ininde kalacak, insanlığa zarar veremez hale gelecektir.

Hatta daha da fazlası, İslâm Hilâfet Devleti kapitalist nizamın dünyanın dört bir tarafına uzanan sömürü ellerini kıracak, sömürü düzeninin hayat sahnesindeki varlığını silip atacak, hayattaki etkisini tamamen yok edecektir. Tıpkı Musa _Aleyhi’s-Selam_’ın Sâmiri’nin putunu yakıp denize dökmesi gibi:
[وَانْظُرْ اِلٰٓى اِلٰهِكَ الَّذ۪ي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفًاۜ لَنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنْسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفًا] **“Şimdi bak, kendini her şeyinle adayarak tapındığın şu düzmece ilahına, onu nasıl yakacağız ve sonra toza toprağa çevirip, külünü de denize savuracağız.”** [Tâhâ Suresi 97]

İşte Hilâfet Devleti de Musa _Aleyhi’s-Selam_’ın buzağıyı un ufak edip denize savurduğu gibi kapitalizm ve ifsat edici fikirlerini, uygulamalarını tarihin karanlığına savurup atacaktır.  

Ancak Hilâfet Devleti’nin egemenliği, hayat sahnesindeki hakimiyeti; Moğollar gibi, zorba diktatörler gibi, sömürgeci kapitalist devletler gibi, bir tahribat yaparak olmayacaktır. Uyguladığı nizamlardan kaynaklı sadır olan adaleti ile insanların aklına, fıtratına hitap edecek, zorbalıkla değil; aklî ve kalbî ikna ile gönüllere taht kuracaktır. 

Kapitalizm, Kur’an’ın haber verdiği akıbetiyle mutlaka yüzleşecektir. İşte Kur’an’ın haber verdiği gerçeklik:

[بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَاِذَا هُوَ زَاهِقٌۜ] **“Hayır, Biz Hakkı batılın üzerine atarız da onu paramparça eder (Hak-batıl mücadelesinde batılın işi biter); bir de bakarsın ki batıl yok oluvermiştir.”** [Enbiya Suresi 18]


Gelişmiş 20 Sâmiri

Yazarımız Yılmaz Çelik, Türkiye'deki laik zevat tarafından Müslümanlara karşı zaman zaman kullanılan "Yallah Arabistan'a!" söylemini değerlendiren bir makale yazdı...

_Köklü-Değişim_YALLAH-ARABİSTAN’A-SİZLERE-ÖMÜR-ŞİMDİ-NEREYE-GÖNDERECEKSİNİZ_Yılmaz-Çelik.jpg

_“Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!”_

Şairin zamanında garipliğin hissiyatıyla söylediği bu dizeler, hayatımızda gün geçtikçe hem daha fazla anlam kazanıyor hem de karşılık buluyor. 

Gerçekten öyle değil mi? 

Asırlar boyunca İslâm’a yurt olmuş, İslâm’ın kültürüyle bezenmiş bu topraklarda İslâm’a göre yaşamak isteği garipsenir olmuştur. Bir asırdan fazla zamandır ilmek ilmek dokunan Batı’nın ifsat edici kültürü, o denli baskın gelmiş ki artık; İslâm’ın değerlerine sahip çıkmak, İslâm adına bir şey söylemek, ülkeden Arabistan’a gönderilmek için yeterli olmakta…  

_“Yallah Arabistan’a!”_ repliğine aşina olmayanımız yoktur, diye düşünüyorum. Zira ne zaman bu ülkede İslâm’ın hükümleri, değerleri gündem olsa; bir avuç laik zevat tarafından İslâm’ın değerlerine sahip çıkanlar “Persona non grata” yani -diplomasi dilinde- “istenmeyen kişi” ilan edilmekte, kendilerine adres olarak da “Arabistan” gösterilmektedir.

Hilâfet istediğini dile getirirsin, Allah’ın hükümlerine göre bir hayat yaşamayı dilersin, Şeyh Said’in davasına sahip çıkarsın, Kelime-i Tevhid bayrağını dalgalandırırsın… seni Arabistan’a gönderirler. 

Tesettür ahkamına uygun giyinmek istersin, tahammül edemeyip saldıran sanatçı bozuntuları sana, Arabistan’ın yolunu gösterir. 

Ahlaksızlığın, fuhşiyatın hak ve özgürlüklerin acı meyvelerinden olduğunu söylediğimizde, laik zevat bizi yine Arabistan’a yollar. 

Hal böyleyken laik zevata şunu sormak ve bazı gerçekleri hatırlatmak lazım: Ey laikler! Şayet siz bizlere Arabistan’ı adres olarak gösterirken oranın İslâm’ı temsil eden bir ülke olduğunu zannediyorsanız, yanılıyorsunuz. Suudi Arabistan, İslâm’ı temsil eden, Allah’ın hükümlerini Allah’ın razı olacağı bir şekilde uygulayan bir ülke değildir. Bilakis diğer ülkeler gibi işbirlikçi yöneticilerin idare ettiği, Batı’ya meftun, esaret zinciriyle Amerika’ya bağlı bir ülkedir. 

Laik zevatın bizi göndermek istediği Suudi Arabistan’a gelince, orada da durumun vahameti ortadadır…

Suudi Arabistan’da 2016 yılında resmî bir kurum olarak kurulan Hey’etü’t-Terfiyye (Eğlence Heyeti), Veliaht Prens Muhammed bin Selman’ın yakın arkadaşı Türki Alu’ş-Şeyh’in başkanlık görevine getirilmesiyle birlikte eğlence faaliyetlerini hızlandırdı. Daha önce ülkede aleni olarak Noel ve yılbaşı kutlamaları yasakken, 2020 ve 2021 yıllarında bu yasak uygulanmadı. 2022 yılına gelindiğinde ise yılbaşı kutlamaları doğrudan devlet eliyle organize edildi.

Suudi Arabistan’da Orta Doğu’nun en şaşaalı eğlence festivalleri, “Riyadh Season” adıyla 2019 yılından bu yana her yıl düzenleniyor. Bu yıl da Temmuz ayında duyurusu yapılan “Riyadh Season 2024” etkinlikleri, eğlence ve festival organizasyonlarının hız kesmeden devam ettiğini gösteriyor.

Dünyaca ünlü(!) şarkıcıların ahlaksızca sahne aldığı, haramların alenen işlendiği eğlence programları, Suudi Arabistan Veliaht Prensi Muhammed bin Selman’ın öncülük ettiği köklü reformlar çerçevesinde hızla uygulanmaya devam ediyor.

İşte laik zevatın bizi göndermek istediği Arabistan’ın hali…

Şimdi, tam da bu noktada, bu zevata seslenmek istiyoruz!

Acaba şimdi bizi nereye göndereceksiniz?! İslâm’a ve değerlerine sahip çıkan bir Müslüman gördüğünüzde; Batı’ya hayran, her türlü haramın alenen işlendiği, “özgürlük” adı altında rezilliklerin sergilendiği Arabistan’ı bize adres göstermeye devam mı edeceksiniz?

“Yallah Arabistan’a!” sizlere ömür! Arabistan tam da sizin istediğiniz gibi; “hak ve özgürlükler” safsatasıyla her türlü haramın “festival” adı altında işlendiği bir ülke…

Bu arada, şunu iyi bilmenizde fayda var: Biz hiçbir yere gitmiyoruz! Çünkü her bir karışı İslâm ile bezenmiş bu kadim İslâm toprağının yerlisi, her zaman İslâm ve Müslümanlardır.
Sahip olduğumuz değerler de bu topraklara ait değerlerdir. Bu topraklardan sökülüp atılması gereken; buralara ait olmayan, Batı’dan ithal edilen ve sizin canhıraş savunduğunuz “laiklik”tir, “amentü” haline getirdiğiniz “hak ve özgürlükler”dir. Bu topraklardan ivedilikle ait olduğu yere tekrar gönderilmesi gereken; kendisine öykündüğünüz “demokrasi”dir. Bu topraklardan arındırılması gereken; varlığıyla Allah’ı yok saydığınız, egemenliği Allah’tan alıp halka verdiğiniz “cumhuriyet”tir. 

Evet, size göre bu ülkede siz her şeyi yapabilir, her şeye davet edebilirsiniz.

Batı’dan ithal edilmiş düşüncelerle gençleri ahlaksızlaştırabilirsiniz… Her türlü iğrençliği temsil eden simgelerle halkı zehirleyebilirsiniz. “Hak ve özgürlükler” safsatası adı altında eşcinsellik propagandası yapabilir, dahi paçavralarını dilediğiniz gibi dalgalandırabilirsiniz. Çağdaş(!) bir ülke olmanın gereği olarak canınız nasıl istediyse öyle yaşayabilirsiniz.

Ama söz konusu olan; bu toprakların özünde var olan İslâm ve değerleri olursa bunları isteyemezsiniz. 

Her defasında ve her fırsatta İslâm’a ve onun kutsal değerlerine fütursuzca düşmanlık eden, öfke ve nefret kusan laik zihniyete, nasihat alır ümidiyle bir kez daha hatırlatıyoruz: Sizin varlığına tahammül edemediğiniz “İslâm”, yalnızca bu dünyanın değil, ahiretin de gerçek saadetidir!

Ama endişe etmeyin; biz sizi bir yerlere göndermiyoruz! Bizim amacımız, sizi bir yerlere sürmek değil, özünüze dönmeye davet etmektir.

Sizi, öğretilmiş ve dikte edilmiş öfke söylemlerinizden, İslâm’a karşı duyduğunuz şartlanmış nefretten kurtulmaya çağırıyoruz.

Davetimiz sizin hayrınıza; hem bu dünyanız hem de ebedî geleceğiniz için... Gelin, İslâm düşmanlığı gibi anlamsız ve zararlı bir ön kabulle hareket etmekten vazgeçin. Toplumsal çöküşün temelini atan ve huzuru yok eden laik, demokratik cumhuriyet sistemini terk edin!

Zira insanlığın tek gerçek kurtuluş yolu, sizin tüm önyargılarınızla ve düşmanca tavrınızla karşı durduğunuz İslâm’ın yüce hayat nizamında saklıdır.

Siz söylediklerimize tahammül edemeseniz de, sınırları aşarak üzerimize gelseniz de, tehditler savurup bizleri susturmaya çalışsanız da, Kur’an’la uyarmaktan asla vazgeçmeyeceğiz! 
[اَفَنَضْرِبُ عَنْكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا اَنْ كُنْتُمْ قَوْمًا مُسْرِف۪ينَ] **“Siz, haddi aşan kimseler oldunuz diye, sizi zikirle/Kur’an’la uyarmaktan vaz mı geçelim?”** [Zuhruf Suresi 5]


Şimdi Bizi Nereye Göndereceksiniz Laik Zevat? “Yallah Arabistan’a” Sizlere Ömür!

Yazarımız Süleyman Uğurlu, “5816 sayılı Atatürk Aleyhine İşlenen Suçlar Hakkında Kanun”u konu edinen bir makale kaleme aldı.

Köklü-Değişim_5816_-BİR-KANUNDAN-ÇOK-ÖTE_Süleyman-Uğurlu.jpg

İnsan, içinde yaşadığı hayatı anlamlandırırken bu doğru, şu yanlış; bu iyi, şu kötü; bu güzel, şu çirkin gibi yargılarda bulunur. Elbette bu yargıya ulaşması için kendisine bir elin dokunması ve ona yol göstermesi kaçınılmazdır. Zira insanın fiilleri maddedir ve bir madde, özü itibariyle “iyi” ya da “kötü” olarak vasıflandırılamaz. Harici bir unsurun o maddenin “iyi” ya da “kötü” olduğuna karar vermesi kaçınılmazdır. Bu harici unsur ya akıldır ya da yaratıcı yani Allah’tır. 

Batı dünyası, fiillerin iyi ya da kötü olduğuna aklın karar verebileceği iddiasıyla Kiliseye karşı başlattığı mücadelede zafer kazandığında, aklın hakimiyetini de ilan etmiş oldu. Peşi sıra gelen sanayi ve teknolojik yenilikler ile ekonomilerini de düzelttiklerinde gözlerin ve zihinlerin kendisinde yöneldiği “kalkınma abidesi” haline geldi. 

Laik Türkiye Cumhuriyeti, belki kurulduğunda değil ama Hilâfet'in kaldırılmasıyla birlikte Batılılaşmanın en radikal örnekliğini göstermiştir. Nitekim Kemalizm’in kutsal kitabı olan _Nutuk_’ta Cumhuriyetin hedefi; “Muasır medeniyet seviyesine ulaşmak ve onu geçmek” şeklinde tarif edilmiştir. 

Muasır medeniyetler seviyesine ulaşmak ulvi bir hedef olarak belirlendiğinde doğal olarak Türkiye’nin geri kalmış bir ülke olduğu da kabul edilmiş oldu. İşte bu geri kalmışlık psikolojisi ile Batı’ya bakıldı. Onur Atalay’ın dediği gibi; kurucu kadro, yeni kurulan Cumhuriyetin attığı her adımını, her uygulamasını takip eden bir “Batılı göz”ü üzerinde hissetti.[^1] 

Tartışmasız bir hakikattir ki; “Atatürk Devrimleri” denilen uygulamaların altında yatan saik, geri kalmışlık psikolojisi ve Batılı gözdür. Nitekim Yakup Kadri Karaosmanoğlu, kılık-kıyafet devrimini, Mustafa Kemal’in Avrupa’ya ilk çıktığında yaşadığı utanç duygusunun bilinç altına yerleşmesine bağlar. Avrupalıların bulunduğu yerde Mustafa Kemal’in hareketlerinin nasıl değiştiğinden bahseder. 

Aslında kurucu kadronun fikir özeti, dönemin Adalet Bakanı olan Mahmut Esat Bozkurt’un şu ifadelerindeki gibidir: 

_“Türk ihtilalinin kararı, Batı medeniyetini kayıtsız şartsız kendisine mal etmek, benimsemektir. Bu karar o kadar kesin bir azme dayanmaktadır ki önüne çıkacaklar, demirle, ateşle yok edilmeye mahkumdurlar.”_ 

Sonrası malumunuz… Bozkurt’un _“Batı medeniyetini kayıtsız şartsız kendisine mal etmek”_ şekline ifade ettiği hedefin uygulanması noktasında tüm kanunlar, -tashih ve şerh bile edilmeden- olduğu gibi Batı’dan alındı. “Batılı göz”, artık her yerdeydi… 

10 Kasım 1938’de, Mustafa Kemal her fani gibi öldü ama Batılı göz varlığını devam ettirdi. Milli Şef döneminde de aynı eziklik, aynı geri kalmışlık psikolojisi hakimdi. Bir şeyin doğru ya da yanlış olduğunu anlamak için Batı’ya bakılması, Batı “doğru” diyorsa doğru, “yanlış” diyorsa yanlış olarak kabul edilmesi artık yerleşik bir kültür haline geldi. 

1950 yılında yapılan çok partili genel seçimlere kadar, “10 yılda 15 milyon genç yarattıklarını” zannediyorlardı. Yani onlara göre; geri kalmışlığın sembolü olan her şeyden kurtulup modern Batı dünyasının vaaz ettiği fikirleri şartsız kayıtsız benimsemiş bir nesil inşa edilmişti. 

1950 yılındaki seçimler, aslında “Kral çıplak” demenin davranışsal yoluydu. Demokrat Parti, Cumhuriyetin kurucu partisine karşı ezici bir üstünlükle zafer kazanmıştı. Bu, yirmi altı yıllık uygulamaların başarısız olduğu anlamına mı geliyordu? Batılı göz, kaygılanmıştı. Laiklik tartışmaya açılabilir, Batı’nın yücelttiği “kalkınma felsefesi”nin yanlışlığı, fasitliği ortaya dökülebilirdi. 

Demokrat Parti, “halkın umudu” olarak seçimleri kazanmış olsa bile en nihayetinde rejimin bir partisiydi. Ha keza parti başkanı Celal Bayar’ın en meşhur sözü; _“Atatürk’ü sevmek ibadettir”_ sözüydü. Tabi ki bu sözü diğer devlet erkanı ve siyasetçiler gibi Mustafa Kemal yaşarken göze girmek ve yalakalık yapmak için söylemiş olsa da onun Atatürkçü olduğunda herhangi bir şüphe yoktu. Ama Batılı göz, kazanımların riske girmesini göze alamazdı. 

Bir taraftan halkı razı etmek için ezanlar aslına döndürülürken diğer taraftan Batılı göze de laikliğe dokunulmayacağı, olduğu gibi kalacağı noktasında garanti verildi. Bunun için sürdürülmesi gereken iki şey vardı: Atatürk kültü ve resmî tarih anlatısı. 

1951 yılında Demokrat Parti, Mustafa Kemal heykellerine saldırıda bulunan Ticanileri bahane ederek “5816 sayılı Atatürk Aleyhine İşlenen Suçlar Hakkında Kanun”u meclise getirdi. Kanun görüşmelerinde Demokrat Parti Ankara Milletvekili Selahattin Adil, uzun bir konuşma yapar ve vekillere, _“Arkadaşlar! 1946 yılından beri milletin köylüsü ile kasabalısı ile temas ettiniz, dileklerini dinlediniz, ‘aman bize bir heykel dikin’ diyen tek bir vatandaşa rastladınız mı?” diye sorar. Bu sözler üzerine salondan alkışlar yükselir. Mecliste yaşanan bu sahne, Batılı gözün kaygılanmakta haklı olduğunu göstermektedir. 

Görüşmeler neticesinde; 487 sandalyeli mecliste, 232 vekilin “evet” oyuyla kanun teklifi kabul edildi. Burada Adnan Menderes için bir parantez açmakta fayda var. Zira 5816 sayılı Atatürk’ü Koruma Kanunu meclise geldiğinde başbakan olan, Menderes’ten başkası değildi. Bazı Müslümanlar için kurtarıcı anlamında “Mesih” olarak isimlendirilen Menderes, Atatürk’ü Koruma Kanunu çıkartarak laikliğin teminatı olduklarını Batılı göze açıkça beyan etmişti. 

5816 sayılı kanunun kabul edilişinden bu yana 73 yıl geçmiş vaziyette. 73 yıldır, bu yüz karası kanun yürürlükte. Artık Ticaniler yok, artık Mustafa Kemal’in yerine geçmeye çalışan, paraya kendi resmini koyan Milli Şef İnönü de yok! Artık, Kemalist zihniyet de iktidarda değil! Artık “ikinci Menderes” olarak gösterilen Erdoğan iktidarda! Ama hiçbir hukuka sığmayan bu kanun hâlâ yürürlükte! 

Dolayısıyla 5816 sayılı kanunun varoluş amacı; Atatürk’ün manevi şahsını, heykellerini filan korumak değildir. Bilakis onunla özdeşleştirilen laik rejimi korumaktır. 

Laik rejimi koruma uğruna tertemiz beyinler zehirlenmiş, insanlar Mustafa Kemal’i sevmek zorunda bırakılmış, sevmeyenler çocuklarına bile sevmediğini söyleyememiş, bir şekilde sevmediğini açıklayanlar ise mecnun muamelesine tabi tutulmuş, linç edilip tutuklanmıştır. Böylesi bir psikolojinin hâkim olduğu ülkenin doğal olarak tımarhaneden farkı kalmamıştır. 

Bu tımarhanede, yine bir 10 Kasım’da Onkoloji Doktoru Mehmet Arslan _“Puta tapmayın. Saygı Allah’a olur”_ diye sosyal medya hesabından bir mesaj paylaştığı için tutuklandı ve böylece laik rejime bir kurban daha verilmiş oldu. 

Madem aslında her şey laik rejimi korumak için; öyleyse bu laik rejimin dayandığı temelleri tartışmamız, fikre karşı fikirle bu temelleri sarsmamız, yıkıp darmadağın etmemiz lazım. 

Karşımızda birileri olup laik sistemi savunsa elbette daha keyifli olurdu ama bu laik rejim, insanların beyinlerini iğdiş ettiği için fikir üretemeyen, düşünme melekesini kaybetmiş, daha doğrusu düşünmenin ne olduğunu hiç bilmeyen, özgür olmanın huzur ve mutluluğunu tatmamış nesiller yetiştirdiğinden; fikir konuşacak, laikliğin esaslarını savunacak birini bulmak, -takdir edersiniz ki- imkânsız. 

İş başa düştü. Bir sonraki makalemizin konusu da laik rejimin üzerine kurulduğu esaslar ve bu esasların çürük, hatta akıl dışı olduğunu ortaya koymak olsun! 

[^1]: Onur Atalay, Türk'e Tapmak, İletişim Yayınları

5816: Bir Kanundan Çok Öte… 

Yazarımız İbrahim Er, yenidoğan ünitelerinde bebekleri kasten öldürmek suretiyle hem cinayet işleyen hem de yolsuzluk yaparak para kazanan çeteleri konu edinen bir makale kaleme aldı. 

Köklü-Değişim_“YENİDOĞAN-ÇETESİ”--TOPLUMSAL-ÇÖKÜNTÜNÜN-GELDİĞİ-NOKTA-_İbrahim-Er.jpg

Toplumsal çürüme ve yozlaşma öyle bir noktaya geldi ki, bir olaydan dolayı yaşamış olduğumuz dehşet ve şaşkınlığın yerini bir sonraki olayda daha büyüğü alıyor. Neredeyse hemen her hafta yaşadığımız yeni bir olay, anında bir öncekini unutturuyor ve gündem bir anda bir sonraki olaya kadar bambaşka bir meseleye kilitleniyor. Daha dün Narin kızımızın katledilmesi üzerinden çocuklarımızın ve gençliğin içine düştükleri girdaptan bahsediyorken, şimdi yeni doğmuş bebeklerin hayatları üzerinden rant devşiren, üstelik mensupları sağlık çalışanları olan büyük bir organize örgütten bahsediyoruz.

İstanbul’da, İçlerinde 112 Acil Servis çalışanlarının da bulunduğu, doktor, hemşire ve diğer sağlık çalışanlarından müteşekkil bir çetenin, yeni doğan bebekleri anlaştıkları özel hastanelerin yoğun bakım servislerine günlüğü 8 bin lira karşılığında sevk etmeleri ile oluşan bir vahşetten bahsediyoruz. Vahşet diyoruz çünkü bebekler ihtiyacı olsun olmasın aileler kandırılarak bu hastanelere sevk edildiler ve para uğruna günlerce buralarda tutuldular. Bu bebeklerin yeterli bakımları yapılmadığı gibi, onlar için devletten aldıkları veya ailelere aldırdıkları ilaçları ve medikal ürünleri de bebekler için kullanmayıp sattılar. Bu uygulamalar neticesinde şu ana kadar 12 bebeğin hayatını kaybettiği yönünde iddialar var. Bu süreçleri yaşayan ailelerin maruz kaldıkları maddi ve manevi zorbalıklar ise bu meselenin içler acısı bir başka boyutunu oluşturuyor. 

Bu skandal, haftalar önce Türkiye gündeminin ilk sırasında yer alırken, her gün çıkan yeni haberler gündemde kalmaya devam ediyor. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde de benzer bir çetenin ortaya çıkması ve son olarak çete üyelerinin konuşmalarındaki şok edici ifadeler, skandalın boyutunu yeniden gözler önüne serdi:

**Hemşire:** _"Bebek pisliğin teki çıktı İlker baba!"_

**Doktor:** _"Entübe edelim."_

**Hemşire:** _"Hocam buna susturucu başlayalım, deli gibi, aynı."_

**Doktor:** _"Ok"_

**Hemşire:** _"Hocam, özel bebeğe az Dormicum (uyuşturucu) koklattım, deli gibi ağlıyordu, kestim nefesini haberiniz olsun."_

Bu sefer her zaman sonda söylediğimiz şeyi en başta söyleyelim: Bütün bu toplumsal çöküntünün ve çürümüşlüğün, ortaya çıkan suç makinelerinin, organize çetelerin, mafya tipi yapılanmaların ve şu anda aklımızın ucundan bile geçmeyen ancak vuku bulduğunda anlamaya çalıştığımız suç ve suç oluşumlarının tek sorumlusu bu laik-demokratik sistemin bizzat kendisidir. Bu sistem, dini hayata karıştırmayan akidesi ve menfaatçiliği gaye edinen hayat anlayışı ile insanların menfaate ulaşması konusunda her yolu meşru kılmaktadır. Temeli kapitalizm olan bu nizamın etkisiyle insanlar, değer/menfaat olarak gördükleri şeyleri elde etmek adına dünyanın her bölgesinde her türlü cürmü işlemektedirler. Bu sistemin sahipleri ise İslam beldelerine çöreklendikleri yüz yıldan bu yana, aynı gerekçelerle ümmetin topraklarını kan gölüne çevirmiş, zenginliklerini yağmalamış, toplumları ifsat etmiş ve ümmetin enerjisinin kendi necis değerleri(!) uğruna heder olmasına sebep olmuştur.

Sonuçta asıl ele alınması gereken bu nokta, bu sağlık skandalı ile ilgili hususta da gizlenmeye çalışılıyor ve mesele sanki bireyselmiş gibi bir noktaya çekilmeye çalışılıyor. Bu konuda devletin görünürde en yetkili kişisi olan Sağlık Bakanı katıldığı bir televizyon programında; **“Sağlıkta çürük elmaları ayıklama yetkisi ve kararlılığındayız. Çürük elmaları bulup gereğini her zaman yapacağımızı söyleyebilirim”** ifadelerini kullanıyor. Mesela böyle bir durumda sağlık bakanı ne yapabilir? Bahsettiği gibi denetimleri daha da arttırarak, menfaat hırsıyla devletin savcısını bile makamında tehdit etme cüretini gösteren böyle gözü dönmüş psikopatları kontrol altında mı tutacak? Yoksa meseleyi Hipokrat’a havale edip bu sağlık mensuplarını yeminlerine sadık kalmadıkları için cezalandırmasını mı isteyecek?

Bu meselenin özelde sebebi, bütün alanlarda olduğu gibi sağlık hizmetlerinde de devletin hızlı bir şekilde özelleştirmeye gitmesidir. Zira devlet, sağlık hizmetlerini ve giderlerini artık kendi üzerine bir yük olarak görmektedir. Devletin sağlıkta özelleştirmeye yönelik en büyük adımı şehir hastanelerinin yapılması olmuştur. Bilindiğinin aksine şehir hastaneleri kamu-özel teşebbüs işbirliğiyle yapılmış, işletmesi özel kuruluşlara ait olan hastanelerdir. Hatırlanacağı üzere bu hastanelerin yapımıyla birlikte iller bazında onlarca devlete ait hastane kapatılarak sağlık hizmetlerinin devlet üzerindeki yükü(!) hafifletilmeye çalışılmıştır. Bir başka ifade ile şehir hastaneleri insanların sağlık ihtiyaçlarını karşılamak için değil, ticari amaçlı yüksek kar hedeflenen hastaneler olarak devreye alınmışlardır.

Diğer bir yandan seçim kaygısıyla, cumhurbaşkanının hiçbir şartta asla hayata geçirilmeyeceğini vurguladığı EYT yasasının geçmesiyle birlikte zaten devletin üzerinde yük olan SGK kurumunun yükü daha da artmıştır. Devlet bu konuda da “Tamamlayıcı Emeklilik Sistemi” projesiyle emekliliği de özelleştirme yolunu aramaktadır.

**Sağlık meselesi, toplumun temel ihtiyaçlarından olup özel sektöre bırakılmayacak kadar önemli ve rant meselesi yapılamayacak kadar hayati bir meseledir.** Sağlık hizmetlerini özel sektörlerin inisiyatifine terk etmek; insanları, açgözlü küresel ilaç şirketlerinin pençesine atmaktır. Yeni doğan çetesinde olduğu gibi, rantın her zaman sağlıktan ve hatta insanların hayatından daha önce geldiği suç örgütlerine zemin hazırlamak demektir.

Bütün bunların sebebini, çözümlerin hala bütün çürümüşlüğün kaynağını oluşturan yozlaşmış kapitalist nizam ve onun gerçek yüzünü gizlemenin bir aracı olarak kullanılan demokraside aranması oluşturmaktadır. Oysa insanı yaratan ve onu her şeyiyle kuşatan Allah _Subhanehu ve Teâlâ_, İslam’ı bir hayat nizamı olarak insanların tüm müşküllerini eksiksiz olarak çözmek için göndermiştir. İslam Hilâfet Devleti bu eksiksiz nizamın yegâne tatbik edici merciidir. İslam ahkâmı ve onun tatbik edici otoritesinin öncelikli görevi insanların temel ihtiyaçlarını garanti altına almaktır.

Rasulullah _SallAllahu Aleyhi ve Sellem_ şöyle buyurmuştur:

[مَنْ أَصْبَحَ مِنْكُمْ آمِناً فِي سِرْبِهِ مُعَافًى فِي جَسَدِهِ عِنْدَهُ قُوتُ يَوْمِهِ فَكَأَنَّمَا حِيزَتْ لَهُ الدُّنْيَا] **_“Sizlerden her kim vücutça sağlıklı, nefsinden, malından korkusuz ve huzurlu, günlük yiyeceği de yanında olarak sabahlarsa sanki dünyanın bütün nimetleri kendisinde toplanmış gibi olur.”_** [Tirmizi]

İşte bunlar temel ihtiyaçlardır ve uygulanan nizamı yoluyla İslâm, tebaanın her bir bireyinin yiyecek, barınak ve içecek gibi bireysel temel ihtiyaçlarını, güvenlik, eğitim ve tedavi gibi toplumsal temel ihtiyaçlarını güvence altına almıştır. Çalışabilecek durumda olanlar, kendi temel ihtiyaçlarını kendileri karşılarlar. Fiilen ya da hükmen çalışamayacak durumda olanların ve şeran bakmakla yükümlü olduğu kimseleri bulunmayanların temel ihtiyaçlarını karşılamak ise Rasulullah _SallAllahu Aleyhi ve Sellem_’in şu sözlerinin işaret ettiği üzere devlete farz olur:

[مَنْ تَرَكَ مَالاً فَلِوَرَثَتِهِ وَمَنْ تَرَكَ كَلّاً فَإِلَيْنَا] **_“Kim bir mal bırakmışsa varislerinindir. Kim de ardında bakıma muhtaç birisini bırakmışsa onun bakımı bana aittir.”_** [Buhari]  


“Yenidoğan Çetesi” -Toplumsal Çöküntünün Geldiği Nokta-

Yazarımız İlyas Kösem, Gazze'de katliamlar sürerken alimlerini suskunluğuna ve yöneticilerin ihanetine yönelik bir yazı kaleme aldı 

Köklü Değişim,Makale İlyas Kösem,Dip Teoris.jpeg


Dünya ABD seçimlerinin sonuçlarına kilitlene dursun, gün geçmiyor ki İslam ümmetinin evlatları, kıblesi(!) ABD ve Batı olan nüfuz bazı alimler ve otorite/güç sahibi yöneticiler tarafından yeni bir hayal kırıklığına maruz bırakılmış olmasınlar. Yok bu kadarı da olmaz, olamaz denilen ne varsa gözünü kırpmadan onu yapan yöneticiler var ümmetin başında. Haliyle bu durum az bir basireti yanında biraz da insafı olan her ehli imanı kahrediyor. Bakıyorsunuz, ümmetin canına, malına, ırzına kastetmiş katillerle, yöneticilerimiz hiç ar etmeden iş tutuyorlar. Onların bu haram fiillerine karşı çıkmasını beklediğiniz alimler ise onların habis amellerini temize çıkarmak için mesai harcıyorlar. Kahrından çatlaması gereken kanaat önderleri; yöneticileri, ne yapsalar destekleyen tavırlarıyla ümmetin evlatlarını kahrediyorlar. Gasıpların limanlarımıza demirleyen gemilerini protesto eden Müslümanları bile eleştiren entelektüel(!) dalkavuklardan bahsetmiyorum bile.

Dip teorisi diye bir şey var, kısacası ‘’biteviye batış’’ diye bir şeyin olmadığını ifade ediyor. Yani maddi-manevi çöküşlerin bir alt limitinin olduğunu ortaya koymak için kullanılıyor. Bir yerden sonra batmakta olan şeyin tekrar yükselişe geçtiğinden yani… Bizler her gün şahit olduğumuz korkunç şeylere karşılık, ‘acaba diyoruz daha kötü ne olabilir?’ Ama maalesef bir gün sonra daha kötüsüne şahitlik ediyoruz. O kadar ki ‘ne olur burası en dip olsun rabbim’ diye niyazda bulunuyoruz. Ama kötülük konusunda kapitalizmde dip teorisi hiçbir şekilde işlemiyor, kötülüğün alt ve üst limiti yok!

**Ne oluyor! Böyle bir eylem mi olur Allah aşkına!**

Geçtiğimiz hafta katillerin gemilerinin limanlarımıza demir atması ülke gündemine damgasını vurmuştu. İstanbul ve Mersin limanlarında bunun için eylemler yapıldı. Mersin’de yapılan eyleme Köklü Değişim Mersin Temsilciliği olarak bizler de iştirak ettik. Eylemdeyken bir an durup yanımdaki arkadaşa ‘Allah aşkına burası neresi biz kimiz yaptığımız şu eyleme bak, böyle bir zillet olur mu? Bu topraklarda böyle bir eylem yapmak zorunda kalmak ne utanç verici bir şey! Allah yöneticilerin bin belasını versin!’ dedim. 

Söyler misiniz Allah aşkına ey alimler ve dahi pek muhterem(!) entelektüeller! Ne yaparlarsa yapsınlar, her durum ve şartta nasıl haklı olabiliyorlar bu yöneticiler? Haşa ismet sıfatına mı sahip bu hainler sizin nezdinizde? Söyleyin sizi böylesine hakkı ketmetmeye iten şey üç kuruşluk dünyalıklar mı? Eğer onlarsa söyleyin, vallahi ümmetin evlatları kendi aralarında toplayıp o dünyalıkları size temin edebilirler. -İçinizden tüm bu olanları normal karşılamayıp sesi çıkmayanlar olsa da- sizler bunca cürmü işleyenlerle hala ticarete devam edip dost olanları nasıl dost edinebiliyorsunuz? Böyle yapmakla alemlerin Rabbi’nin dostluğundan uzaklaştığınızı görmüyor musunuz?

Hilafetin ilgasından bu yana geçen bir asırlık tarihimiz, ümmetin dirilişini, direnişini, umutlarını çalan yöneticiler ve onların pisliklerini gizlemeye çalışan dalkavukların tarihidir. 

Nerde bir diriliş varsa orada bunu öldürecek, saptıracak, farklı yönlere kanalize edecek yöneticiler/liderler ve alimler(!) hemen türemiş ve umutları suya düşürmüştür. Ümmetin güvenini, enerjisini ve umutlarını berhava etmekten utanmıyor musunuz ey alimler ve yöneticiler! İnsan kardeşlerine bu kadar ihanet edebilir mi? Sizler kardeşleri Yusuf’u (a.s) kör kuyuya atan Beni ‘İsrail’i mi kendinize rol model alıyorsunuz? Sizin örneğiniz, kardeşini kendi nefsine tercih etmeyenin iman etmiş olmayacağını buyuran Muhammed Mustafa Sallallahu Aleyhi ve Sellem değil mi? 

**Belki insafa gelirsiniz diye soruyoruz ey enteller(!) ve yöneticiler!** 

Eylemlerinize yön veren şey reel politik değil de alemlerin Rabbi’nin inzal buyurduğu kitap ve sünnet olmalı değil mi?

Sizi motive eden şey, geçici dünya metaı değil de alemlerin rabbinin iman edenlere vadettiği cennet ve rızası olmalı değil mi?

Korkmanız gereken, her beşer gibi aciz, muhtaç ve sınırlı olan sömürgeci Batı değil de yerin ve göğün sahibi Vahid’ul Kahhar olan Allah Subhanehu ve Teala değil mi?

Kaybetmekten korktuğunuz şeyler, nüfuzunuz ve koltuklarınızdan önce Allah’ın, meleklerin ve mü’minlerin rızası olmalı değil mi? 

Farz-ı muhal bizi aldattınız bizler de yaptığınız her şeyi tasdik ettik diyelim, alemlerin Rabbi’ni nasıl aldatacaksınız söyler misiniz?

Ey entel abiler söyleyin bakalım, sizin hiç mi insafınız yok mu ki bu mübarek ümmeti kendi kısır bölücü gündemlerinizle boğmaya çalışıyorsunuz?

Sizler ‘alimler nebilerin varisleridir’ hadisini okurken, zulme ve zalime karşı olmanın bu mirasa varis olmanın en büyük alameti olduğunu düşünmüyor musunuz yoksa?

Avamdan(!) insanlar bile ümmetin coğrafyası yangın yeriyken tartıştığınız konulardan ar ederken, sizler bağrınız kahırdan çatlamadan bu utançla nasıl yaşıyorsunuz? Söyleyin Allah aşkına bir de bunun üzerine sizler nasıl gülebiliyorsunuz ve dahi kahkahalar atabiliyorsunuz?

Ey yöneticiler siz söyleyin bakalım, sizlerin hiç mi insafı, hiç mi vicdanı, hiç mi onuru yok! Sizi doğru yerde, ümmetinizin yanında durduğunuz takdirde asla yüzüstü bırakmayacak, yemeyip yedirecek, içmeyip içirecek, giymeyip giydirecek, sizleri baş üstünde tutacak bu ümmetin evlatlarına karşı ettiğiniz ihanetlerden hiç mi utanmıyorsunuz?

Hiç mi vicdanınız yok ki sizler bu ümmetin dinini de dünyasını da harap ettiğiniz halde hiç utanmadan kahramanlar gibi nasıl ortalıkta dolanıyorsunuz?

Alemlerin rabbi bizleri, alimlerimizi ve yöneticileri ıslah eylesin, değilse onların yerine bize salih kimseler ihsan eylesin, dipten yukarıya doğru hızlıca irtifaya geçmeyi bizlere nasip eylesin.

 إِنَّ النَّاس إِذا رَأَوُا الظَّالِمَ فَلَم يَأْخُذُوا عَلَى يَدَيه أَوشَكَ أَنْ يَعُمَّهُمُ اللهُ بِعِقَابٍ مِنْهُ

**“Şüphesiz ki insanlar zâlimi görüp de onun zulmüne engel olmazlarsa, Allah’ın kendi katından göndereceği bir azabı hepsine umumileştirmesi yakındır.” (İbni Mace)**


Dip Teorisi! Ne Olur Burası En Dip Olsun!

...özümüz olan İslâm’a dönmek varken, Batı özentisi bu imitasyon hayat niye?

1577863440.jpeg

Osmanlının son dönemlerinde ve Cumhuriyetin ilk yıllarında Avrupa seyahati aydınlar(!) arasında moda olmuştu. Gerek ticaret gerekse seyahat amacıyla birçok kişi Avrupa turlarına katılmışlardı. Çoğu döndüğünde Batı'ya duyduğu hayranlığı dillendiriyor kendi toplumunu ise küçümsüyordu. Bu seyahate çıkanlardan biri de Almanya’nın Berlin şehrine giden Mehmet Akif Ersoy’dur. Tabii döndüğünde ona da soruyorlar, *“Avrupa nasıl?”* diye Akif, bu soru karşısında halen güncelliğini koruyan şu cevabı veriyor: ***“Ne olsun, gördüğüm kadarıyla işleri var dinimiz gibi, dinleri var işimiz gibi!”***

Batı, İslâm’a olan kin ve düşmanlığını tarihin her döneminde belli etmiş ve halen de etmektedir. Eline geçen her fırsatta, Müslüman toplumları yok etmek, onların dinleri ile olan alakalarını zayıflatmak ve yaratıcıyla olan ruhi bağlarını koparmak için var gücüyle saldırmıştır. Bunu fiilî ordu gücü ile başaramayacaklarını anladıkları andan itibaren ise, fikrî ve siyasi saldırılara geçtiler. 1900’lü yılların başında içimizdeki hainlerin de yardımlarıyla istedikleri sonuçları yavaş yavaş elde etmeye başladılar.

Esasında Batı fikirlerinin insanı doğru bir şekilde kalkındıracak herhangi bir kaidesi yoktur. Ancak dinleri ile olan bağları gitgide zayıflayan Müslümanlar, özgürlükçü Batı fikirlerinin büyüsüne her geçen gün biraz daha kapıldılar. İşte böylesi bir süreçte, gayri İslâmi fikirlerin Müslüman toplumlara ulaşmasını, o dönemin önde gelen “kültürlüleri” sağlamıştır. Zaten Osmanlı sonrası kurulan Cumhuriyetin ilk meclisinde, bu zümreden birçoğunun milletvekili olması, geçmişte onlara nelerin vaat edildiğini ve ne uğruna dinlerini “sattıklarını” açıkça ortaya çıkarmaktadır.

Mehmet Akif Ersoy’un tek cümle ile ifade ettiği bu hazin durum, aslında o güne ait bir problem değildi. Çünkü hak ve batılın mücadelesinde küfür sistemleri, Hicri 2. Asırdan beri, İslâm’a ve onun kutsallarına karşı sistematik şekilde saldırdılar. Bir aşamada başarılı olamadıklarını görünce hemen diğer aşamaya geçtiler. İslâm’ı yıkma fikrinden hiç ama hiç vazgeçmediler. Bu saldırıları birkaç başlık altında kısaca ifade edecek olursak;

***A- Nassa Yönelik Saldırılar:*** *Kâfirler İslâm’ın önce naslarını hedef aldılar. Çünkü gücün nereden geldiğini çözmüşlerdi. Kur’an ayetlerini bozamayacaklarını bildikleri için de hadislere saldırdılar. Binlerce sahte hadis uydurarak şer’î hükümlerde şüphe oluşturma yoluna gittiler. Ancak bunu fark eden hadis âlimleri, ravi zincirleri üzerinde dakik bir araştırma yaparak hadislerin uydurma olanlarını tespit ettiler.*

***B-*** ***Nassın Anlaşılmasına Yönelik Saldırılar:** Burada ise dile yönelik saldırılar var. İslâm, her ulaştığı yere Arapçayı da götürmüştür. Çünkü Arapça ve İslâm ayrılmaz bir bütün olup Arapça, İslâm kültürünün esasi bir unsurudur. İşte bu yüzden şer’î hükümlerin anlamını bozmak ve zihin karmaşası oluşturmak için sürekli Arapçayı hedef aldılar.*

***C- Nassın Vakıaya İntibakına Yönelik Saldırılar:*** *Şer’î hükümler hayata dair tüm sorunları çözdüğü müddetçe Müslümanların İslâm’a olan bağlarının zayıflamayacağını anladılar. Bu yüzden şer’î çözümlere yönelik saldırı başlattılar. “İslâm’ın hükümlerinin geçmişte kaldığını” ve “yeni meselelere çözüm sunamadığını” dillendirerek, Müslümanların kalbinde şer’î hükümlere karşı şüpheler oluşturdular.*

İşte bu saldırılar neticesinde Müslümanlar özellikle 1800’lü yılların sonlarına doğru çok ciddi kırılımlar yaşadı. Bu kırılımlardan cesaret alan Batılı devletler, öldürücü darbeyi ise 1920’lerde vurarak, Müslümanların gücünün ve kuvvetinin kaynağı olan Hilâfet’i kaldırdılar. Bu noktadan sonra İslâm, hayat sahasından koparıldı, şer’î hükümler kamusal alandan çıkarıldı, İslâm kalplere hapsedildi ve hayat sahasında Batı’nın bozuk fikirleri tatbik edilir oldu. Müslümanlar ferdî olarak imanlarını korumaya çalışsalar da Batı hadaratı onları çok hızlı bir şekilde değiştirdi. İşte bu süreçte, samimi ve ihlaslı Müslümanların katledilmesi de dâhil olmak üzere, her geçen gün daha da kötüye doğru giden bir ivme ile günümüze kadar gelindi. Artık Müslümanlar dinlerinin hükümlerine riayet etmiyorlar, haramlardan kaçınmıyorlar, ibadetlerini yapmıyorlar. Yaşantıları da tıpkı gayri Müslimlerin yaşantıları gibi oluverdi. Bakın, daha dün yılbaşı kutlamaları adı altında, Batı hadaratının Müslümanlar tarafından nasıl sahiplenildiğini gördük. İçkilerin su gibi tüketildiğini, “şans oyunu” adı altında kumarın her türlüsünün vücut bulduğunu, fuhşiyatın tüm rezilliklerinin yaşandığını… ne yazık ki hayretler içinde izledik.

Müslümanlar, Allah *Azze ve Celle’*ye iman etmiş olmalarına rağmen, faizinden zinasına, içkisinden kumarına, hırsızlıktan yalana kadar, ne kadar haram varsa hepsinin içine düşmüş, günah çukurunda adeta boğulmaktalar. Mehmet Akif’in dediği gibi Müslümanların yaşantısı kâfirlerin dini gibi oldu. Papa bir konuşmasında ***“Hristiyan kadınlara söyleyin boyunlarına haç taksınlar. Müslüman kadınlardan farklı olsunlar.”*** demiştir. Bir Müslümanın duyacağı en ağır hakaretlerden biridir bu. Ama maalesef durum öyle bir yere geldi ki çoğu Müslüman kadın, kâfirlerden ayırt edilemiyor. İşte içinde bulunduğumuz bu çöküntü, aslında bir asırdan fazladır süregelen bir kırılımın sonuçlarıdır.

Oysaki tarihe dönüp bir bakalım. İslâm, gittiği her yere hayrı, adaleti ve huzuru götürüp, insanları karanlıklardan aydınlığa çıkarmışken, Batı’nın necis demokrasisi kan, zulüm ve sömürüden başka hiç bir şey sunmamıştır. Öyleyse özümüz olan İslâm’a dönmek varken, Batı özentisi bu imitasyon hayat niye?

وَاِنْ تُطِـعْ اَكْثَرَ مَنْ فِي الْاَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَب۪يلِ اللّٰهِۜ

**“Eğer yeryüzündekilerin çoğunluğuna uyacak olursan seni Allah yolundan saptırırlar…”**\[En’âm 116\]

Selam ve dua ile…

İşleri Var Dinimiz Gibi, Dinleri Var İşimiz Gibi

Yazarımız Muhammed Emin Yıldırım bu makalesinde, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın açıkladığı \"Biz bize yeteriz\" kampanyasını farklı bir bakış açısıyla değerlendiriyor...

1585642416.jpeg

Korona virüsünün tüm dünyayı etkisi altına almasıyla birlikte çoğu ülkede hayat durdu, sağlık sistemleri çöktü, 2.6 milyar insan evlerine hapsoldu ve işlerine gidemez oldu. Bu durum, doğası gereği krizler üreten ve uzun zamandır krizlerle boğuştuğu hâlde teknolojik rakam ve algı oyunlarıyla çöküşünü perdelemeye çalışan küresel kapitalist sistemin gerçek yüzünü iyice açığa çıkardı. ABD, Çin ve Avrupa ülkeleri acziyet ve şaşkınlık içinde bir tarafta halkın sağlığı, diğer tarafta ekonomilerini ayakta tutmak arasında sıkışıp kaldılar. Görünmez düşman olarak niteledikleri, sadece âlemlerin Rabbinin yaratmaya muktedir olduğu küçücük bir virüse karşı acil eylem planları ile büyük ekonomik kurtarma paketleri açıkladılar. Aynı şekilde Türkiye de bu krizden nasibini aldı. Sosyal hayat bitti, eğitime ara verildi, sokaklar boşaldı. Sağlık ve gıda sektörü, güvenlik birimleri ve insanların zaruri ihtiyaçlarını karşılamak için tedarik zinciri bünyesinde çalışanlar hariç ekonomik hayat durma noktasına geldi.

Buraya kadar yazdıklarım ve daha fazlası herkesin malumudur.

Asıl mesele ise bundan sonra ne olacağıdır. Zira yıllardır ciddi ekonomik kriz içinde olan *Türkiye’nin bu karantinada nasıl ayakta kalacağı, insanların işlerini nasıl koruyacağı ve geçimlerini nasıl sağlayacağı* sorusu hiç şüphesiz toplum nezdinde en az sağlığın korunması kadar düşünülüp konuşuluyor.

Sosyal medyada gün be gün, an be an tartışmalar yapılarak yöneticilerin atacağı adımlar takip ediliyor.

İşte böyle bir ahval içinde Cumhurbaşkanı Erdoğan “Biz Bize Yeteriz” başlığı altında Milli Dayanışma kampanyası başlattıklarını duyurdu.

Erdoğan konuşmasında, *“Amacımız, yevmiye ile geçimini sürdüren kesimler başta olmak üzere, alınan tedbirlerden dolayı mağdur olan dar gelirli vatandaşlarımıza ilave destek sağlamaktır.”* dedi. Ardından kampanyayı 7 aylık maaşını bağışlayarak açtığını söyledi. Ayrıca bu süreç içerisinde en büyük katkıyı iş adamları ve hayırseverlerden beklediğini, zekâtlarını Ramazan ayında dağıtmayı düşünen vatandaşların da Ramazan ayını beklemesine gerek olmadığını söyledi.

Hatırlayacak olursanız yakın zaman önce de Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından 100 milyar liralık -sözde- ekonomik destek paketi açıklanmıştı. *“Sözde”* diyorum, çünkü paketin içeriğine bakıldığında asıl ihtiyacı olan dar gelirli insanlara destek olmaktan ziyade, krizin yükünün toplumun üzerine yüklendiği, devletin alacaklarından vazgeçmek yerine sadece ertelediği, sıradan halkın temel ihtiyaçlarından önce turizm, inşaat, bankacılık, finans vb. sektörler gibi büyük şirketlerin korunmaya çalışıldığı açıkça görülmüştü.

Şimdi de benzer bir şekilde, ancak bu kez *“biz bize yeteriz”* sloganı altında duyguları okşayan farklı bir üslupla, topun vatandaşa atılarak sorumluluktan kurtulmanın siyasi kurnazlığı yapılmaktadır. Zira 550 çeşit vergi aldıktan sonra “veren el” olması gereken devlet, bu yaklaşımıyla Müslüman halkımızın kardeşlik ve yardımlaşma duygularını istismar ederek yine “alan el” konumundaki yerini korumuş oldu.

Sözlerim yanlış anlaşılmasın, ben burada yardımlaşmaya karşı çıkmıyorum. Elbette ki yardımlaşma her zaman olmalıdır. Özellikle de olağanüstü durumlarda yardımlaşma her Müslümana düşen İslâmi ve insani bir sorumluluktur. Ancak bu yardımlaşma ve paylaşma hayatın normal şekilde seyrettiği zamanlarda servetler dağıtılırken yapılmıyorsa, büyük şirketlerin milyarlarca liralık vergi borçları silinip asgari ücretliden vergi alınırken yapılmıyorsa, insanlar geçinemediği için intihar edip onları faiz yoluyla sömürün bankalar kâr üstüne kâr rekoru kırarken yapılmıyorsa ve devlet erkânı lüks yaşamdan bir türlü tasarruf edemiyorsa ortada koskocaman bir adaletsizlik ve samimiyetsizlik var demektir.

Allahu Teâla şöyle buyurmaktadır:

كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْاَغْنِيَٓاءِ مِنْكُمْۜ وَمَٓا اٰتٰيكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهٰيكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُواۚ وَاتَّقُوا اللّٰهَۜ اِنَّ اللّٰهَ شَد۪يدُ الْعِقَابِۢ

**“O mallar, içinizde yalnız zenginler arasında dolaşan bir devlete dönüşmesin. Rasul size ne verdiyse onu alın, neyi de size yasak ettiyse ondan vazgeçin. Allah’a karşı gelmekten sakının. Şüphesiz, Allah’ın azabı çetindir.”** \[Haşr 7\]

Cumhurbaşkanı’nın konuşmasında dikkat çeken diğer bir husus da, zekât kurumunu hatırlaması ve iş adamlarını zekât vermeye davet etmesiydi. Ne hazindir ki, Erdoğan zekât kurumunu baş tacı ettiği laik, demokratik zulüm düzeni aciz kalınca hatırladı. Oysa zekât, zenginlere vermenin, devlet başkanına da almanın farz olduğu çok önemli bir ibadettir. Zekât, yoksulların zenginlerin malları üzerindeki hakkıdır. Rica ve minnet ile talep edilecek bir bağış veya yardım değildir.

وَف۪ٓي اَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّٓائِلِ وَالْمَحْرُومِ

**“Onların mallarında muhtaç ve yoksullar için bir hak vardır.”** \[Zariyat 19\]

Eğer bu hak bugüne kadar zenginlerden alınmış olsaydı, yoksulluk sorunu çözülüp toplumda büyük ölçüde ekonomik denge sağlanmış olurdu.

Sözün özü, bize/akidemize/dinimize ait olan nizama sarıldığımızda mutlak surette “biz bize yeteriz!”

Öyleyse şimdi bizden olmayan ve kriz üretmekten başka işe yaramayan kapitalist küfür nizamını kapı dışarı edip siyasi, iktisadi, içtimai ve diğer tüm alanlarda İslâm’ı tatbik etme vaktidir.

Bunun için ihtiyacımız olan şey, kesin bir iman ile sahih bir irade ortaya koymaktır. Şüphesiz hayatın ve ölümün sahibi olan Allah *Azze ve Celle* dinine yardım edenlerin yardımcısıdır.

‘Biz Bize Yeteriz!’ Ama Nasıl?

...zafere götürecek başarının sırrı budur. Çünkü baharın habercisi olan cemreler Müslümanların hem kalplerine hem de beyinlerine düşmüştür.

1576665063.jpeg

18 Aralık 2010 tarihinde kimsenin aklına gelmeyen bir şey oldu. Yaşanan tüm olaylar önceden planlansa, belki de her siyasinin *“imkânsız, bu coğrafyada asla böyle bir şey olmaz”* diyeceği Arap Baharı başladı. Yıllardır zulme, fakirliğe ve geri kalmışlığa mecbur edilen, en ufak bir eleştiri karşısında dahi acımazsızca cezalandırılan Ortadoğulu Müslümanlar ayaklandı. Bu öyle bir bahardı ki yaklaşık 25 yıldır aynı zorbalar tarafından yönetilen Müslümanlar korku duvarlarını aşarak tüm dünyayı şaşırttı. Arap Baharı’nın başlamasıyla birlikte küresel sisteme ait birçok denge bozuldu. Bizatihi kendi deyimiyle Obama’nın saçları ağardı.

Bu bahar, bugün değerlendirdiğimizde belki de Ortadoğu’ya yazı getiremedi. Belki istenilen ve arzu edilen şekilde neticelenemedi. Çünkü esen sert rüzgârlardan daha çok, ihanetler savurdu Müslümanları! Yağmurdan daha çok, bombalar yağdı insanların üzerine! Körpe bedenler, evler, hastaneler, mescitler, pazar yerleri ve şehirler yerle bir edildi. Ortaya çıkan ayaz sadece baharın habercisi olan tomurcukları değil, adeta insanlığın kanını dondurdu. Meydanlarda baltacılar türedi. Acımasız ve merhametsiz keskin nişancılar kızları ve kadınları katletti.

Şiddetle ve zulümle meydanlara çıkan insanları bastırabileceğini, susturabileceğini ve vazgeçirebileceğini sanan diktatörler hüsrana uğradı. Yıllar sonra Ortadoğu’da oluşan bu bahar, bazı zorbaları koltuğundan, bazılarını ise dünyadan etti. Zalim diktatörlerden Tunus’ta Zeynel Abidin, Mısır’da Hüsnü Mübarek, Yemen’de Abdullah Salih, Libya’da Kaddafi devrildi. En canileri olan Beşar Esed ise Amerika, Rusya, İran ve Türkiye’nin hummalı gayretleri ile tam devrilmek üzere iken son anda kurtuldu. Daha sonra Cezayir’de Buteflika ve Lübnan’da Hariri meydanlardaki insanları ikna edemeyince istifa etmek zorunda kaldılar.

Bu öyle bir bahardı ki tüm dünya koalisyon güçleri adıyla bir araya gelip birleşti ama bugün hâlâ Suriye’de çözümü sağlayamadı. Libya’da ve Yemen’de bir türlü istikrar sağlanamadı. Hatta ortaya çıkan sinerji bugün Lübnan gibi yeni bir ülkeye yayıldı ve Irak’ta protestoların yeniden başlamasına sebep oldu. Bunların dışındaki zalim rejimler ise kendilerini muhafaza etmek adına daha önce hiç önemsemedikleri halklarını önemsemek ve hiç yapmadıkları reformları yapmak zorunda kaldılar.

Hepimiz şahidiz ki bu bahara Müslümanlar çok emek verdi, çok ağır bedeller ödedi ve ödemeye de devam ediyorlar. Fakat Allah’ın izniyle bu bahar başka baharların oluşmasına vesile olacak ve Allah’ın izniyle eninde sonunda coğrafyamıza yaz gelecektir. Uzun yıllar süren kış mevsiminden sonra yeniden baharın sıcaklığını hisseden Müslümanlar, gün gelecek gerçek bir siyasi liderlik altında birleşeceklerdir. Hatalarından dersler çıkaracak, kâfirlerin ve bazı işbirlikçi yöneticilerin vaatlerine kanmayacak ve Allah’tan başka kimseyi hesaba katmayacaklardır. Zira zafere götürecek başarının sırrı budur. Çünkü baharın habercisi olan cemreler Müslümanların hem kalplerine hem de beyinlerine düşmüştür. İnşallah son cemre de düşünce artık hiçbir güç yazın gelmesini engelleyemeyecektir.

SUSUN!

İşleri Var Dinimiz Gibi, Dinleri Var İşimiz Gibi

‘Biz Bize Yeteriz!’ Ama Nasıl?

Gerçek Bir Bahar İçin Son Cemreyi Bekliyoruz

Gelişmiş 20 Sâmiri

Şimdi Bizi Nereye Göndereceksiniz Laik Zevat? “Yallah Arabistan’a” Sizlere Ömür!

5816: Bir Kanundan Çok Öte…

Hakkımızda

Linkler

İletişim Bilgilerimiz

SUSUN!

İşleri Var Dinimiz Gibi, Dinleri Var İşimiz Gibi

‘Biz Bize Yeteriz!’ Ama Nasıl?

Gerçek Bir Bahar İçin Son Cemreyi Bekliyoruz

Gelişmiş 20 Sâmiri

Şimdi Bizi Nereye Göndereceksiniz Laik Zevat? “Yallah Arabistan’a” Sizlere Ömür!

5816: Bir Kanundan Çok Öte…

Sosyal Medya