Mükemmelliyetçilik, herhangi bir işin ya da durumun en yüksek kalitede, en üstün olarak eksiksiz bir şekilde gerçekleştirilmeye çalışılması anlamına gelir.

422695857_776481131172283_4212660612587435664_n.jpg

&emsp;Mükemmelliyetçilik, herhangi bir işin ya da durumun en yüksek kalitede, en üstün olarak eksiksiz bir şekilde gerçekleştirilmeye çalışılması anlamına gelir.
Mükemmelliyetçilik, sürekli olarak yüksek standartlara ulaşmaya, hatalardan kaçınmaya ve mükemmel sonuçlara odaklanmaya dayanan bir düşünce ve davranış biçimidir.
Mükemmelliyetçilik, bireyin kendisinden ya da başkalarından sürekli olarak mükemmel olma beklentisine ve bununla birlikte yoğun bir çaba sarf etmesine dönüşür.Bu durum, birçok insanın hayatında sık sık karşılaşılan bir davranış modelidir. Ancak, mükemmelliyetçilik bireyleri aşırı bir şekilde takıntılı hale getirerek stres, kaygı ve mutsuzluğa sürükleyebilir.Beklentilerin altında kalma duygusu kişi de memnuniyetsizlik oluşturur.
Kapitalist nizamın oluşturduğu iş dünyasındaki rekabetçi ortam, ebeveynlerin yüksek beklentilerine bağlı olarak eğitim kurumlarındaki öğrenciler arasındaki seviye belirleme yarışları, toplumun belirlediği standartlar, bireyde başarılı olma baskısını hissettirir.Sosyal beklentiler, bireyin başkaları tarafından önemsenmek ve onay görmek istemesine, ebeveynlerin kendisini hep başka yaşıtlarıyla kıyaslaması, kişide eleştirilme korkusu gibi nedenler davranışlarında mükemmel olma faktörünü tetikler.

&emsp;Mükemmelliyetçilik her ne kadar çoğu insan tarafından takdir edilen bir özellik gibi gözükse de, aslında birçok olumsuz etkisi olan bir düşünce tarzıdır. Bu kişiler, kendilerini ve yaptıkları her şeyi eleştirel bir gözle sürekli olarak değerlendirirler ve en küçük bir hatada dahi kendilerini eleştirirler. Asla başarısız olmamalıyım, her zaman her konuda başarılı olmalıyım, eğer yeterli bir şekilde yapamayacaksam onu yapmamalıyım, iyi olmak için defalarca kontrol yapmalıyım gibi sorunlar görünür.Kişiler de mükemmel sorunsalı; hiçbir eksiğin, kusurun bulunmaması anlayışını getirir. İşte burada bir soru sorulması gerekiyor. Herhangi bir davranışta ya da durumda, hiçbir eksik ve kusurun bulunmaması gibi bir şey olabilir mi? Tabii ki hayır!

&emsp;İnsan kendisine bakıp bir okuma yaptığın da sınırlı, aciz bir canlı olduğunu görücektir.O zaman insandan çıkan her türlü davranışın da mükemmel olması olanaksızdır.Çünkü mükemmelik yani eksiksizlik, her türlü noksan sıfatlardan münezzeh olan ALLAH Subhanehu ve Teala'ya aittir. Eksikli olan insanoğlunda mükemmellik aramak hatadır. Mükemmelliyetçilik şeytanın insanoğluna kurduğu tuzaklardandır.Örnek verecek olursak; Kişi iman ediyor ve imanın gereği olarak bütün amelleri veya bütün ilimleri öğrenmek istiyor.Her türlü ibadeti yapmak, hatta bunu üst seviyede yapmak istiyor.Bu nedenle farz amellerinin yanında bütün nafileleri yapmak istiyor ya da fıkıhta, siyerde, tefsirde her ayrıntıyı öğrenmek istiyor.Ama bir süre sonra bu istek, insanın, freni patlamış kamyon misali duvara toslamasına neden oluyor.İlk zamanlarda bu yükün altında kalıyor.Bu yüzden Muhammed s.a.v bir hadisi şerifinde şöyle buyurmaktadır;
_“Amellerin Allah Teâlâ’ya en sevimli olanı, az da olsa devamlı yapılanıdır.”_ (Müslim, Müsâfirîn, 218)

&emsp;Şeytan insana sağından yanaşıp ibadetleri bir bütün şeklinde yapmayı telkin ederek bunun altında kalmasını ve sonrasında ben bunları yapamıyorum anlayışı vermek ister.O yüzden bazen duyarsınız ''İslam'ın'' isteklerini bizler yapamayız diyenleri.
Mükemmeliyetçilik anlayışı kişide ''Ya hep, Ya hiç'' mantığı oluşturur.Bir ibadeti ya tam yaparım ya da hiç yapmam.Bizlerin eksikli canlılar olması ve bununla her anımızın bir olmayışı gibi durumlar insanda farklı hallere sebep olur.Mükemmelik anlayaşı bizleri eylemsizliğe itiyor.Her şeyin en iyisini yapmaya çalışıp, yapamadığımızda bizler artık eylemsiz canlılara dönüşüyoruz.

&emsp;Peygamberimiz bir hadisi şerifinde amellerimizdeki bu duruma dikkat çekiyor ve çözümünü de sunuyor. Peygamber'imiz (sav) şöyle buyurur: _“Her amelin bir canlılık dönemi, bir de fetret/bıkkınlık dönemi vardır. Amellerin bıkkınlık döneminde benim sünnetime yapışmaya devam edin.”_

Bu konuya ışık tutması açısından bir rivayet bizlere doğru öğretiyi sunacaktır.
Hanzala b. er-Rebi el-Üseydi kendi başından geçen bir hadiseyi şöyle anlatır:
_“Bir gün Ebû Bekir ile karşılaştım. Bana: Ey Hanzala nasılsın? dedi.
Ben: Hanzala münafık oldu dedim. O: Subhanallah sen ne diyorsun?! dedi.
Ben: “Rasulullahın huzurunda bulunuyoruz. O bize cenneti ve cehennemi hatırlatıyor, sanki (cenneti ve cehennemi) gözlerimizle görüyoruz. Fakat Onun huzurundan çıkınca, hanımlarımızla, çocuklarımızla meşgul oluyoruz. Onların işleri ile meşgul oluyoruz. Çok (şeyi) unutuyoruz.”
Bunun üzerine) Ebu Bekir (r.a) şöyle dedi:
“Vallahi mutlaka bizler de bunun (söylediklerinin) benzeri ile karşı karşıya kalıyoruz.”
Hanzala (r.a) anlatmaya devam ederek: “Ben ve Ebû Bekir (Rasulullaha) koşup Resulullah’a gittik. Nihayet Resulullah’ın huzuruna vardık.”:
“Hemen ben, Hanzala münafık oldu, Ey Allahın Rasulü dedim. Rasulullah (s.a.v) bunun üzerine:”
- O nedir (o ne biçim söz) dedi. Ben de söyle dedim:
“Ey Allahın Rasulü! senin huzurundayken bize cehennemi cenneti hatırlatıyorsun. Sanki gözlerimizle görüyoruz. Fakat huzurundan çıkınca, eşlerimizle çocuklarımızla meşgul oluyor, mesleğimizi icra ediyoruz. Çok (şeyi) unutuyoruz.”
Bunun üzerine Rasulüllah (SAV) şöyle buyurdu:
“Nefsim kudreti elinde olana yemin olsun ki: Huzurumda bulunduğunuz hal üzere ve (o sakilde) hatırlamağa (zikirde) devam etseydiniz, melekler (evlerinizde) döşekleriniz üzerinde ve yollarda sizinle musafaha ederlerdi. Fakat ya Hanzala, bir saat ibadetle bir saat dünya işleriyle uğraşınız, yeter” diye üç defa tekrarladı._ (Müslim rivayet etti). (Riyâzus-Sâlihîn s. 140. 14. bab, 151. hadis.)

&emsp;Hanzala (r.a) da bir müminin korkusunu dile getirmiş.Her durumda tamamen İslam'ı hissetmediğini itiraf ediyor ve Peygamber s.a.v de olması gerekini açıklıyor.
İnsan bir ibadeti tam olarak yapamam diyerek ya da kendi nefislerinde olan canlılık ve bıkkınlık dönemlerini geçirdiğinde şeytanın vesveselerine kapılabiliyor.Örtünmenin hakkını veremem diyerek, namazın hakkını veremem diyerek şeytanın vesvesesine kapılabiliyorlar. Her zaman huşulu bir namaz kılamıyor oluşumuz namazın kılınmayacağı anlamına gelmez.
Bu nedenle Peygamberimiz s.a.v, güzel bir söz söylememizi, tebessüm etmemizi, iyiliği emredip kötülükten nehy etmemizi tavsiye etmiştir. Hatta ''yarım hurma'' ile bile olsa kendimizi cehennem ateşinden korumamızı tavsiye etmiştir. Mükemmel değiliz, hiçbir zaman da mükemmel olmayacağız.Mükemmellik sadece ALLAH'a mahsustur.Bizler bu dünyada en iyi kul olmaya çalışan müslümanlarız.Eksiklerimiz,hatalarımız hep olacak ve mükemmel olan ALLAH'tan yardım isteyeceğiz.

&emsp;Evet, Bizler noksansız sıfatlara sahip olan ALLAH Subhanehu ve Teala'nın aciz, eksik kullarıyız. Bunu böyle bilip vahiy gözetiminde bir hayat anlayışına sahip olmalıyız. ALLAH, bizleri KURAN ve SÜNNET üzere yaşayanlardan eylesin. AMİN...

Mükemmel Olabilir Miyiz?

Bir toplumda insanlar; kamu düzenin korunmasını, suçun önlenmesini, eğitimde eşitliği, hukuk karşısında adil bir yargılanmayı,kısacası, huzur ve güven içinde yaşamak isterler. Toplumsal emniyet insan için en temel ihtiyaçlardandır.

428693760_792287926258270_6517160280189196682_n.jpg

&emsp;Rabbimiz Nahl Suresi 112. ayette şöyle buyarmaktadır: **_''Allah şöyle bir şehri örnek veriyor: Bu şehir güvenli ve huzurluydu, her yerden oraya bol rızık geliyordu. Derken ahalisi Allah’ın nimetlerine karşı nankörlük etti, Allah da onlara yapıp ettikleri yüzünden genel bir açlık ve korku felâketini tattırdı.''_**

&emsp;Bir toplumda insanlar; kamu düzenin korunmasını, suçun önlenmesini, eğitimde eşitliği, hukuk karşısında adil bir yargılanmayı,kısacası, huzur ve güven içinde yaşamak isterler. Toplumsal emniyet insan için en temel ihtiyaçlardandır. Bu yüzden insanlar beka içgüdüsü gereği toplu yaşar ve kendi aralarında huzur ve güven ortamı sağlamak için kurallara tabi olurlar.Bu kurallar bazen vahiy temelli şeriattan kaynaklanır, bazen de eksik ve aciz insandan kaynaklanır.

&emsp;Her insan; sokaklarda, iş yerinde, evinde emniyet içinde olmak ister. Kainatta bulunan Güneş, Ay, Gökyüzü gibi yıldızlar topluluğu sünnetullah gereği ve kendilerinde var olan kader gereği sistematik bir şekilde Allah'ın emirleri doğrultusunda var oluş gayelerini devam ettirmektedir. O yüzden hiçbir insan gece olduğunda yarın Güneş doğar mı? Ya da sabah olduğunda, akşam Güneş batar mı, tarzındaki düşüncelere dalmaz. Bu da insana huzur ve güven verir. Yoksa insan, gerçekleşmesi ihtimali çok düşük olan olasılıkları düşünse, psikolojik manada bir çöküş yaşayabilir.

&emsp;Nimetlere yapılan nankörlük sonrası açlık ve korku felaketinin tattırılması, günümüz açısından ders çıkarılması gereken bir vakadır. Toplumsal emniyeti oluşturmak için; can, mal, akıl, nesil, din gibi insanlarda var olan dinamiklerin korunması gereklidir. Devlet, yani nizamı tatbik eden otorite bunun için var olmalıdır.
Ama bugün öldürme, yaralama, cinsel suçlar, kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma, hakaret, hırsızlık, yağma, dolandırıcılık, uyuşturucu, sahtecilik, kötü muamele, zimmet, rüşvet, orman suçları, ateşli silahlar ve bıçaklar ile ilgili suçlar,mala zarar verme, görevi yaptırmamak için direnme, aile içi şiddet gibi suçların oranları her geçen gün artmaktadır. Artan suç oranları toplumda huzur ve güveni ortadan kaldırmaktadır.Gözümüzü açtığımız her yeni günde, henüz gerçekleşmiş cinayetler ile karşılaşıyoruz. Camilerde imamlar bıçaklanıyor, soğuk bir günde sokakta üşümesin diye taksiye alınan şahıs taksiciyi arkadan vuruyor,tebliğ yapan samimi davetçiler seccade üzerinde katlediliyor, hırsız tarafından kendi evlerinde öldürülen nice insanlar...

&emsp;Artık kim iyilik yapmak için birine yardım etmek ister?
Burada sorulması gereken soru şu olmalıdır: Belirli aralıklar ile kanunlar ve yöneticiler değişiyor olmasına rağmen, toplumda neden korku ve tedirginlik, suç oranları azalmıyor, güven ortamı tesis edilemiyor?
Sosyolojik anlamda, ekonomide, eğitimde, hukukta,huzur ve güven adına tedavi maksatlı yapılan müdahaleler çözüm getirmemektedir. Krizlere yapılan müdahaleler yama işlevini görerek krizi devam ettirmektedir.

PEKİ NE ZAMANA KADAR?
</br>Rabbimizin Nahl Suresinde örnek verdiği şehir gibiyiz.Bizler yıllar önce Dünya'ya hükmeden, aile, komşuluk, akrabağ bağları güçlü olan, ekonomide refahı yaşayan, eğitimde kıymetli şahsiyetleri ortaya çıkaran bir toplum idik. Ne zaman ki Allah'ın nimeti olan İslam'ı hayat sahasında tatbik eden koruyucu kalkanımız olan Hilafet Devletine sahip çıkamadık, işte o zamandan beredir 57 küsür devletçiklere bölünmüş olan Ümmet, açlık ve korku felaketini yaşamaktadır.

&emsp;Açlık ve korku elbisesi o kadar üstümüze sinmiş ki; ne zaman İslam'ı tatbik edecek Hilafet Devleti için çalışılmalı diye bir Müslümana teklif götürsek, karşılaştığımız cevaplar şunlar olmaktadır: ''Buna izin vermezler, düşmanın doları, orduları, teklonojileri var.'' vesaire.
Bizlere sükunet vermesi açısından Allah Rasulü Sallallâhu Aleyhi ve Sellem ve Adiy B. Hatem (r.a) arasında geçen şu rivayete kulak verelim:

&emsp;Adiyy b. Hâtim (r.a.) şöyle anlatıyor:
_Ben Peygamber’in (s.a.s.) yanında bulunduğum sırada bir adam gelip fakirlikten şikâyet etti. Daha sonra başka bir adam geldi ve o da yol kesenlerden (eşkıyalardan) şikâyet etti. Bunun üzerine Peygamberimiz (s.a.s.): “Ey Adiy! Sen Hîre şehrini gördün mü?” dedi. Ben: “Orayı görmedim, ancak oradan haberim var” dedim. Bu defa Peygamberimiz (s.a.s.) şöyle buyurdular: “Eğer ömrün uzun olursa muhakkak hevdeci içinde yolculuk eden kadının Hîre’den çıkıp Allah’tan başka hiç kimseden korkmayarak (Mekke’ye gelip) Kâbe’yi tavaf edeceğini göreceksin.” Ben buna taaccüp ederek kendi kendime: “Şehirlerde fitne ve fesat ateşini tutuşturan Tay kabilesinin eşkiyaları nerede olacak ki? (kadın tek başına yolculuk edecek)” diye düşünürken Peygamber (s.a.s.) sözüne devam ederek: “Şayet ömrün uzun olursa (göreceksin ki), Kisra‘nın hazineleri muhakkak fetholunacaktır.” buyurdu. Ben: “Kisra b. Hürmüz’ün hazineleri mi?” Dedim, Peygamber (s.a.s.) şöyle devam etti: “(Evet) Kisra b. Hürmüz‘ün. Eğer senin ömrün uzun olursa, muhakkak avuç dolusu altın yahut gümüşü çıkarıp da sadaka vermek isteyecek; fakat bunu kabul edecek birini bulamayacak olan kimseyi de göreceksin… (Peygamberimiz burada ileride vuku bulacak olan başka şeyleri de saymıştır. Daha sonra) Adiyy şöyle demiştir: (Ömrüm kifayet etti ve) ben Hîre’den hevdeci içinde yolculuğa çıkıp, Allah’tan başka hiç kimseden korkmayarak (Mekke’ye gelip) Kâbe’yi tavaf eden kadını gördüm. Yine kendim Kisra b. Hürmüz’ün hazinelerini fetheden ordunun içinde bulundum. Şayet ömrünüz uzun olursa, muhakkak sizler de Peygamber (s.a.s.)’in buyurduğu gibi avuç dolusu altını sadaka olarak verecek olan kimseleri göreceksiniz.”_ El-Buhârî, Menakıb 25 (3595); el-Müsned: XXX/196 (18260); vd.

&emsp;Evet kardeşlerim bugün bizler de açlık, hırsızlık gibi korkuları yaşamakta ve bunlardan endişe duymaktayız. Eğer bizler Rasülün, bugünün dünyasına bildirdiği mesajları doğru okursak o gün Müslümanları Tayın eşkiyalarından koruyan Allah, bugün de ABD, Avrupa,İsrail eşkiyalarından korkan Müslümanları koruyacaktır. Allah, bizleri kendi dini etrafında toplayarak tekrardan huzur ve güven içinde yaşatacaktır.

&emsp;Allah bizleri ABD, Avrupa, İsrail eşkiyalarına karşı galib eylesin.
ALLAH bizlere tekrardan toplumsal emniyeti bahşetsin.
Amin, amin, amin.

Emniyet Nimeti

Hicr 94 ayeti kerimesinde "Sana emrolunanı açıkça söyle ve ortak koşanlardan yüz çevir!" inmesiyle Allah'ın Resulü Muhammed aleyhissalatu vesselam, o günkü Mekke toplumuna açıktan bir ilan için Safa Tepesi'nin üzerine çıkıyor.

448045485_862670319220030_2439034280871156358_n.jpg

&emsp;Allah Resulü Muhammed aleyhissalatu vesselam, risaletin gelmesiyle beraber davet dönemine başlamış ve insanları tek olan Allah'a çağırmıştır. Ayetlerin inmesi, onun yol güzergahını belirliyor ve bu metot üzere insanlara dokunuyordu. Hicr 94 ayeti kerimesinde **_"Sana emrolunanı açıkça söyle ve ortak koşanlardan yüz çevir!"_** inmesiyle Allah'ın Resulü Muhammed aleyhissalatu vesselam, o günkü Mekke toplumuna açıktan bir ilan için Safa Tepesi'nin üzerine çıkıyor. Buradan _"Ya Sabahah, Ya Sabahah"_ çağrısı yapıyor. "Ya Sabahah" o günün Mekke dünyasında çok acil bir mesele, önemli bir hadise için insanların derhal toplanmasını gerektiren bir olayda kullanılan bir çağrı kelimesiydi. İnsanlar, "Ne oluyor? Bizi kim çağırıyor? Önemli olan hadise nedir?" diye aralarında konuşmaya ve Safa Tepesi'ne doğru koşuşturmaya başladılar. Safa Tepesi'nde gördükleri Muhammed'ül Emin'di.

_Ne oldu Ey Muhammed?
Bizi ne diye çağırıyorsun?
Bir saldırı mı var?_
Bu sorular üzerine Efendimiz aleyhisselam onlarla konuşmaya başladı:

_"Ey Kureyş cemâati! Ben size, şu dağın eteğinde veya şu vadide düşman atlıları var; hemen size saldıracak, mallarınızı gasbedecek desem, bana inanır mısınız?"_

Onlar da hiç düşünmeden:

_"Evet inanırız! Çünkü şimdiye kadar seni hep doğru olarak bulduk. Senin yalan söylediğini hiç işitmedik!"_ dediler.

Efendimiz aleyhisselam:

_"O hâlde ben şimdi size, önünüzde şiddetli bir azap günü bulunduğunu, Allah’a inanmayanların o çetin azâba uğrayacaklarını haber veriyorum. Ben sizi o çetin azaptan sakındırmak için gönderildim. Ey Kureyşliler! Size karşı benim hâlim, düşmanı gören ve ailesine zarar vereceğinden korkarak hemen haber vermeye koşan bir adamın hâli gibidir. Ey Kureyş cemâati! Siz uykuya dalar gibi öleceksiniz. Uykudan uyanır gibi de dirileceksiniz. Kabirden kalkıp Allah’ın huzuruna varmanız, dünyadaki her hareketinizin hesabını vermeniz muhakkaktır. Neticede hayır ve ibadetlerinizin mükâfatını, kötü işlerinizin de ceza ve şiddetli azâbını göreceksiniz! Mükâfat ebedî bir cennet; cezası da daimî bir cehennemdir. Bu işi benimle üstlenmeye ve bana yardım etmeye var mısınız?"_ dedi.

Ardından, _"Ey Abdülmuttalipoğulları! Ey Abdümenafoğulları! Ey Zühreoğulları!"_ diye seslendi.

&emsp;Efendimiz aleyhisselam Safa Tepesi'ne çıkıp bunu söyledi, biz de bugünün araçlarıyla "Ya Sabahah, Ya Sabahah" diyoruz. Evet, acil toplanalım! Derhal buna kulak verelim! Çok önemli bir olay var!

&emsp;Kardeşlerim, tehlike gerçekten çok büyük, acil ve derhal toplanmamızı gerektiriyor. Çünkü Gençliği kaybediyoruz. Tehlikenin farkında mısınız?
Aileler parçalanıyor. Tehlikenin farkında mısınız?
Toplumsal çöküntü yaşıyoruz. Tehlikenin farkında mısınız?
İslami değerlerden uzaklaşıyoruz. Tehlikenin farkında mısınız?

&emsp;O günün Mekke dünyasında yapılan bu acil anonsu, bizler de kendi beldemizde "Tehlikenin farkında mısınız" anonsu ile yapıyoruz. Gençlik ateizm, deizm, demokrasi gibi batıl inanç ve fikirlerin peşinde giderken, aile kurumu günden güne zayıflıyorken, suç oranlarının arttığı ve ahlaki değerlerden uzaklaşmış toplumsal bir çöküntü halindeyken ve bizi izzetli, şerefli kılan İslami değerlerimizden uzaklaştığımızın farkında değil miyiz?

&emsp;O zaman asıl suçlu kim?
Efendimiz aleyhisselam suçluyu özelde Mekke, genelde tüm insanlığa gösterdiği gibi, bizler de diyoruz ki! Asıl suçlu, insan aklının ilahlaştırıldığı, vahyi devre dışı bırakan, kendi heva ve heveslerine göre bir yaşam dizayn eden beşeri nizam olan demokrasidir.
Müslüman olarak girdikleri okullarda, ateist-deist çıkan gençliğin asıl suçlusu laik eğitim-öğretim programı değil midir?
Evliliklerin azalması, boşanmaların artması, erkek ve kadının birbirine bir meta olarak bakması, maddi lezzet ve zevklerden pay alma üzerine kurulan sekülerizm sonucu aileler parçalanmıyor mu?
"Ben" bazlı bir öğreti içinde, sadece kendini düşünen her olaya faydacılık gözüyle baktıran, bunun sonucu olarak da ahlaki değerlerden uzaklaşmış toplumsal bir çöküntünün suçlusu kapitalist anlayış değil midir?
Zulüm üzerine bir yaşam bina edilen "Allah var ama dünyada hükümleri geçmez" fikri ile bütün İslami değerler yerine, öncekiler gibi insan eliyle yapılmış helvadan putlar gibi bize sundukları helvadan putlar (demokrasi, laiklik, cumhuriyet) yüzünden İslami değerlerimizden uzaklaşmıyor muyuz?
Çözümsüz müyüz? Tabii ki hayır.
Evet, bir yangın ile karşı karşıyayız. Bu yangın diğer evlerden bize de sıçrıyor. O yüzden "Bana ne" diyemeyiz. Allah Subhanehu ve Teala Enfal-25'de şöyle buyuruyor: **_"Bir de öyle bir fitneden sakının ki o, içinizden sadece zulmedenlere erişmekle kalmaz (umuma sirayet eder ve hepsini perişan eder). Biliniz ki, Allah'ın azabı şiddetlidir."_**
Evet! Allah'a sunulacak bir mazeretimiz olması için, İslami hayatı yeniden başlatmak için çalışmalıyız. Şüphesiz ki çözüm, hayatlarımızı modern cahiliyeden, asrı saadete çevirecek nübüvvet minhacı üzere Raşidi Hilafettir. O zaman çalışanlar bu şerefli dava için çalışsınlar, hem dünyaları hem de ahiretleri için.

**_De ki: “Çalışın, yapın. Yaptıklarınızı Allah da, Resûlü de, mü’minler de göreceklerdir. Sonra gaybı da, görülen âlemi de bilen Allah’ın huzuruna döndürüleceksiniz. O da size bütün yapmakta olduğunuz şeyleri haber verecektir.”_** (Tevbe 105)

Safa Tepesi'nden Günümüze: İslami Değerleri Yeniden Kazanma Çağrısı; ''Ya Sabahah, Ya Sabahah''

Bizler bügün ''Râşidî Hilâfet Devletini'' uzak mı, yoksa yakın mı görüyoruz?

409392819_750373520449711_4040394732306935173_n.jpg

Vücudun en önemli organlarından biri olarak kabul edilen gözlerde oluşan rahatsızlıklar sonucu kimi zaman optik lensler kimi zaman da gözlükler kullanılır.Miyop olan insanlar uzaktaki nesneleri ve işaretleri görmede zorluk çeker, ancak yakın olan nesneleri açıkça görebilirler.Uzağı görememek,  hayatımızdaki günlük aktivitelerimizi yerine getirmemizi zorlaştırır.Fiziksel olarak insanda arizi oluşan bu durumlardan dolayı  gözlerin olağan şekilde görmesi için mercekler bulunmuş ve bununla beraber uzağı görme problemi çözülmeye çalışılmıştır.Yine insanlık aciz ve eksik bir mahluk olduğu için merak duyduğu gökyüzündeki yıldızlar grubu hakkında bilgi sahibi olmak için de teleskopları icat etmiştir. Bu icatlar insanda,arizi bir hastalıktan olsun veya insanın merakını gidermek için bulutlar ötesini görmek isteği olsun,  araştırma yapmaya ve bu konuda çözüm arayışı hissetmesini sağlamıştır.Uzak görünen cisimler mercek ve teleskop yoluyla yakın olmuştur.Fiziksel anlamda, insanlar uzağı net bir şekilde göremeyebilir.Bu da insan yapısı ile alakalıdır.

Konuya buraya kadar, insanın fiziksel görme kaynaklı uzak-yakın sorunsalı üzerinden değindik.Şimdi ise  insanda olması gereken görmenin, basiret ve  feraset üzere bir bakma şeklinde olması konusuna değineceğiz. Peygamber Efendimiz (s.a.v) bir hadisi şerifinde şöyle buyurmaktadır:  “_Müminin ferasetinden sakının. Çünkü o, Allah'ın nuruyla bakar._”

Feraset üzere olmayan bir bakışta ise ''Uzağı görmemek'' sorunsalı, kişilerin geleceği, büyük resmi veya uzun hedefleri anlamakta  zorlanmasına veya gerçeği görememesi anlamına gelir.Böyle bir durum kişinin hayatında kısa planlı düşünme, anlık hareket ve eksik bir vizyona sebebiyet verir.

İşte burada iki görme şekli ortaya çıkmış oluyor.

1- Maddeci bir gözle bakan kişi,

2- Vahyin gözüyle bakan kişi.

Dün ve bügün açısından yaşanan problemler üzerinden vakaları incelediğimizde, insanlık ya maddeci mercekten ya da vahyin merceğinden bir durum tespiti yapmıştır.

Efendimiz (s.a.v), sahabesi ve ondan sonraki müslümanlara birçok müjdelerde bulunmuştur. Risaletin ilk yıllarında, müslümanlar bir avuçken, zayıf ve hor görülüyorken; Efendimiz, Rum, Kisra,Yemen gibi süper güçlerin fethini müjdeliyordu.Hiçbir inanmış sahabe de tereddüt oluşmuyordu.O günün dünyasına seküler mercek üzerinden baktığımızda, böyle bir durum çok uzak ve imkansız görünüyordu.Seküler bir hayatları olan o günkü inkarcı toplum da bu durumu alay konusu yapıyordu. Ama vahyin merceğinden bakan sahabeler açısından Rum, Kisra,Yemen gibi fetihlerin müjdeleri yakın görülüyordu.

Risaletin ulaştığı  topluluklardaki azabı uzak gören kavimlerin sosyolojik durumuna baktığımızda, ''Öncekilerin Masalları'' ifadesi ile de alaya aldıklarını görüyoruz. Uzak gördükleri azab, onlara yakın oldu. Buradan çıkaracağımız sonuç: Uzak-Yakın ilişkisi, insanların görme şekillerine göre farklılık oluşturmakta olduğudur. Zayıf ve garib olan inanmış müminler her zaman İslam'ın iktidar olacağını yakın olarak gördüler. Karşı taraf seküler mercekten baktığı için bunu uzak gördüler. Geçmişte müjdelediği her ne varsa gerçekleşen Efendimiz (s.a.v), bügün de bizlere bakan bir durum tespiti yapıyor.Tekrar İslam'ın İktidar olacağını müjdeliyor.

Hz. Huzeyfe (r.a) anlatıyor: Resulüllah (s.a.v);

“_Nübüvvet içinizde, Allah’ın dilediği kadar devam eder; sonra dilediği zaman onu ortadan kaldırır. Sonra, nübüvvet sisteminde bir hilafet olacaktır. Bu da Allah’ın dilediği kadar devam eder, ardından Allah onu da -dilediği zaman- ortadan kaldırır. Sonra ısırıcı bir saltanat olur. O da Allah’ın dilediği kadar devam eder, sonra Allah dilediğinde onu ortadan kaldırır. Daha sonra ceberut bir saltanat/bir krallık/zalim yönetimler başa gelir; o da Allah’ın dilediği kadar devam eder, ardından Allah dilediği zaman onu ortadan kaldırır. Sonra, nübüvvet sisteminde bir hilafet olur._” buyurdu ve sonra sustu. (bk. Ahmed b. Hanbel, 4/273)

Müjdeyi veren Alemlere Rahmet olarak gönderilen Muhammed (s.a.v)...

Bizler bügün ''Râşidî Hilâfet Devletini'' uzak mı, yoksa yakın mı görüyoruz?

Vahyin merceğinden bakan her mümin yakın görecektir.

''_Onlar için belirlenen zaman, sabah vaktidir. Sabah da yakın, değil mi?_''(Hud-81)

Şüphesiz Allah'ın vaadi ve Resül'ün müjdesi yakındır.

Mehmet Aslan

Yazarın Makaleleri

Mükemmel Olabilir Miyiz?

Emniyet Nimeti

Safa Tepesi'nden Günümüze: İslami Değerleri Yeniden Kazanma Çağrısı; ''Ya Sabahah, Ya Sabahah''

Uzak-Yakın Merceğinden ''Râşidî Hilâfet Devleti''

Hakkımızda

Linkler

İletişim Bilgilerimiz