... kapitalizmden berî olmamızın yolu, İslam akidesiyle yeniden kalkınmak için nübüvvet metodu üzere Râşidî Hilâfet Devleti için çalışmaktır. Ancak o zaman kapitalist sistemin boyunduruğu altında ezilmekten kurtulup kaybettiğimiz izze

20170415kapitalizmin-yeni-kurbani-anneler.jpg

Yaşadığımız şu modern çağda sanırım en zor şey “anne olmak”…

Kendi başına apayrı bir konu ve kavram…

Kadın olmak, eş olmak ve anne olmak…

Başkalarının istediği gibi değil kendine özgü bir anne olmak…

Kusursuz olma çabaları içinde bocalamadan ve zaman kaybetmeden, artı ve eksileriyle birlikte anne olmak…

Ve her şeyden öte “Müslüman bir anne olmak”…

Hayatından bir türlü lezzet almayan, onca sahip oldukları karşısında bir türlü tatmin olup gözü doymayan, bitmek bilmeyen arzu ve isteklerinin altında ezilen ve bu ağır travmanın altında bunalıp intihar edenlerin olduğu bu toplumda, insanlığa yepyeni bir nesil kazandırmak en önemli ve en zor görevlerimizden biri olsa gerek.

Bu alanda yazılan binlerce kitap, yapılan yüzlerce seminer, verilen toplu eğitimler biz annelerin sorununa çare olamamıştır. Daha da ötesi bu sorun çözüme ulaşmamakla birlikte, artarak devam etmektedir.

Kadınlara toplumda daha fazla söz hakkı verilmesi, temel hak ve hürriyetlerinin kapitalizm tarafından garantiye alınması, erkeklere oranla istihdam alanlarının daha fazla artması ise kadınları asıl sorumluluklarından uzaklaştırmış ve işleri sarpa sardırmıştır. Kendi ayakları üzerinde durmak, çalışıp kocasına muhtaç olmamak, kadın için eşsiz bir başarı(!) haline gelmişken elbette en zor şey “Müslüman bir anne olmaktır”.

Bir teflon tava alabilmek için böbreğini satabilecek, sınava yetişemediği için gözünü kırpmadan canına kıyabilecek kadar gelecekten ümitsiz, sürekli üzgün ve mutsuz, yarınları zifiri karanlık genç bir nesille karşı karşıyayız. Bu büyük sorun ile boğuşurken, anne karnında eroinman olarak doğan yüzlerce bebek haberi ise acımıza acı katmıştır. İşte tüm bu çaresizlik sarmalı biz kadınlara bir nebze olsun anne olmayı hatırlatmıştır.

Evet, kaybettiğimiz onlarca değerin ardından bir kayıp daha…

Biricik evladını bütün kötülüklerden korumaya çalışan, onu ilk kucağına aldığı anda üzerine titreyen, onu en küçük bir zarardan korumak için sarıp sarmalayan bir anne olmak…

Evladımız gibi sarmalayıp kokusunu içimize çektiğimiz, insanlık dışı ve fıtrata muvafık olmayan bir hayatı öngören, her şart ve zeminde sınırsız hak ve hürriyetler sunan, özgürlük anlayışıyla her şeye ve her değere dünya ve para endeksli bir bakışla baktıran, sonunda fıtrattan gelen annelik duygularımızı da kaybettiren Kapitalizm…

Evet, kapitalizmin kurbanı olduk!

Öyle ki zinadan doğan çocukları çöpe atacak kadar zalim ve acımasız olduk…

Ve gün geldi normalleşen birçok şey gibi bu yaşananlar da normalleşmişti. Kapitalizmin madde ve menfaate dayalı sistemi karşısında İslamî akideden uzak yetişen insanlık, efsunlanmış ve kendini kaybetmiştir…

İnsanlık, şahsi çıkarları haricinde hiçbir şey düşünemez, fark edemez ve göremez olmuştur…

 Ne yazık ki sonunda ümmet, kapitalizmin zaferiyle yenik düşmüştür. Kapitalizm bizi, bize ait olan bütün değerlerden uzaklaştırıp akidemiz kaynaklı yaşam tarzımıza saldırmış ve yıkmayı başarmıştır. Sonunda onun istediği gibi düşünüp istediği gibi bir hayat sürmeye başladık.

Velhasıl bu durumdan bütün annelerin muzdarip olduğunu bilmekteyiz. Bu yüzden de istisnasız bütün annelere seslenerek diyoruz ki: bu sorunun asıl kaynağı, yaklaşık yüz yıldır Batılı kâfirlerin kendi elleri ve yerli ham maddeleriyle üretmiş oldukları kapitalist ideolojidir. Dolayısıyla bu kaba ideolojinin türlü tuzaklar ve sinsi oyunlarla, âlem-i İslam’a zorla dikte ettirilmesidir. Yoksa şanlı tarihimizin hiçbir döneminde toplumda böylesi bir ahlaki çöküntü yaşanmamıştır.

Öyle ise çocuklarımızı Müslüman şahsiyetler olarak topluma kazandırıp daha önceden olduğu gibi yeniden genç ve altın bir nesil yetiştirmek istiyorsak, süt kokulu çocuklarımızı dinî eğitim veren kreşlere teslim etmek yerine, önce kendimizi eğitelim… Unutmayalım ki çocuğun gelişimindeki ilk öğretmen bizleriz. Bunun için kusursuz bir anne olma çabası içine girerek vakit kaybetmeyelim. Zira aciz olarak yaratılan bizler ne kadar çabalasak ta eşsiz ve mükemmel olamayız.

İnsan olarak farkındalıklarımıza rağmen aciz yaratılmışız. Bu yüzden çocuklarımızın da aciz olduklarını göz ardı etmeden, onlardan mükemmel olmalarını beklemeden, **model anne** olmaya çalışmalıyız. Bu çaba, sorunun büyük bir kısmını çözmüş olacaktır. Eğitim sırasında sorumluluğun çoğu biz annelere düştüğü için, babalarla sonuçsuz didişmelere girmekten vazgeçmeliyiz! (Bu konuda çoğunuzun yüz ifadesini görür gibiyim, ancak bu bir hakikat.)

Diğer yandan toplumu bu hale getiren kapitalizmden berî olmamızın yolu, İslam akidesiyle yeniden kalkınmak için nübüvvet metodu üzere Râşidî Hilâfet Devleti için çalışmaktır. Ancak o zaman kapitalist sistemin boyunduruğu altında ezilmekten kurtulup kaybettiğimiz izzetli ve şerefli bir topluma kavuşabiliriz.

İşte çalışan anneler bunun için çalışsınlar…

Kapitalizmin Yeni Kurbanı ‘Anneler’

Yaklaşık bir asırdır kapitalizm ile sömürülen ülkemin insanları şunu bilin ki sizi sadece Nübüvvet metodu üzere Raşidî Hilafet kurtaracaktır. Ona sarılın…

20170316bu-ne-perhiz-bu-ne-lahana-tursusu.jpg

Büyüklerimizin bir sözü vardır. *‘Kişinin en büyük gafleti kendi parmağıyla gözünü oymasıdır’* İşte kapitalizmin bekçiliğini yapan Hükümet, 15 Temmuz 2016 tarihinden sonra öylesine bocalamış ve öylesine aciz kalmıştır ki adeta kendi parmağıyla gözünü oymuştur.

•O günden bugüne, Hükümet kanadından yapılan Batı karşıtı söylemler, somut adımlara dönüşmemiştir. Cumhurbaşkanı Erdoğan, *“PYD/YPG'ye silah desteğini verenler bu güçlerdir. Hepsinin elimizde belgeleri vardır”[**\[1\]**](file:///C:/Users/KK/Downloads/BU-NE-PERH%C4%B0Z-BU-NE-LAHANA-Song%C3%BCl-TOPRAK-duzenlenmi%C5%9F-n%C3%BCsha.docx#_ftn1)* demiş ancak el-Bab’ta Türk askeri savaşırken, PYD ile hatıra fotoğrafı çektiren Amerika’ya tek laf edilmemiştir. Yine Başbakan her fırsatta Batı’ya veryansın etmiş ancak fiiliyatta bırakın adım atmayı, dostane ilişkileri geliştirme yoluna gitmiştir. Batı ülkelerinin desteğiyle yapılan onlarca terör saldırısının akabinde yüzlerce masum insan canını kaybetmiş, arkalarında gözü yaşlı ailelerini bırakmışlardır. Bütün bu yaşananların ise Hükümet’in dış siyasetine zerre kadar etkisi olmamış, aksine Batılı kâfir devletler ile olan anlaşmalarına devam ederek, nerdeyse her gün yapılan basın açıklamalarında **“onlarla dost ve müttefik olduklarını”** söylemekten çekinmemişlerdir. Öyle ya Hükümet, onların açık düşman olduğunu bilmekte ancak maslahat icabı bu ilişkileri devam ettirmek zorundadır!

•Bununla birlikte kamuoyunda “FETÖ” adı verilen örgüt kapsamında yapılan operasyonlarda aralarında hamile, yaşlı ve yeni doğum yapmış olan yüzlerce kadının gözaltına alınması ve tutuklanması, henüz serbest bırakıldıklarına ya da yargılandıklarına yönelik bir haberin olamaması ise ayrı bir şüphe oluşturan muammadır.

Yine 5 Mart tarihinde yapılması planlan “Dünya Hilafet’e Neden Muhtaç” konferansı, resmi izin talebinde bulunulduğu halde laik kesimin baskılarıyla Bayrampaşa İlçe Kaymakamlığı tarafından iptal edildi. Hemen akabinde hiçbir gerekçe gösterilmeden gözaltına alınan Mahmut Kar ve Osman Yıldız’ın serbest bırakılmaları için, 6 Mart Pazartesi günü Emniyet Müdürlüğü önünde toplanan ve aralarında onlarca çocuk ve kadının bulunduğu 300 Müslüman gözaltına alındı. Bu vakıa, gaflet üstüne gaflettir. İslam nizamının savaş hukukunda dahi böylesi bir müdahale söz konusu değildir. Bırakın gözaltına almak, savaşta *“kadınlara, çocuklara, yaşlılara, mescitlere ve ağaçlara dokunmayın”* emri vardır.

•Günümüzde ise laik demokratik ve “hukuk” devleti dediğimiz kapitalist sistemin günümüz bekçilerinden olan Hükümet’in, görünen o ki; referandum sürecinde tek bir muhalif sese ve eleştiriye tahammülü kalmamıştır. Zira birkaç gün önce, Yalçın İçyer hocanın gözaltına alınması, 3 gün sonra Sayın Mehmet Pamak’ın gözaltına alınması ise elbette sözün bittiği yerdir. *“Daha güçlü bir Türkiye için”* bu kadar acizlik neden? Yoksa bu yapılanlar tarafsız bir hukuk devleti(!) için mi?

•Peki ya referanduma yönelik halkta oluşturulmaya çalışılan, *“Evet”* veya *“Hayır”* diyenlerin durumuna ne demeli… Evet diyenler, kahraman ilan edilirken, hayır diyecek olanlar vatan haini düşmanlar olarak tehdit unsuru addedilmeye başlandı. Hiçbir muhalif propagandanın yapılmasına bile izin verilmeyen, buna ilaveten bütün medya ve basın organlarının sadece “Evet” yönündeki “tarafsız” yayınlarına ne demeli!

Galiba Demokrasinin, insanların her konuda fikir hürriyetine sahip olması gerekir, dediği düşünce özgürlüğü bu olsa gerek!

•OHAL’in üç ay daha uzatılmış olması ise kanayan yaraya adeta tuz basmış, konuşmak isteyen, belki de bütün bu olaylara “yeter” diyecek insanların boğazına kılçık gibi takılıp kalmış, susmak ve sessiz kalmak zorunda bırakmıştır.

•Buna bir de Hükümet’in Hollanda ile yaşadığı krizi eklemek yerinde olacaktır. Yukarıda dediğimiz gibi kişinin en büyük gafleti, kendi parmağı ile gözü oymasıdır. Hatırlatmak isterim ki “İsrail”le çok ciddi krizler yaşadık! Sonrasında Mavi Marmara şehitlerinin davası düşürüldü… Rusya ile çok büyük krizler yaşadık! Şimdi ise aramızdan su sızmıyor, hem dost hem müttefik olduk… Şimdi sırada Hollanda mı var? Ama ona da *“16 Nisan’dan sonra”* diyoruz… Allah aşkına “bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu”? Cevap vermek için bile zaman isteniyor. Bu düpedüz aciz ve çelimsiz, diplomatik bir çaresizliktir.

Bugün Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın koşmasının satır aralarında kullandığı şu cümleye dikkat etmek istiyorum *“Batı hortladı…”* Madem bunu açıkça dile getirdiniz, o zaman Batı’nın tamamından beri olun ve bütün siyasi ilişkileri bitirin.

Görüldüğü gibi 3 dönem üst üste demokrasi bünyesine tek başına iktidar olan AK Parti Hükümeti, toplumda işsizlikten tutun, ekonomik krize, suç oranlarının artmasından tutun, ahlaki ve toplumsal çöküşe kadar birçok alanda derinleşen bir problem yumağını getirmiştir. Boşanmalarla yıkılan yuvaları kurtarmaktan aciz kalmıştır. Ahlaki çöküşün en büyük sebeplerinden olan içki, kumar ve fuhuş ise başını almış gitmektedir. Ümmetin kalkınması adına hiçbir ilerleme kat edemeyen AKP Hükümeti başkanlıkla mı toplumu kalkındıracak? Yaklaşık bir asırdır kapitalizm ile sömürülen ülkemin insanları şunu bilin ki sizi sadece Nübüvvet metodu üzere Raşidî Hilafet kurtaracaktır. Ona sarılın…

  
- - - - - -

 [\[1\]](file:///C:/Users/KK/Downloads/BU-NE-PERH%C4%B0Z-BU-NE-LAHANA-Song%C3%BCl-TOPRAK-duzenlenmi%C5%9F-n%C3%BCsha.docx#_ftnref1) 02.03.2017

Bu Ne Perhiz Bu Ne Lahana Turşusu!

Müslümanlar bu sömürüye artık boyun eğmeyin, çaresizlikten ve mecburiyettenmiş gibi denize düşüp yılana sarılmayın… \r\nKapitalizm’e ve Batı’ya ait her ne varsa hepsine ‘Lâ’…\r\n“Biz sadece Nübüvvet metodu üzere Raşidî 

20170216bati-ya-kapitalizm-e-ait-her-seye-l-deyin.jpg

Hiç şüphesiz ki, belirli bir akideden ortaya çıkmış ideolojilerin, bekası, hâkim oldukları toplumun üzerinde tenfizi ve bunu başka toplumlara yayılmak için takip ettikleri değişmeyen metotları vardır. Zira akidesini koruma, uygulama ve yayma metodu olmayan bir fikir, insanları etrafında toplamaya güç yettirebilecek lider bir fikir olma vasfına sahip olamaz. O fikir insanlar arasında bağ olabilecek güce sahip olamayan “düşük” ya da “dar” bir fikir olmaktan öteye gidemez. Günümüzde ise ideolojik fikir ancak Sosyalizm, Kapitalizm ve İslam’dır.

Bir fikrin ideolojik bir fikir olabilmesi için ise onun koruma uygulama ve yayma metodunun olması gerekir. Bu yazımızda Sosyalizm’i atlayarak Kapitalizm ve İslam ideolojisinin bir toplumdan diğer bir topluma yayılma metodunu ele alacağız. Çünkü Sosyalizm çok kısa süren ömrüyle kendi kendini çürüterek insanlık üzerinde etkili olamamış bir ideolojidir.

Kapitalizm’e gelince, yaklaşık 200 yıl kadar önce ortaya çıkmıştır. Sosyalizm kadar kısa olmasa da Kapitalizm’in de artık son günlerini yaşadığını ve ecel vaktinin geldiğini görmekteyiz. Nitekim her an farklı farklı yerlerden açık vermesine rağmen, halkları ve milletleri iki asırdan uzun bir süre bir arada tutmaya güç yetirebilmiş, ancak sona yaklaşmıştır. İki insan ömrü kadar uzun olsa da, o da aciz olan insanoğlunun icat ettiği ve yine kendisi gibi aciz olan bir fikirdir. Zira bir nizamının olması, onun sahih bir ideoloji olduğunu göstermez. Neredeyse bütün ülkelerde uygulanıyor olması, hatta insanlar üzerinde şuan için uygulanan tek ideoloji olması, bu gerçeği değiştirmemektedir. Açıkçası akidesinin, nizamının ve metodunun fasitliği, kendini ifşa ederek bizlere de çok iş bırakmamıştır.

Dini hayat sahasından çıkaran akidesiyle, bir ütopyadan öteye gidemeyen demokrasisiyle ve toplumlar üzerinde hâkim olmak, onlara baş eğdirmek için sömürgeciliğiyle ortaya çıkan bu ideoloji, elbette yok olmaya mahkûmdur.

Evet, batıl olan bu Kapitalist fikrin bekası için takip etiği fikrini başka toplumlara taşıma metodunu ele alacağımızı söylemiştik. Çok uzaklara gitmeden, içinde bulunduğumuz coğrafyaya kısa bir göz atmamız yeterli olacaktır. Özellikle halkı Müslüman olan toplumlarda uyguladığı metodunun ne denli iğrenç ve fasit olduğunu en belirgin haliyle görmekteyiz.

Peki, “Kapitalizmin yayılma metodu nedir?” diye sorduğumuzda, karşımıza çıkacak ilk cevap elbette ‘sömürgecilik’ olacaktır.

Türlü tuzaklarla, kirli oyunlarla, milyonlarca masum insanın kanını döken Kapitalizm…

Sahip olduğu toprakları elinden gitmesin diye, halkın kendi içinden seçtiği uşak yöneticileriyle sömürgesine hız kesmeden devam eden Kapitalizm…

Yer altı ve yer üstü zenginliklerini köküne kadar kurutarak halkları kendine boyun eğdirerek sömüren Kapitalizm…

80 milyon insanın yaşadığı ve çalışıp didindiği bir ülkede, milli gelirin sadece bir elin parmakları kadar sayıdaki insanın elinde servetin bir devlet haline geldiği Kapitalizm…

Yani Halkının %90’ının yoksulluk sınırında olmasının adıdır, Kapitalizm…

İşte sömürge zihniyetine sahip bu fikir, halkları kendisine düşman etmiştir. Zaten Sahih olmayan bir ideolojiden başka ne beklenir ki! Batılı sömürgecilerin ***“Ortadoğu’’*** diye tarif ettiği yerde Müslüman halkların ayaklanması ve yine Müslümanların Batı ülkelerinin tamamına istinasız olarak başkaldırmaları, onlara karşı kin ve nefret beslemeleri, *“bu sömürüye artık boyun eğmeyeceğiz’’* diyerek başlattıkları “İslam Baharı” (kimileri “Arap Baharı” dese de) ve Suriye’de devam eden inkılabi oluşum, Kapitalizm’in sonunu getirmek üzeredir inşallah.

Hâlbuki bir ideoloji ancak akidesi, nizamı ve metodu ile aklı ikna ettiği, kalbi tatmin ettiği ve insan fıtratına uygun olduğu müddetçe sahih ve kâmil bir ideoloji olabilir. Ancak böyle bir ideoloji, halkları ve milletleri asırlar boyu, hatta doğru uygulandığı müddetçe kıyamete kadar bir arada tutabilir. Böyle bir ideoloji ise ancak insanı, hayatı ve kâinatı, öncesini ve sonrasını bilen bir yaratıcı tarafından olursa mümkün olur. Çünkü yarattığını en iyi bilen ve tanıyan, yine O’dur…

İşte bu ideolojinin adı, İslam’dır…

İşte bu yüzden İslam, bir devlet olarak ortaya çıkıp insanlığı bir rahmet olarak kucakladığı o ilk günden, 19. Asrın ortalarına kadar varlığını devam ettirmiştir. 14 asır süren bu liderliğinin önünde hiçbir engel duramamış, aksine onu tanımaya başlayan insanlık, fevç fevç ona koşarak gerçek izzet ve şerefine kavuşmuştur. Çok kısa sürede dünyanın üçte birine hükmeden bir devlet olmuştur. Evrensel bir din olma özelliğine sahip olan bu ideolojiyi sahiplenen insanlar, ondan aldıkları güçle dünyaya meydan okumuşlardır.

Uyduruk tarih kitapları ise O’nu, zorbalık ve canilikle, yalan yanlış, aslı astarı olmayan iftiralar ile karalamaya çalıştılarsa da bunu başaramamışlardır. Böylesine görkemli, onurlu, şanlı ve şerefli bir tarihi yok etmeleri elbette mümkün değildi. Ve insanlık o asil günlerine tekrar dönmeyi arzulamaktadır. Özellikle son zamanlarda siyasi, ekonomik ve ahlaki olarak devrim yaşayan toplum! Kapitalizmin sebep olduğu bu zilletten kurtaracak olan nübüvvet metodu üzere Râşidî bir Hilafet Devleti’ni arzulamaktadır.

Çünkü İslam, oryantalistlerin anlattıkları gibi vahşice katliamlar yaparak sahip olduğu toprakları yağmalayarak başarı kazanmamıştır.

Düşmanlarını şaşkına çeviren bu başarısının asıl sebebi, onun herhangi bir istila ve işgal hareketi olmadığıdır. Aksine o maddi nedenlerden ziyade, vahyin ışığında bir tebliğ ve davet hareketidir. O, İslam’ın bir toplumdan diğer bir toluma taşıma ve yayma metodudur. İslam etnik, dinî, kültürel ve ekonomik yapısı birbirlerinden çok farklı olan toplumları kucaklayarak barındırabilmekteydi. Çünkü o bir fetih hareketiydi… O, cihat yoluyla fethettiği halkları kendine düşman eden bir sömürge ve istila hareketi olmayıp aksine, idaresine aldığı toplumu kendine hayran bırakarak, insanların gönüllerini fetheden mukaddes bir dindir.

İşte bunun için diyoruz ki, ***“Ey Kapitalizm, takke düştü kel göründü.’’*** Ancak iki insan ömrü kadar olan kısacık ömrün bitti-bitecek…

Ve ey Müslümanlar bu sömürüye artık boyun eğmeyin, çaresizlikten ve mecburiyettenmiş gibi denize düşüp yılana sarılmayın…

Kapitalizm’e ve Batı’ya ait her ne varsa hepsine **‘Lâ’**…

***“**Biz sadece Nübüvvet metodu üzere Raşidî Hilafet istiyoruz’’*** deyin…

Batı’ya (Kapitalizm’e) Ait Her Şeye ‘Lâ’ Deyin

Her yönü ile çamurdan bir bataklık olan, insanlığın orada kurtulacağını, kendisini huzur ve refah içinde yaşayacağını sandığı, her yeni bir çırpınışta ise bir adım daha batarak, içine düştüğü bu çamurdan kurtulmak ümidiyle 

20170110kadinlari-kurtarin.jpg

Her yönü ile **çamurdan** bir **bataklık** olan, insanlığın orada kurtulacağını, kendisini huzur ve refah içinde yaşayacağını sandığı, her yeni bir çırpınışta ise bir adım daha **batarak**, içine düştüğü bu çamurdan kurtulmak ümidiyle sağlam bir ağaç dalı gibi tutunduğu **kapitalist** sistem ve ondan olan **demokrasi** o insanlığı kurtaramamıştır. Aksine her tutunduğunda o dalın elinde kırıldığını gören bu **ümmeti**, o bataklıktan çıkarıp gerçek bir kurtuluşa ulaştırana kadar söylem ve eylemlerimizden vazgeçmeyeceğiz.

Bu yüzden de gerekirse aynı konuları tekrar tekrar ele alıp **ümmetin** dikkatini çekmek, toplumda bir **kamuoyu** oluşturmak adına, bakışlarını **Kuran** ve **Sünnet**'e çevirene dek bu haklı mücadelemizi sürdüreceğiz. Bunun için, **Köklü Değişim Medya** olarak elimizden gelen her imkânı da kullanacağımızdan kimsenin şüphesi olmasın.

Evet, kadın olmamız hasebiyle kapitalizmin boyunduruğu altında **ezilen**, **itilip** kalkılan, **reklam pazarında** cinsel bir obje olarak kullanılan, sokakta yürürken tecavüze uğrayan ve en kötüsü ise onuru **satılan** kadınlar… Ve dahası; toplum içinde her türlü izzet ve şerefini kaybeden ve en büyük hasarı alan kadınlar…

Deyim yerinde ise ahlaksızlığın tavan yaptığı bu çağda, her gün yeni bir **utancın** yaşandığı bu ülkede, kadına verilen hak ve hürriyetler kadınların sorunlarına **çözüm** olmaktan aciz kalmıştır. Nitekim aciz olan **insan** ve yine onun ürünü olan **kapitalizm** de çözüm noktasında **aciz** kalmaktadır.

İktisadi olarak ta sadece bireyin hak ve hürriyetini garanti altına alan bu bozuk nizamda ‘vergisi ödenen her kazanç **kutsaldır**’ anlayışı ve bu kazancın hangi yollarla olursa olsun vergisi ödendiği müddetçe yasal zeminde **meşru** bir kazanç şeklini alması ise bu sapkınlığa ayrı bir ivme kazandırmıştır.

Zira bu kapitalist devletin yöneticisinin **Müslüman** olması, toplumun kalkınması adına hiçbir ilerleme sağlayamamış, aksine hem yönetim şekli olan **demokrasi** fazlasıyla güçlenmiş hem de demokrasinin nimetleri sayesinde bu ahlaki **çöküşün** önü alınamamıştır! Haliyle halkın üzerinde otorite olarak uygulanan bu nizamdan Müslümanlar **etkilendi.** Sonrasında para kazanmak ve her türlü harama başvurmaktan **sakınmaz** bir hale geldiler.

Son 10 yılda fuhşun **%220 kat artması**, kadınların sadece para kazanmak için böyle bir yola başvurmaları, hatta Ankara Ticaret odasının 2014 yılında yayınladığı bir raporda, ahlaksız olan bu işten kazanacakları yüklü miktar para için 60 bin kadının başvurup kuyruğa girdiği şeklindeki **somut bilgi**, sanırım durumun **vahametini** göstermektedir.

Ayrıca AKP döneminde **zinanın suç olarak kaldırılması** bu ahlaksızlığın büyük bir hızla çoğalmasına katkı sağlamış, 2014 yılında fuhşu kendilerine **meslek** edinen kadınların sayısı 100 bin’e ulaşmıştır. Halkı **Müslüman** bir ülke olarak ne yazıktır ki bu olayda dünyada ön sıralardayız. 2017 yılına geldiğimizde ise bu sayının ne kadar olacağı konusunda endişelenmemiz gerektiğini siz okuyucularımızın **takdirine** bırakıyorum…

**Peki, Biz nasıl bu hale geldik?**

Bize ne oldu da, Müslüman bir toplum olarak kendimizi bu kadar kaybettik?

Biz, ne zaman ki; yüzümüzü **batıya** çevirip, onun kokuşmuş olan sözde çağdaş ve modern olarak icat ettiği kapitalist fikri benimseyip **İslam** ideolojisinden vazgeçtik, işte o zaman sahih mefhumlarımızı birer birer kaybettik. Ne acı ki en son gelinen nokta ise imanından başka nerdeyse kaybedecek hiçbir şeyi kalmayan insanımız, hala ondan **medet** ummakta ve hala demokrasi çerçevesinde **çözüm** arama peşindedir. Yap-boz haline getirdiği ve kendi kafasına göre yeni yasalarla çözüm üretmeye çalıştığını unutmaktadır… **Yanılmaktadır!**

Oysaki yama yapacak hali kalmamış, her an yeni bir yerden sökülerek açık verecek olan bu bohçadan vazgeçmelerinin vakti çoktan gelmiştir.

**Ey Yöneticiler**!

Sizlerde görüyorsunuz ki **‘demokrasiniz’** bir deve misaline benzemektedir. Deveye sormuşlar ’’Neden boynun eğri?’’ Deve: ‘’Nerem **doğru** ki?’’ demiş. Artık tutunacak bir yanı kalmayan, adeta komalı bir hasta halini alan bu demokrasiyi korumaktan, onun **bekçiliğini** yapmaktan vazgeçin!

Unutmayın ki; toplumdan en çok **mesul** olan, o toplumun **yöneticileridir.** Ve bu konuda ilk hesaba çekilecek olan, yine sizlersiniz. Sadece Allah’ın hâkim olduğu, hiçbir **torpilin** söz konusu olmayacağı o yüzleşme günü gelmeden, bu samimi çağrımıza kulak verin.

Yönünüzü **İslam** ideolojisine çevirin ve karşılaşacağınız sorunları **Kur’an** ve **Sünnet** çerçevesinde **çözün.**

Bu toplumu ve toplumdan bir parça olan **kadınları** izzet ve şerefine kavuşturacak **Hilafet** ile yönetin.

Hem **kendinizi** hem de **ümmeti** kurtarın. Unutmayın ki, gerçek **kurtuluş** ancak ve ancak hem **akide** hem de nizam olarak uygulanacak ve yaşanacak **İslam** ideolojisidir.

**"Ey iman edenler, Allah'tan nasıl korkup-sakınmak gerekiyorsa öylece korkup-sakının ve siz, ancak Müslüman olmaktan başka (bir din ve tutum üzerinde) ölmeyin. Allah'ın ipine hepiniz sımsıkı sarılın. Dağılıp ayrılmayın. Ve Allah'ın sizin üzerinizde ki nimetini hatırlayın. Hani siz düşmanlar idiniz. O, kalplerinizin arasını uzlaştırıp-ısındırdı ve siz O'nun nimetiyle kardeşler olarak sabahladınız. Yine siz, tam ateş çukurunun kıyısındayken, oradan sizi kurtardı. Umulur ki hidayete erersiniz diye, Allah, size ayetlerini böyle açıklar"** (Ali İmran-102.103)

Kadınları Kurtarın!

20161221diplomasi-ticaretini-birakin-ummete-kulak-verin.jpg

Geçtiğimiz günlerde İstanbul’un kalbinde patlatılan bomba ile kırk dört cana daha kıyıldı, onlarca eve ateş düşürüldü, ülke olarak yine toplumsal bir kaos ortamının içine düştük. Konuyla alakalı hükümet sözcülerinin peş peşe yaptıkları açıklamalar, birlik ve beraberlik çağrıları, milli seferberlik ilanları, adeta bize 15 Temmuz’ darbe girişimi ve sonrasındaki gelişmeleri hatırlattı. Her ne kadar halk nöbet tutmasa da, her gün farklı şehirlerde STK’ların ve halkın katılımıyla ‘teröre lanet’ yürüyüşleri ve basın açıklamaları yapıldı. Bu terör saldırısını PKK’ya bağlı TAK örgütü üstlendi. Gerek siyasetçilerin, gerekse birçok araştırmacı yazar bu saldırının asıl müsebbiplerinin dış odaklı batı devletlerinin olduğunu altını çize çize dile getirdiler. Zira ülkemizde yapılan bütün terör saldırılarının, bu örgütlere ülke dışından lojistik destek sağlayanların batılı devletler olduğu, kullandıkları silah ve patlayıcıların yine batılı ülkeler tarafından üretildiği bilgisine ulaşılmıştı.

Tüm bunlar yaşanırken birde günlerdir ümmetin gündeminden düşmeyen, onun derdiyle dertlendiğimiz, canımızdan bir can, vücudumuzdan bir parça olan Halep’imiz var. Onun yıkılış haberleri dizlerimizin bağını çözmüş ve onun sayesinde şahit olduk her bir utanca ve her bir suskun insanlığa…

Şahit olduğumuz vahşet karşısında hiçbir şey yapamamak, boynumuzu bükmek ise adeta en büyük utancımız olmuştu. ‘Ordular Halep’e, Halep’e Kalkan Ol, Bu ateşi kim söndürecek’ gibi yapılan tüm çağrılara halkın birçok kesiminden de destek haberlerinin gelmesi bizleri biraz olsun ümitlendirmişti. Hatta birçok ünlü isimin dahi artık ‘Ordular Halep’e girsin’ demeleri bir nebzede olsa umutlarımızı yeşertmişti.

Ancak ne var ki, yine yapılan çağrılar beklentilere tam anlamıyla cevap olmamış, aksine Kayseri den gelen menfur bir terör saldırısıyla yine onlarca cana daha kıyılmıştı. Halep ise diplomasi ticaretinde İran ve Rusya’nın insafına bırakılmıştı. Ülke genelinde yapılan protestoların dozajına uygun olarak alınan Ateşkes kararları ise ajanslara zikzak gibi ‘bir var, bir yok’ olarak düşüyordu. Öte yandan televizyon ekranlarında ümitle bekleyen müslümanlar Halepli kardeşlerinin yaşadığı dram karşısında adeta çileden çıkmış, tam bir hayal kırıklığı yaşamıştı.

Halep için yapılan sözde ateşkes kararının hemen akabinde yetkililerin yaptığı *‘Bu ateşkes kırılgan bir ateşkestir’* şeklindeki açıklama dikkatlerden kaçmamıştır. Türkiye’deki terör saldırılarının ardından, Başbakan Binali Yıldırım’ın yaptığı açıklamada kullandığı *“terör meselesi artık siyaseti aşan bir mesele haline gelmiştir“* ifadeleri açıkça bir gerçeği daha bize göstermiştir. O da şudur, kapitalist sistem; bünyesindeki demokratik normları ve diplomasi ticareti ile hiçbir şekilde ne teröre son verebilecek, ne de bu coğrafya üzerindeki Müslümanların kanını koruyabilecektir. Aksine her yaşanılan yeni bir olay, toplumsal olarak her gün yeni bir çöküntü yaşatmaktadır. Son günlerdeki ekonomik dalgalanma ise bu çöküşe bir yenisini daha eklemiştir.

15 Temmuz 2016’dan bu yana halk olarak yaşadığımız bu süreç, özellikle de ‘*demokrasi şemsiyesi altında birleşerek nöbet tutmak’*, ümmet içeresinde istenilen birlik ve beraberliği sağlayamamıştır. Nitekim tüm bu vakıalar karşısında ortaya çıkan tek şey *‘hamaset duygusu’*. Yani kapitalist fikir ümmeti bölünmez bir parça gibi bir arada tutmaya güç yettirememişti.

İşte bu yüzden Ey siyasetçiler…

*‘Kırılgan bir ateşkes’*, *‘terör meselesi siyaseti aşmıştır’* derken, artık dilinizin altındaki baklayı çıkarın. Mübalağalı ve muallak ifadeleri bırakıp *‘terör saldırılarının asıl kaynağı kendimize dost ve müttefik olarak seçtiğimiz, sırtımızı dayadığımız batı devletlerinin ta kendisidir*’ deyin.

Siz Müslümanlardan istenen birlik ve beraberlik ise ancak halkın otoritesinden kaynaklanan İslami bir devlet bünyesinde ‘hilafet sistemi’ ile mümkündür.

Ve biz bu çağrımızı tekrarlamaktan dilimiz lal olsa da, bir kez daha dile getirmekten vaz geçmeyeceğimizi, yöneticilerimize, güç ve kuvvet ehline, bütün STK’lara TSK’daki Müslüman komutanlara, Halep’i haber yaparken gözyaşlarına boğulan basın mensuplarına, magazin programı yaparken ‘Halep o haldeyken ben bu programı yapamam’ diyen vicdan sahibi Müslüman ünlülere sesleniyoruz.

Deyin ki:

*‘Biz artık yüzümü İslam’a döndük, artık sırtımızı ABD’ye, Rusya’ya, İsrail’e ve AB’ye dayanmayacağız. Bilakis biz artık asıl güç ve kuvvet sahibi olan Allah’a tevekkül edeceğiz.*

İşte bu yüzden kendimizi temizlemek için, *‘Halep bizim namusumuzdur, Ordular Halep’e* deyin.

Vallahi bu halk ağzınızdan çıkacak böylesi bir iki cümleyi heyecanla beklemektedir…

Songül Toprak

Yazarın Makaleleri

Kapitalizmin Yeni Kurbanı ‘Anneler’

Bu Ne Perhiz Bu Ne Lahana Turşusu!

Batı’ya (Kapitalizm’e) Ait Her Şeye ‘Lâ’ Deyin

Kadınları Kurtarın!

Diplomasi Ticaretini Bırakın Ümmete Kulak Verin

Hakkımızda

Linkler

İletişim Bilgilerimiz