Yazarımız Fatih Doğdu makalesinde; Suriye kıyamının akamete uğraması sürecini ve zamanında Suriye’de devrim için savaşan grupların bugünkü akıbetini yazdı.

1607961658.jpeg

Medyaya yansımış birçok haber var; “**Suriyeli muhalifler Libya’da**”, “**Suriyeli muhalifler Karabağ’da**” manşetlerini hepiniz görmüşsünüzdür. Oysa bir tarih yazıyordu Suriyeli muhalifler 2015 yılına kadar…

Suriye Ordusu’na bağlı subaylar devrimin ilk yıllarında tek tek istifa ettiklerini sosyal medyadan servis ediyor ve Esed rejimine karşı cephe aldıklarını açıklıyorlardı. Bu diktatör yapı Baba Esed’den beri Müslüman halka kan kusturmuş ve istihbaratın “Şebbiha” denen cellatları tarafından keyfî olarak tutukladığı siviller akıbetleri belirsiz bir sona mahkûm edilmişti.

Bu düzenden “İsrail” ve nihayetinde ABD memnundu zira çıkarları doğrultusunda hareket eden bir rejim vardı. Bu memnuniyetini 2018 yılında Putin ile Moskova’daki görüşmesi sonrasında Netanyahu şöyle açıklıyordu:

“***Golan Tepeleri’ne (‘İsrail’in işgal altında tuttuğu Suriye toprağı) 40 yılı aşkın süredir rejim tarafından tek mermi atılmadı. ‘İsrail’, Esad rejiminin Suriye’deki varlığına karşı değil.***”

Bu açıklama, Esed rejiminin varlığını korumanın kimin işine geldiğini ortaya koyuyor. ABD, Ortadoğu’da Müslümanlara İngiltere tarafından saplanmış hançeri artık elinde tutuyor.

Suriye’deki ayaklanmalar, ilk olarak Dera’da küçük yaştaki bir grup öğrencinin okul duvarına *“**Halk rejimin yıkılmasını istiyor!**”* şeklinde yazı yazmalarının ardından gözaltına alınmaları ve işkence görmeleri sonucu patlak verdi. Çocuklar, kadınlar, masum Müslümanlar vahşi rejimin işkenceleri altında katledildi.

Sivil ayaklanmaları rejim, tanklarla bombalamaya girişince silahlı direniş başladı. Vahşi Esed rejimi elindeki Scud füzeleri bitince, kimyasal silahlara başvurdu. 2011 yılından 2015 yılına kadar büyük başarı gösteren devrim, şehirlerin rejimden kurtarılmasıyla zirveye ulaştı. Sokaklarda ve caddelerde “***Halk Hilâfet’i, İslâm nizamını istiyor!***”, “***Ebedi liderimiz efendimiz Muhammed!***” sloganları Batı’da, Rusya’da, İran’da, Türkiye’de ve tüm dünyada alarm zillerinin çalmasına neden oldu.

Kapitalist demokratik laik nizama bağlılık ve bu sistemden uzaklaşınca yok olacağına inanmış köle zihinler taşeron olarak devreye giriverdi. Devrimin İslâmi bir devrim olması, egemen dünya nizamını ürküttü. Obama, Suriye devriminin saçlarını ağarttığını bir açıklamasında itiraf etmişti. *“Yoksa bekledikleri sonu başlatacak ateşin kıvılcımı bu muydu?”* sorusu akılları meşgul etmeye başladı.

Yukarıda *“2015 yılına kadar”* demiştim zira devrimi sabote etmek için tuzaklar kurulmaya başlanmıştı. Bir yandan Lübnan’dan İran’ın partisi ve kendisi müdahil oldu. Suriye devrimini akamete uğratmak ve İslâm ile Hilâfet’i zihinlere korku dolu bir hatıra olarak kazımak için icat edilen DEAŞ, öteki taraftan kapitalizme kul olmuş –sözde- komünist PYD bir kaos çıkartarak rollerini oynadılar.

Bu yetmeyince Rusya, birtakım menfaatler sunularak Washington tarafından devreye sokuldu. Bu menfaatler arasında, S-400 ticareti, Kırım’ın işgali, Avrupa’ya doğalgaz ve petrol ihracatı gibi meseleler var ama detaylı girmeyeceğim.

Ve en sonunda Astana süreci ile başlayan şeytani plan…

Rusya, Türkiye ve İran üçlüsünün çalışmalarıyla devrim 5 yıl sonra esaret altına alınıp seküler bir temele oturtuldu. Muhlis komutanlar suikastlarla katledilip kuvvetler *“ÖSO (Özgür Suriye Ordusu)”* denilen yapıya entegre edildi. Bu yapı ve onların peşinden giden gruplar Türkiye’nin kuzeyde icat ettiği operasyonlar ile tamamen Suriye içlerinden çekilerek kurtarılmış bölgeleri ordusu olmayan Rusya ve İran destekli Esed rejimine teslim etti. Radikal-ılımlı diye ikiye bölünen devrim güçlerinin büyük bir kısmı ise İdlib’e sıkıştırıldı. İdlib’i Rusya ve İran desteğinde ve Türkiye’nin gözlem kuleleri nezaretinde kemiren Esed rejimi artık son darbeyi vurmaya heveslenirken, ABD’nin siyasi çözümü kabul edilene kadar rölantide beklemeye devam edecek gibi gözüküyor. Cenevre’nin altyapısı olan Astana masasında –sözde- devrimi satmakla görevli memurlar, Suriye halkının katilleri ile güle oynaya son imzayı Cenevre’de atmaya hazırlanıyorlar.

Biraz araştırınca Astana platformunun, Suriyeli politikacı “-sözde- Esed karşıtı” Randa Kassis tarafından yönetildiği bilgisine ulaşıyorsunuz. Bu kadın, pek gözlerden uzak bir şekilde görevini sürdürse de Abdullah Gül ve Yaşar Yakış ile çekilmiş fotoğrafları da var. Randa Kassis, Fransız-Suriyeli bir siyasetçi ve seküler bir düzeni savunuyor. Kassis, Suriye’de -sözde- barış sürecini kolaylaştırmak için İran ve Türkiye’nin başkanlık yaptığı BM ve Astana grubunun kabul ettiği, bir anayasa komitesi oluşturmanın önemini vurgulamıştı. Bugün ise bu anayasa çalışmaları son hızla devam ettiriliyor. Osmanlı İslâm Devleti’ni Beyrut’ta ve daha sonra Şam’daki Hristiyanların öncülüğünde sürdürülen misyoner çalışmalarla yıkmayı başarmış Batı, zihinlere soktuğu Arap milliyetçiliği temelinde Suriye’de son planını devreye sokmuş görünüyor. Elbette Batı, güneyimizde Arap milliyetçiliğini körüklerken, Anadolu’da da üst katmandaki hainler vasıtasıyla Türk milliyetçiliğini körüklemişti. Osmanlı yıkılınca ümmet parçalanmış, sınırlar çizilmiş, mayınlanmış ve milliyetçilik fitnesiyle ulus devletler kutsanmıştı.

Nereden nereye? “***Ölmek var dönmek yok. Allah için Allah için***” diyen devrim güçleri hile ile evrilmiş, İlahi pusulasını ve fikirlerini kaybetmiş. Bugün Cenevre’de laik bir anayasanın maddelerini yazıyorlar. Suriye muhalefeti Türkiye’nin kanatları altında Astana’dan Cenevre’ye doğru giden sürecin, 9 yıldır savaştıkları rejimin başarısına açılan bir kapı olduğunu ve mazlum Müslümanlar için karanlık bir kuyuda son bulacağını bile bile ihanet adımlarını atmaya devam ediyor.

Davası olmayan bir yığına dönüştürülmüş ve en son adına SMO (Suriye Milli Ordusu) denilen yapı, Esed’in yeniden devlet başkanı olarak selamlamak için kuzeye çekilmiş nöbet tutuyor. İdlib’de ise bu görevi HTŞ (Heyet Tahrir Şam) üstlenmiş, Astana ve Cenevre’nin bir ihanet olduğunu söyleyenleri toplumdan tecrit etmek için cezaevlerinde tutuyor.

SMO, Şam’a yürüyüp Şam tağutunu yıkmak yerine, süreci uzatıp çaresizlik ve sefalet ile bezdirdiği Suriyeli Müslümanları Batı’nın ölümü gösterip sunduğu sıtmaya razı etme derdinde. Medyada yayılan bilgilere göre SMO’nun artık Türkiye’nin kanatları altında Libya ve Azerbaycan’a savaşçı ihraç ettiğini söyleniyor.

Bakü’de zafer geçitleri düzenlenirken, Ermenistan’ın terk ettiği Karabağ’a Rusya yerleşiyor. ABD Güney Kafkasya’ya sızmak için oyunlarına havuç ve sopayla devam ediyor.

Öteki taraftan ABD, Avrupa’nın kontrolündeki Libya’da tutunmak için kurduğu cephelerde sonuç almaya çalışıyor. Yazık ki Washington’ın bu arzularına ulaşması için oluk oluk akan Müslümanların kanı üzerine kurulan köprülerle yol açılıyor.

Ellerinde güç olduğu hâlde bekleyip sefalet ile bezdirme yoluna gidenlerin bu çirkin tutumu, tıpkı Üstad Esad Mansur’un makalesinde yer verdiği Yaser Arafat’ın ihanetine benziyor.

Arafat, 15.11.1988 tarihinde Yahudi varlığını tanıdığını, Batı Şeria ve Gazze’de bir Filistin Devleti’nin kurulacağını ilan etmişti. Gazeteciler, Arafat’ın danışmanlarından birine şöyle sormuştu: *“**Neden 20 yıl göstermiş olduğunuz fedakarlıkların ardından ‘İsrail’i tanıyorsunuz?*** ***Neden onu, (Arafat’ın Filistin Kurtuluş Örgütü’nün liderliğini aldığı gün) kabul etmediniz?”***

O da şöyle demişti: *“‘**İsrail’in tanınması için yirmi yıl geçmesi gerekiyordu.**”*

Ellerinde güç olduğu hâlde insanların zaferden ümidini kesmesi için evsiz, aç, mülteci konumuna düşürülmüş sefalet içinde bekletenler, Esed rejimini selamlamak için 2011 yılında başlayan mübarek Suriye devriminin muhtemelen 10. Yılında Cenevre’de atılacak imzalarla son bulması için gün sayıyor…

*“**Esed rejimini selamlamak için 10 yıl geçmesi gerekiyordu**”* repliğini bakalım kim zikredecek?

\[وَلَا تُجَادِلْ عَنِ الَّذ۪ينَ يَخْتَانُونَ اَنْفُسَهُمْۜ اِنَّ اللّٰهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ خَوَّاناً اَث۪يماًۚ\] “**Kendilerine hıyânet edenleri savunma; çünkü Allah hâinliği meslek edinmiş günahkârları sevmez**.” \[Nisâ 107\]

Pusulasını Kaybeden Suriye Muhalefetinin Savaşçı İhracatı

Yazarımız Mahmut Kar makalesinde; İdlib’de Hizb-ut Tahrir üyelerinin HTŞ tarafından tutuklanması meselesine nasıl bakılması gerektiğini ortaya koydu.

1598961286.jpeg

Suriye ile ilgili son günlerde bazı önemli gelişmeler yaşanıyor. Suriye Siyasi Çözüm Planı’nın uygulanma safhasında yeni adımlar atılıyor. ABD’nin Suriye Özel Temsilcisi James Jeffrey, Suriye Anayasası’nın hazırlanması kapsamında temaslarda bulunmak üzere Cenevre’nin ardından 26 Ağustos Çarşamba günü önce İstanbul’a geldi ve Suriye Muhalif ve Devrimci Güçler Ulusal Koalisyonu Başkanı Nasır El Hariri ve muhalif temsilciler ile görüştü. Aynı akşam Ankara’ya geçen Jeffrey’yi Hulusi Akar 27 Ağustos Perşembe günü ABD’nin Ankara Büyükelçisi ile birlikte kabul etti. Bir sonraki gün Kalın ile görüşen James Jeffrey ABD’ye geri döndü.

Esenboğa Havalimanı’nda gazetecilere, ziyaretine ilişkin kısa bir açıklamada bulunan ABD Suriye Özel Temsilcisi, Suriye konusunda **“heyecan verici”** gelişmelerin olduğunu dile getirdi. Jeffrey, Cenevre’de üçüncü turu başlayan Anayasa Komitesi görüşmelerinin iyi geçtiğini dile getirdi ve Türkiye’nin bu noktada verdiği desteğin çok önemli olduğunu söyledi. Burada dikkate değer bir şeyi hatırlatmakta fayda var: Jeffrey gazetecilere yaptığı bu açıklamayı Ankara’da Akar ve Kalın ile yapacağı görüşmeden önce, İstanbul’da Suriyeli Muhalifler ile yaptığı görüşmeden sonra verdi. Türkiye’nin muhalifler üzerinde çok etkin olduğunu James Jeffrey’nin heyecanından anlayabiliyoruz.

Bu bilgileri Suriye devriminin son kalesi olan İdlib’de bu günlerde yaşanan gergin süreci daha iyi görmeniz ve anlamanız için paylaştım. Malum, son günlerde Suriyeli gruplardan “Heyet Tahrir eş-Şam (HTŞ)”, İdlib’in merkezinde ve Atme kasabasında Hizb-ut Tahrir üyelerinin evlerine baskın yaparak gözaltılar gerçekleştiriyor. Gözaltına alınan kişilerin ailelerinin ve Hizb-ut Tahrir üyesi hanımların mahkeme önünde yaptıkları protestoları zorbalıkla, silah kullanarak, kadınlara hakaret yağdırarak dağıtıyor.

Peki, HTŞ bunu niçin yapıyor? Bu zorbalığın, bu tutuklamaların gerekçesi nedir? Çünkü Hizb-ut Tahrir **“ABD'nin Siyasi Çözümüne HAYIR, Rejimin Devrilmesi ve Hilafet'in ikamesine EVET!”** başlıklı bir kampanya başlattı. Kampanya çerçevesinde İdlib’deki grupları, İdlib ve tüm Suriye halkını bu cürümden, ABD’nin bu siyasi çözümünden uzak durmaları için çağrı yapıp uyardı. İdlib ve Atme halkını kampanya kapsamında beyanatlar ile bilgilendiren Ubade ve Muhammed eş Şeyh isimli Hizb-ut Tahrirli gençlerin evlerini onlarca silahlı kişi ile basan HTŞ, zorba bir şekilde Müslümanları gözaltına aldı. Burada HTŞ’nin bu zorba uygulamaları yapma konusunda cesareti kimden aldığının altını özellikle çizmekte fayda görüyorum. Zira bu uygulamalar hem şer’an hem de aklen devlet otoritesini gerektirir. İdlib’de gerçek bir İslâmi otoritenin olup olmadığı konusu ise izah gerektirmiyor. HTŞ’ye bu cesareti, ABD’nin siyasi çözüm planının uygulayıcısı olan Türkiye veriyor. Çünkü İdlib ve civar bölgede hem sahada hem de siyasi alanda hâkimiyet kurmuş durumda olan ülke Türkiye’dir. Aynı zamanda Türkiye ABD’nin çözüm planının deşifre edilmesinden de son derece rahatsızlık duyuyor.

Şimdi bu izahattan sonra şunu görmek gerekiyor: İdlib ve Atme’de HTŞ ile Hizb-ut Tahrir arasında yaşanan gerginlik, gruplar arası kuru gerginlik gibi değerlendirilemez. Suriye’deki süreç, siyasi bir süreçtir ve bu süreçte yaşananlar, ABD’nin Türkiye üzerinden Suriye’de hayata geçirmek istediği planlardan uzak ve bağımsız değerlendirilemez. Yani mesele HTŞ-Hizb-ut Tahrir gerginliğinden öte bir şeydir.

Hizb-ut Tahrir, Suriye’de 1950’li yılların başından beri çalışıyor. Bu çalışmalarında Müslümanların ve Suriye halkının İslâmi menfaat ve maslahatlarını gözeterek hiçbir kınayıcının kınamasından korkmadan mücadele veriyor, bedeller ödüyor ve ödemeye de devam edecek. 2011’de Suriye Devrimi başladığı günden beri Hizb-ut Tahrir Suriye halkını ve devrimci grupları Batı ve özellikle ABD’nin sinsi planlarına karşı uyanık olma konusunda uyardı, hâlâ uyarıyor. Yani Hizb-ut Tahrir Suriye’de dün ne yaptıysa 2011’den bugüne aynısını yapıyor. Suriye’deki katliamlar sebebiyle grupları, devrimcileri suçlamadı, aksine rejimin yıkılması için grupları teşvik etti. Suud, Türkiye ve Körfez ülkelerinin gerçek yüzlerini ortaya çıkardı; ordularını karargâhlarda çürüten bu ülkelerin ABD işbirlikçisi olduğunu açıkça beyan etti. Ama öyle ya da böyle, Allah için samimi gayret sergileyen hiçbir lider için “ajan” ya da “uşak” ifadesi kullanmadı. Aksine HTŞ’nin Türkiye’nin sözünü dinlediğini, Türkiye ile işbirliği yaptığını, bundan sakınması gerektiğini, bunun devrimi tuzağa çeken bir süreç olduğunu söyledi. Şam’ın kapılarına kadar dayanmış devrim güçlerinin adım adım, kulaç kulaç nasıl geriye itilerek İdlib’e sıkıştırıldığını, bu süreçte Türkiye-Rusya-İran ittifakının rolünü açıkça gözler önüne serdi, göremeyenlere gösterdi, anlayamayanlara anlattı. *“Aman ha!”, “sakın ha!”, “Allah aşkına aldanmayın!”* diye yalvarıp durdu. Zira Hizbin amacı bağcıları dövmek değil, Allah’ın lütfu olan üzümleri ümmete yedirmektir.

Aynı zamanda da kazanılan bölgelerin tek tek geri bırakılması, bölge ülkeleri ile girdikleri kirli ilişkiler sebebiyle devrimci grupları uyardı, grup liderlerinin yanlış yaptıklarını, devrime ve dökülen kanlara ihanet ettiklerini söyledi. *“Müslüman aynı delikten bu kadar fazla sokulmaz”* dedi. *“Aklınızı başınıza toplayın, nelerden kaynak sağladığınıza, bu topraklarda hangi istihbaratların kaç yüz adamının dolaştığına dikkat edin, sakın süslü laflara aldanmayın”,* dedi. Bütün bunlara karşılık da bedel ödedi; gün geldi İŞİD milisleri Hizb-ut Tahrir gençlerini şehit ettiler, gün geldi bazı grupların liderlikleri Hizb-ut Tahrir’i fitnecilikle itham ettiler, çalışmalarını engellemeye, faaliyetlerini durdurmaya çalıştılar. HTŞ de diğer rejimlerin ve grupların on yıllardır yaptığı gibi baskıcı uygulamalardan maalesef geri durmadı; Hizb-ut Tahrir’i fitnecilikle itham etti, gençlerine ve ailelerine zulmetti. Kaldı ki HTŞ’nin Hizb-ut Tahrir gençlerine yönelik baskı ve tutuklamaları yeni bir şey de değil, son 1,5 yıl içerisinde İdlib’de onlarca Hizb-ut Tahrir üyesi tutuklandı ve hapse atıldı, bazıları serbest kaldı, bazıları hâlâ hapiste… Hakkı haykırdığı radyosuna dahi tahammül edemeyip tüm cihaz ve ekipmanlarını gasp ettiler.

Dolayısıyla bu gerginlikte, şer’an, aklen ve vicdanen rahat olan, haklı olan, hakkın tarafında olan, siyasi basiretle hareket eden yalnızca Hizb-ut Tahrir’dir. Çünkü Hizb-ut Tahrir Batı’nın ve ABD’nin kirli planları konusunda gruplara hak olanı söyledi ve geldiğimiz noktada haklı da çıktı. Şayet İdlib’deki bu gerginlik suhuletle ve konuşarak giderilecekse, Hizb-ut Tahrir 8,5 yıldır zaten grupların kapısını aşındıran taraftır; onlara devrimin Hilâfet ile taçlanması konusunda nasihat eden taraftır; kapıları aşındıran taraf olmakla beraber kapısı Müslümanlara da hep açık olan taraftır. Hizb-ut Tahrir çalıştığı bütün ülkelerde Müslümanlara kapısını açık tutmuş, ülkelerin istihbaratlarına ise kapıyı sonuna kadar kapatmıştır.

Dolayısıyla bu aşamada, kuşatmanın derinleştiği, kâfirler ve zalimlerin devrimi yok etme, bitirme gayretlerinin, sinsi planlarının arttığı bir süreçte basiret üzere yapılacak şey, ABD’nin siyasi çözüm planının nelere mal olacağını görmek ve ona göre hareket etmektir. Bu meselede basiretli olmak, Rusya ile devriye atan, mücahitlere *“terörist”* diyen, İran ile el sıkışan ve ABD ile dost olan Türkiye’nin nasihatlerini dinlemek değil Hizb-ut Tahrir’in nasihatlerini dinlemek ve ABD’nin sinsi planının deşifre olması için Hizb-ut Tahrir gibi mücadele vermek olmalıdır.

![](https://pbs.twimg.com/card_img/1300766794014248960/emTcNxqK?format=jpg&name=900x900)

İdlib’de Görünen Köye Kılavuz Gerekmiyor

Meseleye safça bakanlar Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı sanki tüm Müslümanların hamisi gibi görür ama onun yaptıklarına bakan kimse ise Amerikan politikaları doğrultusunda hareket eden ve nifak tohumları saçan \'Dırar Mescidi\' gibi bir misyon

20171009mescid-i-dirar.jpg

وَالَّذِينَ اتَّخَذُواْ مَسْجِدًا ضِرَارًا وَكُفْرًا وَتَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَإِرْصَادًا لِّمَنْ حَارَبَ اللّهَ وَرَسُولَهُ مِن قَبْلُ وَلَيَحْلِفَنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلاَّ الْحُسْنَى وَاللّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ

**“Zarar vermek, inkâr etmek, müminlerin arasını ayırmak ve daha önce Allah ve Rasulüne karşı savaşanlara gözetleme yeri hazırlamak üzere bir mescit yapanlar ‘Biz sadece iyilik yapmak istiyorduk’ diye yemin ederler. Allah da şahittir ki bunlar yalancıdırlar."[**\[1\]**](file:///C:/Users/KK/Downloads/Mescid-i-D%C4%B1rar.docx#_edn1)**

لاَ تَقُمْ فِيهِ أَبَدًا لَّمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَن تَقُومَ فِيهِ فِيهِ رِجَالٌ يُحِبُّونَ أَن يَتَطَهَّرُواْ وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ

**"(Ey Muhammed!) Bu mescitte asla namaz kılma. Şüphesiz ki, başlangıcından itibaren takva üzere kurulan mescitte (Kuba Mescidi) namaz kılman daha hayırlıdır. O mescitte kendilerini maddi ve manevi kirlerden temizlemeyi seven adamlar vardır. Allah temizlenmek isteyenleri sever."[**\[2\]**](file:///C:/Users/KK/Downloads/Mescid-i-D%C4%B1rar.docx#_edn2)**

Bu ayetler nazil olduktan sonra Allah’ın Rasulü, ashab-ı kiramdan Mâlik b. Dehsan ile Ma'n b. Adiyy *RadiyAllahu Anhumâ*'yı Mescid-i Dırar'ı yıkmak üzere gönderdi. Bu sahabeler mescidi yakıp, yıktılar.

Böylece kötü amaç için bina edilen bir mescit ortadan kaldırılmış oldu.

Bu vakıaya safça bakanlar “İçerisinde Allah’a ibadet edilen bir mescidi Allah’ın Resulü yıktırmış.” diye düşünebilir. Ancak bu mescidin nifak saçmak ve Allah’ın dininden insanları uzaklaştırmak üzere inşa edildiği idrak edildiğinde bu eylemi anlayabilir.

Bugün de Ak Parti hükümeti ve Türkiye yöneticilerinin politikalarına safça bakan bir kimse onların, Müslümanların maslahatı doğrultusunda hareket ettiklerini sanır ama uyanık bir şekilde bakan kimse onun politikalarının aynen “Dırar Mescidi” gibi olduğunu anlar.

Yani görünüşü “mescit” ama içerisi “nifak” saçıyor.

\*\*\*\*

Nasıl mı?

Cumhurbaşkanı Erdoğan ve Ak Parti hükümeti, kamuoyunda genel olarak İslâmi bir yüze sahip midir?

Evet sahiptir!

Peki, Ak Parti İslâmi bir parti midir?

Hayır değildir?

Peki, yönetim olarak İslâm’ı uyguluyor mu?

Hayır uygulamıyor!

Peki, İslâm’ı istismar ediyor mu?

Kesinlikle.

Peki, siz söyleyin bu hâliyle nifak saçan bir mescidi andırmıyor mu?

\*\*\*\*

Başka bir örnek:

Yahudi varlığı İsrail, tüm Filistin topraklarında Müslümanlara zulmeden bir işgalci midir?

Evet öyledir.

Peki, Türkiye işgalci Yahudi varlığı ile ekonomik, siyasi ve askerî (istihbarat) işbirliği yapıyor mu?

Evet yapıyor.

Bu durum Yahudi varlığını, yaptığı zulümlerde daha da cesaretlendiriyor mu?

Kesinlikle.

Ama Cumhurbaşkanı Erdoğan, bu durumu sanki Filistin halkının iyiliği için yapıyormuş gibi sunarak aynı “Dırar Mescidi” gibi bir politika izlemiş olmuyor mu?

\*\*\*\*

Şimdi de bu makaleyi yazmama neden olan olay:

Türkiye, algı olarak Suriye halkını desteklediği yönünde sürekli açıklamalar yapıyor mu?

Evet yapıyor.

Bizzat Cumhurbaşkanı Erdoğan “İkinci Hama’ya bir daha müsaade etmeyeceğiz” dedi mi?

Evet, dedi.

Peki, Halep’i Esed rejimine bizzat Türkiye vermedi mi?

Kesinlikle.

Yine Türkiye, sözde Esed rejimine karşı Özgür Suriye Ordusu’nu destekledi mi?

Evet, destekledi.

Yani ÖSO Esed rejimine karşı kuruldu!

Peki, Özgür Suriye Ordusu İdlib’e niçin girdi?

Esed rejimini, Heyet Tahrir Şam’dan korumak için.

Hem de gece gündüz Suriye halkına bomba yağdıran Rusya ile işbirliği yaparak!

Peki, Cumhurbaşkanı Erdoğan ne diyor?

"Fırat Kalkanı Harekâtı’yla kendimize bölgemizde açtığımız alanı şimdi İdlib'in güvenliğini sağlamaya yönelik yeni bir adımla daha ileriye taşımanın gayreti içindeyiz.”

Yani İdlib’i, İdliblilerden koruyacak.

Peki, Amerika, Rusya, Esed rejimi ve İran İdlib operasyonunu destekliyor mu?

Evet, destekliyor.

Peki, Cumhurbaşkanı Erdoğan neden “Biz yeni bir Kobani yaşamak istemiyoruz ve bunu yaşatmayacağız." diyerek İdlib operasyonu hakkında açıklama yapıyor?

Çünkü meseleye safça bakanları korkutup, çirkin yüzünü gizlemek istiyor.

“Esed rejimini korumak için girdim.” diyecek değil herhâlde.

Meseleye safça bakanlar Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı sanki tüm Müslümanların hamisi gibi görür ama onun yaptıklarına bakan kimse ise Amerikan politikaları doğrultusunda hareket eden ve nifak tohumları saçan “Dırar Mescidi” gibi bir misyon yüklendiğini anlar.

  
- - - - - -

 [\[1\]](file:///C:/Users/KK/Downloads/Mescid-i-D%C4%B1rar.docx#_ednref1) Tevbe Suresi 107

 

[\[2\]](file:///C:/Users/KK/Downloads/Mescid-i-D%C4%B1rar.docx#_ednref2) Tevbe Suresi 108

Pusulasını Kaybeden Suriye Muhalefetinin Savaşçı İhracatı

İdlib’de Görünen Köye Kılavuz Gerekmiyor

Mescid-i Dırar

Hakkımızda

Linkler

İletişim Bilgilerimiz

Arama: heyet tahrir şam

Pusulasını Kaybeden Suriye Muhalefetinin Savaşçı İhracatı

İdlib’de Görünen Köye Kılavuz Gerekmiyor

Mescid-i Dırar